ไปที่เนื้อหา


รูปภาพ
- - - - -

2545-11-01: นิภาพร


  • คุณไม่สามารถตั้งกระทู้ใหม่ได้
  • กรุณาลงชื่อเข้าใช้เพื่อตอบกระทู้
ไม่มีการตอบกลับในกระทู้นี้

#1 extra

extra
  • Members
  • 409 โพสต์

โพสต์เมื่อ 27 June 2006 - 07:42 PM

ย่อเรื่อง นิภาพร (1 พฤศจิกายน 2545) โดย Extra

เจ้าของเคสเป็นผู้นำบุญชื่อ กัลฯ นิภาพร ครุมนต์ตรี (น้อย) เข้าวัดตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา ปัจจุบัน(ก่อนเสียชีวิต) ทำธุรกิจส่วนตัว การสร้างบารมีล่าสุด สามารถเป็นเจ้าภาพกฐินสร้างมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี 1 M ด้วยการขายบ้าน ที่ถือว่าเป็นสมบัติชิ้นสุดท้าย การทำบุญแทบไม่ต้อง เชียร์เลย พี่น้อยคิดว่า ถ้ายังมีชีวิต สมบัติต่างๆ ต้องหาได้อย่างแน่นอน แต่บุญของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย มีครั้งเดียว ผ่านแล้วผ่านเลย พี่น้อยปิดบัญชีของตัวเองทำบุญจนหมด ราวกับจะรู้ว่า ตัวเองจะไม่มีโอกาสได้ใช้อีกแล้วในภพมนุษย์ เป็นความฉลาดของพี่น้อย ที่เปลี่ยนโลกียทรัพย์นี้เป็นอริยทรัพย์ให้ตัวเอง

พี่น้อยจะใส่แต่เสื้อผ้าเก่าๆ ไม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่ เวลาทำบุญ พี่น้อยนึกอย่างเดียว ขอให้ทำงานของหลวงพ่อได้สำเร็จ ไม่จำเป็นต้องไปนั่งหน้าๆ หรือผู้ประสานงานต้องมาจัดอะไรให้ เวลาที่ผู้ประสานงานได้รับของที่ระลึกมา(เมื่อมีจำนวนน้อย ต้องจัดสรร) ก็จะบอกว่า ให้คนอื่นเค้าไปก่อนก็ได้ ของพี่ไม่เป็นไร ไม่ได้ทำบุญเพียงเพื่ออยากได้ของที่ระลึก หรืออยากได้หน้าตาว่า ต้องได้ถวายกับหลวงพ่อ หลวงพ่อต้องเห็นเรา หลวงพ่อต้องรับปัจจัยเองจากลูกทุกคน ท่านคงเหนื่อย ถวายกับพระอาจารย์ก็ได้ แถมยังคอยถามผู้ประสานงานว่า มีอะไรให้ช่วยบ้างหรือเปล่า

เมื่อวันที่ 24 ก.ค. 2545 เป็นวันที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาให้มีการพิมพ์พระเป็นครั้งแรก พี่น้อยอยากมาร่วมงานมาก แต่เนื่องจากได้รับปากกับเพื่อนคนหนึ่งว่าจะไปทัศนศึกษาด้วยกันที่หาดเจ้าสำราญ จังหวัดเพชรบุรี พี่น้อยต้องการไปกับเพื่อนคนนี้เพื่อบอกบุญ 3500 วัด แต่เพื่อนยังไม่ได้ศรัทธามาก จึงต้องทำให้เพื่อนสบายใจก่อน ในวันเกิดเหตุ ลูกของเพื่อนพี่น้อย ไปเล่นน้ำแล้วพลัดตกไปที่ทะเลลึก ด้วยใจที่เป็นกุศล พี่น้อยรีบกระโดดไปช่วย แต่เนื่องจากช่วงที่ลงไปเล่นน้ำกันนั้น พี่น้อยได้ถอดพระที่ห้อยติดตัวเสมอออกไป ฝ่ายกรรมจึงได้ช่องตัดรอนชีวิตพี่น้อย จมหายทั้งคู่

เมื่อพี่น้อยเสียชีวิตไปแล้ว พี่น้อยนึกถึงคำที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนไว้ในช่วงฝันในฝันว่า ถ้ารู้ตัวว่าเสียชีวิตแล้วให้รีบมาที่เจดีย์ พี่น้อยจึงมาที่เจดีย์ เมื่อถึงเจดีย์ นึกถึงบุญออก ราชรถของพี่น้อยมาพาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ แล้วกลับไปดุสิตบุรี สมดั่งเป็นนักรบ เป็นลูกพระราชฯ อย่างแท้จริง ให้คนรุ่นหลังได้อนุโมทนา