คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว
รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ฉันยืนอยู่ หญิงชราคนหนึ่งค่อย ๆ ลงจากรถอย่างทุลักทุเล
แล้วเดินตรงมาหาฉันอย่างช้า ๆ ......
" แม่หนู รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไร รู้ไหมจ้ะ ? " หญิงชราถาม ฉันจึงถามกลับไปว่า
" แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนค่ะ " พอคุณยายบอก ฉันก็อุทานเสียงดังลั่น
" อ้าว ก็ คุณยายเพิ่งลงมาจากรถสายนั้นเมื่อกี้เองนี่ค่ะ "
" เอ้อ ........" หญิงชราตอบตะกุกตะกัก
" คือว่า ...... บนรถคันเมื่อกี้นี้ มีชายหนุ่มพิการ คนหนึ่งขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่า
ถ้าคนแก่ ๆ อย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายและไม่สบายใจแน่ ๆ ยายเลยทำเป็นว่าจะลงที่นี่
พอยายกดกริ่งให้รถจอด เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ ส่วนยายก็ .... เอ้อ .....
รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู ....... "
" Our deeds determine us, as much as we determine our deeds "
การกระทำตัดสินเรา เท่า ๆ กับ ที่เราตัดสินใจกระทำ
เห็นอะไร ได้ยินอะไร รู้อะไร ไม่ถูกใจ
หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด
หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ
ใจสงบ เบา สบาย
ยิ่งกว่าน้ำใจ
เริ่มโดย usr23182, Nov 21 2009 11:19 PM
มี 6 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 21 November 2009 - 11:19 PM
#2
โพสต์เมื่อ 22 November 2009 - 06:25 PM
น่ายกย่องจังค่ะ
#3
โพสต์เมื่อ 22 November 2009 - 08:25 PM
สงสัยต้องเติม โปรดเอื้อเฟื้อแก่เด็ก สตรี และคนชรา เป็น โปรดเอื้อเฟื้อแก่พระภิกษุ ผู้พิการ เด็ก สตรี และคนชรา
ทำไมต้อง หาคำตอบ ณ แดนไกล ลืมหรือไร ว่าอยู่ใกล้ DMC
#4
โพสต์เมื่อ 23 November 2009 - 08:24 AM
สุดยอดเลยค่ะคุณยาย
@_@
@_@
#5
โพสต์เมื่อ 23 November 2009 - 01:40 PM
Why should anyone give a seat to สตรี?
and kids?
and kids?
#6
โพสต์เมื่อ 24 November 2009 - 10:50 AM
good idea
#7
โพสต์เมื่อ 29 November 2009 - 08:08 PM
สาธุ สาธุ สาธุ...