ไปที่เนื้อหา


รูปภาพ
- - - - -

โอกาสดีที่พบเนื้อนาบุญ


  • คุณไม่สามารถตั้งกระทู้ใหม่ได้
  • กรุณาลงชื่อเข้าใช้เพื่อตอบกระทู้
มี 1 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

#1 kuna

kuna
  • Members
  • 780 โพสต์
  • Gender:Male

โพสต์เมื่อ 14 February 2006 - 10:42 AM

[attachmentid=2271]

ด้วยการถวายพัดนี้ และด้วยการตั้งจิตไว้ชอบ ผู้นี้จักไม่ไปสู่วินิบาตตลอดแสนกัป ใน ๖๐,๐๐๐ กัป จะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑๖ ครั้ง ทรงเป็นผู้มีพละมาก พระนามว่า พิชชมานะ คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทาญาณ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว

ชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ล้วนมีพื้นฐานของชีวิตที่เหมือนกัน เพราะต่างก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น ตั้งแต่วันแรกเกิดจนกระทั่งหลับตาลาโลก ทุกๆ ชีวิตล้วนมีความทุกข์เป็นพื้นฐาน เหมือนกับโลกนี้ที่มีความมืดเป็นพื้นฐาน แต่ที่เราเห็นแสงสว่างได้เพราะมีแสงสว่างจากดวงจันทร์ ดวงดาวและดวงอาทิตย์ หรือแสงไฟที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นมา ในความเป็นจริงของชีวิต โลกภายในของเราก็มีแสงแห่งธรรม ที่เป็นความสว่างอยู่กลางกาย เป็นแสงที่สว่างกว่าพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน ความสว่างด้วยแสงธรรมนี้ จะทำให้ชีวิตของเราหลุดพ้นจากความทุกข์ที่เป็นพื้นฐานของชีวิตได้ กระทั่งได้พบกับความสุขที่แท้จริง เมื่อเราทราบกันอย่างนี้ก็ให้ตระหนักถึงคุณค่าของการปฏิบัติธรรมกัน
มีวาระแห่งภาษิตที่ปรากฏอยู่ใน วิธูปนทายกเถราปทาน ว่า
“ด้วยการถวายพัดนี้ และด้วยการตั้งจิตไว้ชอบ ผู้นี้จักไม่ไปสู่วินิบาตตลอดแสนกัป ใน ๖๐,๐๐๐ กัป จะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑๖ ครั้ง ทรงเป็นผู้มีพละมาก พระนามว่า พิชชมานะ คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทาญาณ ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว”
นี่เป็นพุทธพยากรณ์ที่พระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้แก่อุบาสกท่านหนึ่ง เมื่อท่านได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว ได้ย้อนอดีตระลึกชาติไปดูว่า มีอะไรอยู่เบื้องหลังความสำเร็จ ในที่สุดก็พบว่า เคยสร้างบุญพิเศษไว้กับเนื้อนาบุญ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเปล่งวาจาอันเป็นมหาปีติออกมา ฉะนั้นการที่เรามีบุญได้เกิดเป็นพุทธศาสนิกชนนี้ นับเป็นความโชคดีอย่างมหาศาล เพราะทำให้เรามีโอกาสสั่งสมบุญในบุญเขตอันเยี่ยม เช่นเดียวกับนักสร้างบารมีในกาลก่อน
บุญหลายๆ อย่างที่เรามักจะปรารภเหตุทำกันนั้น ไม่ว่าจะเป็นการสร้างถาวรวัตถุให้เป็นพุทธสถาน ล้วนสืบเนื่องมาจากปรารถนาที่จะบูชาพระรัตนตรัยด้วยอามิสที่คิดว่าดีที่สุด ประณีตที่สุด ตั้งใจทำอย่างดี ด้วยใจที่เปี่ยมด้วยศรัทธา สิ่งที่บูชา บางครั้งอาจจะดูไม่สำคัญในสายตาของชาวโลกทั้งหลาย แต่เมื่อ ทำถูกเนื้อนาบุญ กอปรกับใจที่มุ่งประโยชน์ใหญ่ มีความปีติเลื่อมใส ก็เป็นทางมาแห่งมหานิสงส์อันไม่มีประมาณ เป็นบุญใหญ่ติดตามตัวไปข้ามภพข้ามชาติ เหมือนกับชีวิตจริงที่พระเถรเจ้ารูปนี้ ได้ประสบพบกับตัวของท่านเอง

*ในอดีตชาติ พระเถระได้บำเพ็ญบุญกุศลไว้ในศาสนาของพระชินเจ้า ผู้ประเสริฐพระองค์ก่อนๆ ท่านสั่งสมบุญตามแต่วาระโอกาสจะอำนวย ได้ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา สั่งสมบุญอันเป็นอุปนิสัยที่จะทำให้เข้าถึงธรรมได้ ในแต่ละภพแต่ละชาติท่านก็สร้างบุญได้ไม่เท่ากัน แต่ก็เพียรพยายามสั่งสมอุปนิสัยที่ทำให้ใกล้พระนิพพานมาตลอด บางชาติบุญส่งผลได้เต็มที่ก็ไปบังเกิดในตระกูลที่ดี แต่บางชาติที่บุญในตัวพร่อง ชีวิตก็ตกต่ำ บางชาติก็พลัดตกลงไปในอบายภูมิ มีชีวิตที่ทุกข์ทรมาน มีทุกข์มีสุขสลับกันไปอย่างนี้หลายภพหลายชาติ
จนกระทั่งมาถึงในสมัยของพระปทุมุตตรพุทธเจ้า บุญเก่าตามมาทัน ส่งผลให้มาบังเกิดในยุคที่พระสัทธรรมเจริญรุ่งเรืองมาก เหล่าเทวาทั้งหลายที่มีดวงบุญเต็มเปี่ยมต่างลงมาเกิดกันจำนวนมาก เพราะรู้ว่าเป็นยุคที่สันติสุขจะบังเกิดขึ้นในโลก ด้วยอำนาจแห่งพระสัทธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระเถระรูปนี้ก็เช่นกัน ท่านได้มาบังเกิดในตระกูลหนึ่ง เป็นที่เคารพเกรงอกเกรงใจของผองชนทั้งหลาย ท่านเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความอบอุ่นของครอบครัว และเหล่าญาติมิตรบริวาร ที่มีฐานะความเป็นอยู่ที่ดี ในสมัยที่เป็นเด็ก ท่านซุกซนไปตามประสา แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าแปลกว่า ผู้มีบุญบารมีเต็มเปี่ยมนี้ แม้จะเป็นเพียงเด็กทารกก็ตาม บุญในตัวจะคอยตักเตือน ไม่ให้ไปทำผิดพลาด จะสอนตนเองได้ ตักเตือนตนได้ตลอดเวลา เมื่อถึงวัยอันสมควรมารดาบิดาก็มอบสมบัติให้สืบต่อ
ในสมัยนั้น ท่านมีหน้าที่การงานที่จะต้องรับผิดชอบ ทำงานไปตามหน้าที่ของตน ด้วยบุญเก่าในตัวของท่าน ทำให้ท่านมีโอกาสได้ฟังพระธรรมเทศนาจากพระบรมศาสดา มีความเข้าใจในเรื่องความเป็นจริงของชีวิตว่า ชีวิตนี้มีสภาพไม่เที่ยง เต็มไปด้วยทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงที่จะพึ่งพิงได้ ท่านได้เห็นไปตามความเป็นจริงตามพระดำรัสของพระบรมศาสดา ท่านก็คิดว่า การที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ โดยไม่ได้สร้างบารมีให้เกิดประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น นับเป็นข้อผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เราควรที่จะเอาบุญอย่างเต็มที่ และคิดต่อไปอีกว่า บุญทั้งหลายที่เป็นเบื้องต้น คือ ทาน ศีล ภาวนา เป็นสิ่งที่เราทำไม่ขาดอยู่แล้ว แต่เราจะสร้างบุญพิเศษอะไรดี เพื่อถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ นึกไปก็มองไปเห็นแสงแดดที่แผดเผาอยู่ในเวลานั้น ทำให้คิดได้ว่า เราควรที่จะสร้างพัดถวายพระพุทธองค์ไว้พัดบรรเทาความร้อน
เมื่อตกลงใจอย่างนี้ ท่านรีบจัดทำพัดทันที อยากให้สังเกตตรงนี้ให้ดีว่า สำหรับนักสร้างบารมีนั้น เมื่อตัดสินใจจะสร้างบุญใหญ่ ท่านเหล่านั้นจะคิดแสวงหาบุญเอาเอง และตั้งใจทำสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อบูชาบุคคลผู้เลิศที่สุด เหมือนกุลบุตรท่านนี้ ได้สร้างพัดขึ้น แต่วัสดุที่ใช้ ไม่ใช่วัสดุธรรมดา เอาของที่มีค่าที่สุดในสมัยนั้นมาทำ ได้แก่ ทอง เงิน แก้วมุกดา และแก้วมณี ทำอย่างละเอียดประณีตสวยงามมาก เมื่อเสร็จบริบูรณ์แล้ว ก็ได้น้อมเข้าไปถวายแด่พระปทุมุตตรพุทธเจ้า
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับพัดอันวิจิตรของอุบาสก ทอดพระเนตรเห็นกุศลเจตนาและมหาสมบัติใหญ่ที่จะบังเกิดขึ้นกับอุบาสกจึงตรัสพยากรณ์ว่า
“ด้วยอานุภาพที่กุลบุตรผู้มีศรัทธา ได้สร้างพัดวีชนีอันวิจิตร น้อมถวายเราตถาคตเป็นพุทธบูชานี้ นับตั้งแต่ภพชาตินี้เป็นต้นไป ตลอดแสนกัป กุลบุตรนี้จักไม่ไปสู่อบาย”
เมื่อได้ฟังดังนั้น ท่านยิ่งบังเกิดมหาปีติอันไม่มีประมาณและระลึกถึงบุญนี้ทุกลมหายใจเข้าออก แม้จะมีภารกิจการงานที่จะต้องทำ ก็ไม่เคยลืมภาพของการถวายมหาทานบารมีในครั้งนั้น ทำให้ดวงบุญในตัวใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ
ครั้นละจากโลกนี้ไป ท่านได้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ท่องเที่ยวอยู่ในเทวโลกและมนุษยโลก เสวยสมบัติในสองภูมินี้อย่างยาวนาน สมดังพุทธพยากรณ์ทุกประการ จนมาถึงในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา เมื่อพระพุทธองค์เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว ท่านได้มาบังเกิดในเรือนมีตระกูลแห่งหนึ่ง มีมหาสมบัติที่เป็นโลกิยทรัพย์เพียบพร้อมบริบูรณ์ และเป็นผู้ที่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา แต่ท่านก็ไม่ได้ติดในสมบัติเหล่านั้น กลับใช้สมบัติเหล่านั้นสร้างบารมี นำออกบริจาคทาน สร้างบุญอย่างเต็มที่ บุญเก่าในตัวก็คอยตักเตือน ทำให้เห็นโทษในการอยู่ครองเรือน และมองเห็นอานิสงส์ของการออกบวช
ในที่สุด ท่านตัดสินใจออกบวช สละความสุขสบายทางโลก เข้าสู่ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ เมื่อบวชแล้ว ท่านตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม กระทั่งบุญในตัวเต็มเปี่ยม ก็ได้บรรลุพระอรหัตตผล ครั้นบรรลุธรรมแล้ว ท่านได้ย้อนดูอดีต เห็นการสร้างบารมีของตน ก็บังเกิดความปีติว่า อานิสงส์ของการบูชาบุคคลที่ควรบูชานี้ มีอานิสงส์ไม่มีประมาณจริงๆ ทำให้ได้บรรลุโลกุตตรสมบัติอันยอดเยี่ยม

เราจะเห็นว่า ผู้ที่มีโอกาสได้พบเจอเนื้อนาบุญ นับเป็นความโชคดีอย่างมหาศาล แม้เราจะเดินไปพบมหาสมบัติกองโตเท่าภูเขา ยังไม่มีคุณค่าเท่ากับพบเนื้อนาบุญที่ดีเลิศ เพราะหากเราได้ทำบุญถูกเนื้อนาบุญ นั่นเท่ากับว่าเราจะได้สมบัติใหญ่ทั้งหมด ทั้งที่เป็นโลกุตตรสมบัติและโลกิยสมบัติไปนับภพนับชาติไม่ถ้วน กระทั่งได้บรรลุนิพพานสมบัติ ดังนั้น ทุกท่านต้องหาโอกาสทำบุญใหญ่กับเนื้อนาบุญ ชีวิตของเราจะได้เข้าถึงบรมสุขที่แท้จริง สมบูรณ์ทั้งโลกิยสมบัติและโลกุตตรสมบัติ ตราบกระทั่งวันถึงที่สุดแห่งธรรมกันทุกคน
*มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๒๐๙

ไฟล์แนบ

  • แนบไฟล์  MO1_35__.jpg   110.68K   15 ดาวน์โหลด


#2 **[email protected]**

**[email protected]**
  • Guests

โพสต์เมื่อ 22 February 2006 - 03:41 PM

สาธุ... สาธุ... สาธุ...