บทความธรรมะ Dhamma Articles > >
การอบรมธรรมทายาทที่นครซิดนีย์ครั้งนี้ เราจัดขึ้นเป็นปีที่ 9 ติดต่อกันแล้ว นำโดย พระปลัดสุธรรม สุธัมโม ประธานภาคพื้นโอเชียเนีย ซึ่งได้รับมอบหมายจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้มาเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ณ ที่แห่งนี้ แต่ละปีจะมีเยาวชนทั้งชาวไทยและต่างประเทศสนใจเข้าอบรมอย่างสม่ำเสมอ และกลายเป็นกำลังสำคัญของหมู่คณะ อ่านเรื่องต่อ
ดิฉันรู้สึกว่า ตัวเองช่างโชคดีอะไรอย่างนี้ ที่มีเพื่อนอย่างมีมี่ และอยากขอบคุณมีมี่ ที่พาดิฉันมาพบกับความสุขอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มีมี่เป็นกัลยาณมิตรที่ดีสำหรับดิฉัน ที่ดิฉันจะลืมเธอไม่ได้เลย ดิฉันจึงเข้าใจคำว่า โลกนี้ต้องมีกัลยาณมิตร อ่านเรื่องต่อ
ดิฉันคิดว่า สมาธิคือของสากล ไม่ใช่สำหรับศาสนาพุทธเท่านั้น แต่ทุกคนสามารถทำสมาธิได้ โดยไม่ต้องคำนึงถึงอายุ ศาสนา วัฒนธรรม และเชื้อชาติค่ะ เราทุกคนสามารถรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันได้ด้วยสมาธิ เราทุกคนรวมกันเป็นหนึ่ง และหนึ่งเดียวคือเราทุกคน อ่านเรื่องต่อ
ดังนั้นปลายปีพ.ศ.2550 พระปลัดสุธรรม สุธมฺโม กัลยาณมิตรกุลนิษฐ์ นารอด (คุณนก) และครอบครัวของผม จึงได้กราบขออนุญาต คุณครูไม่ใหญ่ (พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์) จัดโครงการปฏิบัติธรรม The Middle Way ให้แก่ชาวพื้นเมืองที่ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งตรงกับนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่อยากให้มนุษย์ทั่วโลกรู้จักการนั่งสมาธิ อ่านเรื่องต่อ
สมาธิทำให้ผมได้รับความสงบ ความสุขและความพอใจในตนเอง ผมเชื่อมั่นว่า “ความสงบสยบทุกสิ่ง” ทุกครั้งที่ผมมีปัญหา ไม่รู้คำตอบ ก็จะนั่งสมาธิ เพราะตอนมีปัญหามากมาย ดูเหมือนว่า อะไรๆก็สำคัญไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี แต่แค่หลับตาเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะง่ายขึ้น สมาธิจะช่วยจัดลำดับความสำคัญให้ใหม่ สิ่งที่สำคัญจะตกศูนย์ลงไป สิ่งที่ไม่สำคัญจะค่อยๆลอยหายไปเอง อ่านเรื่องต่อ
แต่ที่ดิฉันรู้ ณ วันนี้ ก็คือ ดิฉันได้เกิดเป็นมนุษย์ และพบพระพุทธศาสนา ได้เรียนรู้สมาธิเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งประเสริฐที่สุดแล้วค่ะ และดิฉันก็มั่นใจว่า พระธรรมกายภายใน ท่านกำลังรอให้ดิฉันเข้าไปพบท่านอยู่ค่ะ อ่านเรื่องต่อ
การทำสมาธิเป็นเรื่องง่ายมาก หอมหวานและงดงาม ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ ทุกครั้งที่นั่งสมาธิ ฉันปล่อยวางเรื่องราวทุกสิ่งได้ทั้งหมด นี่คือเคล็ดลับสำคัญที่ทำให้ฉันได้ประสบการณ์ดีๆจากสมาธิ บางคนอาจนั่งสมาธิ เป็นสิบๆปี โดยไม่ได้ประสบการณ์อะไรเลย เป็นเพราะพวกเขาฟังคำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผ่านไปเฉยๆ โดยไม่ได้ทำความเข้าใจ แต่ฉันคิดว่า คนไทยคงฝึกสมาธิ และเข้าถึงประสบการณ์ดีๆกันทุกคน อ่านเรื่องต่อ
มายากลเล่นไม่ยากครับ ผมดูนักมายากลคนอื่นเล่น แล้วมาฝึกเล่นเองก็ทำได้ และต้องฝึกกลเม็ดอยู่เรื่อยๆ ซึ่งต้องใช้เงิน แต่นั่งสมาธิง่ายกว่า เพราะแค่ปล่อยวางเฉยๆ ก็เกิดความสงบแล้ว ไม่จำเป็นต้องหากลเม็ดใหม่ๆและไม่ต้องใช้เงินด้วย อ่านเรื่องต่อ
วันหนึ่งตื่นขึ้นมาลูกก็คิดว่า เอ…นี่เราอยู่ที่ไหน ทำไมชีวิตเราเป็นอย่างนี้ ในเมื่อเราต้องเก็บกระเป๋าตลอดเวลา ต้องใช้ชีวิตตามที่ตารางบินกำหนด ของหรูๆที่มีอยู่ล้วนหมดความหมาย ให้ความสุขเราแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ผิดกับเมื่อก่อนที่เคยรู้สึกว่ามันมีความหมายมาก เบื่อมากๆ ที่ต้อง Entertain กับเพื่อนอยู่เรื่อยๆ ไม่อาจหยุดตัวเองให้เลิกชีวิตแบบฟุ่มเฟือยได้ เบื่อไปทุกสิ่งทุกอย่าง อ่านเรื่องต่อ
ผมสามารถเห็นดวงแก้วได้เป็นเวลานานๆ เพราะผมรู้วิธีการปฏิบัติแล้ว ขั้นแรกคือ เอาขาขวา ทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย และให้นิ้วชี้มือข้างขวาจรดนิ้วหัวแม่มือข้างซ้าย จากนั้นก็หลับตาเบาๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกาย ตอนนี้ผมนึกถึงดวงแก้วไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แล้วภาวนาว่า “สัมมา อะระหัง” จากนั้นผมจะรู้สึกผ่อนคลายมากๆ แล้วผมก็เห็นดวงแก้ว เกิดขึ้นมาที่กลางท้อง อ่านเรื่องต่อ
สมาธิได้ทำให้ชีวิตของฉันดีขึ้นอย่างมาก เดี๋ยวนี้ฉันรู้แล้วว่า ฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีกับตัวเองได้อย่างไร การปฏิบัติธรรมได้ให้ที่พึงอันปลอดภัยภายในแก่เราซึ่งไม่มีใครเอาจากเราไปได้เลย และฉันรู้สึกว่าจิตใจเข้มแข็งขึ้น มั่นใจในการดำเนินชีวิตให้ก้าวไปข้างหน้า มากถึง 150 % อ่านเรื่องต่อ
แต่ทันใดนั้นใจของฉันก็ถูกดึงดูดจากภายใน ไปหยุดอยู่ที่ศูนย์กลางกายอย่างที่ฉันได้เรียนมาโดยอัตโนมัติ แล้วฉันก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมา องค์ใหญ่เหมือนดวงตะวัน ขยายคลุมตัวของฉัน เหมือนอยู่ภายใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าขององค์พระ ท่านมองมาที่ฉันอย่างมีเมตตา แล้วฉันก็ได้ยินเสียงของพระดังขึ้นมาพร้อมกันว่า “keep your mind.. keep your mind” ตั้งสติไว้ ตั้งสติไว้ อ่านเรื่องต่อ
ฉันเคยอ่านเรื่องราว ของคุณยายอาจารย์จากหนังสือด้วยค่ะ ฉันรักเรื่องราวของคุณยาย กว่าที่ท่านจะได้รู้การนั่งสมาธิ ท่านได้มาด้วยความลำบาก ความรู้เรื่องสมาธิมีค่ามาก แต่เมื่อท่านรู้ท่านกลับเอามาเผยแผ่ให้กับทุกคนได้มีความสุข ฉันอยากเป็นอย่างคุณยาย และฉันก็คิดว่า ในโลกนี้ตอนนี้ไม่มีอะไรที่หลวงพ่อทำไม่ได้ อ่านเรื่องต่อ
สามีของลูกเขาเปลี่ยนไปมาก แต่ก่อนนี้ ไม่อยากจะเมาท์เลยค่ะ เขาขี้บ่นและขี้โมโหมาก ใครขับรถไม่ดีโดนปาดนิดปาดหน่อย ต้องไล่ตาม เพื่อจะตามไปด่าเขา บางทีเอารองเท้าที่ใส่อยู่ปาใส่เขาเลย ปาเสร็จ พออารมณ์สงบก็มานึกเสียดาย เพราะต้องไปหาซื้อใหม่ บางทีหาอะไรปาไม่ได้ ก็ยกเท้า ยกกำปั้น เงื้อไม้เงื้อมือ อ่านเรื่องต่อ
เมื่อไปแล้ว เหมือนหลวงพ่อให้ขึ้นไปดัดนิสัยที่ขี้เกียจนั่งสมาธิ ซึ้งเลยว่าคนขี้เกียจนั่งสมาธิต้องแก้ไขตัวเอง ด้วยการขยันนั่งเยอะๆ เพราะที่สวนพนาวัฒน์ตลอดทั้งสัปดาห์ เขาให้นั่งสมาธิตลอดกินน้อยนอนน้อย นั่งมากๆ ตอนแรกๆ ลูกล่ะเกิดอาการวัยรุ่นเซ็ง...เลยค่ะ นั่งได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ขยับ กระสับกระส่าย หาเรื่องออกไปเข้าห้องน้ำ หาอารมณ์สบาย กินลมชมวิวตามประสาคนดื้อ อ่านเรื่องต่อ
เปเล่ หนุ่มน้อยมนุษย์กินข้าว ตะลุยฝ่าแดนอดีตมนุษย์กินคนด้วยหัวใจของพระโพธิสัตว์ เพื่อขจัดปัดเป่าความไม่รู้ใดๆให้หมดสิ้นไป วันนี้เปเล่จะมาพาเราเ่ยี่ยมชมอีกโรงเรียนหนึ่งในโซโลมอน ที่ได้เรียนรู้วิชาใหม่ ทั้งคุณครู และลูกศิษย์ จนกลายเป็นที่ฮอตฮิตติดลมบนไป วิชาอะไรหนอ ที่แม้ไม่มีไฟฟ้าประปา จะกินข้า่ว หรือกินคนก็เรียนได้... อ่านเรื่องต่อ
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อมนุษย์กินข้าว นามว่า "เปเล่" ผู้เป็นดวงตะวันของโซโลมอน ต้องเดินทางเข้าป่าลึกไปพร้อมกับ "ทอมมี่ ทิลา" อดีตมนุษย์กินคน ไปสู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในป่าลึก เด็กๆ เข้ามารุมมองเปเล่อย่างประหลาดใจ ราวกับว่าไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อนในชีวิต หรือว่าเด็กๆ มองเห็นเปเล่เป็นอาหารอันโอชะ โรงเรียนของอดีตมนุษย์กินคนสอนอะไรกันแน่ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามอ่านต่อได้ที่นี่ อ่านเรื่องต่อ
ตอนนี้ผมไม่เห็นโครงกระดูกแก้วอีกแล้ว ผมเห็นแต่ลูกมะพร้าวที่ใสเป็นแก้วและมีความสว่าง ในท้องของผม อืมม์..บางที ก็ไม่เชิงเรียกว่าลูกมะพร้าวนะ เพราะมันเป็นลูกกลมๆเหมือนลูกโลก แต่มีขนาดกลางๆเหมือนลูก Ball แปลกนะที่เวลานั่งสมาธิแล้ว เมื่อผมเห็นลูกกลมๆใสนี้ ผมกลับมีความสุขมาก อ่านเรื่องต่อ
ตั้งแต่ ปลายเดือนธันวาคม ที่ผ่านมา มีชาวโซโลมอนที่มาร่วมนั่งสมาธิเพียง 3คน จนกระทั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เริ่มเล่าถึงประวัติของประเทศโซโลมอน ทำให้พวกเขาไปบอกกันต่อ จนมีชาวโซโลมอนอยากมาขอนั่งสมาธิเพิ่มขึ้น ผมจึงบอกให้มาที่ Office ทุกวันพุธ แต่หลังจากนั้น พวกเขาก็มาถามทุกวันว่า "วันนี้จะมีนั่งสมาธิอีกไหม" จนต้องเปิดห้องให้นั่งสมาธิทุกวัน ในช่วงพักเที่ยง ก่อนเข้างานช่วงบ่าย อ่านเรื่องต่อ
แต่ผมเห็นเป็นโครงกระดูกมนุษย์ทั้งตัว (Skeleton) เลยครับ มีกระดูกทุกส่วนสมบูรณ์ แต่อยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ ท่านั่งสมาธิเหมือนที่เวลาผมเห็นใน DMC เลยครับ ซึ่งผมก็นั่งดูไปเรื่อยๆ ประมาณ 10นาที ปรากฏว่า โครงกระดูกในท่านั่งสมาธิ ก็ค่อยๆใสขึ้นๆ จนกระทั่งกลายเป็นโครงกระดูกแก้ว (Glass Skeleton) แล้วโครงกระดูกที่ใสเป็นแก้วนั้น ก็มีแสงส่องสว่างออกมารอบๆ (Very Shiny) อ่านเรื่องต่อ
ตอนนี้ ผมเข้าใจว่า ความหมายจริงๆของสมาธิก็คือ การทำความสะอาดใจ (to clean the Heart) จากสิ่งไม่ดีทั้งหลาย ผมคิดว่าการนั่งสมาธิควรจะเป็น First Priority (ให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก) ที่มนุษย์ทุกคนควรทำตลอดเวลาทุกๆวัน เป็นประจำเพราะแม้คุณจะมีเงิน คุณก็ทำความสะอาดใจไม่ได้ แต่สมาธิสามารถทำได้ อ่านเรื่องต่อ
ในส่วนตัวผมเชื่อในความสุข และสิ่งที่ดี ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมยังไม่เคยพบในชีวิตของผม จึงพยายามตามหา Missing link to happiness (บางสิ่งที่หายไป ซึ่งเป็นสิ่งที่จะไปเชื่อมต่อกับความสุข) สมาธิ นี่ล่ะทำให้ผมคิดว่า คือสิ่งที่ผมตามหามาตลอด อ่านเรื่องต่อ
ภาพนรกทำให้ผมหยุดดื่มเหล้าได้อย่างถาวรแล้วครับ นรกนั้นเป็นที่ที่เลวร้ายมาก ผมไม่อยากไปที่นั่น ผมพยายามให้ดีที่สุดที่จะไม่ไปนรก เกี่ยวกับบททดสอบเพื่อเป็นชาวพุทธ ผมมั่นใจว่าทำได้ครับ ผมไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมยของใคร ผมรักภรรยาผมคนเดียว และไม่โกหกทุกๆเรื่อง ผมเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ได้แล้วครับ การนั่งสมาธิ ทำให้ผมผ่านบททดสอบเหล่านี้ได้ดีขึ้น อ่านเรื่องต่อ
เมื่อที่บ้านถามเกี่ยวกับการนั่งสมาธิ ผมตอบว่า "เพราะผมรู้สึกมี ความสุขดีที่ได้ชวนคนอื่นให้มีโอกาสได้รับสิ่งดีๆเหมือนผม คุณก็ควรนั่งสมาธิเพื่อตัวเองด้วย เพราะ มันจะช่วยให้คุณมีความสุข" อ่านเรื่องต่อ
นั่งสมาธิครั้งต่อมา ผมก็เห็นดวงตะวัน ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6เซนติเมตร สว่างเป็นกลมๆ สวยงามมาก ซึ่งผมก็นึกไม่ถึงว่า "มาได้ยังไง" บางครั้งดวงตะวันนั้นก็ขยายออกไปรอบๆตัวผม และแม้จะออกจากสมาธิแล้วผมก็ยังรู้สึกว่า ดวงตะวันก็ยังอยู่ในท้องอยู่ตลอดเวลา ผมมีความสุขมาก เหมือนมีเพื่อนใจมาอยู่ใกล้ๆ อ่านเรื่องต่อ