บทความธรรมะ Dhamma Articles > >
ตัวลูกยังได้แนะนำให้คุณแม่ซึ่งอยู่ที่เมืองไทย ทำบุญ ถือศีล นั่งสมาธิ และดู DMC ซึ่งคุณแม่ของลูกจะไปถือศีลที่วัดใกล้บ้านทุกวันพระ ลูกจะโทรศัพท์ไปพูดกับคุณแม่เสมอว่า “แม่จ๋า แม่เอาบุญให้มากที่สุดนะ ไม่รู้ว่าแม่จะตายเมื่อไหร่ บุญจะช่วยแม่ได้ และติดตามแม่ไปทุกที่นะ” แล้วตอนนี้ บุญที่พลาดไม่ได้เลยคือ หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ องค์ล่าสุด ซึ่งตัวลูกต้องทำอย่างแน่นอนค่ะ อ่านเรื่องต่อ
หากรอบไหนผมนั่งสมาธิได้ดี ผมจะยิ้มได้ตลอดทั้งวัน แล้วสามารถส่งความดี ความสุภาพ ความรัก ความหวังดีไปยังผู้อื่นได้ เหมือนอย่างที่พระอาจารย์สอนให้เราแผ่เมตตา ความเมตตานี้จะไปถึงทุกคน แม้ว่าเราจะไม่รู้จักพวกเขาก็ตาม อ่านเรื่องต่อ
ขณะที่นั่งสมาธิอยู่ ลูกก็เห็นองค์พระแก้วใส องค์ใหญ่ ขนาด 12 นิ้ว ปรากฏขึ้นมา ลูกรู้สึกมีความสุขมากค่ะ วันต่อมาลูกก็จะเห็นเป็นดวงแก้ว ผุดเกิดขึ้นมา เห็นแล้วลูกยิ้มเป็นปลื้ม แบบสุด สุด อ่านเรื่องต่อ
สักครู่ก็เห็นดวงใสๆ กลมๆ เล็กมากเท่าปลายนิ้วก้อย ปรากฏขึ้นมา พอน้อมใจลงตรงกลางดวงเล็กๆ นั้น ก็เห็นเกตุดอกบัวตูมเล็กๆผุดขึ้นมาตรงกลาง แล้วองค์พระก็ขยายขึ้นจนเต็มองค์ เอาใจจรดตรงกลางองค์พระต่อไปเรื่อยๆ อยู่ดีๆ ใจก็ดิ่งลงอย่างเร็วพร้อมกับเห็นองค์พระเกิดขึ้นอีก องค์แล้วองค์เล่า อ่านเรื่องต่อ
หนูอยากให้เพื่อนเด็กๆทุกคนนั่งสมาธิค่ะ เพราะการนั่งสมาธิทำให้หนูเรียนเก่งขึ้น ตอนกลางคืนเวลานอนหนาว ถ้าได้นอนในดวงแก้วก็จะอุ่นด้วยค่ะ และองค์พระจะคอยบอกให้หนูเป็นเด็กดี พูดอย่างนี้ทุกคืน และยิ้มให้หนูก่อนนอนทุกคืนด้วยค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ในอดีตสามีของเธอเป็นคนที่ตึ๋งหนืดมากๆ ทั้งเรื่องอาหารการกินและเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ต้องกินอย่างที่เขาต้องการให้กิน เสื้อผ้าก็ต้องใส่ของที่บ้าน ที่เขาเอามาให้ ลูกสาวก็ต้องใส่ของที่เขาเอามาบริจาค เธอก็กล้ำกลืนฝืนทน ทำใจว่า ไหนๆก็มาแล้ว รักครั้งนี้เราลิขิต เราเลือกเอง คำว่ารักแม้มันจะร้ายกับเราแค่ไหน จะไปโทษใครไม่ได้ เมื่อถูกเลี้ยงด้วยลำแข้ง ก็ต้องซับน้ำตาด้วยลำแขนของตัวเอง
และแล้วครอบครัวของเธอก็ถึงจุดเปลี่ยนเมื่อสามีของเธอจูน พบช่อง DMC ช่องนี้ช่องเดียว ครอบครัวของเธอจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร ??? อ่านเรื่องต่อ
อลิซ่าเองก็จะมานั่งสมาธิพร้อมกับลูกเสมอๆและมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีค่ะ หลังจากที่นั่งสมาธิด้วยกันเสร็จแล้ว วันหนึ่งเขาก็หันมาบอกว่า “แม่ขา หนูเห็นดวงแก้ว” พอถามว่าเห็นจริงเหรอลูก เขาก็ยืนยันว่า “หนูเห็นจริงๆค่ะแม่ เห็นเป็นดวงแก้วใสๆ พอดวงแก้วสว่างหนูก็สว่างด้วย” อ่านเรื่องต่อ
ผมเป็นคุณครูพิเศษ ติวคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษ เด็กๆจะมาที่บ้านของผม ผมพบว่าเด็กๆบางทีไม่มีสมาธิเลย พวกเขาจะเล่นกันเสมอ บางทีก็คิดเรื่องนู่นเรื่องนี่ ผมจึงบอกพวกเขาว่า อ่านเรื่องต่อ
เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ลูกปวดหูมาก เหมือนได้ยินเสียงสว่านดังในหูตลอดเวลา หมอบอกว่า ลูกเรียนหนักเกินไป พักผ่อนน้อย ทำให้เลือดไปเลี้ยงที่หูไม่พอ แถมยังไม่มียารักษาอีก ลูกจึงนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อว่า “คนเรา...ถ้าบุญหย่อนก็จะมีอุปสรรค...โรคภัยก็จะเกิด” ลูกจึงเพิ่มเวลาในการนั่งสมาธิมากขึ้น ตอนนี้อาการของลูกดีขึ้นมากแล้วค่ะ อ่านเรื่องต่อ
สามีของลูกชอบดื่มเหล้าอย่างกับน้ำ เมาแอ๋ทุกวัน พอเมา ก็ทะเลาะกัน ชนิดที่ว่าคุยดีกันไม่เกิน 3 คำ พอคำที่ 4 ผ่านไปก็ถึงขั้นวางมวยกันหลายครั้ง ลูกพยายามให้เลิกดื่ม แต่ก็ไม่ยอมเลิกสักที จนสุดปัญญาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ที่พอจะนึกได้ที่พึ่งหนึ่งเดียวคือพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อ่านเรื่องต่อ
เธอมางานบวชน้องชาย ที่ทั้งน่าเบื่อ ร้อน ถึงสี่ครั้ง จึงจะถึงงานบวชจริงๆ แล้วเธอก็บินกลับเยอรมันทั้งที่ไม่เข้าใจอะไร แต่แล้ว ในขณะที่เธอเอนหลังพิงโซฟาอยู่นั้น เคลิ้มๆ ก็เห็นองค์พระชัดใส แจ่ม มาปรากฎตรงหน้า จนเธอตกใจ ก็ได้โทรศัพท์ไปเล่าให้ญาติฟัง และก็ได้ติด DMC มาตั้งแต่ตอนนั้น และแล้ว เธอก็เห็นองค์พระในทีวี ซึ่งเป็นองค์เดียวกันกับที่เธอเห็นตอนที่ยังไม่รู้เรื่อง... อ่านเรื่องต่อ
เมื่อพระอาจารย์ได้นำประวัติชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มาให้ดูกัน พอดูจบ ผมนิ่งอึ้งไปทันที ในหัวก็คิดแต่ว่า "โอ...มีด้วยหรือบุคคลที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ บุคคลที่ยอมแม้แต่จะสละชีวิตตัวเอง เพื่อให้ได้มาซึ่งคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า" แล้วในวินาทีนั้น ผมก็ตัดสินใจทันทีว่า จะต้องเป็นหลานแท้ของท่าน คือจะต้องเข้าถึงธรรมให้ได้ อ่านเรื่องต่อ
เธอเป็นคนโมโหร้าย ชอบขว้างของใส่สามี และก็เป็นคนที่มีเหตุผลเพียง 2 ข้อ คือ ข้อ 1.ฉันต้องเป็นฝ่ายถูกเสมอ ข้อ 2.ถ้าไม่เข้าใจอะไร ให้ย้อนกลับไปอ่านข้อ 1 ใหม่อีกครั้ง นอกจากนี้ก็ขี้หึงอีกต่างหาก จนกลายเป็นโรคนอนไม่หลับ แต่แล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เมื่อได้พบกับ DMC... อ่านเรื่องต่อ
ผมเป็นน้องเล็กที่สุดในรุ่น ตอนแรกผมไม่คิดจะบวช แต่เห็นพี่ๆเขาเตรียมตัวบวชแล้ว ผมเลยรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว อยากบวชบ้าง และที่สำคัญผมมี สามเณรพ่อ เป็นแรงใจอยู่ข้างๆ สามเณรพ่อเป็นต้นแบบ พ่อไม่ลุกผมก็ไม่ลุก แต่ก็มีบ้าง คือถ้าสามเณรพ่อนั่งนานเกินไปผมก็จะสะกิดว่า “พ่อครับ เมื่อไหร่จะลุก” หรือถ้าไม่ลุกผมก็เอนศีรษะพิงร่างอันอบอุ่นของพ่อไปเลย อ่านเรื่องต่อ
จากนั้น ก็รู้สึกว่า มีองค์พระ มานั่งอยู่ในกลางท้องของลูกค่ะ ท่านมานั่งใสแจ่ม สงบนิ่ง พอลืมตาก็ยังเห็นท่านนั่งอยู่ในกลางท้อง ลูกก็สงสัยว่า "นี่เราคิดไปเองหรือเปล่านะ" จึงโทรศัพท์ไปถามกับพระอาจารย์ว่า “ทำไมอยู่ดีๆ องค์มานั่งอยู่ในท้องเฉยเลย ใช่องค์พระของแท้หรือเปล่าคะ” ท่านก็บอกว่า “ใช่เลย โยมมั่นใจได้เลย” อ่านเรื่องต่อ
ทุกวันนี้ ลูกก็ยังเห็นองค์พระอยู่ พอทำใจนิ่งๆ ท่านก็จะผุดขยายขึ้นมาเหมือนเดิม เห็นทั้งหลับตา ลืมตา ที่น่าอัศจรรย์ คือ ขาของลูกไม่รู้สึกปวดอีกเลย นั่งได้สบายๆเป็นชั่วโมง เวลานั่งสมาธิ สามีของลูกก็จะมานั่งด้วยกัน พอนั่งเสร็จ ลูกจะหันไปทางสามี พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้สามี แล้วพูดว่า "เยี่ยม...เลิศ...มาอนุโมทนาบุญกับฉันสิ" สามีก็จะ "สาธุ" อ่านเรื่องต่อ
แต่ก่อนหลงคิดมาตลอด 42ปีว่า ความสุขอยู่ที่เงินทอง บ้าน รถ และการเป็นอยู่อย่างสุขสบาย แต่ตอนนี้เจอแล้ว ความสุขอยู่ที่นี่เอง เดินอ้อมหาซะไกล วิ่งหาซะจนเกือบแย่ ที่แท้ก็อยู่ในตัวของเรานี่เอง อ่านเรื่องต่อ