ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ
บทความธรรมะ Dhamma Articles > ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ > เอเชีย >
วันต่อมาพอนั่งสมาธิอีก กระผมก็จะวางใจเฉยๆเอาไว้ที่กลางท้อง นั่งไปสักพักก็รู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีตัวตน ตอนนั้นใจกระผมนิ่งมาก แล้วกระผมก็เห็นดวงแก้วใสสว่างเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ ดวงแก้วพากันเรียงแถวพุ่งขึ้นมาจากลางท้องของกระผมเป็นแถวเป็นแนวเยอะมาก สักพักก็เห็นองค์พระแก้วใสเรียงเป็นแถวขึ้นมาจนเป็นทางยาวเลยครับ องค์พระงามมาก ทั้งใสทั้งสว่าง อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเราหายไป ไม่มีแขน ไม่มีขา ใจนิ่งมาก แล้วกระผมก็เริ่มเห็นดวงกลมใสๆขนาดเท่าลูกตาดำ อยู่ท่ามกลางความมืดตรงหน้ากระผม ห่างประมาณหนึ่งฟุต แต่เห็นแป๊บเดียวก็หายไป และพอนั่งสมาธิทุกครั้งกระผมก็จะเห็นแบบนั้น แต่ความมืดจะจางลงเรื่อยๆ ดวงนั้นก็สว่างขึ้นด้วยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ในวันแรกๆที่กระผมฝึกนั่งสมาธิ พอหลับตาปุ๊บกระผมก็เห็นความมืดปั๊บ กระผมก็ดูไปเฉยๆไม่คิดอะไร กระผมนั่งอยู่หลายวันแม้จะยังไม่เห็นอะไรเลย แต่กระผมกลับรู้สึกว่าใจของกระผมเริ่มนิ่งมากขึ้น รู้สึกสบายและมีความสุข...ในวันแรกๆ พอกระผมหลับตาทีไรก็จะฟุ้งจนมึนทุกที จนกระผมต้องลืมตาขึ้น แล้วหลับตาใหม่อยู่หลายรอบ พระอาจารย์สอนให้นึกถึงดวงแก้ว กระผมก็ลองทำตาม แต่นึกไม่ออก อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
การอบรมในครั้งนี้ดีมากๆ ผมได้ฝึกทุกอย่างและยังได้นั่งสมาธิอย่างเต็มที่อีกด้วย โอ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ วันแรกที่นั่งสมาธิ ขนาดว่าซ้อมมาแล้วนะครับ มันก็ยังเมื่อยสุดๆ ผมปวดไปหมด ทั้งแขน ขา บ่า ไหล่ ลำตัว และหัวเข่า และวันที่สองความปวดเมื่อยก็ยิ่งทับทวี จนรู้สึกว่ากระดูกแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ นั่งไปสักพักความชาก็มาเยือน ผมชาไปหมดทั้งตัว แต่เพราะอยากเข้าถึงธรรม ผมจึงคิดว่า “ตายเป็นตาย” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แต่ก่อนกระผมจนมาก ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ชีวิตลำบากและขาดแคลน แต่ตอนนี้กระผมกลับรู้สึกว่าชีวิตของกระผมมันเต็มเปี่ยม เหมือนเรามีทุกอย่างที่สมบูรณ์ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีใครเอาสมบัติจักรพรรดิมาให้เพื่อแลกกับธรรมะ และไม่ให้กระผมเห็นองค์พระ กระผมก็ไม่ยอมแลกเด็ดขาดครับ ตอนนี้กระผมไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากธรรมะ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
วันนั้นผมเอาใจมาไว้ที่กลางท้อง ทำใจเฉยๆไม่คิดอะไร ใจผมนิ่งมาก แล้วอยู่ดีๆผมก็เห็นมีจุดสว่างเล็กๆเกิดขึ้นในตัวของผม พอมองเข้าไปก็ยิ่งเห็นเป็นประกายสว่างมากขึ้น ผมนั่งมองความสว่างนั้นอยู่พักใหญ่ ก็เห็นมีวงกลมๆใสๆเป็นจุดเล็กๆอยู่ที่กลางกาย พอมองเข้าไป ดวงใสๆนั้นก็ใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนแรกที่นั่งสมาธินั้น กระผมเจ็บไปทั้งตัว ปวดไปหมด เมื่อยไปทุกส่วน แม้จะผ่านไปแล้วถึงห้าวันก็ยังไม่หายเมื่อย ยิ่งตอนเลิกนั่ง กระผมกระดิกตัวไม่ได้เลยครับ เพราะมันชาไปหมด ต้องเรียกให้คนอื่นมาช่วยแงะ แกะแขนแกะขา แล้วก็ดึงตัวขึ้น แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น กระผมก็ฝึกนั่งทุกวัน แล้วรางวัลของความตั้งใจก็มาถึงครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
และผมก็เห็นองค์พระใสๆ องค์เล็กขนาดเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระตามบ้าน แต่ใสมากๆ มองทะลุได้เลย มีประกายเพชรด้วยนะครับ เป็นองค์พระที่สวยมากๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต สวยยิ่งกว่าเพชร ผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร บางช่วงก็จะเห็นลางๆ พอวางใจนิ่งๆ ก็จะเห็นชัดมากขึ้น เห็นตลอดเลยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
วันแรกๆก็มีเรื่องฟุ้งซ่านบ้างครับ กระผมจึงเริ่มหาวิธีเปลี่ยนเรื่องฟุ้งใหม่ ด้วยการนึกถึงสิ่งที่กระผมชอบ และนึกได้ นั่นก็คือ ดอกทานตะวันสีเหลืองใหญ่ๆ พอนึกได้สักพักจากดอกทานตะวันก็นึกให้กลายเป็นดวงแก้วใสๆก็นึกได้ไม่ยากครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนที่ยิงปืน กระผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะประทับปืนอยู่กลางอก ต้องกะต้องเล็งให้ดี โดยไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างแล้วกระผมก็จะยิงเข้าเป้า พอพระอาจารย์บอกว่าให้ลงมาตรงกลางตัว ก็ง่ายเลยครับ เนื่องจากกระผมเคยชินกับการนึกภาพเป้าที่กระผมจะยิง ลงมาอีกนิดเดียวก็กลางตัวแล้ว พอกระผมนึกถึงหน้าแม่ ใบหน้าของท่านก็ใสๆสว่างผ่องใสขึ้นมามาอยู่ตรงกลางตัวเลย อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ในขณะที่กระผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่นั้น กระผมได้ยินเสียงที่ดังก้องกังวานขึ้น พร้อมกับภาพของพระสงฆ์องค์หนึ่งที่ดังขึ้นมาว่า “อาตมาจันทสโร ภิกขุ ไม่มีอะไรแล้ว แข็งแรงแล้ว ให้กลับวัดได้แล้ว ให้สัมมา อะระหัง เข้าไว้ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ แล้วลองออกมาดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
วันนั้น เป็นการนั่งระหว่างรอยต่อปี พ.ศ.2550 กับปี พ.ศ. 2551 ลูกนั่งได้อารมณ์สบายเป็นครั้งแรก ในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำอธิษฐานจิต ลูกก็เห็นดวงกลมๆผุดขึ้นมา ขนาดเท่าพระจันทร์ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า ลูกเกิดวิจิกิจฉา สงสัยว่าตัวเราจะคิดไปเอง ก็ลองหรี่ตาดู แต่ดวงก็ยังอยู่ให้ชื่นชมสักครู่จึงหายไป ลูกถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คราวนี้ไม่ใช่เพราะหาวนอน แต่เป็นน้ำตาแห่งความปีติ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนนี้ใจของกระผมนอกจากจะมีดวงแก้วใสๆแล้ว กระผมยังมีคุณยายอาจารย์อยู่ในใจด้วย และกระผมคิดแต่เพียงว่า จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำกฐินคุณยายให้สำเร็จทันวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 และกระผมก็กำลังทำหน้าที่ชวนคนมาบวชแสนรูปควบคู่กันไปด้วยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
กระผมคิดมานานแล้วครับว่า อยากจะบวชตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศพม่า แต่เพราะความจนบีบบังคับทำให้ไม่มีโอกาสได้บวช ชาวพม่าทุกคนจะให้ความเคารพศรัทธาและเทิดทูนพระพุทธเจ้ามาก เวลาเข้าวัดก็ต้องถอดรองเท้า วันโกนวันพระในช่วงเข้าพรรษา ชาวพม่าจะหยุดงานกันทุกคน เข้าวัดไปทำบุญกัน ขนาดวัวควายยังต้องหยุดทำงานเลย ทุกคนต้องเข้าวัด อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ชายใดที่ยังลังเลอยู่ ยังไม่คิดอยากจะบวช กระผมอยากบอกว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าในชีวิตลูกผู้ชายมากกว่าการบวชอีกแล้วครับ ถ้าบวชแล้วทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสะเปะสะปะ ไร้จุดหมาย การบวชจะเป็นการจัดระบบชีวิตเราให้ไปสู่จุดหมายปลายทางได้เร็วยิ่งขึ้น มาบวชกันเถอะครับ มาบวชเอาบุญให้ตัวเอง ถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศบุญนี้ให้แผ่นดินครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
พอลูกวางใจเบาๆนิดเดียว ท่านก็ผุดขึ้นมา ยิ่งมองไปที่กลางองค์พระ ท่านก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น ตอนนี้นอกจากอาการขยายจะไม่หายไปแล้ว อาการใหม่ก็เกิดขึ้นมาอีก นั่นคือ อาการสุขจริงหนอเจ้าค่ะ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มันเป็นความสุขยากจะหาสิ่งใดเปรียบปาน เป็นความสุขที่อยากรำพึงรำพันสักล้านครั้ง และลูกไม่อยากให้อาการอย่างนี้หายไปจากชีวิตเลย อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ประสบการณ์ภายในในช่วงแรกๆของการนั่งสมาธิ ลูกก็ง่วงและชอบลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง ให้ตัวเองได้เห็นไวๆค่ะ แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่ความเครียด ต่อมาก็เกิดอาการวัยรุ่นปลง นั่งเอานั่ง คือ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่ได้นั่งก็ดีแล้ว ไม่ควรมีความคิด เรามีหน้าที่ดู ไม่ใช่ผู้กำกับการแสดง ไม่เจ้ากี้เจ้าการ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมโชคดีที่เติบโตในครอบครัวอบอุ่น คุณพ่อคุณแม่จะพาผมไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านตั้งแต่จำความได้ ท่านสอนให้ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตั้งแต่ตัวเล็กๆโดยมีคุณแม่เป็นแกนนำ ผมเห็นภาพคุณแม่นั่งสมาธิที่ห้องพระจนชินตา แม้ผมจะนั่งได้เพียง 5-10นาที แต่ก็รู้สึกว่านั่งแล้วดีกับตัวเองแถมทำให้เรียนเก่ง อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เวลาใจสบายๆ องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าโลก ใจของลูกจรดอยู่ตรงกลางอย่างเดียว องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าเดิมจนโลกใบนี้เล็กเหมือนผลมะนาว เวลานั่งสมาธิครั้งต่อๆไปลูกจะเริ่มต้นด้วยอารมณ์สบาย ลูกชอบดูดอกไม้ เช่น ดอกกุหลาบ พอดูแล้วสบายใจ ลูกก็นึกเอาดอกกุหลาบไว้ในท้องแล้วหยุดนิ่งไปเรื่อยๆ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
คราวนี้ก็ลองอดทนดู พอทนนั่งไปได้สักพัก สภาวะอารมณ์ที่ยากจะอธิบายก็เกิดขึ้น คือ ตัวของผมถูกดูดวูบไปเลย พอดูดไปวัตถุประหลาดก็เกิดขึ้นมา เป็นดวงกลมๆใหญ่มากเหมือนดวงจันทร์ ผมรู้สึกเบาๆลอยๆเหมือนกับตัวเองเป็นดวงกลมดวงนั้น ความเจ็บปวดต่างๆหายไป อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ลูกและเพื่อนๆจำนวน 408คน ได้เข้ารับการอบรม โครงการธรรมทายาทหญิง รุ่นที่26 เป็นเวลา 46วัน ซึ่งเริ่มโครงการตั้งแต่วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2552 และจะสิ้นสุดโครงการในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ.2552 (พระเดชพระคุณหลวงพ่อดำริให้เริ่มมีการอบรมธรรมทายาทหญิง เมื่อปี พ.ศ.2529) อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
