Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตรฑิมภ์พร วิทูรพงศ์
ธรรมทายาทหญิงรุ่นที่๒๕ (ประเทศไทย)ลูกชื่อ นางสาวฑิมภ์พร วิทูรพงศ์ ชื่อเล่น น้องเดือน ค่ะ กำลังศึกษาอยู่ที่คณะแพทยศาสตร์ ชั้นปีที่๓ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยค่ะ ลูกรู้จักวัดพระธรรมกาย จากการทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย เมื่อตอนที่เข้าปี๑ แต่เป็นเพราะข่าวที่ออกมาทำให้ที่บ้านเป็นห่วง กลัวว่าลูกจะโดนล้างสมอง ลูกเลยบอกทางบ้านทั้ง คุณพ่อ คุณแม่ และพี่ๆไปว่า ถ้าล้างสมองแล้วเป็นคนดี ลูกยอมให้ล้างค่ะ และหลังจากที่ได้มาวัดครั้งแรก ลูกรู้สึกได้ว่า การมาวัดพระธรรมกายทำให้เราได้ทำบุญอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ครบทั้ง ทาน ศีล ภาวนาค่ะ
ลูกชอบที่มีการนั่งสมาธิร่วมกัน โดยเฉพาะเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ ลูกจะได้อารมณ์สบายทุกครั้งค่ะ ทำให้ลูกอยากจะนั่งสมาธิมากขึ้นอีก บวกกับลูกมีกัลยาณมิตรที่ดี ซึ่งก็คือ พี่พิธีกร DMC สุดหล่อ ประจำรายการเส้นทางบุญ พี่อาท (กัลยาณมิตรองอาจ ธรรมนิทา) นั่นเองค่ะ ทำให้ลูกรู้จักวัดมากขึ้น และมาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนค่ะถึง คุณพ่อ คุณแม่ จะไม่อยากให้ลูกมาวัด ลูกก็จะมาค่ะ เพราะเมื่อท่านเป็นห่วง ท่านก็จะตามมาดูเราด้วย ก็เป็นโอกาสดีที่ทำให้ท่านรู้จักวัดมากขึ้นค่ะ ลูกได้ชวนคุณแม่มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่ โดยจัดเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้ท่าน และมารอท่านที่วัดค่ะ การมาวัดของคุณแม่ครั้งนี้ ทำให้ท่านสนับสนุนการมาวัดของลูกค่ะ ท่านปลื้ม Alert เบิกบานในบุญ และเอาบุญไปฝากคนที่บ้านค่ะ ลูกเลยจัดแจงชวนคุณแม่ไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ช่วงปิดเทอม เป็นของขวัญวันเกิดให้ท่าน โดยเก็บเงินค่าขนมของลูกเองค่ะ และท่านก็นั่งธรรมะเห็นองค์พระแก้วใสเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวท่านเองค่ะส่วนคุณพ่อมาวัดจริงๆ ครั้งแรกก็วันที่ ๒๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๑ ค่ะ ขณะที่ลูกกำลังอบรมธรรมทายาทหญิง ตอนแรกท่านก็ไม่ยอมมานะคะ แต่ลูกก็อธิษฐานจิตให้ท่านมา ทั้งโทรจิตและโทรศัพท์ ชวนท่านมา และคุณพ่อก็มาค่ะ ท่าน Alert ในการทำทาน รักษาศีลและการนั่งสมาธิค่ะ คุณพ่อทำบุญทุกบุญ และยังชวนคุณแม่ทำด้วยค่ะลูกได้มาอบรมธรรมทายาทหญิง ก็เพราะเตรียมการมาอย่างดี โดยลูกได้สอบ World-PEC ค่ะ การสอบครั้งนี้ ถึงแม้ทีมของลูกจะมีแค่ ๒คน เป็นเพื่อนของลูกค่ะ ไม่ใช่คุณพ่อหรือคุณแม่ แต่ลูกก็ตั้งใจว่า ต้องคว้ารางวัลให้คุณพ่อ-คุณแม่ภูมิใจ และเปลี่ยนความคิดที่มีต่อวัด คราวนี้ ลูกคว้ารางวัลชมเชยอันดับที่๒ ค่ะ แต่ครั้งหน้าลูกขอคว้าแค่ที่๑ นะคะ และสิ่งนี้ก็เหมือนเป็นใบเบิกทางที่ทำให้ลูกได้มาอบรมธรรมทายาทหญิง โดยคุณพ่อ-คุณแม่อนุญาตอย่างง่ายดายค่ะลูกก็พยายามทำหน้าที่ลูกที่ดีให้ดีมากยิ่งขึ้นค่ะ คือ ตั้งใจเรียน ทำเกรดให้ดีขึ้น ชวนท่านทั้งสองทำบุญ ตักบาตร รักษาศีล๘ ในวันพระ และทำงานบ้านทุกอย่าง โดยเฉพาะการขัดวิมาน คุณแม่ของลูกชอบค่ะ เพราะขัดเอี่ยมมาก แต่ท่านกลัวลูกเหนื่อยเลยให้พี่เลี้ยงทำแทน ลูกก็ปฏิเสธทุกครั้งนะคะ แต่ถ้าพี่เลี้ยงจะมาช่วยลูกก็ไม่ได้ขัดค่ะที่ลูกเข้ามาอบรมธรรมทายาทหญิง เพราะว่าลูกอยากเป็นหมอที่ดีค่ะ รักษาได้ทั้งโรคทางกายและจิตใจของคนไข้ด้วย และคงไม่มีช่วงเวลาไหนที่จะทำให้ลูกได้สั่งสมบุญทุกอนุวินาทีเหมือนการอยู่ที่นี่ค่ะ ลูกจึงตัดสินใจตั้งแต่ตอนอยู่ปี๑ว่า ถึงอย่างไรก็ต้องเข้าอบรมธรรมทายาทหญิงให้ได้ แต่รอเวลาที่เหมาะสม คือ ทำให้คุณพ่อ คุณแม่ สนับสนุนเรา ท่านจะได้ได้บุญกับเราแบบเต็มๆค่ะช่วงแรกๆ รับบุญเตรียมงานวันคุ้มครองโลก ๒๒ เมษายน ลูกอาศัยตรึกธรรมะนอกรอบค่ะ เพราะพอได้นั่งเป็นอันหลับค่ะ แต่ถ้าครั้งไหนที่ไม่หลับลูกจะเห็นแสงสว่างสีเย็นๆ นวลๆ ไม่จ้า ไม่แสบตา เป็นแสงเย็นๆ แต่อบอุ่นค่ะ พอลูกได้มีโอกาสขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สนแก้ววนาราม ช่วงระหว่างวันที่ ๒๔ เมษายน ถึง ๖ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๑ ผลการปฏิบัติธรรมของลูกก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะพระอาจารย์และพี่เลี้ยงจัดกิจกรรม ที่ทำให้เราได้ทำการบ้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อครบทั้ง ๑๐ข้อ บวกกับการนับคำข้าว นับคำเคี้ยวค่ะ ทำให้ลูกทำใจหยุดนิ่งได้ง่ายขึ้นเลยค่ะ
เวลานั่งสมาธิ ลูกจะผ่อนคลายทุกส่วนของร่างกาย ตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่สำคัญ คือ หลับตาอย่างสบายๆ ไม่กดลูกนัยน์ตา สำคัญมากๆเลยค่ะ ตัดเรื่องกังวลทุกอย่าง ไม่คิดอะไรเลย และทำใจนิ่งๆ ว่างๆ ที่กลางท้อง เพราะลูกไม่ถนัดการนึกถึงองค์พระหรือดวงแก้ว แต่ถ้าเริ่มฟุ้งก็จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ค่ะ ซึ่งผลการปฏิบัติธรรมครั้งที่ดีที่สุดของลูก ลูกก็ใช้วิธีการวางใจเช่นนี้เหมือนกันค่ะ ตอนแรกลูกรู้สึกเคลิ้มๆเหมือนจะหลับ สักครู่ก็ตกใจค่ะ รู้สึกเหมือนตกจากที่สูง เป็นอยู่หลายครั้งเหมือนกันค่ะ แต่พอลูกปล่อยให้ตัวเองตกลงไปเลย ก็ไม่ตกใจแล้วค่ะสักพัก ลูกก็รู้สึกสดชื่นมากๆ เพราะมีแสงสว่าง สว่างจ้าเลยค่ะ แต่ไม่แสบตา เป็นแสงนวลเย็นๆมาปลุกลูกค่ะ แล้วตัวลูกก็ขยายใหญ่ขึ้นค่ะ แต่ลูกรู้สึกตื่นเต้นค่ะ องค์พระก็เลยหายไปด้วยค่ะ พอใจเริ่มนิ่ง ลูกก็นึกถึงดวงแก้วของลูกชื่อ “หยุดนิ่ง” ค่ะ นึกให้หยุดนิ่งมาอยู่กลางท้อง ลูกเห็นดวงแก้วใสกลิ้งลงมาอยู่ที่กลางท้องทันทีเลยค่ะ เป็นดวงใส ใสมากๆค่ะ ใสกว่าที่มองด้วยตาอีกค่ะแต่พอลูกเริ่มจ้องก็จะหายไป ถ้ามองหาจะหาไม่เจอค่ะ แต่ถ้าปล่อยไปทำเหมือนไม่สนใจ ก็จะเห็นดวงแก้วอยู่ที่ศูนย์กลางกายเหมือนเดิมค่ะ จากที่ลูกเคยสงสัยว่า ศูนย์กลางกายอยู่ที่ไหน ดวงแก้วใสเป็นอย่างไร และที่ว่ามองเห็นดวงแก้วกลางท้อง เห็นได้อย่างไร ตอนนี้ลูกหายสงสัยแล้วค่ะในช่วงเตรียมงานต้อนรับเด็กดี V-Star ลูกๆธรรมทายาทหญิง ก็อยู่ช่วยเตรียมงาน และไม่ลืมที่จะทำสมาธิไปด้วย แม้จะมีเวลานั่งสมาธิน้อยกว่าตอนที่อยู่ที่สนแก้ววนารามก็ตามค่ะลูกต้องขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูงสุดเลยค่ะ เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ลูกๆธรรมทายาทหญิง และผู้มีบุญทุกท่าน ได้มีโอกาสมาสร้างบุญบารมีกันอย่างตลอดต่อเนื่อง และทำให้ลูกได้เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างคนดีกว่า ๒๐๐,๐๐๐คน ที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นต้นบุญต้นแบบในอนาคตค่ะ น่าเสียดายนะคะที่กิจกรรมนี้มีแค่เด็กมัธยม แต่ลูกจะขออนุญาต นำกิจกรรมนี้ไปเผยแพร่ให้กับเพื่อนๆ และอาจารย์ชาวแพทย์จุฬาฯ ให้ได้ลองเข้าร่วมกิจกรรมดูค่ะพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็น HERO ในใจของลูกนะคะ ทำให้ลูกมีกำลังใจ กล้าหาญ และอดทน ในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรต่อไป สุดท้ายนี้ลูกขอกราบอาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย จงช่วยอวยพรให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อหายจากอาการอาพาธ มีสุขภาพแข็งแรง และคงความหนุ่มเช่นนี้ไปเป็นสองร้อยซาวปี๋เลยนะคะ เพื่อให้เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆ “ช่อดอกไม้น้อย ธรรมทายาทหญิง” ไปนานๆค่ะป.ล. I Love you หลายๆๆๆ เด้อกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความรักและเคารพอย่างสูงสุดธรรมทายาทหญิง ฑิมภ์พร วิทูรพงศ์ธรรมทายาทหญิงรุ่นที่๒๕
http://goo.gl/BkOec
พิมพ์บทความนี้
