สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2557

สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2557 ชวนบวช - บุพกรรมแหวนสวรรค์ - ครูไม่ใหญ่เล่าเรื่องตอน 10 ขวบ - เล่าเรื่องคุณยาย ตอน คุณยายปัดก้อนเมฆ - แสดงธรรมโดยพระครูวินัยธรสุวิทย์ สุวิชชาโภ https://dmc.tv/a17788

บทความธรรมะ Dhamma Articles > ช่วงเด่นฝันในฝัน
[ 10 เม.ย. 2557 ] - [ ผู้อ่าน : 18254 ]
ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2557
 
สรุปประเด็นร.ร.อนุบาลฯ วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2557
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
 
 
คุณครูไม่ใหญ่ :

ชวนบวช


•    วันนี้ไปชวนบวชกันหรือ ไหนใครไปชวนบวชบ้าง สาธุ ๆ ๆ จงรวย จงแข็งแรง จงมีอายุขัยยืนยาว จงเข้าถึงธรรม
 
•    ต้องไปชวนกันมา แมนๆ ผู้มีบุญรอคอยเราอยู่เยอะแยะ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายรับสมัครบวช ยังได้อีกหนึ่งวันที่จะไปชวนชายแมนๆ มาบวช พรุ่งนี้จะมีพิธีขอขมารับผ้าไตรของนาคธรรมทายาท วัดพระธรรมกาย
 
•    เหลือเวลา อีก 3 วัน เสาร์ 5 วันบรรพชา
 
•    สามเณร AEC เหลือเวลาอีก กี่วัน แสนรูปเหลืออีกกี่วัน  เดี๋ยวครูไม่ใหญ่จะคอยนับให้
 
•    ครูไม่ใหญ่ปลื้มที่เป็นชาวพุทธแล้วได้มาบวช ปลื้มตั้งแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่บ่มบารมีมายาวนาน สละทั้งทรัพย์ อวัยวะ ชีวิต มานับไม่ถ้วน  แล้วก็ตั้งความปรารถนาตอนอยู่ในท้องทะเลมายาวนานอย่างต่อเนื่องถึง 20 อสงไขยกับเศษแสนมหากัป และได้ผ่านการสร้างบารมีกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามา 5 แสนกว่าพระองค์ แค่นี้ก็เห็นมุ่งมั่นตั้งใจของท่าน อย่างเด็ดเดี่ยวไม่มีเปลี่ยนแปลงในมโนปณิธานเลย ซึ่งจะหาใครได้ยากที่จะหาใครที่แน่วแน่อย่างนี้ ก็มีแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์เท่านั้น  ตรงนี้น่ะจะปลื้มๆ มาก  ไม่ว่าท่านจะเกิดเป็นชนชั้นล่าง ชั้นกลาง ชั้นสูง ท่านก็มุ่งมั่นอย่างนี้ จะอยู่ในน้ำ บนบก ตรงไหนก็จะมุ่งมั่นอย่างนี้ มุ่งมั่นจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคตให้ได้ คือจะต้องบรรลุธรรมด้วยพระองค์เอง บรรลุแล้วสั่งสอนทั้งมนุษย์ เทวดา คือแค่เป็นครูของมนุษย์และเทวนี่นะ  ปลื้มไหม   นี่สอนตั้งแต่เทวดา พรหมท่านก็ขึ้นไปสอน พรหมที่ปริวิตก มีมิจฉาทิฏฐิที่เข้าใจผิดอะไรบางอย่าง ท่านแวบไปสอนเลย ด้วยกายหยาบที่กลั่นแล้วจนละเอียดเท่าอายาตนะพรหม  ไปทำลายความเห็นผิด ว่าไม่ใช่ท่านพรหม... พรหมไม่ได้มีสี่หน้านะ มีหน้าเดียว  ไม่อย่างนั้นเวลานอนจะเอาหน้าไหนนอน ต้องเจาะเตียงยุ่งเลย
 
•    ครูไม่ใหญ่ก็ปลื้มกับพระบรมศาสดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาก คือ เป็นเรื่องที่มนุษย์ท่านหนึ่งตั้งความปรารถนาแล้วสร้างบารมี จนกระทั่งมาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เห็นไหมว่ามนุษย์กับมนุษย์คุยกันรู้เรื่อง แล้วมนุษย์เกิดแรงบันดาลใจอยากเป็นเช่นนั้นบ้าง  ท่านมีประวัติศาสตร์ชัดเจน พอบารมีเต็มเปี่ยม เทวดาหมื่นโลกธาตุ เทวดาพรหมไปอาราธนามา ว่าถึงเวลาท่านแล้วนะ นั้นรู้กันทั่วถึงเลย ว่าถึงเวลาที่ท่านจะต้องลงมาบังเกิด มาตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิณาณเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
 
•    ก่อนจะรับอาราธนาท่านตรวจดูก่อนว่ามันถึงเวลาสมควรที่จะลงมาเกิดไหม ดูปัญจมหาวิโลกนะ

ดูอายุขัยของมนุษย์ว่าพอจะรับคำสั่งสอนของพระองค์ได้ไหม
ดูทวีปไหน
ดูประเทศไหน
ดูตระกูล ไหนที่มนุษย์ยกย่องว่าสูงที่สุด
ดูพุทธมารดา

•    ตรวจแบบนี้เวลาลงมาดูตาม้าตาเรือ ดูกาล ทวีป ประเทศ ตระกูล พุทธมารดา แต่ละขั้นตอนมันสิยากมาก มีประวัติชัดเจน
 
•  ก่อนที่จะเข้าสู่ครรภ์มารดา ว่าที่พุทธมารดาได้สั่งสมบุญบารมีมา ก็ฝัน ทรงพระสุบิน มีสัญญาณที่พระบรมโพธิสัตว์จะลงมาบังเกิด ฝันว่ามีช้างเผือกเชือกหนึ่งนำดอกบัว ต้องเลือกดอกไม้นะ เพราะเป็นสัญญาลักษณ์ของผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน ดอกบัวเป็นดอกไม้แรกที่เกิดขึ้นตอนต้นกัป เป็นเครื่องบ่งบอกว่า ในกัปนี้จะไม่พระบรมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นกี่พระองค์ ช้างเผือกฉลาดเลือกดอกบัว และเลือกมาจากสระอโนดาตด้วย  เวียนประทักษิณรอบว่าที่พุทธมารดา 3 รอบ แล้วเข้าสู่พระครรภ์อย่างสบายๆ

•    เห็นตลอดเส้นทางเลย เราเป็นชาวพุทธต้องปลื้ม จะปลื้มต้องนึกถึงบ่อย ก็ต้องทบทวนบ่อยๆ แล้วเราจะปลื้มที่ได้เป็นชาวพุทธ ทุกขั้นตอนของท่านมันน่ามหัศจรรย์ แต่ก็เป็นความจริง เพราะท่านสั่งสมบุญบารมีมาเยอะ อะไรๆ ก็เกิดได้ทั้งนั้นสำหรับผู้มีบุญบารมี อย่าว่าแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย ดูท่านชฎิลเศรษฐีสิ แต่งงานแล้วกำลังจะเข้าสู่เรือนหอ ภูเขาทองโพล่มาทั้งลูกอย่างนี้ มหัศจรรย์ไหม นี่ขนาดคนธรรมดาๆ แล้วบารมีอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ไม่ต้องพูดถึง ฉะนั้นเราเป็นชาวพุทธต้องปลื้ม นึกทบทวนพุทธประวัติบ่อยๆ แล้วต้องปลื้มปีติ และยิ่งเราได้มาบวชเป็นสามเณร เป็นพระนี่ ก็ต้องปลื้ม
 
•    และคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต้องการให้เราเข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกในสิ่งที่มีอยู่จริง เพราะชีวิตของมนุษย์นี่เป็นทุกข์ เป็นทุกข์หนัก เราไม่ต้องไปพึ่งพิงสิ่งที่ยังเลื่อนลอย แต่พึ่งสิ่งที่มีอยู่จริง ที่มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคน พระองค์จะสอนอย่างนี้นะ พระองค์ทำอย่างไร ที่จะเข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกของพระองค์อย่างไร   พระองค์ก็จะสอนหมด ให้ทุกคนเข้าถึง แล้วมีผู้ที่ปฏิบัติตามที่พระองค์สอน ได้เข้าถึงกันเยอะแยะ เป็นพระอริยเจ้าก็เยอะ  เป็นโคตรภูบุคคลก็เยอะ เป็นผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งก็เยอะ อย่างนี้เราปลื้มไหม
 
•     และเห็นไหมว่าคำสอนของพระองค์พิสูจน์ได้ ไม่ใช่ห้ามไม่ให้พิสูจน์ ชัดเจนแจ่มแจ้ง  เพราะฉะนั้นเราเป็นชาวพุทธก็ต้องปลื้ม  มาบวชแล้วก็ต้องปลื้ม หรือจะเตรียมตัวบวชก็ต้องปลื้มว่า ชีวิตที่เรามาบวชนี้ เป็นชีวิตที่สูงส่งคือ ชีวิตของสมณะ
 
•    นร.เคยทบทวนพุทธประวัติบ้างหรือเปล่า เคยกี่ครั้ง ต้องบ่อยๆ นะ แล้วเวลาที่ท่านบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณนี่ ไม่ต้องให้ใครยืนยันเลย  ไม่ต้องไปถามใครเลย เอะบรรลุไหม ต้องให้คนนั้นคนนี้มายืนยัน ไม่มีเลย เวลาสอนธรรมะใครบรรลุธรรมท่านยังรู้เลย อัญญาสิทธิโกณทัญญะ โกณทัญญะบรรลุธรรมแล้วหนอ ก็ยังไม่เห็นมีใครเป็นอย่างนี้นะ
 
•    เราปลื้มไหม ที่ได้เป็นชาวพุทธเราปลื้มไหม เรื่องเหาะเหินเดินอากาศไม่ต้องพูดถึง ก็เอาตื้นๆ อย่างนี้   แล้วสอนว่าที่พึ่งมีอยู่ภายในไม่เลื่อนลอย แล้วเข้าถึงได้ด้วย อย่างนี้ปลื้มไหม พิสูจน์ได้ทุกคนด้วย  ฉะนั้นเลือกให้ดีนะ ใครเป็นพระเป็นเณรแล้วต้องปลื้ม ถ้าไม่ปลื้มก็ขาดทุน
 
บุพกรรมแหวนสวรรค์

•    เธอเห็นประโยชน์อันใด ดูแล้วใจใสใจสบาย
 
•    ทบทวนวงที่ 13 ยังสวยอยู่ไหม เป็นของเทพธิดายักษ์
 
•    วันนี้แหวนวงที่ 14  เป็นของเทพบุตรสายยักษ์ มีแต่หยกเขียว กับ ทอง อันนี้สร้างง่ายหน่อย เอาหยกสีนี้นะ เนื้อนี้นะ แล้วเอาชิ้นเล็กๆ มาต่อ
 
•    เป็นของเทพบุตรสายยักษ์ มีวิมานอยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุราชิกา มีบุพกรรมเพราะผลแห่งบุญในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ตามมาส่งผล เรื่องมีอยู่ว่า ท่านเกิดเป็นกุลบุตรของช่างหิน ที่สำหรับไว้ก่อสร้างกำแพงปราสาท ซึ่งเป็นงานที่หนักและเหนื่อย ปกติท่านก็เป็นคนอารมณ์ดี แต่เมื่อทำงานต้องไปอยู่ท่ามกลางแดดร้อนๆ ตลอดเวลาทำให้ท่านกลายเป็นคนมีอารมณ์ร้อนในเวลาทำงาน ถ้าลูกน้องเวลาทำงานคุยไม่รู้เรื่อง ก็จะหงุดหงิดอารมณ์ร้ายขึ้นมาทันที
 
•    ท่านได้รับว่าจ้างจากชาวบ้านที่มีศรัทธากับนักพรตในยุคนั้น ให้ไปช่วยก่อสร้างวิหารสำหรับนักพรต ไว้สำหรับประกอบพิธีกรรม ท่านก็ศรัทธาในนักพรตอยู่แล้ว ท่านก็ไปชักชวนลูกน้องเหล่าบริวารไปตัดหินเป็นก้อนๆ เลือกที่ไม่มีตำหนิและรอยร้าว  เพื่อให้มีความแข็งแรงทนทาน และนำหินที่คัดแล้วมามัดด้วยเถาวัลย์ที่มีความเหนียวเป็นพิเศษ แล้วลำเลียงก้อนหินมาส่งในบริเวณที่ก่อสร้างวิหาร จัดเรียงก้อนหินอย่างหนาแน่นให้เป็นรากฐานในการก่อสร้างวิหาร
 
•    ในเวลาต่อมาวิหารนักพรตได้สร้างเสร็จแล้ว ก็ได้เห็นชาวบ้านจำนวนมากมายเดินทางมาสักการะแล้วใช้สถานที่นั้นสร้างความดี ท่านก็ปลื้มใจเป็นอย่างมาก ด้วยบุญนี้ผสมกับวิบากกรรมที่ท่านอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียวเวลาทำงาน ทำให้ท่านได้มาเกิดเป็นเทพบุตรสายยักษ์ และมีทิพยสมบัติอันวิจิตรงดงามมากมาย ซึ่งแหวนวงนี้ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผลแห่งบุญของท่านนั่นเอง
 
ครูไม่ใหญ่เล่าเรื่องตอน 10 ขวบ

•    10 ขวบครูไม่ใหญ่ นักเรียนติดตามขนาดนั้นเลยเหรอ

•    ตอนนั้นอยู่จ.เพชรบุรี อยู่ร.ร.อรุณประดิษฐ์ วันหนึ่งยืนอยู่กลางสนามฟุตบอล ยืนอยู่คนเดียว นอกนั้นเขาอยู่ริมสนาม กำลังยืนสบายๆ รู้สึกใครมาโอบไหล่ เหมือนมีคนโอบไหล่จริงๆ ก็หันไปดูไม่มีใคร คิดไปเองมั๊ง ก็ขยับไปอีกสองสามเมตร ก็มาอีกแล้ว กระชับแน่นกว่าเดิม ก็หันไปดูก็ไม่มีใคร ก็เดินไปริมสนาม แล้วก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง พออายุ 19 ก็เล่าให้คุณยายฟัง ท่านก็บอกว่าเทวดาแถวนั้น นึกว่าผี เค้าเอ็นดูคุณ เค้าเลยมาโอบไหล่ ดีเหมือนกันนะ แต่มันแปลกๆน่ะ แต่ก็ไม่เห็นตัวนะ เห็นตัวตอนเด็กครั้งเดียว แต่ตอนเป็นนักศึกษาประมาณปีสองก็หลายครั้ง กลัวนักเรียนจะเบื่อน่ะ

•    ตอนเด็กยังไม่ได้เข้าอนุบาลประมาณกี่ขวบ 3-4 ขวบ  มันดึกแล้วก็สะกิดแม่ๆ จะไปชมวิว ยืนชมวิวตอนดึกๆ อยู่ตรงระเบียง ทีนี้หันไปทางซ้าย ระเบียงชั้นสอง ก็เห็นด้วยตาเนื้อ แต่ไม่รู้สึกอะไรเพราะไม่รู้จัก ถ้ารู้จักก็คงไม่อยากเห็น ไม่รู้ว่าโยมแม่เห็นหรือเปล่า ก็หันไปถามท่าน แม่ใครน่ะ เค้าไม่มีหัว ยืนพิงรั้วสังกะสีได้ หัวเค้าไม่มี มีแต่ตัว ท่านก็ไม่ตอบ รีบอุ้มเข้าไปนอนในมุ้งเลย  มาตอบอีกทีตอนเป็นนศ.  ท่านก็ให้เวลาผ่านมานานเกือบ 20 ปี ว่าแถวนั้นเป็นที่ที่เอาหัวออกจากคอมนุษย์  เป็นการทดลองวิทยาศาสตร์ เอามีดผ่านลำคอ  เห็นชัดเลยนะ คืนนี้นร.ลองไปดูเองนะ  ก็เรียกอะไรไม่ทราบ สงสัยแต่ว่าเค้ายืนอยู่ได้ไงไม่มีหัวน่ะ ความรู้สึกอะไรก็ไม่มี เพราะไม่รู้จัก นร.อย่าลืมคืนนี้ แล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะ
 
เล่าเรื่องคุณยาย ตอน คุณยายปัดก้อนเมฆ

•    อ.ลือพงศ์ ลีลพนัง  ย้อนไปประมาณ ปีพ.ศ. 2532 ตอนพิธีอัญเชิญพระประธานสีขาวองค์ใหญ่มาประดิษฐานที่พื้นที่ 2,000 ไร่ มีเมฆฝนเคลื่อนมาอย่างเร็ว คิดว่าฝนต้องตกแน่ๆ
 
อาจารย์ลือพงศ์  ลีลพนัง

•    อีก 15 นาทีก่อนที่พิธีกรรมกำลังจะเริ่ม พี่อารีพันธ์ได้ขับรถพาคุณยายมาถึงศูนย์กลางพิธี  พอคุณยายลงจากรถท่านก็จ้องไปที่ก้อนเมฆ แล้วชูมือปัดว่าไปๆ  คิดในใจว่าท่านปัดก้อนเมฆแบบนี้เลยหรือ ผมก็เฝ้ามองก้อนเมฆ ก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปทางตลาดไท จากเดิมที่เมฆจะจู่โจมมาตกในศกก.พิธี กลับพลิกล๊อค อีกไม่กี่นาที เสียงซ่าของฝนตกหนักก็เกิดขึ้นไกลๆ ที่ศกก.พิธีก็ถูกฝนปรอยๆ เท่านั้น
 
•    ในยุคนี้การที่จะหาครูบาอาจารย์อย่างท่านยากมากๆ การที่จะได้ทำบุญกับท่านจึงเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่มากๆ
 
•    ครั้งหนึ่งผมได้เป็นตัวแทนอุบาสก นำแจกันดอกไม้ไปถวายคุณยายด้วยมือของผมเอง คุณยายท่านถามผมว่าทำเองหรือเปล่า ก็เรียนว่าไม่ได้ทำเอง บ้านดอกไม้ทำให้ คุณยายบอกว่าต่อไปต้องทำเองนะ ถ้าทำเองจะได้บุญกับยายเยอะๆ จึงได้ข้อคิดว่า บุญอะไรที่เราทำเองกับมือได้ เราจะได้บุญมากมายมหาศาล
 
•    การหล่อทองคุณยาย บุญต้องมหาศาลกว่ามากๆ โดยเฉพาะที่เราทุ่มเททำบุญและบอกบุญอย่างสุดกำลัง เราจะได้มาหล่อทองเชื่อมสายบุญกับคุณยาย  การนำทองคำมาหล่อทองคำหล่อคุณยายก็ยากมากๆ ต้องเริ่มจากคนที่มีวิชชั่นมาหล่อทองคุณยาย อย่างคุณครูไม่ใหญ่  ครูไม่ใหญ่ก็มีความเห็นว่าเราน่าจะหล่อท่านอีกสักองค์ องค์เดิมเล็กไปนิด เวลาประดิษฐานที่วิหารคุณยายจะได้เห็นท่านได้ชัดๆ ขึ้น
 
ตอนผมได้เป็นตัวแทนอุบาสกถวายดอกไม้คุณยายครับ
•    หากเรามีทรัพย์น้อย จะมาหล่อคุณยายองค์ใหญ่ๆ ชาตินี้คงไม่ทันเพราะทรัพย์น้อย  เราจะได้จารึกชื่อในแผ่นฌานของคุณยาย ท่านจะได้เติมบุญเติมบารมีให้กับเรา
 


พระครูวินัยธรสุวิทย์ สุวิชฺชาโภ :
 

 
•    ขอบุญศักดิ์สิทธิ์จงบังเกิดกับครูไม่ใหญ่ ขอโครงการทุกโครงการของครูไม่ใหญ่จงสำเร็จ ขอโครงการที่ยังไม่บังเกิดขึ้นของครูไม่ใหญ่จงสำเร็จทุกโครงการเทอญ
 
•    วันนี้ยังคงเป็นประวัติของคุณยาย ภาค 3 ตอนที่ 5 ประวัติจะไปช้านิดหนึ่ง ตอนเข้าถึงคุณธรรมของคุณยาย เป็นสิ่งที่ต้องเล่าให้สมาชิกฟัง เป็นสิ่งที่ล้ำค่าสำหรับลูกศิษย์ลูกหาทุกคน
 
•    เริ่มต้นจากภาพคุณยาย  เห็นแล้วจะระลึกถึงท่าน ท่านผอมบาง นั่งแล้วกายตรง หลังพิงอากาศ ท่านสถิตนิ่ง เหมือนจะนั่งไปนานเท่าไหร่ก็ได้ ภาพนี้อายุประมาณ 70  ท่านก็ยังคงรูปร่างแบบนี้ นั่งแบบนี้ เป็นต้นแบบให้กับลูกศิษย์ลูกหา สิ่งที่ได้เห็นจะได้เป็นสิ่งที่เรานำไปปรับกัน นั่งหลังตรงได้ความเมื่อยจะมาช้า การนั่งในระยะยาวจะดีขึ้น
 
•    ก่อนเข้าไปในเนื้อหา ประวัติตอนสมัยอยู่บ้านธรรมประสิทธิ์ จะเล่าความเป็นอยู่แบบโบราณ มีรูปแบบการอาศัยเรียกว่า อาศรม พระฤาษี นักพรต นักบวช จะอาศัยอาศรมเป็นทั้งที่อยู่ที่อาศัย และบำเพ็ญตบะ ให้เข้าสู่ธรรมอันวิเศษ  ซึ่งก็จะมีชื่อเสียง ก็จะมีคนมาขอร่ำเรียนด้วย ท่านเมตตาก็สอนให้ พระฤาษีก็เป็นครู ผู้มาเรียนก็เป็นศิษย์ ศิษย์ก็มาขออาศัยอยู่ในอาศรมด้วย บรรยากาศก็เหมือนเป็นครอบครัว พระฤาษีเหมือนเป็นพ่อ ลูกศิษย์เหมือนเป็นลูก  เรียกลูกศิษย์
 
•    ที่บ้านหลังเล็ก และบ้านธรรมประสิทธิ์ ก็คล้ายกัน  คุณครูไม่ใหญ่มาขอเรียนธรรมะ คุณยายท่านก็รับสอนให้ สถานการณ์เป็นครูก็บังเกิดขึ้น แม้บ้านหลังเล็ก และบ้านธรรมประสิทธิ์จะไม่ใหญ่โต เหมือนอาศรมของพระฤาษีก็ตาม  คุณครูไม่ใหญ่ ก็เรียกว่า “ยาย” ท่านก็พอใจ ลูกศิษย์ลูกหาต่อมา รวมถึงลูกศิษย์ลูกหาสมัยคุณยายทองสุขก็รียกว่ายาย  สถานะจึงมีสองชั้น คือ ครูกับศิษย์ ยายกับลูก   มีใครมาถามท่าน ท่านก็พูดว่า นี่เป็นลูกศิษย์  ซึ่งฉันเองก็ปลื้ม  
 
•    ในการเล่าประวัติคุณยายนี้พูดคำว่า “ยาย”  แต่ในความหมายของลูกศิษย์  คือท่านเป็นทั้งยาย และครู ความเมตตาที่ยายให้กับลูกศิษย์ท่านก็ให้ทั้งความเป็นศิษย์และลูก ทำให้เกิดความอบอุ่น แล้วเกิดความผูกพันและเกิดเป็นหมู่คณะขึ้น หมู่คณะได้ถูกหล่อหลอมขึ้น  ในช่วงต้น ด้วยความสัมพันธ์สองชั้นระหว่าง ครูกับศิษย์ และก็ ยายกับลูก  ความสัมพันธ์จึงแนบแน่นและหมู่คณะก็ผูกพันเหมือนครอบครัวเดียวกัน เราเคารพยาย คิดถึงยายเราก็มาปฏิบัติธรรม
 
•    คุณธรรมยาย มีหลายท่านสนใจมาก ยายเป็นผู้มักน้อย สันโดษ ยินดีในที่สงัด  
 
•    ความมักน้อย คือยายไม่ได้มีความปรารถนาสะสมสิ่งที่ฟุ่มเฟือยอะไรเลย มีแต่ของที่จำเป็นต้องใช้  ทำให้ท่านไม่ต้องเสียเวลาไปบริหารสิ่งที่ฟุ่มเฟือยเหล่านั้นเลย ซึ่งเหมาะสมกับการทีท่านเป็รผู้ที่ปฏิบัติธรรมและรักการปฏิบัติธรรม
 
•    ความสันโดษ คือ ยินดีในสิ่งที่มีอยู่ ปัจจัย 4 ที่ท่านมีอยู่ ท่านใช้เต็มคุณค่าทั้งหมดเลย  ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ถึงจะเก่าแต่ท่านก็ยังใช้ อาหารท่านก็มีรับประทานง่ายๆ คืออาหารจากโรงครัว ถึงเวลาหลานท่านก็ไปเอาปิ่นโตรับอาหารจากโรงครัว  จากวันที่ฉันไปบ้านธรรมประสิทธิ์ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เป็นหลายๆ ปี  ไม่เคยเห็นท่านสั่งหลานไปหาอาหารที่อื่นเลย  มีความรู้สึกว่า ท่านพอใจอยู่กับการรับประทานจากโรงครัว ได้ฉันอาหารของหลวงปู่  ฉันรู้สึกว่าท่านกินข้าวหลวงปู่ด้วยความภาคภูมิใจ ข้าวทุกเม็ดของหลวงปู่เป็นมงคลสำหรับชีวิตของท่าน  หล่อเลี้ยงชีวิตด้วยข้าวของหลวงปู่ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นพ่อของท่าน  ของใช้ต่างๆ ก็ใช้เท่าที่จำเป็น แม้จะเก่าอย่างไรก็ใช้อย่างนั้น ใช้อย่างเต็มอิ่ม ไม่มีความสิ้นเปลืองเลย มีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ
 
•    ยินดีในที่ความสงัด แปลว่า ยินดีอยู่ในที่เงียบๆ แต่ถ้าอยู่ในที่เงียบๆ แล้วหัวใจวุ่นวายนี่ไม่สงัด ความยินดีจะไม่เกิดขึ้น  คุณยายท่านอยู่กับธรรมของผู้ปฏิบัติธรรม  แล้วก็ปฏิบัติธรรม ท่านอยู่กับธรรมที่ท่านเข้าถึง ด้วยใจที่หยุดนิ่ง ใจจึงอยู่ตรงนั้น ใจก็หยุดนิ่งเข้าสู่กลางที่บริสุทธิ์ผ่องในเข้าไปได้ คนเราเมื่อใจนิ่ง อยู่ที่ไหนก็นิ่ง  เพราะฉะนั้นเมื่อใจนิ่ง กายของท่านก็นิ่ง ยายอยู่ที่ไหน ที่นั้นก็เป็นเสมือนที่สงัดที่สงบของท่าน ความยินดีในที่สงัดจึงเป็นคุณธรรมของผู้ที่เข้าถึงธรรม หัวใจอยู่กับธรรมที่อยู่ภายใน
 
•    ยายเป็นอย่างนี้ตั้งแต่สมัยที่ท่านอยู่กับหลวงปู่ มาพบหลวงปู่ตอนอายุ 29 ท่านก็ถูกส่งเข้าโรงงานทำวิชชา นั่งกลางวัน 6 ชั่วโมง พัก 6 ชั่วโมง นั่ง 6 ชั่วโมง พัก 6 ชั่วโมง  เมื่อออกมาข้างนอกท่านมีกิจวัตรต้องทำ เรื่องอาหารการกิน บริหารขันธ์ อาบน้ำ ซักผ้า ทำความสะอาดที่พัก ตลอดจนเรื่องที่อยู่รอบตัวทั้งหมด  เวลาท่านถ่ายทอด ท่านเล่าว่า เวลาท่านอยู่ข้างนอก ท่านก็จะไม่ให้ใจขุ่น เพราะถ้าใจขุ่นใจจะเคลื่อน ท่านไม่อยากให้หลวงปู่ตำหนิท่าน  ท่านรักษาใจจนใจเป็นปกติ จะกินข้าว จะอาบน้ำ ทำอะไรก็ตาม ท่านจะรักษาใจ ไม่ให้ใจขุ่น ให้พร้อมที่จะตอบคำถามหลวงปู่ ความคุ้นที่ใจท่านจรดอยู่ที่ศกก.อย่างต่อเนื่อง  24 น. จนกระทั่งการจรดใจที่ศกก.เป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมชาติของยาย
 
•    ภาพที่อยู่บ้านธรรมประสิทธิ์ ที่คุณยายท่านอยู่ เป็นเนื้อที่ 4 ตร.ม. เป็นที่นั่งหลับตา เป็นที่หลับนอน เป็นที่ทำกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งเวลาท่านทำ มือก็ทำไปใจท่านก็คุ้นอยู่กับศกก. เป็นธรรมชาติของยายที่ท่านเป็น
 
•    สิ่งหนึ่งที่เป็นหลักฐาน ตอนที่ท่านมาอยู่วัดพระธรรมกายแล้ว  ยายเป็นคนขยันเห็นที่ไหน รก ท่านก็ไปทำให้เตียน  วันหนึ่งหลวงพ่อท่านเห็นยายถางหญ้า ท่านก็เข้าไปถามยาย ๆๆทำอะไร  ท่านตอบยายกำลังระลึกชาติ  มือถางหญ้าใจท่านจรดอยู่กับการระลึกชาติ  เป็นสิ่งที่ท่านทำอยู่ประจำ ใจยายเป็นใจที่อัศจรรย์ได้ แม้มือทำงานไปแต่ใจก็จรดกับกลาง ทำอย่างนี้เป็นปกติ  สมัยนั้นแม้ท่านจะอยู่ในที่แคบๆ เล็กๆ แต่ก็ไม่รู้สึกท่านอึดอัดเลย
 
•    ตอนฉันไปถึงบ้านธรรมประสิทธิ์ ก้าวเข้าไปสองก้าว ก็หันขวา ยายอยู่ตรงนั้นทุกครั้ง เราก็กราบยายได้เลย รอสักนิดหนึ่งว่ายายจะพูดว่าอะไรไหม หากไม่พูดอะไร ก็ขออนุญาตไปนั่งสมาธิ  เวลาท่านเห็นลูกศิษย์ไปนั่งสมาธิ ท่านก็จะมีดวงตาสุกใส ท่านรักลูกศิษย์ที่รักการปฏิบัติธรรม  ฉันก็ขึ้นไปนั่งสักชั่วโมงสองชั่วโมง ลงมาก็จะเห็นคุณยายนั่งอยู่ตรงที่ท่านนั่ง ลูกศิษย์ก็คุ้น ยายก็คุ้น เป็นมุมที่ยายอยู่แล้ว ยายผาสุก ยายปักหลักนั่ง
 
•    ตอนที่เรากำลังเริ่มสร้างวัด เริ่มมีงาน เริ่มมีปัญหา เวลามีปัญหาเราก็จะมาพึ่งยาย ไม่ได้คิดเอาเรื่องร้อนมาให้ท่านนะ เรามาเห็นยายจะเห็นดวงตายายสุกใจ กำลังใจจะมา ยายก็ให้ไปนั่งสมาธิ แล้วเดี๋ยวค่อยมาคุยกับยาย คุณครูไม่เล็ก ท่านไปเจออะไรท่านก็มาตั้งหลักกับยาย แต่ถ้าเจอปัญหาที่ใหญ่มากๆ ชักจะเกินกำลัง ก็จะมาหายาย แต่ทุกครั้งที่มาหายายไม่เคยเห็นความหนักใจอยู่ในดวงตายายเลย ไม่มีคำว่าเหนื่อย ท้อ แต่ดวงตายายก็ยังสุกใสมีพลัง  คำตอบยาย ไม่เป็นไรเดี๋ยวยายทำเอง  คือพอเรากลับไปแล้วยายจะนั่งหลับตา  คุณยายท่านสอนว่า ทุกอย่างเกิดมาแต่เหตุ ถ้าเหตุอยู่ผลก็ยังอยู่ ถ้าเหตุดับผลก็ดับ  ท่านแก้ปัญหาโดยเข้าไปสู่เหตุละเอียด  อันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดปัญหา แล้วก็จะแก้ปัญหาได้
 
•    มุมที่ยายอยู่เป็นมุมที่มีความมั่นคง ที่ปักหลักนิ่ง เป็นกำลังใจของหมู่คณะ เราจะปักหลักทำสิ่งใดให้สำเร็จ  เราต้องมีทีม และทีมนั้นต้องนิ่งและแน่น  ซึ่งความนิ่งและแน่น อยู่ที่บุคคลสองคน คือยาย และคุณครุไม่ใหญ่ ยายท่านเป็นทั้งครู เป็นทั้งยาย ครูไม่ใหญ่ท่านเป็นทั้งหัวหน้า และเป็นทั้งครู หลักตรงศูนย์กลางนี่จะแน่นมาก
 
•    ตอนคุณครูไม่ใหญ่ ไปฝึกปฏิบัติกับยาย ท่านบอกว่า หลวงพ่ออยู่กับยายเกือบ 40 ปี พบยาย 2506  -43 รวมเวลา 37 ปี หลวงพ่อไม่เคยได้รับคำชม ไม่เคยได้รับคำติ สิ่งที่ได้รับจากยายคือ คำสั่งสอน สอนแต่เรื่องข้ามภพข้ามชาติ  สอนว่าทำอย่างนี้ แล้วต่อไปจะเจออย่างไร ในอนาคต
 
•    ฉันไปบ้านธรรมประสิทธิ์ ปีพ.ศ. 2511 ฉันก็ว่าอย่างนี้แหละ  ไม่ได้รับคำชม ไม่ได้รับคำติ แต่ได้รับคำสอน  รุ่นฉันคงดื้อๆ ด้านๆ  สักหน่อย ยายจะตามด้วยคำเตือนและคำที่ให้กำลังใจ แสดงว่าใจของยายไม่ได้แวะหาคำชมหรือคำติ  คำชมก็คือสิ่งที่เป็นปกติ คำติคือสิ่งที่มันพร่องจากสิ่งที่เป็นปกติ  
 
•    คำสอนของท่านอยู่กับธรรมที่ท่านเข้าถึง ท่านอยู่กับความจริงตลอดเวลา ไม่จำเป็นต้องเป็นเกี่ยวกับเรื่องเกิน เรื่องขาด ยายอยู่กับความจริง ทำกับความจริง เป็นแนวทางที่หลวงปู่ท่านอยากให้เราสร้างบารมีไปตามแนวทางที่สอนเอาไว้ คำเตือนก็เตือนไม่ให้เราหลุดไปจากแนวทางของหลวงปู่ท่านวางเอาไว้  ส่วนการให้กำลังใจมาพร้อมกับคำเตือน ให้เรามีกำลังใจอดทนสร้างบารมีกันต่อไป จนกว่าจะถึงเป้าหมายที่เป็นมโนปิธานของหลวงปู่ อยู่กับยายลืมไปเลยว่าต้องมีคำชม หรือคำติ ลืมไปเลย  สิ่งที่อยากจะได้คือคำสอนที่หลวงปู่ท่านสอนเอาไว้ และแนวทางการปฏิบัติที่ท่านจะสอน  เราจะได้ปฏิบัติต่อไปได้  สิ่งที่ยายสอนจึงเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดของลูกศิษย์
 
•    เวลาประมาณ 6 โมงเย็น สมาชิกที่ทำงานเขาก็จะมา เราก็มานั่งพร้อมกัน จะมีที่นั่งที่คุณยายจัดไว้ให้หลวงพ่อ อยู่ตรงเสาที่เยื้องกับยาย สามสี่เมตร ท่านจัดอาสนะไว้ให้ พร้อมพัดลมคู่ใจที่คุณยายมอบให้ ซึ่งครูไม่ใหญ่ท่านช้อบชอบ ถ้าหลวงพ่อมาท่านก็มานั่งที่ของท่าน ยายก็จะให้หลวงพ่อสอน หากหลวงพ่อไม่มา ยายก็สอน  โดยท่านก็จะเปิดเทปของคุณยายทองสุข ถ้าไม่ได้เปิดเทป ท่านก็จะสอนเอง เสียงท่านกังวาน ใส ไม่แหบเครือ เพียงแต่เสียงท่านเบา พวกเราจะตั้งใจฟัง  พยายามให้ทุกคำของยายเข้าไปอยู่ในใจ เวลาฟังยายไม่มีเอะอะ ไม่มีแม้กระทั่งคำถาม ฉันชอบคำที่หลวงพ่อพูดถึงคำพูดของยาย คำพูดของยายว่า เป็นคำพูดง่ายๆ แต่อธิบายสิ่งที่ซับซ้อนให้เข้าใจง่าย คำพูดของยายเป็นที่สุดของถ้อยคำ ชัดกระจ่าง มีความลุ่มลึกเข้าไปอีก  ไม่ต้องมีคำถามอีก
 
•    ฉันมารู้ว่ายายเสียงก้องกังวาน คือตอนท่านเป็นประธานกฐิน ก้องกังวาน ใส ไม่แหบเครือ  แต่ตอนอยู่บ้านธรรมประสิทธิ พอยายพูดสอนแล้ว จะไม่มีคำถาม พอจบปั๊บทุกคนก็จะรับเข้าไปในใจเลย  เป็นแบบฉบับการสอนของยาย คำพูดทุกคำของท่านจึงมีคุณค่าต่อลูกศิษย์ทุกคน
 
•    ตอนสร้างวัด ใจก็หยาบกระด้างร้อนขึ้น พอไปถึงยาย ไปนั่งธรรมะกับยาย ใจมันก็นุ่มนวลขึ้น  สิ่งที่มีปัญหามันก็หมดไป
 
•    คุณครูไม่เล็ก ท่านมาคุมงาน ก็หลากหลาย มีนักเลงมาก็มี  ท่านก็เหมาะมากนะ ทีนี้มีหนึ่งเรื่องมันชักมากขึ้น ท่านมาหายาย ออกจากวัดออกทางหนึ่ง เข้ามาวัดก็เข้ามาอีกทางหนึ่งไม่ให้ดักเจอ  ท่านก็ไปรายงานยาย พอกราบเสร็จเงยหน้าขึ้นมา คุณยายก็คงจะรู้  คุณๆๆ ยังไม่ต้องพูดอะไร คุณไปนั่งก่อน นั่งสบายแล้วค่อยมาคุยกับยาย พอยายพูดปั๊บ หลวงพ่อก็ไปนั่งสักชั่วโมง นั่งกับยายนี่แปลก เรื่องเครียดๆ  แล้วมันจะคลายของมัน ท่านก็แก้ไปให้ด้วย พอคลาย จะมาคุยกับยาย ไอ้ที่หนักใจมันหายไปไหนก็ไม่รู้ พูดอยู่สองสามคำก็จบแล้วกลับมาทำงานต่อได้  ดังนั้นท่านจึงเป็นหลักชัยให้กับทุกคนอย่างต่อเนื่อง
 
•    เราอยู่กับยาย แล้วยายก็ช่วยปักหลัก อยู่ด้วยความผาสุก มีความสุข สิ่งที่ยายให้กับเราท่านก็ทำเต็มที่ วิถีชีวิตของยายมักน้อย สันโดษ สงัด เสมอต้นเสมอปลาย ท่านมีอารมณ์เดียวไม่ขุ่นมัว มีความสม่ำเสมอคือท่านนิ่ง มาแบบไหนก็ตามท่านก็นิ่ง ความนิ่งของท่านแผ่ออกมา เรามาถึงทำให้เราก็นิ่ง  
 
•    สิ่งที่ท่านสอนให้เราทำเยอะๆ ทำมากๆ  ในสมัยแรกๆ ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ยังไม่มีงาน สิ่งแรกคือ  ให้นั่งเยอะๆ  พอใจท่านหยุดนิ่งอยู่ข้างใน ใจท่านก็สงัด ท่านเห็นคุณค่าของการนั่งสมาธิ ท่านก็สอนก็เตือนให้นั่งเยอะๆ นั่งมากๆ แล้วธรรมะของเราจะดีขึ้น  ให้รักบุญ ให้สั่งสมบุญเยอะๆ เพราะเราเกิดมาเป็นนักสร้างบารมี หากเราไม่สั่งสมบุญเยอะๆ มันก็สูญเปล่า เรามาสร้างบารมี เขาก็ไม่อยากให้เราสร้างบารมีสะดวก มันก็ตามมาด้วยอุปสรรค เราเคยสร้างกรรมไว้ มีความบกพร่อง ก็มาทำให้เราสร้างบารมีได้ไม่ถนัด หากว่าเราบุญน้อยเจออุปสรรคนิดเดียวเราก็สะดุดไปต่อไม่ได้ หากเราบุญมากเราก็สู้ได้  บาปทำให้เราเกิดความทุกข์ลำเค็ญ บุญเท่านั้นที่จะทำให้เราพ้นจากอุปสรรค สิ่งเหล่านี้เป็นพื้นฐานที่ท่านย้ำให้กับพวกเราให้เรามีกำลังใจที่จะสร้างบารมียิ่งๆ ขึ้น  
 
•    สิ่งที่ท่านเน้นคือ นั่งและสร้างบุญบารมีให้มากขึ้น ทุกคนนั่งเยอะกันทั้งนั้น คุณครูไม่ใหญ่ก็นั่ง คุณครูไม่เล็ก ก็นั่ง ฉันเองก็นั่งและก็นั่ง จนรักการนั่ง  ทำบุญเยอะๆ สองสิ่งนี้จะติดตัวพวกเรานักสร้างบารมี
 
•    บุญที่เราทำมาตั้งแต่สมัยคุณยายทองสุข คือบุญบูชาข้าวพระ สมัยแรกๆ ท่านมีปัจจัยน้อย บุญละเอียดได้อยู่แล้ว แต่ขาดบุญหยาบๆ ท่านก็ช่วยกันค้น คือบุญบูชาข้าวพระ เมื่อหลวงพ่อมาถึงยาย ทำเป็นแล้วคุณยายก็มอบงานนี้ให้เลย  หลวงพ่อรักงานชิ้นนี้มาก ทำมาตลอดจนถึงปัจจุบัน  ความละเอียดอยู่ที่ครูบาอาจารย์ที่เป็นผู้รู้ รวมถึงคุณครูไม่ใหญ่ที่รับหน้าที่นำบูชาข้าวพระ
 
•    ปีพ.ศ. 2511 บูชาข้าวพระตอนอาทิตย์ต้นเดือน เริ่มเวลา 9 โมงครึ่ง  อาหารก็ถือปิ่นโตกันมา พอมาถึงก็จัดใส่ภาชนะที่เตรียมเฉพาะบูชาข้าวพระ  คุณยายท่านใช้จานรับประทานอาหารถึงเก่าท่านก็ใช้ แต่เวลาบูชาข้าวพระท่านจะมีชุดของใหม่เฉพาะ  ฉันไปใหม่ๆ  ก็เก้ๆ กังๆ ไม่รู้จะทำอะไร เพราะฝ่ายหญิงจะมาช่วยกันจัด  ด้วยความที่เราเป็นผู้ชาย เขาก็จะเรียกให้ยกจานชามขึ้นไปข้างบน  รู้สึกจะเป็นงานแรกของฉัน วางหน้าโต๊ะหมู่ มีผ้าพลาสติกวางไว้  วันนั้นยายจะสดชื่นเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่ลูกศิษย์ลูกหามารวมกัน เป็นวันที่จะได้มากราบยาย และได้มารวมกัน ก่อนถึงวันบูชาข้าวพระทุกคนจะนั่งสมาธิ พอลูกศิษย์มาก็จะไปนั่งกันชั้นบน พอเดือนต่อๆ มาคนเยอะขึ้นก็ล้นมาที่บันได  ช่วงนั้นลูกศิษย์ลูกหาใหม่ๆ ก็ทยอยกันมาเรื่อยๆ  ตอนคนเยอะมากก็รับหน้าที่อยู่ที่หน้าโต๊ะหมู่เลย คอยวางเรียงๆ เต็มเสื่อก็พอดี  พอใกล้เวลา คุณยายและหลวงพ่อก็จะปลีกไปอยู่ห้องเล็ก เพื่อเตรียมให้พร้อมคุมบุญให้กับลูกศิษย์ลูกหา  ที่นั่งยายใกล้กับโต๊ะหมู่ เยื้องมาก็เป็นคุณครูไม่ใหญ่  คุณครูไม่ใหญ่ นำนั่งสมาธิก่อน พอถวายก็เปิดเทปคุณยายทองสุข หลวงพ่อก็กล่าวจบ
 
•    สมัยก่อนจะเตรียมใจกันก่อน 7 วัน เตรียมมากคือวันเสาร์อาทิตย์ และเตือนกันรักษาใจอีก 7 วัน  พอใกล้วันอาทิตย์ต้นเดือน ทุกคนจะเคลียร์งานเตรียมใจ ฉันเคยเจอสอบในวันอาทิตย์ต้นเดือน ก็ไปขออนุญาตอาจารย์เลื่อนสอบ อาจารย์ก็งงมาก ผมมาสอบไม่ได้จริงๆ ผมจะไปทำบุญ พูดอยู่นาน แล้วอาจารย์ก็อืม ได้ แต่วันจันทร์เธอต้องมาสอบเดี่ยว ได้ครับ  คนยุคนั้นรักบุญขนาดนั้น เพราะยายเน้นให้คุมบุญให้  วันอาทิตย์ต้นเดือนเป็นวันที่ทุกคนมาเอาบุญกัน
 
•    พี่เข่งจัดอาหาร  ฉันก็เรียงอาหาร และจัดหาซื้อปลามาปล่อย แต่คุณครูไม่เล็ก ท่านจะเล่าประวัติของท่านคือ เรื่องจัดรองเท้า  เมื่อต้นเดือนที่แล้วก็ถามท่านว่า หลวงพ่อทำมาตั้งแต่บ้านธรรมประสิทธิ์หรือบ้านหลังเล็ก  ท่านบอกว่าตั้งแต่บ้านหลังเล็ก  ก็ถามว่าท่านนึกอย่างไร  ท่านก็เล่าว่าเราไปใหม่ อายุก็มาก ไม่มีใครกล้าใช้งาน ท่านก็เดินไปหางานเอง  ไปเจองานนี้ท่านมั่นใจว่าไม่มีใครทำแน่ ไม่มีใครมาแย่งแน่  นั้นคืองานจัดรองเท้า  นิสัยคนไทยนี่แปลก มันเสรีอย่างไรไม่ทราบ  พอไปถึงหน้าบ้านใคร เขาเรียกจอดเรือ สะบัดเปะปะ  คุณครูไม่เล็ก ก็ไปจัดวางเพื่อแก้ทิฏฐิของท่าน  แต่ฉันว่านี่เป็นงานของท่านนะ งานจัดรองเท้าคืองานจัดระเบียบ ในอดีตชาติท่านต้องจัดระเบียบ  ใครมาเท่าไหร่จัดรองเท้าก็รู้ ชายเท่าไหร่ หญิงเท่าไหร่ ท่านก็รู้  รองเท้าแม้อยู่ล่างสุดของร่างกาย แต่ก็เหนือแผ่นดิน รองเท้าเป็นสิ่งที่เชื่อมคนกับแผ่นดิน  พอจัดรองเท้าได้ ก็จัดระเบียบคนได้  พอทุกคนลงมาก็โอ้เรียบร้อย จึงเป็นงานที่ฝึกอบรมเราในการจัดเป็นหมวดเป็นหมู่แล้วก็รวมกัน
 
•    หมู่คณะของเราก็มีความเป็นกลุ่มเป็นก้อนก็มากขึ้น ก่อนที่เราจะสร้างวัด
 
•    ก่อนที่จะจบในค่ำคืนนี้ เมื่อตอนที่มาพูดครั้งแรก ว่ายายเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังเราทั้งหมด เป็นครูของคุณครูไม่ใหญ่ คุณครูไม่เล็ก พระเถระ พวกเรา เป็นผู้อยู่เบื้องหลังการสร้างวัดพระธรรมกาย ฉะนั้นประวัติของครูจะเป็นครูให้กับเราได้
 
•    ประวัติศาสตร์ มักจะนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต แล้วมันก็หายไปแล้วหมดไปแล้ว ผ่านพ้นไปแล้ว จบสิ้นไปแล้ว แต่สำหรับพวกเรา คุณยายของเรา ประวัติของครูยังอยู่กับวัดของเรากับพวกเราและในอนาคตต่อไป  เหมือนหลวงพ่อท่านมีโครงการสร้างเจดีย์ ก่อนจะตอกเสาเข็ม 3333 ต้น ลงรากฐานแน่นหนามากเพื่อรองรับตัวเจดีย์ให้อยู่ได้พันปี เมื่อตอกเสาเข็มเสร็จเขาก็จะกลบดิน ก็กลบเสาเข็มทั้งหมด แต่ไม่ได้หมายความว่าเสาเข็มทั้งหลายจะหายไปหมด  เมื่อสร้างเจดีย์ เสาเข็มก็รองรับเจดีย์ เสาเข็มไม่ได้หายไปไหน ก็ยังคงอยู่คู่ธรรมกายเจดีย์ตลอดไป
 
•    ยายผู้เป็นครู ผู้ที่ปักหลักสร้างหมู่คณะ สร้างฐานให้กับหมู่คณะของเรา  ตราบใดที่เรามียายอยู่ในหัวใจความเป็นครูของยายก็จะยังคงอยู่คู่กับพวกเราตลอดไป ขอให้ทุกท่านที่มียายเป็นครูอยู่ในหัวใจของเรา ขอให้ได้มีโอกาสได้เข้าถึงธรรมที่ท่านได้บรรลุ และได้ติดตามท่านตลอดไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมเทอญ
 
รับชมวิดีโอ


รับชมคลิปวิดีโอ
ชมวิดีโอ   Download ธรรมะ

http://goo.gl/QwnpA1


พิมพ์บทความนี้

ไปหน้าทบทวนฝันในฝัน



บทความอื่นๆ ในหมวด

      กิจกรรมพัฒนาวัดพิชิตปิตยาราม ต.บึงน้ำรักษ์ อ.ธัญบุรี จ.ปทุมธานี
      กิจกรรมพัฒนาวัดอู่ข้าว ต.คลอง 7 จ.ปทุมธานี
      อานุภาพบุญจากการมาสวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ตอนที่ 1
      เล่าเรื่องคุณยายฯ ตอน ได้ตึก 18 ล้านแค่เพียงกระพริบตา
      เล่าเรื่องคุณยายฯ ตอน ความทรงอภิญญาของคุณยายฯที่ผมเจอกับตัวเอง
      ประกาศผลสุดยอดสามเณรแสดงธรรมระดับโลก
      เปิดใจสามเณรแชมป์แสดงธรรมระดับภาค ชิงชัยสู่เวทีแสดงธรรมระดับโลก
      ซุปเปอร์บิ๊กบุญ ตักบาตรแสนรูป ครั้งประวัติศาสตร์
      เส้นทางสามเณร สู่เวทีแชมป์เทศน์ระดับโลก
      เล่าเรื่องคุณยาย ตอน เรื่องเหลือเชื่อของการบูชาข้าวพระที่คุณยายฯฝากไว้
      บวชเณรล้านตักบาตรแสน สานฝันคุณยาย สร้างพระแท้
      เล่าเรื่องคุณยายฯ ตอน แค่มองหน้า..ก็รู้ทั้งหมด
      แฝด 4 บวชเณรล้านอ่างทองทำลายสถิติโลก




   ค้นหา บทความธรรม    

  ฝันในฝันวิทยา
  สารพันธรรมะ
  ปกิณกธรรม
  ผลการปฏิบัติธรรม
  โครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก
  ธรรมะบันเทิง
  ข่าว
  ข่าวประชาสัมพันธ์
  ข่าวบุญฝากประกาศ
  DMC NEWS
  ข่าวรอบโลก
  กิจกรรมเว็บ dmc.tv
  Scoop - Review DMC
  เรื่องเด่นทันเหตุการณ์
  Review รายการ DMC
  หนังสือธรรมะ
  ธรรมะเพื่อประชาชน
  ที่นี่มีคำตอบ
  หลวงพ่อตอบปัญหา
  อยู่ในบุญ
  สุขภาพนักสร้างบารมี
  นิทานชาดก
  CaseStudy กฎแห่งกรรม
  กฎแห่งกรรม
  เรื่องราวชีวิต
  เหลือเชื่อแต่จริง
  อุทาหรณ์สอนใจ
  ฮอตฮิต...ติดดาว
  วิบากกรรม...ทำให้ทุกข์
  บุญเกื้อหนุน
  ปรโลกนิวส์
  ธรรมะและสมาธิ
  พุทธประวัติ
  สมาธิ
  ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ
  ทศชาติชาดก
  พุทธประวัติและวันสำคัญ
  บทสวดมนต์
  ศัพท์ธรรมะ ภาษาอังกฤษ
  มหาปูชนียาจารย์
  อานุภาพมหาปูชนียาจารย์
  ประวัติ
  กิจกรรม
  ธุดงค์สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
  About DMC
  เกี่ยวกับ DMC
  DMC GUIDE
  มือถือ Mobile
  คู่มือเว็บ www.dmc.tv
  มาวัดพระธรรมกาย
   ค้นหา บทความธรรม    

ธรรมะที่เกี่ยวข้อง - Related