Mobile Versionจดหมายจากบัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลกพระอธิการสมนึก จรโณกราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม พระอธิการสมนึก จรโณ เจ้าอาวาสวัดป่าจำกู่ อายุ 45ปี พรรษา22 บัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลกครับ วัดของกระผมอยู่ลึกเข้าไปในป่า ในเขตอำเภอเมืองของจังหวัดลำพูน แต่เดิมเป็นวัดร้าง ไม่มีสิ่งก่อสร้างอะไรเลย จนกระทั่งพระอาจารย์ของกระผม ซึ่งตอนนั้นกระผมกับท่านได้เดินธุดงค์กันอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ พระอาจารย์ได้ส่งกระผมมาอยู่ที่วัดนี้ ตามคำนิมนต์ของโยม กระผมจึงได้มาจำพรรษาที่นี่ตั้งแต่ปี พ.ศ.2536เริ่มแรกก็อยู่รูปเดียว ค่อยๆสร้างศาลา สร้างโบสถ์ และก็ค่อยๆสร้างคนไปด้วย จนกระทั่งเริ่มมีพระ-เณรมาบวช และก็ช่วยกันสร้างวัด ฝีมือการก่อสร้างของพระ-เณรที่วัดก็ไม่ธรรมดาเลยครับ ปัจจุบันมีพระ-เณรจำพรรษาอยู่ 30รูปแล้วครับ มีญาติโยมเข้ามาทำบุญ ในที่สุดจากวัดร้างก็กลายเป็นวัดรุ่งในปี พ.ศ.2547 กระผมทราบข่าวเกี่ยวกับ DOU จากพระเพื่อน จึงได้ศึกษาข้อมูลจากเอกสาร เห็นว่าทางมหาวิทยาลัย มีกองทุนการศึกษาให้พระ-เณรได้เรียนฟรี และมีการจัดส่งคู่มือการเรียนไปให้ผู้เรียนถึงที่อยู่ กระผมคิดว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ให้การศึกษาแก่พระ-เณรในวัด โดยไม่ต้องลำบากเดินทางไปไกลเพื่อเรียนหนังสือในตัวเมือง และไม่ต้องมีภาระเรื่องค่าใช้จ่ายในการศึกษา กระผมจึงได้สมัครเรียน และให้พระ-เณรในวัดได้สมัครเรียนด้วยครับตอนแรกๆที่กระผมลงเรียน ก็คิดว่าเนื้อหาวิชาที่เปิดสอนก็คงเหมือนในมหาวิทยาลัยทั่วไป แต่พอเรียนแล้วก็รู้ว่าไม่เหมือนกัน กระผมได้ประโยชน์มากกว่าที่กระผมคิดไว้ เพราะแต่ละวิชาไม่ได้ให้เพียงความรู้เท่านั้น แต่ยังอธิบายรายละเอียด และมีกิจกรรมที่เป็นแบบฝึกปฏิบัติ ให้สามารถนำไปใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน และยังสามารถนำไปใช้ในการอบรมศีลธรรมตามโรงเรียนได้อีกด้วยโดยเฉพาะวิชาปรโลกวิทยา จักรวาลวิทยา และกฎแห่งกรรม ซึ่งมีเนื้อหาและสื่อประกอบที่กระผมเอาไปใช้สอนตามโรงเรียน ทำให้เด็กนักเรียนเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต เชื่อว่าบุญบาปมีจริง นรกสวรรค์มีจริง ชีวิตหลังความตายมีจริง และยิ่งกระผมได้ศึกษาในวิชาศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้เห็นต้นแบบในการสร้างบารมีที่ยิ่งใหญ่ของพระพุทธองค์ ยิ่งทำให้รู้สึกปลื้มใจและภาคภูมิใจ ที่ได้ตัดสินใจอยู่ในเพศบรรพชิต และทำให้มีกำลังใจที่จะสร้างบารมี เดินตามพระพุทธองค์ในเพศนักบวชนี้ จนกระทั่งหมดลมหายใจครับสำหรับพระ-เณรของกระผม เมื่อได้เรียน DOU แล้ว พวกเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นเด็กชาวเขา มาจากครอบครัวที่ด้อยโอกาสทางการศึกษา บางครอบครัวก็แตกแยก กระผมให้พวกเขาได้ศึกษาและซึมซับธรรมะเอาไปใช้ โดยในการเรียนกระผมจะให้พระ-เณรเรียนพร้อมกัน หากมีข้อสงสัยข้อใดก็จะเปิดหนังสือดู หรือไปค้นคว้าจากพระไตรปิฎก หลังจากค้นคว้าแล้วก็จะเอามาถกกันว่า ได้ความรู้อะไร เอามาใช้สอนตนเองและผู้อื่นได้อย่างไร ทำให้เกิดบรรยากาศในการเรียนอย่างมากครับพระ-เณรของกระผม จึงได้นำความรู้โดยเฉพาะวิชาวิถีชาวพุทธ วัฒนธรรมชาวพุทธ และสมาธิ ไปใช้ในการอบรมเยาวชนตามโรงเรียนต่างๆ พระ-เณรของกระผมจึงทำหน้าที่พุทธบุตรได้อย่างมั่นใจ และองอาจจริงๆครับเณรบางรูปถึงกับขอบคุณ ที่กระผมได้นำ DOU มาให้พวกเขาได้เรียน และรู้สึกว่า DOU เป็นมหาวิทยาลัยที่ให้โอกาสในการศึกษา ไม่เลือกชนชั้น พวกเขายังบอกอีกว่า หากพวกเขาไม่ได้ศึกษาวิชาในพระพุทธศาสนา มาช่วยประคับประคองชีวิต พวกเขาก็คงจะเดินทางชีวิตไปอย่างไร้จุดหมาย เหมือนเรือที่ปราศจากหางเสือกระผมขอกราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ (พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์) ที่จัดตั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้ขึ้น และให้มีการจัดตั้งกองทุนที่สนับสนุนการศึกษาของพระภิกษุสามเณร ทำให้พระ-เณรได้มีโอกาสเรียนทางไกลของ DOU กระผมก็ขอเชิญชวนพระภิกษุสามเณรทุกๆรูป ตลอดจนญาติโยมทุกท่าน ที่คิดว่าตนเองไม่มีเวลาในการศึกษาพระพุทธศาสนา ได้ลองมาศึกษา DOU ดู แล้วจะรู้ว่า DOU เป็นการศึกษาทางเลือก ที่ทุกท่านสามารถทำได้ ไม่ใช่เรื่องเกินวิสัย ขอเพียงเราแบ่งเวลาให้กับ DOU ทุกวัน แล้วเราก็จะประสบความสำเร็จ ไม่ยากเกินความสามารถที่เราจะทำได้ขอกราบแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง
http://goo.gl/J04nv
พิมพ์บทความนี้
