Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรม
คุณมั้ยคี่ พีค็อก (Maatje Peacock)จากโครงการ The Middle Way รุ่นที่3ระหว่างวันที่ 17-21 เดือนสิงหาคม พ.ศ.2551ณ วัดพระธรรมกายโจฮันเนสเบิร์ก ประเทศแอฟริกาใต้กราบนมัสการ ท่านเจ้าอาวาสธัมมชโย ที่เคารพอย่างสูงดิฉันชื่อ มั้ยคี่ พีค็อก นามสกุลของดิฉันเป็นนกชนิดหนึ่ง มีหางหลายสี สวยงามมาก (นกยูง) ได้เข้ามาฝึกสมาธิ The Middle Way รุ่นที่3 กับเพื่อนชื่อ ดาน่า คอนร้าดี้ ที่เป็นศิษย์เก่า The Middle Way รุ่นที่2 ซึ่งก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนที่แสนดีอย่างคุณดาน่า ที่แนะนำคอร์สดีๆอย่างนี้ให้แก่ดิฉันค่ะดิฉันทำงานเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง มีงานเกี่ยวข้องกับการแนะนำโยคะ และการแนะให้ลูกค้าฝึกจิตให้สงบ ซึ่งหลังจากทำโยคะแล้ว เราก็แนะนำให้ลูกค้าทำสมาธิสั้นๆ โดยให้เขานึกถึงสิ่งที่สวยงาม ให้ใจไปโฟกัสที่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ดอกกุหลาบ ท้องฟ้า หรือท้องทะเลดิฉันพบว่าหลักสูตร The Middle Way จากประเทศไทย เป็นเทคนิคที่เป็นขั้นเป็นตอนดีมาก ระหว่างการฝึก จะมีการแก้ไขประสบการณ์เป็นระยะๆ เช่น การผ่อนคลาย การรับมือกับความปวดเมื่อย การปรับท่านั่ง จนกระทั่งเรื่องการวางเท้า และวางมือ การตั้งหลังและตั้งคอให้ตรง การรับประทานอาหารในปริมาณที่พอดีๆ ซึ่งทำได้ยากสักหน่อย เพราะว่าอาหารไทยอร่อยมากค่ะร่างกายของดิฉัน จะผ่อนคลายได้ยากสักหน่อย จะมีความปวดเมื่อยไปทั่วตัว ยิ่งไปกว่านั้น ความรู้สึกจะมารวมกันอยู่ที่ศีรษะและใบหน้า ทำให้มีอาการปวดศีรษะอยู่สักพักใหญ่ๆ แต่เมื่อเริ่มคลายได้ (แต่ว่าอย่างช้าๆ) ก็จะถึงจุดหนึ่งซึ่งดิฉันรับรู้ถึงความโล่งว่าง ความว่างชนิดนี้เป็นสิ่งที่ Make ขึ้นมาไม่ได้ แต่มันเกิดขึ้นเอง เมื่อดิฉันสัมผัสใจไว้ในศูนย์กลางกาย ซึ่งเทคนิคที่ให้ติดตามลมหายใจจนสุดสายที่กลางท้องนั้น เป็นอะไรที่ Common Sense มาก...ไม่ต้องพยายามอะไรเลย
เมื่อร่างกายผ่อนคลาย และสบายจนได้ที่ ความโล่งว่างในเบื้องต้นจะกลายเป็น ความโล่งว่างขนาดใหญ่ ที่รวมเอาความโล่งว่างของทุกๆอย่าง ภายใต้ท้องฟ้าและเส้นขอบฟ้า เอาไว้เป็นเนื้อเดียวกัน ถึงตรงนี้ จิตใจจะสงบนิ่งในระดับที่ลึก ซึ่งบอกได้เลยว่า สิ่งนี้เรา Make ขึ้นมาไม่ได้ แต่ว่ามันเกิดขึ้นเอง เนื่องจากใจได้เข้าไปสัมผัสที่ Centre of the Body ค่ะพระอาจารย์บอกว่า ในตอนแรกที่ปวดศีรษะนั้น เพราะดิฉันเคยชินกับการใช้สมอง และการใช้ประสาทสัมผัสทั้ง5 แต่การทำสมาธินั้นเราใช้ใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากการรับรู้ทั้ง5 โดยสิ้นเชิง คราวนี้ดิฉันปรับใหม่ ดิฉันใช้ใจมาพักไว้ที่ศูนย์กลางกาย แล้วใจก็เข้ามาอยู่ที่ Centre of the Body ได้ในที่สุด ความแตกต่างระหว่างการใช้สมองกับการใช้ใจที่ชัดมาก ก็คือ ความผ่อนคลายและความนุ่มนวล
กว่าจะเข้าที่เข้าทางได้ ก็หมดไปแล้ว 2วัน เมื่อใจนิ่งท่ามกลางความว่างที่กว้างเท่าท้องฟ้า ได้อย่างต่อเนื่อง ดิฉันก็พบกับความสว่างที่ศูนย์กลางกาย ยืนยันเลยว่า คือดวงอาทิตย์ที่สว่างจ้ามากๆ ความรู้สึก ณ ตอนนั้นก็คือ รอบๆตัวดิฉันมีดวงกลมกลวงๆครอบอยู่ ซึ่งขยายตัวออกไปแบบไม่มีที่สิ้นสุด คือว่ามัน Endless ค่ะ...และแม้อะไรๆก็ว่างเปล่า แต่เราก็รับรู้ได้ว่า เรากำลังอยู่ใน Centre ของความว่างเปล่านั้น แม้ทุกอย่างจะว่างเปล่า แต่ใจเรานิ่งสนิทอยู่ในกลางของความว่างเปล่านั้นที่สุดของประสบการณ์ก็คือ ดวงอาทิตย์ที่ศูนย์กลางกาย ได้ขยายออกไปด้วย โดยหมุนออกไปจากจุดกลาง เหมือนการหมุนของเปลือกหอย หรือไม่ก็ดาราจักร หมุนขยายใหญ่ออกไปเรื่อยๆ ซึ่งดิฉันได้วาดรูปมาให้ดูด้วยนะคะ แต่วาดได้แค่ 2มิติเท่านั้น แต่จริงๆแล้วประสบการณ์เกิดขึ้นแบบ 3มิติ (3D) นับเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำว่า เมื่อนั่งสมาธิที่ศูนย์กลางกายแล้ว มีดวงอาทิตย์อยู่ข้างในตัวเราทุกวันนี้ ดิฉันตื่นขึ้นมาตอนตี5 ทุกวัน เพื่อประคองรักษาประสบการณ์ภายในเอาไว้ ส่วนเพื่อนที่แสนดี ดาน่า คอนร้าดี้ เธอไปนั่งสมาธิที่วัดฯได้บ่อยกว่าดิฉันค่ะพระอาจารย์...ท่านฉาย วีดีโอ ประวัติของ พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) และคุณยายอาจารย์ แล้วอธิบายว่า พระเถระท่านนี้เป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่มาก ที่ท่านสามารถ ค้นพบเส้นทางสายกลางที่สูญหายไป ให้กลับคืนมาใหม่ ดิฉันโชคดีค่ะ ที่ได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวอันทรงคุณค่าของท่านส่วนโครงงาน Peace for Africa ที่พวกเราจะร่วมกัน นั่งสมาธิ จุดประทีป และลอยโคมสันติภาพนั้น ทีมงานได้กำหนดแน่นอนแล้วว่า เป็น วันอาทิตย์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ.2551 โดยจะมีประชาชนทุกสีผิวจากทุกศาสนาและความเชื่อ มานั่งสมาธิร่วมกัน แผ่ขยาย Peace จากภายในออกไปสู่เพื่อนมนุษย์ทุกๆคน ตามวิสัยทัศน์สันติภาพของท่านเจ้าอาวาสที่ว่า World Peace จะต้องเกิดจาก Inner Peace ของแต่ละคนก่อน ทุกคนจะต้องนั่งสมาธิค่ะกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงมั้ยคี่ พีค็อก
http://goo.gl/DgJoW
พิมพ์บทความนี้
