ผลการปฏิบัติธรรมจากอิหร่าน

ผลการปฏิบัติธรรมจากอิหร่าน

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพเป็นอย่างสูงค่ะ

 

     ลูก...อำพร มากุลี อายุ  42 ปี ปัจจุบันอยู่ที่ประเทศอิหร่าน และได้แต่งงานกับหนุ่มอิหร่านมาปีกว่าแล้วค่ะ  ลูกมีพี่น้องด้วยกัน 6 คน  คุณแม่เป็นสาวเมืองนนท์ ส่วนพ่อเป็นหนุ่มนครปฐม  ปกติพ่อจะเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ  ยกเว้นตอนเมา จะโมโหร้ายมาก  ทุบตีได้ทุกคน โดยเฉพาะแม่ที่ต้องย่ำแย่ทุกครั้งที่พ่อเมา ทำให้แม่ต้องหนีออกไปจากบ้าน ทิ้งลูกๆ ให้เป็นกำพร้าหากินเอง ซึ่งตอนนั้นลูกมีอายุเพียง 4 – 5 ขวบ จำได้ว่าชีวิตลำบาก อดๆอยากๆ พี่ชายคนโตขับเรือจ้างก็ไม่พอให้น้องๆ 5 คนที่อยู่ในวัยเจริญเติบโต ส่วนพี่ชายก็มาตายด้วยอุบัติเหตุ ส่วนพ่อก็ถูกรถตู้ชนเสียชีวิต หลังจากพี่ชายเสียไม่กี่ปี  

 

     ตัวลูกเติบโตมาด้วยความลำบาก ดิ้นรนจนเจอแต่ความทุกข์ มีความสุขอยู่ในอบายมุข โดยไม่รู้ว่าบาป บุญ นั้นเป็นเช่นไร  ศีลรักษาได้เพียงข้อเดียวคือ ห้ามลักทรัพย์ ส่วนข้ออื่นๆ หาไม่เจอ กระทั่งมาอกหักรักช้ำ อยากหนีไปหาที่สงบใจ จึงไปบวชชีหลายครั้ง  ลาสิกขาออกมาก็ยังไม่รอดพ้นจากวังวนอบายมุขไปได้

 

     ลูกนึกเบื่อชีวิตคิดหาเงินทอง ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองจึงไปเรียนเสริมสวยที่พัทยา  กะว่าขออยู่คนเดียวสักพัก...พักเดียวจริงๆค่ะ  ด้วยบุพเพสันนิวาส  ต้องมาปิ๊งกับหนุ่มอิหร่านที่มาพักในโรงแรมใกล้สถาบันเสริมสวย เค้าทักลูกเป็นภาษาอังกฤษ ลูกก็ตอบเค้าไปเป็นอังกฤษแบบพิดจิ้นๆ พอๆกัน แต่เราเข้าใจกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย  เค้าไปๆมาๆเมืองไทยหลายรอบ และลูกก็ค่อนข้างตกลงปลงใจไปกับเค้า  แต่บรรดาเพื่อนๆ พี่น้อง ญาติมิตร คนสนิทของลูกต่างตักเตือนว่าประเทศอิหร่านน่ากลัวนะ คนเค้าดุจะปลอดภัยเหรอ  ดังนั้น เพื่อความมั่นใจว่าลูกจะปลอดภัยในชีวิตคู่  จึงขอไปสำรวจประเทศเค้า 1 เดือนก่อน      แล้วค่อยว่ากันค่ะ   ลูกไปในช่วงที่มีหิมะตกพอดีค่ะ  ดูสวยมากๆ  บ้านเมืองเค้าไม่มีใครกล้าทำผิดเพราะกฏหมายลงโทษแรงมาก ดังนั้นไม่ว่าจะทีวีหรือหนังสือพิมพ์ แทบไม่เห็นข่าวอาชญากรรมเหมือนบ้านเรา   ลูกจึงรู้สึกว่าความปลอดภัยในอิหร่านมีมากกว่าเมืองไทยเสียอีก 

 

     ส่วนหวานใจของลูก เค้าอาศัยอยู่กับพ่อวัย 95 ปี  โดยที่คุณแม่เสียชีวิตนานแล้ว มีพี่ชาย 2 คน พี่สาว 1 คน ทุกคนใจดี ให้การต้อนรับลูกดีมากๆ  ลูกมั่นใจในตัวหนุ่มอิหร่านคนนี้พอสมควร เพราะเค้ามีอาชีพการงานที่มั่นคงในบริษัทผลิตและจำหน่ายรถยนต์ทั่วประเทศ  ในที่สุด ลูกจึงพกเอาความมั่นใจเกินร้อยเพื่อเตรียมตัวเป็นสะใภ้อิหร่าน เราทำเรื่องจดทะเบียนสมรส และทำพิธีแต่งงานแบบมุสลิมใหญ่โตโอฬาร อย่างที่ใครๆก็คาดไม่ถึง

 

     แต่พออยู่อิหร่านได้ 3 เดือน ลูกก็รู้สึกเหงาและเฉา  เพราะอาหารไทยก็ไม่มีให้กิน ออกไปไหนก็ไม่ได้ ยกเว้นสามีจะพาออกไปบ้างในวันหยุด สามีคงสังเกตเห็นเงาแห่งความเฉาของลูก ที่นับวันจะทวีความรุนแรงขึ้น เค้าจึงได้ค้นหาของขวัญพิเศษสุดคือช่อง DMC ที่จะมาช่วยปลอบประโลมใจให้ฉ่ำเย็น ทั้งๆที่ลูกไม่เคยรู้ว่ามีช่องทีวีธรรมะแบบนี้มาก่อน  จากนั้น ลูกก็ตั้งใจดูอย่างจริงจัง ได้สร้างองค์พระไปแล้ว 23 องค์ และทำให้ได้เห็นว่า ชีวิตที่ผ่านมา ช่างหาสาระไม่ได้เอาซะเลย  ชาตินี้ถ้าไม่เจอสามีคนนี้ และถ้าไม่เจอหลวงพ่อที่แนะนำให้ทำแต่ความดี ลูกคงเอาดีไม่ได้แน่แท้  ซึ่งตัวสามีเองก็ให้อิสระกับลูกในการหาที่พึ่งทางใจ เค้าและครอบครัวไม่บังคับให้ลูกต้องเปลี่ยนศาสนา  ลูกจึงเริ่มปฏิบัติธรรม สวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน บางวันนั่งได้เป็นชั่วโมง  

 

     ลูกพยายามนั่งสมาธิ อย่างที่คุณยายท่านทำคือ ทำใจนิ่งๆ ปล่อยวางทุกอย่าง  แล้ววันหนึ่ง  ลูกก็เริ่มเห็นแสงสว่างชัดมากๆ ส่องมาที่ใบหน้าของลูก ไม่ใช่เป็นแสงอาทิตย์ แต่ลูกคิดว่าเป็นแสงแห่งธรรม ที่จะนำทางลูกไปสู่ชีวิตที่ดีงาม แล้วตัวลูกก็เบามาก ไม่เคยได้รับความสุขแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต   

 

     ต่อมา เมื่อฝึกนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ  พอทำใจนิ่งๆ ปล่อยวางทุกอย่าง  ลูกก็เริ่มเห็นเป็นองค์พระค่ะ ตอนแรกท่านจะยังเป็นสีทองก่อน แล้วก็จะค่อยๆใสและขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่มากจนครอบคลุมพื้นที่นั่งปฏิบัติธรรมทั้งหมดภายในห้อง  และยังมีแสงสว่างกลมๆ รอบองค์พระด้วย ลูกจะเห็นอย่างนี้ทุกครั้งที่นั่งสมาธิ นั่งทีไรก็รู้สึกว่าองค์พระอยู่กับเราไม่ไปไหน ทุกครั้งที่นึกถึงก็จะเห็นองค์พระขยายใหญ่ขึ้นมาค่ะ

 

     ลูกปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ฝ่ายสามีก็ไม่เคยห้ามเลย แถมสนับสนุนเต็มที่ สามีบอกลูกว่า ตั้งแต่ผมได้คุณเป็นศรีภรรยา  ผมมีโชคหลายอย่าง ทั้งหน้าที่การงานก็ดีขึ้น อะไรที่คิดยาก ทำยาก ทุกอย่างง่ายขึ้นอย่างอัศจรรย์ ลูกจึงบอกเค้าไปว่า ก็เพราะฉันตั้งมั่นทำดี สวดมนต์นั่งสมาธิ ขอพรจากมหาปูชนียาจารย์  ท่านคงรับรู้ว่าคุณไม่เคยขัดฉันในการทำสิ่งดีๆ  ท่านจึงส่งผลบุญมาถึงคุณด้วย แล้วเค้าก็ร่วมบุญกับลูกทุกๆ บุญ โดยเฉพาะบุญหล่อหลวงปู่ทองคำค่ะ

 

     ในวันที่ 10 ตุลาคม 2551 ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันหล่อหลวงปู่  ในระหว่างหล่อ ลูกนั่งหลับตาและภาวนาระลึกถึงหลวงปู่ตลอดเวลา แทบไม่น่าเชื่อ  หลวงปู่มาให้ลูกเห็นชัดเจนมาก ท่านยืนด้วยใบหน้าที่ยิ้มกริ่ม ทำให้ลูกถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความปลาบปลื้ม กระทั่งเสร็จพิธี ท่านจึงหันหลังเดินกลับไป และในวันที่ 2 พฤศจิกายน 2551 ซึ่งเป็นวันทอดกฐิน  ลูกก็เห็นหลวงปู่เช่นครั้งก่อน ลูกปลื้มจนน้ำตานองหน้า  สามีเห็นเข้าก็ถามว่า  เธอเป็นอะไร...ทำไมถึงร้องให้ ลูกเล่าให้ฟังจนจบแล้วเค้าก็บอกว่า  “เธอมีบุญมากรู้ไหม รักษาบุญอันนี้ไว้นะ หลวงพ่อท่านคงเข้าใจว่าเธอกลับไปร่วมพิธีที่เมืองไทยไม่ได้ ก็เลยมีเมตตามารับรู้การทำบุญใหญ่ของเธอ” ซึ่งลูกประทับใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและจะตั้งมั่นทำดี สร้างบุญให้ยิ่งๆขึ้นไป ไม่ว่าจะบุญเล็ก บุญใหญ่ ไปจนถึงลมหายใจสุดท้ายเลยค่ะ

 

 

 

กัลฯ อำพร มากุลี  ในท่า  peace position

 

 

ตามสถานีรถไฟใต้ดิน เรายังคงเห็นจิตรกรรมฝาผนังคือ กระเบื้องสีรูป
สระบัว ซึ่งบ่งชี้ว่า  ดอกไม้แห่งการตรัสรู้ธรรมเคยบังเกิดขึ้นที่อิหร่านแล้ว

 

 

ในกรุงเตหะราน เมืองหลวงของอิหร่าน มีต้นโพธิ์งามหยัดสู้อยู่ทั่วไป
ตามถนนหนทาง  อีกไม่นานไม้แห่งการตรัสรู้ธรรมจะนำความร่มเย็น

เป็นสุขที่แท้จริงสู่จิตใจพี่น้องอิหร่านทุกคน

 

http://goo.gl/gbNt5