Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ.2553ตอน รถชนเสาไฟฟ้า กรรมพาบริวารไปตายเพราะความดื้อรั้นรถชนเสาไฟฟ้า กรรมพาบริวารไปตายเพราะความดื้อรั้นเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูงปัจจุบันงานทางโลก ลูกเป็นครูสอนสถาปัตยกรรม ส่วนตำแหน่งทางการบริหาร ลูกเป็นรองผู้อำนวยการสำนักส่งเสริมวิชาการ และงานทะเบียนมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน ส่วนงานทางธรรม ลูกเป็นหนึ่งในสิบของคณะกรรมการประเมินโครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก วีสตาร์ช่วงปี พ.ศ.2539_หลังจากได้เข้าวัดแล้ว ลูกและสามีได้ย้ายไปสอนที่สถาบันการศึกษาเก่าแก่ชื่อดังที่บ้านเกิด เราร่วมกับสถาบันอื่นจัดงานเทเหล้าเผาบุหรี่ 5-สถาบัน แล้วร่วมก่อตั้งชมรมครูแก้ว (ครุรตนํ)_ขึ้น ทั้งยังร่วมกันชักชวนนักศึกษาไปอบรมธรรมทายาท ต่อมา ลูกเข้าร่วมกับชมรมพุทธฯ จัดสอบแข่งขันตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า”_ชักชวนนักศึกษามาเป็น supervisor_ได้ถึง 120-คน กรรมการคุมสอบอีก 500-คน จากนั้นทีมงานของเราได้ก่อตั้งศูนย์อบรมเยาวชนนครราชสีมา โดยลูกเป็นผู้ร่วมออกแบบอาคารสถานที่ และเป็นวิทยากรของศูนย์อีกด้วย ครั้นปี พ.ศ.2546_ลูกได้ลงสอบ “ทางก้าวหน้า”_ระดับครูอาจารย์ เป็นครั้งแรก และคว้าที่สองมาได้ พอ ปี พ.ศ.2547_ทีมของเราสอบได้ที่หนึ่งของประเทศ จากจำนวนผู้สอบหนึ่งหมื่นกว่าทีม นับเป็นรางวัลชีวิตอันแสนปลื้ม ล่าสุด ทีมของลูกก็สามารถครองแชมป์ได้อีกครั้งหนึ่ง ในปี พ.ศ.2551 ช่วง ปี พ.ศ.2547_สามีของลูกขับรถด้วยความเร็วเกินร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงไปตามถนนสี่เลน พอถึงอำเภอปากช่อง พลันมีรถสิบล้อกลับรถขวางเต็มถนน สามีเบรกไม่ทันจึงตัดสินใจหักหลบไปทางขวา รถพุ่งชนเสาไฟฟ้ากลางถนน เสียงดัง “บึ้ม”_กึกก้องสนั่นหวั่นไหว แล้วก็ตกลงตรงปากทางระบายน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ระหว่างถนน ลูกดูสภาพที่เกิดอุบัติเหตุแล้ว คิดว่าถ้ารถตกร่องน้ำกระแทกอย่างแรง...ก็ตาย ถ้ารถพุ่งชนรถสิบล้อ...ก็ตาย ถ้ารถแล่นข้ามเลนไปก็จะถูกรถฝั่งตรงข้ามชน...ก็คงจะตายเหมือนกัน ขณะที่เกิดอุบัติเหตุ ลูกตกใจมาก แต่ยังมีสติอยู่ ลูกจึงพูดขึ้นมาว่า “คุณยาย...ช่วยลูกด้วย”_อาการของลูกหนักว่าใคร เจ็บหน้าอกบริเวณที่คาดเข็มขัดนิรภัย สามีฟุบหน้าอยู่กับแอร์แบ็คที่พองออกมารองรับ น้องเพื่อนร่วมงานกระเด็นตกลงมาจากเบาะ บาดเจ็บเล็กน้อย สามีได้สติบอกลูกว่า “เข้ากลางไว้” แล้วเราก็รอดมาได้ ช่วงงานบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ครั้งที่ผ่านมา ลูกได้เป็นพี่เลี้ยงอุบาสิกาแก้วและพานักศึกษาไปช่วยที่วัดหนองนกเขียน อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา กลางวันลูกก็จะใช้เวลาทุ่มเททำงานของหลวงพ่อ ส่วนกลางคืนลูกก็จะกลับไปทำงานที่มหาวิทยาลัยค่ะ คุณพ่อของลูกเคยมีอาชีพเป็นทหาร ชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน คุณพ่อเข้าวัดเมื่อ ปี พ.ศ.2528_ภายหลังจากที่ท่านเข้าวัดปฏิบัติธรรม และดูดีเอ็มซี ท่านก็เพิ่งมาเลิกอบายมุขทุกอย่าง แม้ว่าท่านจะมีอายุถึง 70-ปี แต่ท่านก็เข้าอินเทอร์เน็ตดูดีเอ็มซีเป็นประจำ บูชาเจดีย์ทุกวันไม่เคยขาดถึง 5-ปีเต็ม และร่วมบุญกับลูกทุกๆบุญ ทั้งๆที่ท่านก็ไม่ได้มีความทุกข์ใดๆ แถมยังเคยตำหนิคุณอา (น้องชายของท่าน)_ว่าเป็นคนโง่มากที่จะผูกคอตาย แต่ท่านกลับเลือกจบชีวิตตัวเองด้วยการใช้ปืนยิงตัวตาย ในเดือนกันยายน พ.ศ.2550_โดยที่ลูกก็ไม่ทราบสาเหตุ ทำให้พวกเรารู้สึกช็อคและงงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่ะ ฝันในฝันหลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะคำถามข้อที่ 1.กรรมใด ทำให้ลูกและสามีมาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมๆกันคะบุพกรรมที่ทำให้ตัวลูกและสามีต้องมาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมๆกัน ทั้งนี้เป็นเพราะเศษกรรมปาณาติบาตที่ตัวลูกและสามีเคยทำกรรมร่วมกัน ในหลายๆพุทธันดรก่อนๆโน้น ได้ตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า... ในภพชาติดังกล่าว ตัวลูกและสามีได้เกิดเป็นพี่น้องกัน คือ ตัวลูกเป็นน้องสาว ส่วนสามีเป็นพี่ชาย ลูกและสามีได้เกิดในครอบครัวคฤหบดีที่ทำการค้าขาย โดยการนำสินค้าไปขายตามเขตหัวเมืองต่างๆ คล้ายๆกับธุรกิจนำเข้า-ส่งออกในปัจจุบัน ซึ่งในภพชาตินั้น กิจการภายในครอบครัวของลูกก็ได้ขยายตัวไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งครอบครัวของลูกยังได้รับการเชื้อเชิญให้ไปเปิดตลาดในเขตหัวเมืองที่อยู่ห่างไกลอีกด้วย จนกระทั่งมีอยู่ปีหนึ่ง ตรงกับช่วงฤดูหนาว ลูกและพี่ชายได้ร่วมกันนำขบวนกองคาราวานสินค้าไปทำการค้าขายตามเขตหัวเมืองต่างๆ และก่อนที่จะเดินทางกลับไปที่เมืองของตน ลูกและพี่ชายตั้งใจที่จะเดินทางไปซื้อสินค้าจากเมืองแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ในเขตเมืองหนาว เพื่อจะได้นำสินค้าจากเมืองแห่งนี้ไปขายที่เมืองหลวง และด้วยความที่หัวเมืองแห่งนี้อยู่ห่างไกล และต้องเดินทางผ่านแนวภูเขาอันสูงชัน อีกทั้งสภาพอากาศในช่วงนั้นเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ ลูกและพี่ชายจึงตั้งใจที่จะนำขบวนกองคาราวานเดินทางไปให้ถึงจุดหมายปลายทางก่อนที่หิมะจะตกแต่ทว่าปีนี้ ฤดูหนาวได้มาถึงเร็วกว่าปกติ จึงทำให้มีหิมะตกหนักก่อนที่ขบวนกองคาราวานของลูกและพี่ชาย จะเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทาง แต่ถึงกระนั้นลูกและพี่ชายก็ยังมุ่งมั่นที่จะเดินทางต่อไป โดยไม่สนใจว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับกองคาราวานของตนแม้บริวารคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ และมีความชำนาญในเส้นทางแถบนี้ จะเตือนลูกและพี่ชายว่า “การที่นายท่านทั้งสองจะเดินทางในสภาวะอากาศแบบนี้ มันเสี่ยงและอันตรายมากๆ เพราะเส้นทางสายนี้ทั้งแคบและสูงชัน ดังนั้นถ้านายท่านจะนำขบวนกองคาราวานเดินทางฝ่าหิมะไปในตอนนี้ เกรงว่าขบวนกองคาราวานของเราอาจจะได้รับอันตรายในระหว่างทางได้”แต่ถึงกระนั้น ลูกและพี่ชายก็ยังคงดื้อรั้นที่จะเดินทางต่อ เพราะในตอนนั้นลูกและพี่ชายคิดอยู่อย่างเดียวว่า “ถ้าเราไม่เดินทางไปที่เมืองซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง เราก็จะเสียโอกาสในการทำกำไร เพราะไม่ได้ซื้อสินค้ากลับไปขายที่เมืองหลวง”_ด้วยเหตุนี้ ลูกและพี่ชายจึงได้บังคับให้ขบวนกองคาราวานทั้งหมด เดินทางฝ่าหิมะกันต่อไปเมื่อขบวนกองคาราวานเดินทางเข้าไปในเขตภูเขา ซึ่งถือเป็นเส้นทางที่เป็นอันตรายมากๆแล้ว ลูกและพี่ชายก็สั่งให้ขบวนกองคาราวานของตนเร่งฝีเท้าก่อนที่หิมะจะตกหนักกว่านี้ ครั้นขบวนกองคาราวานของลูกและพี่ชายได้เดินทางมาถึงทางแคบบนภูเขา ซึ่งถือว่าเป็นจุดที่อันตรายที่สุด เพราะทางก็แคบอีกทั้งเบื้องล่างยังเป็นหุบเหวที่สูงชันอีกด้วย ลูกและพี่ชายจึงได้สั่งให้บริวารผูกเกวียนเข้าด้วยกัน และสั่งให้ขบวนกองคาราวานแปรแถวเข้าทางแคบ ผ่านไปทีละเกวียน ในขณะที่เกวียนแต่ละเล่มกำลังเคลื่อนเข้าสู่ทางแคบ ม้าที่เอาไว้ใช้เทียมเกวียนจำนวนหลายตัวก็เริ่มเกิดอาการตื่นกลัว แต่ถึงกระนั้นลูกและพี่ชายก็ยังสั่งให้ลูกน้องคอยฉุดบังคับให้มันเดินต่อไป ระหว่างที่ขบวนกองเกวียนกำลังเคลื่อนที่ผ่านทางแคบไปอย่างช้าๆ ได้มีเกวียนเล่มหนึ่งลื่นไถลตกหน้าผาทันใดนั้นเอง ลูกและพี่ชายก็ได้สั่งให้เหล่าบริวารช่วยกันคว้าเชือกเพื่อฉุดดึงเกวียนเล่มดังกล่าวเอาไว้ แต่ด้วยความที่เกวียนแต่ละเล่มมีน้ำหนักค่อนข้างมาก อีกทั้งยังถูกผูกติดเข้าด้วยกัน จึงทำให้เกวียนที่อยู่ข้างๆถูกลากดึงจนเกือบตกหน้าผาไปด้วย แม้บริวารคนหนึ่งจะแนะนำให้ตัวลูกและพี่ชายตัดเชือกที่ผูกติดกับเกวียนเล่มนั้นออกไปเสีย แต่ด้วยความเสียดายทรัพย์ ลูกและพี่ชายจึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของบริวารคนนั้น สุดท้าย ด้วยความที่เกวียนเล่มนั้นมีน้ำหนักค่อนข้างมาก อีกทั้งเหล่าบริวารที่ช่วยกันดึงเริ่มหมดแรง เกวียนเล่มดังกล่าวและเกวียนที่อยู่ข้างเคียงอีกสองสามเล่ม จึงถูกดึงตกเหวในที่สุดจากอุบัติเหตุที่เกิดจากความดื้อรั้น และเสียดายทรัพย์ของลูกและพี่ชาย จึงได้ส่งผลทำให้ม้าเทียมเกวียนจำนวนหลายตัว รวมทั้งเหล่าบริวารจำนวนหลายคน ต้องมาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุในครั้งนี้ กล่าวคือ ถูกเชือกที่ผูกติดกับเกวียนดึงตกเหวนอกจากนั้น อุบัติเหตุในครั้งนี้ ยังได้กลายมาเป็นวิบากกรรมที่ติดตามส่งผลต่อตัวลูกและพี่ชาย (สามีของลูกในภพชาติปัจจุบัน)_มาหลายภพหลายชาติแล้ว แม้ในภพชาติปัจจุบัน วิบากกรรมดังกล่าวจะอ่อนกำลังลงจนเหลือเป็นแค่เศษกรรมแล้วก็ตาม แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังมีกำลังและคอยหาช่องส่งผลอยู่ตลอดเวลา ถ้าเมื่อไหร่ที่มันได้ช่องส่งผล มันก็อาจจะทำให้ตัวลูกและสามีต้องมาประสบอุบัติเหตุจนถึงขั้นเสียชีวิตได้ ดังนั้น ลูกและสามีจะต้องหมั่นทำบุญบ่อยๆ ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา และที่สำคัญให้หมั่นทำบุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลา ปล่อยสัตว์ใหญ่ แล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลเหล่านั้นส่งไปให้คนและสัตว์ที่เราเคยทำกรรมร่วมกันมาอย่างสม่ำเสมอ ถ้าลูกทั้งสองทำได้อย่างนี้เป็นอย่างน้อย เศษกรรมดังกล่าวก็จะอ่อนกำลังลงไปเรื่อยๆ จากหนักก็จะเป็นเบา จากเบาก็จะหาย กลายเป็นอโหสิกรรมในที่สุดโปรดติดตามตอนต่อไป คลิกที่นี่****************ชม Video Scoop รถชนเสาไฟฟ้า กรรมพาบริวารไปตายเพราะความดื้อรั้น
มีปัญหาการรับชมวิดีโอ กรุณากดที่นี่ เพื่อใช้เครื่องเล่นแบบเก่า window media player
http://goo.gl/r6yNm
พิมพ์บทความนี้
