ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ
บทความธรรมะ Dhamma Articles > ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ >
วันต่อมาพอนั่งสมาธิอีก กระผมก็จะวางใจเฉยๆเอาไว้ที่กลางท้อง นั่งไปสักพักก็รู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีตัวตน ตอนนั้นใจกระผมนิ่งมาก แล้วกระผมก็เห็นดวงแก้วใสสว่างเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ ดวงแก้วพากันเรียงแถวพุ่งขึ้นมาจากลางท้องของกระผมเป็นแถวเป็นแนวเยอะมาก สักพักก็เห็นองค์พระแก้วใสเรียงเป็นแถวขึ้นมาจนเป็นทางยาวเลยครับ องค์พระงามมาก ทั้งใสทั้งสว่าง อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเราหายไป ไม่มีแขน ไม่มีขา ใจนิ่งมาก แล้วกระผมก็เริ่มเห็นดวงกลมใสๆขนาดเท่าลูกตาดำ อยู่ท่ามกลางความมืดตรงหน้ากระผม ห่างประมาณหนึ่งฟุต แต่เห็นแป๊บเดียวก็หายไป และพอนั่งสมาธิทุกครั้งกระผมก็จะเห็นแบบนั้น แต่ความมืดจะจางลงเรื่อยๆ ดวงนั้นก็สว่างขึ้นด้วยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ในวันแรกๆที่กระผมฝึกนั่งสมาธิ พอหลับตาปุ๊บกระผมก็เห็นความมืดปั๊บ กระผมก็ดูไปเฉยๆไม่คิดอะไร กระผมนั่งอยู่หลายวันแม้จะยังไม่เห็นอะไรเลย แต่กระผมกลับรู้สึกว่าใจของกระผมเริ่มนิ่งมากขึ้น รู้สึกสบายและมีความสุข...ในวันแรกๆ พอกระผมหลับตาทีไรก็จะฟุ้งจนมึนทุกที จนกระผมต้องลืมตาขึ้น แล้วหลับตาใหม่อยู่หลายรอบ พระอาจารย์สอนให้นึกถึงดวงแก้ว กระผมก็ลองทำตาม แต่นึกไม่ออก อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
การอบรมในครั้งนี้ดีมากๆ ผมได้ฝึกทุกอย่างและยังได้นั่งสมาธิอย่างเต็มที่อีกด้วย โอ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ วันแรกที่นั่งสมาธิ ขนาดว่าซ้อมมาแล้วนะครับ มันก็ยังเมื่อยสุดๆ ผมปวดไปหมด ทั้งแขน ขา บ่า ไหล่ ลำตัว และหัวเข่า และวันที่สองความปวดเมื่อยก็ยิ่งทับทวี จนรู้สึกว่ากระดูกแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ นั่งไปสักพักความชาก็มาเยือน ผมชาไปหมดทั้งตัว แต่เพราะอยากเข้าถึงธรรม ผมจึงคิดว่า “ตายเป็นตาย” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แต่ก่อนกระผมจนมาก ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ชีวิตลำบากและขาดแคลน แต่ตอนนี้กระผมกลับรู้สึกว่าชีวิตของกระผมมันเต็มเปี่ยม เหมือนเรามีทุกอย่างที่สมบูรณ์ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีใครเอาสมบัติจักรพรรดิมาให้เพื่อแลกกับธรรมะ และไม่ให้กระผมเห็นองค์พระ กระผมก็ไม่ยอมแลกเด็ดขาดครับ ตอนนี้กระผมไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากธรรมะ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
วันนั้นผมเอาใจมาไว้ที่กลางท้อง ทำใจเฉยๆไม่คิดอะไร ใจผมนิ่งมาก แล้วอยู่ดีๆผมก็เห็นมีจุดสว่างเล็กๆเกิดขึ้นในตัวของผม พอมองเข้าไปก็ยิ่งเห็นเป็นประกายสว่างมากขึ้น ผมนั่งมองความสว่างนั้นอยู่พักใหญ่ ก็เห็นมีวงกลมๆใสๆเป็นจุดเล็กๆอยู่ที่กลางกาย พอมองเข้าไป ดวงใสๆนั้นก็ใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนแรกที่นั่งสมาธินั้น กระผมเจ็บไปทั้งตัว ปวดไปหมด เมื่อยไปทุกส่วน แม้จะผ่านไปแล้วถึงห้าวันก็ยังไม่หายเมื่อย ยิ่งตอนเลิกนั่ง กระผมกระดิกตัวไม่ได้เลยครับ เพราะมันชาไปหมด ต้องเรียกให้คนอื่นมาช่วยแงะ แกะแขนแกะขา แล้วก็ดึงตัวขึ้น แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น กระผมก็ฝึกนั่งทุกวัน แล้วรางวัลของความตั้งใจก็มาถึงครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
และผมก็เห็นองค์พระใสๆ องค์เล็กขนาดเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระตามบ้าน แต่ใสมากๆ มองทะลุได้เลย มีประกายเพชรด้วยนะครับ เป็นองค์พระที่สวยมากๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต สวยยิ่งกว่าเพชร ผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร บางช่วงก็จะเห็นลางๆ พอวางใจนิ่งๆ ก็จะเห็นชัดมากขึ้น เห็นตลอดเลยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
วันแรกๆก็มีเรื่องฟุ้งซ่านบ้างครับ กระผมจึงเริ่มหาวิธีเปลี่ยนเรื่องฟุ้งใหม่ ด้วยการนึกถึงสิ่งที่กระผมชอบ และนึกได้ นั่นก็คือ ดอกทานตะวันสีเหลืองใหญ่ๆ พอนึกได้สักพักจากดอกทานตะวันก็นึกให้กลายเป็นดวงแก้วใสๆก็นึกได้ไม่ยากครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนที่ยิงปืน กระผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะประทับปืนอยู่กลางอก ต้องกะต้องเล็งให้ดี โดยไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างแล้วกระผมก็จะยิงเข้าเป้า พอพระอาจารย์บอกว่าให้ลงมาตรงกลางตัว ก็ง่ายเลยครับ เนื่องจากกระผมเคยชินกับการนึกภาพเป้าที่กระผมจะยิง ลงมาอีกนิดเดียวก็กลางตัวแล้ว พอกระผมนึกถึงหน้าแม่ ใบหน้าของท่านก็ใสๆสว่างผ่องใสขึ้นมามาอยู่ตรงกลางตัวเลย อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ขณะที่ตัวกำลังเบาอยู่นั้น กระผมถูกดึงดูดเข้าไปในท่อสุญญากาศ แม้จะเป็นเวลาสั้นๆเพียงหนึ่งหรือสองนาทีก็ตาม แม้กระผมจะยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไหร่ แต่มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษสุด เป็นสิ่งที่มนุษย์คนหนึ่ง ชื่อ อังกูโย่ ต้องการแบ่งปันให้กับทุกคนบนโลกใบนี้ กระผมเชื่อว่า เด็กเป็นยุคใหม่แห่งสันติภาพของโลก เหมือนเม็ดฝนที่ตกลงมาครอบคลุมทั้งโลก ดังนั้น เราควรมอบความรู้เรื่องนี้ให้เด็กก่อน อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ในขณะที่กระผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่นั้น กระผมได้ยินเสียงที่ดังก้องกังวานขึ้น พร้อมกับภาพของพระสงฆ์องค์หนึ่งที่ดังขึ้นมาว่า “อาตมาจันทสโร ภิกขุ ไม่มีอะไรแล้ว แข็งแรงแล้ว ให้กลับวัดได้แล้ว ให้สัมมา อะระหัง เข้าไว้ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ แล้วลองออกมาดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็นั่งได้นิ่งแน่นอยู่ที่กลางท้อง ขณะใจหยุด ผมก็ได้เห็นจุดสว่าง ดูมีชีวิตชีวาอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ผมรู้สึกว่า สิ่งนี้เชิญชวนให้ผมอยากเข้าไปสำรวจที่ศูนย์กลางกายมากขึ้นครับ ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นนะครับ แต่เพื่อนอีกหลายคนต่างมีผลการปฏิบัติธรรมที่น่าจดจำ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
นับเป็นความสำเร็จอีกระดับของโครงการปฏิบัติธรรมพิเศษนานาชาติ The Middle Way ภาคภาษาจีน ซึ่งจัดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นครั้งที่19 แล้ว ระหว่างวันที่ 13-19 ธันวาคม พ.ศ.2552 ณ สวนพนาวัฒน์ และเป็นการรวมตัวกันของผู้มีบุญทุกเพศทุกวัย จากอายุน้อยสุด คือ ด.ช.แวร์เรียน และ ด.ญ.เจอรัลดีน อายุ 7ขวบ ไปถึงอาม่านั่งรถเข็นอายุ 85ปี อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ประสบการณ์สากลจากการปฏิบัติสมาธิ ในโครงการ The Middle Way โจฮันเนสเบิร์ก จะได้รับการรวมเล่มตามดำริของคุณครูไม่ใหญ่ ซึ่งจะเป็นเครื่องยืนยันว่าบนเส้นทางสายกลาง ความแตกต่างจะหมดไปไปจากโลกนี้ ซึ่ง The Middle Way ของโจฮันเนสเบิร์ก มีความแตกต่างทั้งในเรื่องสีผิว ศาสนา เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ และสาขาอาชีพ แต่ทุกคนได้เข้าถึงความเหมือนที่มีอยู่แล้วในตัวตนของทุกๆคน คือ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ช่างเป็นชะตาชีวิตที่ไม่ทราบว่าใครลิขิต แม้อยู่ห่างกันไกลเกือบพันไมล์ ข้ามฟ้าข้ามทวีป แต่แล้วในที่สุด ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด โครงการดีๆของคุณครูไม่ใหญ่ ได้มาเติมเต็มชีวิตในด้านที่ขาดหายไปของผู้คนทุกมุมโลก แล้วสักวัน...เมื่อชาวโลกได้หันมาทำสมาธิ... สันติภาพภายใน จะต้องแผ่ขยายเป็น สันติภาพภายนอก คือ สันติภาพโลก ในที่สุด อย่างแน่นอน อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนนี้ใจของกระผมนอกจากจะมีดวงแก้วใสๆแล้ว กระผมยังมีคุณยายอาจารย์อยู่ในใจด้วย และกระผมคิดแต่เพียงว่า จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำกฐินคุณยายให้สำเร็จทันวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 และกระผมก็กำลังทำหน้าที่ชวนคนมาบวชแสนรูปควบคู่กันไปด้วยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
คุณเคอลีนเล่าว่า “ดิฉันทำใจว่างๆที่ศูนย์กลางกาย แบบไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงไม่นาน ร่างกายก็กลืนเข้ากับบรรยากาศ พร้อมกับใจที่นุ่มๆ แล้วบรรยากาศก็ขยายออกไปคลุมเส้นขอบฟ้า...แล้วพระอาทิตย์ก็โผล่ขึ้นมาเอง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อโครงการ The Middle Way เดินทางมาจัดปฏิบัติธรรมสุดสัปดาห์ที่สหรัฐอเมริกา ลูกจึงติดต่อขอให้มาช่วยจัดที่แอตแลนต้าด้วย ในระหว่างวันที่ 17-19 กรกฎาคม ซึ่งในครั้งนี้มีผู้เข้าร่วม 15คน ล้วนมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี และทำให้ลูกเข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าเราจะมาจากประเทศไหน สมาธิเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้เหมือนกันหมด อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
กระผมคิดมานานแล้วครับว่า อยากจะบวชตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศพม่า แต่เพราะความจนบีบบังคับทำให้ไม่มีโอกาสได้บวช ชาวพม่าทุกคนจะให้ความเคารพศรัทธาและเทิดทูนพระพุทธเจ้ามาก เวลาเข้าวัดก็ต้องถอดรองเท้า วันโกนวันพระในช่วงเข้าพรรษา ชาวพม่าจะหยุดงานกันทุกคน เข้าวัดไปทำบุญกัน ขนาดวัวควายยังต้องหยุดทำงานเลย ทุกคนต้องเข้าวัด อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ชายใดที่ยังลังเลอยู่ ยังไม่คิดอยากจะบวช กระผมอยากบอกว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าในชีวิตลูกผู้ชายมากกว่าการบวชอีกแล้วครับ ถ้าบวชแล้วทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสะเปะสะปะ ไร้จุดหมาย การบวชจะเป็นการจัดระบบชีวิตเราให้ไปสู่จุดหมายปลายทางได้เร็วยิ่งขึ้น มาบวชกันเถอะครับ มาบวชเอาบุญให้ตัวเอง ถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศบุญนี้ให้แผ่นดินครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
