ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูกชื่อ กัลยาณมิตรมะลิ สอนสวัสดิ์ อายุ 44ปี เป็นคุณแม่ใจดีของลูกๆทั้งสามคน วันนี้ลูกขอเปิดเผยความรู้สึกลึกๆจากก้นบึ้งแห่งหัวใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ในฐานะของคำว่า แม่ มากว่ายี่สิบปีค่ะ ลูกไม่เคยคิดเลยว่า คำสั้นๆเพียงคำเดียว แต่กลับมีความหมายยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ใครจะคะเน เพราะคำว่า แม่ คำนี้เอง ที่ทำให้ลูกรู้ว่า ความรักอันบริสุทธิ์ที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร

เมื่อลูกได้ตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ ร่วมกับนายทหารหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง จากเดิมที่ครอบครัวของเรามีกันแค่สองคน สามี-ภรรยา แต่ต่อมาก็มีอีกหนึ่งชีวิต ก่อกำเนิดขึ้นมาเติมเต็มความสมบูรณ์ ทันทีที่รู้ว่ามีชีวิตน้อยๆได้มาอาศัยอยู่ในอุทร ลูกก็รู้สึกดีใจมากที่สุด แต่ความดีใจที่ว่านี้ ก็อยู่กับลูกเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น แล้วความเสียใจก็เข้ามาแทนที่โดยไม่ทันตั้งตัว เพราะลูกมีอาการตกเลือดและแท้งในที่สุด ลูกได้แต่ร้องไห้ แล้วก็ร้องไห้ มีน้ำตาเป็นเครื่องปลอบใจ

เมื่อเริ่มทำใจได้ ลูกและสามีก็ไม่ละความพยายาม เราได้เดินทางไปขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามสถานที่ต่างๆ แล้วอธิษฐานจิต ขอให้มีลูกได้อีก ไหว้อยู่หลายที่ อธิษฐานอยู่หลายที แต่ก็หามีแววไม่ รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ ผ่านไปสองปี จนวันนี้ที่รอคอยก็มาถึง ลูกเริ่มตั้งครรภ์อีกครั้ง และครั้งนี้ลูกคิดว่า จะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกเป็นแน่ ลูกจึงระมัดระวังตัวเองอย่างมาก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ทำอย่างมีสติ หลีกเลี่ยงการทำงานหนัก เพราะเกรงจะกระทบกระเทือนถึงเจ้าตัวน้อยในท้อง รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ หลีกเลี่ยงอาหารที่เป็นอันตรายกับลูกน้อย หมั่นไปพบหมอเพื่อตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลทุกเดือนไม่เคยขาด ไปบ่อยจนหมอจำหน้าได้ และบางครั้งก็ไปก่อนวันนัดเสียอีกค่ะ แต่ในระหว่างนั้น ลูกก็มีอาการตกเลือดเป็นระยะๆ ต้องลุ้นกับคุณหมอทุกเดือนว่า เด็กในท้องยังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้ว

กระทั่งคืนหนึ่ง ลูกฝันว่ามีคนเอาพระซึ่งมีลักษณะคล้ายพระมหาสิริราชธาตุมาให้ ลูกรู้สึกดีใจมาก เมื่อตื่นขึ้นมา ก็คุยกับสามีว่า สงสัยจะได้ลูกชาย หลวงพ่อเจ้าคะ...มันช่างอัศจรรย์จริงๆค่ะ เพราะหลังจากครบกำหนดเก้าเดือน ฝันของลูกก็เป็นจริง ลูกคลอดบุตรออกมาเป็นผู้ชายค่ะ ลูกคนนี้คลอดง่าย สบายอย่างไม่น่าเชื่อ ลูกจึงตั้งชื่อลูกชายสุดที่รักคนนี้ว่า เหมือนฝัน

เขาเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ลูกให้เขากินนมแม่ตั้งแต่แรกคลอด แต่หลังจากผ่านไปได้หก-เจ็ดเดือนเขาก็เริ่มตัวโตขึ้น และระหว่างที่กำลังให้เขาดื่มน้ำนมจากอกอยู่นั้นเอง เขาก็มีอาการมันเขี้ยว จึงกัดนมแม่ ลูกเจ็บเหลือเกินแต่ก็ต้องอดทนจนถึงที่สุด ทนเพื่อให้เขามีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง จนกระทั่งเขาโตขึ้นอายุได้ขวบเศษ ลูกก็พาไปวัดแถวบ้าน เพราะอยากให้คุ้นเคยกับพระพุทธศาสนาตั้งแต่ยังเล็ก

ครั้นเมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อย พอช่วยเหลือดูแลตัวเองได้ เมื่อถึงคราวปิดเทอม ลูกก็ส่งเขาไปบรรพชาเป็นสามเณร การเลี้ยงลูกด้วยวิธีนี้ได้ผลดีมากค่ะ เพราะธรรมะได้ช่วยกล่อมเกลาให้เขาเป็นเด็กดี มีความประพฤติเรียบร้อย พอเขาเรียนจบ ป.6_ก็เอ่ยปากเองว่า อยากบวช ลูกและสามีก็ไม่ขัด จึงพาเขาไปบวชเณรที่วัดใกล้บ้าน หลังเสร็จสิ้นการอบรมแล้ว ลูกและสามีจึงตัดสินใจ ส่งเขามาเป็นสามเณรประจำที่วัดพระธรรมกายเจ้าค่ะ ซึ่งในใจตอนนั้นคิดว่า ถ้าลูกชายได้มาอยู่ในเส้นทางธรรม คงจะปลอดภัยกว่าอยู่ทางโลกอย่างแน่นอน และลูกก็ตัดสินใจถูกต้องล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ เพราะบัดนี้ผ่านไปเก้าปีแล้ว ที่บุตรชายของลูกได้ออกจากอ้อมอก มาเป็นบุตรของพระตถาคตเจ้า และได้รับการปลูกฝังคุณธรรมด้วยความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ รวมถึงพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงทุกรูป

พระมหาเหมือนฝัน สํวรชโย

พระลูกชายที่ทำให้โยมแม่ปีติใจได้ทุกวัน

เมื่อวันวิสาขบูชา 28 พฤษภาคม พ.ศ.2553_ที่ผ่านมา เป็นวันที่ลูกดีใจ ภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต เพราะสามเณรลูกชายได้เข้าสู่พิธีอุปสมบทอุทิศชีวิต ยกฐานะขึ้นเป็นพระภิกษุอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งในช่วงพิธีถวายผ้าไตรและถวายบาตรนั้น น้ำตาของลูกเอ่อล้นขึ้นมาตลอดเวลาด้วยความปลื้มปีติ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก หัวใจพองโตคับศาลาดุสิตเลยค่ะ วันนั้นเป็นวันที่ลูกมีความสุขอย่างที่สุด และยิ่งได้ยินท่านบอกว่า จะบวชตลอดชีวิต หัวอกของโยมแม่ก็ยิ่งตื้นตันมากกว่าใครๆเลยค่ะ

วันบวชอุทิศชีวิตพระลูกชาย คือวันที่คุณพ่อ คุณแม่เฝ้ารอคอย

ตอนนี้ลูกหมดห่วงในตัวลูกชายคนโตแล้ว แต่ยังมีอีกสองห่วง นั่นคือลูกสาวคนที่สอง และลูกชายคนสุดท้องค่ะ ซึ่งลูกก็ยังคงใช้หลักการเลี้ยงลูกด้วยวิธีดีวิธีเดิม นั่นคือ พาไปวัดฟังธรรมตั้งแต่ยังเยาว์วัย สำหรับลูกสาว ตอนนี้เรียนอยู่ชั้น ม.4_ชื่อ น้องโบว์ เป็นเด็กนิสัยดี รักบุญ ลูกตั้งใจว่า ถ้าเธอโตขึ้นจะให้มาเป็นอุบาสิกาที่วัดพระธรรมกาย ขอถวายหลวงพ่อล่วงหน้าเลยนะเจ้าคะ

ส่วนลูกชายคนเล็ก อยู่ชั้น ป.5_ชื่อ น้องเบนซ์ ตอนคลอดลูกคนนี้ ลูกมีอาการเจ็บท้องอยู่ราวๆสิบชั่วโมง เจ็บทรมานเกือบตาย คลอดจริง...เจ็บจริง เจ็บจนเข็ด ต้องขอให้หมอทำหมันให้เลย แม้การคลอดจะทำให้ลูกเจ็บหนักถึงปานนี้ แต่ลูกก็รักเขามากนะคะ แม้บางครั้งเขาจะดื้อจะซนบ้างจนต้องใช้ไม้เรียวตักเตือน แต่เมื่อตีไปแล้ว ก็ต้องแอบไปร้องไห้ เพราะสงสารเขาค่ะ ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร ลูกก็ยังคอยทะนุถนอมกล่อมเกลา หวังจะให้เขาได้เข้ามาสู่ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ เหมือนพระพี่ชายในวันข้างหน้าค่ะ

ลูกขอฝากไปถึงบรรดาลูกชายของคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายว่า มาบวชให้คุณพ่อคุณแม่เถิดค่ะ เพราะการบวชของลูกชาย เป็นทางมาแห่งบุญใหญ่ ที่จะมีทั้งต่อตัวผู้บวชเองและมีต่อคุณพ่อคุณแม่ด้วย บุญนี้จะช่วยปิดอบาย เปิดสวรรค์ ทั้งยังเป็นการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาให้เป็นแสงสว่างแก่ชาวโลก ไปตราบนานเท่านานค่ะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

กัลยาณมิตรมะลิ สอนสวัสดิ์