ป่วยเรื้อรัง...หายได้ด้วยเหรียญปราบมาร

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กัลยาณมิตรสุปราณี ชนะโรค

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกชื่อ สุปราณี ชนะโรค นักร้องเสียงทรงพลัง ชื่อดังก้องโลก ผู้นำบุญทหารหญิงจักรพรรดิแห่งความดี ขอรายงานตัวเจ้าค่ะ ลูกเข้าวัดวันแรก คือ วันที่ 5-มกราคม พ.ศ.2540_เพราะลูกได้ยินข่าวที่เขาร่ำลือว่า...เหรียญหลวงปู่ปราบมารศักดิ์สิทธิ์มาก ลูกเป็นนักพิสูจน์ค่ะ เกิดมาก็ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ จึงได้มาดูเพื่อพิสูจน์ความจริง และอยากจะมารับเหรียญด้วยตัวเอง ในวันตอกเสาเข็มต้นสุดท้ายสร้างมหาวิหารหลวงปู่ ลูกอยู่ท่ามกลางวงล้อมสาธุชนเป็นแสนๆคน มืดฟ้ามัวดิน ทั้งร้อน ทั้งมีฝุ่นตลบ แม้เบียดกันมากแค่ไหนก็ไม่เห็นมีใครหนี มุ่งจ่อรอรับเหรียญปราบมารกันหมด ลูกโดนเบียดแบบกระเด้งไปกระดอนมา แต่ลูกก็ได้รับเหรียญจนได้ ลูกดีใจมาก พอเห็นเหรียญหลวงปู่ ก็เกิดความรักหลวงปู่ขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ ลุยทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อบอก

เมื่อก่อน ลูกอยู่ในวงการบันเทิง จะมาวัดหรือไปที่ไหน น้องๆก็จะบอกว่า “พี่สุปราณีขนเพชรมาเต็มตัวเลยนะ”_ลูกก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ตอนนี้...เลิกแล้วค่ะ...เลิกบ้าเพชรแล้วค่ะ ลูกสละการใส่สร้อยเพชรมาใส่สร้อยพระแทน และสนใจแต่พระภายในแล้วเจ้าค่ะ ทุกวันนี้ ลูกไม่เคยขาดบุญและการนั่งสมาธิเลยเจ้าค่ะ

เนื่องจากลูกเป็นนักพิสูจน์โดยสายเลือด ต้นปี พ.ศ.2550_เพื่อนบ้านของลูกได้ชวนลูกไปพิสูจน์เรื่องลี้ลับ ที่ตำหนักทรงเจ้าเข้าสิงชื่อดังแห่งหนึ่งแถวดอนเมือง ลูกเองทั้งไม่ชอบ และไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เลยค่ะ แต่เกรงใจเพื่อน ก็เลยต้องไปกับเขา ลูกนำเหรียญหลวงปู่ปราบมารไปด้วย ปรากฏว่า พอลูกไปถึงตำหนัก เขากำลังทำพิธีให้วิญญาณลงประทับร่าง ร่างทรงทำท่าสั่น โยกตัวใหญ่เลยค่ะ แต่จะสั่นกี่ครั้งๆ ก็ไม่มีวิญญาณที่ไหนมาลงประทับร่าง

สักพัก ผู้หญิงที่เป็นร่างทรงก็พูดว่า “วันนี้เจ้าไม่ลง พระอินทร์ พระพรหมฯ ไม่ประทับทรง”_ลูกก็ปากไว ถามไปว่า “วันนี้ เจ้า...ท่านไปเที่ยวหรือคะ”_ร่างทรงก็หันมาจ้องหน้าลูกเขม็ง ถลึงตาใส่เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วตวาดเสียงดังว่า “เป็นเพราะหนูทีเดียว ทำให้ทุกคนอดคุยกับท่าน...เพราะหนูมา ท่านเลยไปเที่ยว...”

จากนั้น ลูกก็ไม่ยอมไปตำหนักทรงนั้นอีกเลย แต่เพื่อนบ้านสิคะยังมาชวนแล้วชวนอีก ลูกเลยบอกให้นำเหรียญปราบมารไปด้วย ไปกันอีกสองครั้ง ซึ่งทั้งสองครั้งนั้น เจ้าก็หนีเที่ยวอีกแล้วเจ้าค่ะ ลูกว่าคงหนีเตลิดไปไกล เพราะไม่ยอมประทับเข้าสิงร่าง เล่นเอาคนทรงหัวเสีย เพราะอดได้สตางค์ รู้สึกเกิดความไม่มั่นคงในอาชีพจากการที่เจ้าไม่เข้าทรงทั้งสามครั้ง ด้วยเหตุนี้ ลูกจึงเกิดความเชื่อมั่นพันเปอร์เซ็นต์ว่า...เพราะบารมีธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯที่ศักดิ์สิทธิ์สุดยอด วิญญาณและวิชาไสยเวทจึงทำอะไรไม่ได้

ปลายปี พ.ศ.2550_ลูกต้องไปอยู่อเมริกาเกือบสองปี วันที่จะเดินทางลูกเตรียมของทุกอย่างครบแล้ว ก็นึกถึงเหรียญหลวงปู่ปราบมาร เหรียญแรกในชีวิตที่ลูกได้รับ ซึ่งลูกเก็บท่านไว้ดีมากจนหาท่านไม่เจอ ตั้งใจหาอยู่สามปี นึกถึงตลอด เวลาดูพระของขวัญรุ่นไหนๆ ก็จะคิดถึงเหรียญปราบมารรุ่นแรก พอคืนก่อนเดินทาง ลูกไม่ยอมนอนเลย รื้อข้าวของทั่วบ้าน เพื่อหาเหรียญปราบมาร หาจนสว่างคาตาก็หาไม่เจอ ลูกได้แต่รำพึงกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่เจ้าขา ลูกต้องไปไกลวัดหลายปี หลวงปู่ไม่ไปกับลูกหรือเจ้าคะ”

แล้วในวินาทีที่ลูกลากกระเป๋าใบสุดท้ายออกจากบ้าน ลูกก็ได้ยินเสียงแป๊กดังๆในบ้าน ลูกหันไปมองทางเสียงนั้น ก็เห็นเหรียญปราบมารวางอยู่ให้เห็นจะๆ ลูกดีใจสุดขีด รีบวิ่งไปหยิบเหรียญ ร้องอย่างสุดเสียงว่า “หลวงปู่...หลวงปู่ไม่ทิ้งลูกจริงๆ”_ลูกนั่งเครื่องบินไปด้วยความปลื้มใจมาก ถือเหรียญหลวงปู่ปราบมารไว้ในมือตลอดทาง

ในช่วงที่ลูกไปอยู่อเมริกา ลูกป่วยติดเชื้อหวัด 2009_มีอาการปวดหัว อาเจียน มีไข้รุมๆ เจ็บปวดตามกระดูกเหมือนถูกทุบตามตัว และไอ ลูกป่วยอยู่ตลอดทั้งสองปี รักษาอย่างไรก็ไม่หาย จนลูกเริ่มเบื่อชีวิต เซ็งสุดขีด จะทำงาน จะทำอะไร ก็ไม่มีความสุข ร้องเพลงก็เสียงตก จนกระทั่งปี พ.ศ.2552_ช่วงกฐิน 100-ปีคุณยายอาจารย์ ลูกจึงกลับมาเมืองไทย มาลุยบอกบุญ ทำบุญทุกอย่าง อาการก็ยังไม่ดีขึ้น ยังคงเรื้อรังอยู่ จนช่วงวันธรรมชัย อยู่ๆลูกก็คิดถึงเหรียญปราบมาร ก็เลยเอามาห้อยคอ

ช่วงเดือนสิงหาคม ปีนี้ ลูกได้ไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ ตอนนั่งสมาธิ ลูกก็เอาเหรียญปราบมาร และดวงแก้วของคุณยาย มากำไว้ในมือ แล้วอธิษฐานว่า “หลวงปู่เจ้าขา ลูกป่วยอย่างนี้ไม่ได้นะ เดี๋ยวเสียชาติตระกูล เสียชื่อนามสกุลนะเจ้าคะ เพราะนามสกุลของลูก คือ ชนะโรค แต่ตอนนี้ดันแพ้โรคไปแล้ว ลูกอยากแข็งแรงเพื่อทำหน้าที่ผู้นำบุญ และลูกต้องใช้เสียงเพื่อร้องเพลงกฐินยาย ขอให้หลวงปู่ช่วยด้วยนะคะ”_แล้วก็นั่งสมาธิ ใจนิ่งๆ สักพักก็รู้สึกในขณะนั้นว่าร่างกายข้างในของเรา มีอะไรบางอย่างมาช่วยปรับให้ดีขึ้น ลูกก็อยากรู้เหมือนกันว่า...คืออะไร หลวงพ่อพอจะเฉลยได้ไหมคะ เพราะมันมหัศจรรย์มาก จากอาการไอตลอดเวลา...หายไปทันที พอนั่งสมาธิรอบนั้นเสร็จ ลูกก็สดชื่นกลับมาเป็นคนปกติและไม่ต้องกินยา โยนยาทิ้งไปเลย ลูกดีใจมาก ปลื้มจนน้ำตาซึม ยกเหรียญปราบมารขึ้นจบหัว กราบสามครั้ง และพูดขอบคุณท่านดังๆเลยค่ะ

ลูกได้พบอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯกับตัวหลายครั้งหลายครา รู้สึกรัก เคารพ เทิดทูน พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และมหาปูชนียาจารย์ทุกท่านมาก เพราะอานุภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระผู้ปราบมาร มีจริง ศักดิ์สิทธิ์จริง พระคุณของท่านไม่มีประมาณ ลูกอยากบอกทุกๆคนว่า ในเมื่อเราเป็นลูกหลานหลวงปู่ เราถือกำเนิดด้วยบุญ เราต้องสร้างบุญสร้างบารมีตลอดไป และทำหน้าที่เป็นผู้นำบุญของโลกให้ได้

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

สุปราณี ชนะโรค