นงค์นุช ดวงจิตต์
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกชื่อ นงค์นุช ดวงจิตต์ หลวงพ่อคะ..ลูกเกือบไม่ได้บวชอุบาสิกาแก้วรุ่นแสนที่ผ่านมาค่ะ เพราะลูกอยากตายมาก ก็เลยฆ่าตัวตาย...โดยการกำยา กรอกปากจนสลบหมดสติ แต่สุดท้ายลูกก็ไม่ตาย เพราะมีคนหามลูกส่งโรงพยาบาล กู้ชีวิตไว้ทัน พอลูกฟื้นขึ้นมา น้องเขยก็มาด่าลูกว่า “(อีควาย)...นั่น...มันกินยาฆ่าตัวตาย”
-จากประโยคแรงๆนี้เอง ทำให้ลูกได้สติว่า เออ...เรามันโง่อย่างที่เขาด่าจริงๆ...เรามันควาย ถึงได้คิดฆ่าตัวตาย อีกทั้งเรายังควาย ที่โง่โดนน้องเขยหักหลัง จนธุรกิจขายปลาทูเค็มล่มจม ด้วยเหตุนี้...ลูกจึงบอกกับตัวเองใหม่ว่า “จะไม่ยอมตายให้เขาด่าว่าเป็นควายอีก”
แม้ลูกจะคิดได้บ้างแล้ว แต่ชีวิตของลูกก็ยังไม่หายรันทดค่ะ เพราะลูกไม่รู้จะจัดการกับความทุกข์อันแสนสาหัสนี้อย่างไร ตั้งแต่ธุรกิจขายปลาทูเค็มเจ๊ง ลูกชายก็เกเร ไม่ยอมเรียน ไปขโมยของในห้างสรรพสินค้า บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ วันหนึ่ง...ลูกชายกลับมา ลูกจึงแก้ปัญหาโดยยื่นมีดให้เขา แล้วบอกเขาว่า “ฆ่าแม่เถอะ ฆ่าแม่ให้ตายเสียดีกว่า อย่าปล่อยให้แม่ทรมาน เพราะห่วงลูกถึงขนาดนี้”
-ตอนนั้นลูกชายได้แต่นิ่ง ไม่ตอบอะไร แต่เขาก็ยังทำเหมือนเดิมค่ะ และที่สำคัญหลังจากเลิกขายปลาทูเค็ม ลูกก็ไม่มีเงินผ่อนบ้าน ซ้ำยังโดนยึดรถปิ๊คอัพและมอเตอร์ไซค์ แถมยังล้มป่วยหนักปางตาย ด้วยโรคความดัน เบาหวาน เป็นแผลพุพองขึ้นตามตัวเต็มไปหมด
จนกระทั่งวันหนึ่ง ช่างมาจูนจานดาวเทียมที่บ้าน เจอช่องดีเอ็มซีค่ะ ลูกจึงดูแต่ช่องนี้มาโดยตลอด เพราะเมื่อลูกได้ฟังหลวงพ่อ ความทุกข์ระทมที่มีมาตลอดชีวิต มันถูกแก้ไปทีละเปลาะ จนลูกรู้สึกว่า...หลวงพ่อเป็นเหมือนดวงตะวันดวงเดียวที่บังเกิดขึ้นบนโลกอันมืดสนิทของลูก ที่ไม่เคยมีแสงสว่างมาก่อน เพราะหลวงพ่อทำให้ลูกมีกำลังใจสู้ชีวิตขึ้นมาใหม่ อีกทั้งหลวงพ่อยังชวนลูกบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นแสนทางดีเอ็มซีด้วยค่ะ ลูกจึงได้แต่เฝ้ารอว่า...เมื่อไรจะมีคนมาหาถึงบ้าน เพราะลูกไปวัดพระธรรมกายไม่เป็น อีกทั้งไม่รู้จักศูนย์สาขาในโคราชด้วย ประกอบกับเมื่อดูจากช่องดีเอ็มซีแล้ว เห็นมีผู้นำบุญของแต่ละอำเภอเป็นจำนวนมาก ออกกระจายข่าว และรับสมัครทุกพื้นที่ทั่วประเทศ ลูกคิดว่าอย่างไรก็ต้องได้ยินเสียงรถแห่อะไรมาถึงบ้าง เพราะบ้านของลูกก็ไม่ได้ตั้งอยู่ในถิ่นที่กันดาร
ช่วงนั้น ลูกก็ได้แต่ตื่นมาชะเง้อรอคอยด้วยความหวังทุกวัน แต่ก็ไม่เห็นใครเลยค่ะ จึงได้แต่อธิษฐานขอพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำว่า “ลูกอยากบวชจริงๆ ขอให้ลูกได้ไปบวช”
-ซึ่งหลังจากที่อธิษฐานได้ไม่นาน ลูกชายคนเล็กก็มาบอกว่า...เขาเข้าร่วมโครงการเด็กดีวีสตาร์ พอลูกรู้ตรงนี้ จึงติดต่อไปที่ครูของลูกชาย เขาจึงรีบประสานงานพาลูกไปบวชอุบาสิกาแก้วที่ศูนย์อบรมเยาวชน จังหวัดนครราชสีมา ทันทีค่ะ
ทีมงานชวนบวชของลูก ชวนแม่ยายของผู้ใหญ่บ้านมาบวชค่ะ
ลงไปตะลุยชวนบวชตามงานศพค่ะ
พอบวชเสร็จ ชีวิตของลูกก็เปลี่ยนไป อีกทั้งยังขออาสามาเป็นผู้นำบุญ ทำหน้าที่ชวนคนบวชอย่างยิ่งยวดในทุกโครงการ จนถึงโครงการบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นล้านนี้ค่ะ ลูกลุยชวนบวชไปทุกหัวระแหงพร้อมทีมงานค่ะ ลูกออกแต่เช้า ค่ำไหนนอนนั่น กินนอนในรถ บางทีก็เอาเต็นท์ใส่รถไป ถ้าไปทำหน้าที่ในหมู่บ้านที่มีวัด ก็ไปอาศัยวัดกางเต็นท์นอน หรือมานอนที่ศูนย์อบรมเยาวชนนครราชสีมา ทั้งๆที่ลูกเองก็ยังป่วย มีอาการวูบบ่อยๆ แต่ลูกก็ทำอย่างชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เดินชวนคนทุกบ้านอย่างไม่เว้น เพราะลูกมานึกถึงตัวเองตอนที่อยากบวชมาก แล้วได้แต่รอ แต่ก็ไม่มีคนมาหาเราสักที ดังนั้น ลูกจึงไปทุกบ้าน ถึงขนาดหมู่บ้านที่ยังไม่เปิดใจกับการบวช ลูกยังไปถึงสามครั้ง เขาถึงยอมบวช อีกทั้งยังไปตามงานศพ ไปตามไร่นา ไปยังอำเภอและหมู่บ้านที่ยังไม่เคยมีใครไป เพื่อนำข่าวการบวชไปบอกเขา พอตกค่ำก็นัดชาวบ้านมาฟังพระอาจารย์เทศน์ชวนบวช
ลงไปลุยชวนชาวนามาบวชกันยกโขยงเลยค่ะ
หลวงพ่อค่ะ ตั้งแต่เกิดจนเกือบจะตาย ลูกภูมิใจในการทำหน้าที่ชวนบวชที่สุดเลยคะ รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ที่มีเกียรติที่สุดของการเกิดเป็นคน รู้สึกตัวเองเป็นทหารกล้าของพระนิพพาน ที่มีความปลื้มหล่อเลี้ยงใจอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้ลูกและทีมงานชวนได้มากถึงร้อยกว่าคนแล้วค่ะ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
นงค์นุช ดวงจิตต์
พอพระอาจารย์เทศน์จบ ก็สมัครบวชกันอย่างเกรียวกราวเลยค่ะ
สนใจบวชในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน หรืออยากทราบรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่ 
