กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผม พระธรรมทายาท ไสว อภิปุญฺโญ อายุ 40
-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงสาม กลุ่มเจ็ดครับ กระผมเป็นชาวนครสวรรค์ แต่เดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศ กระผมทำงานมาหลายปี หลายประเทศ จนสามารถพูดได้หกภาษา คือ ภาษาจีน อังกฤษ บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย และภาษาไทยครับ ปัจจุบันกระผมดำรงตำแหน่งผู้จัดการแผนก แผนกหนึ่งของสายการบินรอยัลบรูไนแอร์ไลน์ครับ
พระธรรมทายาท ไสว อภิปุญฺโญ
หลวงพ่อครับ แต่ก่อนกระผมเป็นคนหยิ่งมาก เป็นหัวหน้าที่เข้มงวด เจ้าอารมณ์ ฉุนเฉียว และจะหงุดหงิดเสมอ ถ้าลูกน้องไม่ได้ดั่งใจ แล้วถ้าลูกน้องทำผิด กระผมจะตั้งกรรมการสอบสวนทันที ให้ใบเตือนบ้าง บีบให้ลาออกบ้าง ทำให้ลูกน้องกลัวไปตามๆกัน ถ้าเห็นกระผมเดินมาแต่ไกลจะพากันหลบ ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับกระผมสักคนเดียวครับ วันหนึ่งกระผมเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ ก็บังเอิญไปเจอหลวงพ่อ แต่ตอนนั้นไม่รู้จักครับ กระผมคิดว่าเป็นพระจากประเทศไต้หวัน พอเห็นภาพเจดีย์มีพระพุทธรูปซ้อนกันเป็นวงๆ เห็นภาพคนเต็มลานเจดีย์ กระผมก็คิดว่าเป็นฉากตัดต่อในภาพยนตร์แน่นอน กระผมเลยไม่สนใจ
ต่อมาไม่นาน กระผมได้พบคุณจำเนียรและคุณสราวุธ ซึ่งแนะนำให้กระผมรู้จักศูนย์ปฏิบัติธรรมบรูไน กระผมจึงรู้ว่าหลวงพ่อเป็นพระสงฆ์ อยู่ที่วัดพระธรรมกายประเทศไทย และภาพในทีวีก็เป็นภาพที่บันทึกจากเหตุการณ์จริง กระผมทึ่งมาก กระผมจึงเริ่มศึกษาเรื่องราวของหลวงพ่อและเกิดศรัทธาในหลวงพ่อมาก กระผมได้เข้ามาช่วยพัฒนาศูนย์บรูไน ชักชวนเพื่อนๆให้มาร่วมงานบุญ ซึ่งทำได้กว่าเจ็ดเดือนแล้วครับ พอพระอาจารย์ที่ศูนย์บรูไนแจ้งข่าวการบวชพระแสนรูป กระผมก็บินลัดฟ้ามาบวชทันทีครับ วันแรกที่เข้าโครงการ มีการฝึกภาคสนามเข้มงวดมาก กระผมเองยังแปลกใจว่า “นี่เรามาผิดงานหรือเปล่า เรามาบวชพระหรือมาฝึกทหารกันแน่”
-แต่กระผมก็ประทับใจมากครับ ในวันขอขมา โยมพ่อ-โยมแม่ของกระผมได้เดินทางมาร่วมพิธีด้วย ท่านทั้งสองปลื้มใจจนน้ำตาไหล ทำให้กระผมรู้สึกว่าตลอดเวลาสี่สิบปี ชีวิตของกระผมมีความหมายที่สุดก็วันนั้นแหละครับ
พระธรรมทายาท ไสว อภิปุญฺโญ
ด้วยความเป็นคนจริงจัง พอได้นั่งสมาธิ กระผมก็นั่งในท่าขัดสมาธิเพชรเลยครับ นั่งไปประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่รู้สึกเหมือนนานเป็นเดือนเป็นปี แล้วขาของกระผมก็เจ็บไปหมด เจ็บจนน้ำตาไหล เดินกระย่องกระแย่งไปสามวัน พอวันที่สี่ของการอบรม กระผมได้นั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ หลวงพ่อบอกว่า “ให้นั่งอย่างสบายๆ”-กระผมเลยคิดใจว่า แล้วเราจะนั่งเครียดไปทำไม พอรู้เคล็ดลับแล้ว กระผมก็ปรับร่างกายให้สบายๆ และพยายามนึกถึงองค์พระให้ได้ตลอดทั้งวัน
จนวันที่ 1
-เมษายน กระผมนั่งสมาธิตอนกลางคืน นั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าร่างกายมันโคลงเคลง ตัวมันหมุนติ้วๆเหมือนเครื่องซักผ้าที่กำลังปั่นหมาด กระผมตกใจมากจึงรีบลืมตา พอตั้งสติได้ก็นั่งใหม่ อยู่ๆก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น ตอนนั้นกระผมไม่รู้สึกอะไรเลย กระผมนั่งนิ่งๆไปเรื่อยๆ แล้วก็เห็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่เท่ากับพระประธาน มานั่งอยู่ตรงหน้า สักพักท่านก็ย่อลง ลอยเข้ามาในตัวกระผม หันหน้าไปทางเดียวกับกระผม ท่านเคลื่อนลงไปตรงฐานที่หก แล้วก็ขึ้นมาตรงฐานที่เจ็ด เศียรของท่านก็อยู่ระหว่างทรวงอกของกระผมพอดี กระผมเห็นองค์พระเป็นภาพท็อปวิว มีลักษณะเหมือนพระประธานที่อยู่บนรัตนบัลลังก์ แต่เป็นแก้วใสๆทั้งองค์ นั่งสมาธิอยู่บนฐานดอกบัว มีหน้าตักกว้างประมาณห้านิ้ว ตอนนั้นกระผมรู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง ใจเบามาก สบายไปทั้งตัว กระผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่กระผมรู้สึกเหมือนเพิ่งนั่งไปแค่ห้านาทีครับ
ภาพวาดประสบการณ์ภายในของพระธรรมทายาท ไสว อภิปุญฺโญ
ตอนเช้าของวันที่ 2-เมษายน เป็นวันอุปสมบท กระผมตื่นมานั่งสมาธิตั้งแต่เช้ามืด พอใจนิ่งดี ก็เห็นองค์พระแบบเดิมเลยครับ แล้วท่านก็ตามกระผมไปทุกที่ ตอนกำลังประกอบพิธีอุปสมบท ท่านก็ยังอยู่ ออกจากโบสถ์แล้ว ท่านก็ยังอยู่ กระผมเห็นองค์พระตลอดเวลา เพียงแต่ถ้าหลับตาจะเห็นท่านชัดกว่าตอนลืมตาครับ ตอนนี้กระผมอารมณ์ดีทั้งวัน ไม่หงุดหงิด ไม่โมโห เดี๋ยวนี้กระผมมีชีวิตใหม่แล้วครับ
กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อทั้งสองเป็นอย่างสูง ถ้าไม่ได้พบครูบาอาจารย์ที่ดีขนาดนี้ กระผมคิดว่ากระผมคงต้องตกนรกไม่ขุมใดก็ขุมหนึ่ง เพราะทั้งเจ้าอารมณ์และสูบบุหรี่จัด แต่กระผมหักดิบทุกอย่างได้ เพราะมีหลวงพ่อทั้งสองนำทาง ชี้ทางสว่างให้ กระผมขอให้หลวงพ่อทั้งสองมีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง อยู่กับลูกๆทุกคนไปนานๆนะครับ ส่วนกระผมก็จะตั้งใจบวชให้ดีที่สุด จะเป็นพระแท้ให้ได้ทุกวินาทีเลยครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
พระธรรมทายาท ไสว อภิปุญฺโญ
พิธีบรรพชาสามเณรแสนรูปรุ่นที่ 3
