ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
ปลื้ม..เพราะกฐินนี้ “ชิตัง เม”
ตอน M แรกของชีวิตแม่ค้าข้างถนน
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกชื่อ ปทีป อายุ 56 ปี เป็นแม่ค้าแผงลอยอยู่ตลาดสำเพ็ง ค่ะ
กัลฯ ปทีป แม่ค้าแผงลอยอยู่ตลาดสำเพ็ง
ก่อนเข้าวัดลูกตกระกำลำบากมาก มีชีวิตแบบหาเช้ากินค่ำ โดยรับจ้างเย็บผ้ามีรายได้แค่วันละ 79 บาท ส่วนสามีก็เป็นแค่ลูกจ้างในร้านตัดผม ที่มีรายได้ไม่แน่นอน บางทีก็ได้แค่ 65 บาทต่อวันเท่านั้น ซึ่งเราต้องเอารายได้ทั้งหมดมาเลี้ยงลูกอีก 3 คน และต้องส่งให้แม่สามีด้วย หนำซ้ำบ้านก็ต้องเช่าเขาอยู่
สภาพบ้านเช่าที่ลูกอาศัยอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ
มีกินแบบอดๆ อยากๆ โดยแต่ละมื้อเราต้องกินแบบประหยัดที่สุด คือ มีแค่ข้าวเปล่ากับผัดผักใส่น้ำปลา แล้วก็ใส่น้ำลงไปเยอะๆ เพื่อให้กินกันได้ทั้งครอบครัว โดยไม่มีเนื้อหมูเลยสักชิ้นค่ะ จนลูกสาวทนไม่ไหวร้องไห้บอกว่า..“แม่..หนูอยากกินขนมบ้าง” แต่ด้วยความจน ลูกจึงเอาไส้แตงกวาจิ้มน้ำตาลให้พอหวานๆให้เขากินแทนขนม และพอลูกสาวร้องอยากกินก๋วยเตี๋ยว ลูกก็ต้องกัดฟันเอาเงิน 20 บาทสุดท้าย มาซื้อก๋วยเตี๋ยว 1 ชาม แล้วก็ยกให้ลูกสาวกินก่อน และพอเขากินเหลือเท่าไหร่ ลูกจึงค่อยกินต่อจนหมด ชีวิตลูกลำบากแบบนี้ จนกระทั่งล้มป่วยหนักนอนซมอยู่ 3 เดือน โดยไม่สามารถทำงานอะไรได้เลย เนื่องจากหมอหาสาเหตุของโรคไม่เจอ และขณะนอนซมนี่เอง อยู่ๆ ก็มีเสียงแว่วเข้าหูว่า..ให้ไปทำบุญใหญ่สิ ซึ่งลูกก็ไม่เข้าใจว่า..อะไรคือบุญใหญ่ที่ว่า !!!
และอีก 2 วันต่อมา ญาติที่ไม่เคยเจอกันนานแล้วก็มาหาแบบไม่คาดฝัน ลูกก็เลยถามเขาว่า..มีบุญใหญ่อะไรให้ทำไหม ? เขาเลยบอกให้ลูกสร้างพระธรรมกายประจำตัว ซึ่งลูกดีใจมากค่ะ จึงหยิบเอาเงินที่แอบซ่อนเอาไว้เพื่อส่งให้แม่มา 1 พันบาท มาตั้งจิตอธิษฐานทำบุญกับเขาทันที โดยอธิษฐานให้หายป่วย และรอดพ้นจากความจนเสียที ซึ่งต่อมาไม่นาน อาการของลูกก็ดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อค่ะ อีกทั้งยังมีคนแนะนำให้ลูกเอาเศษผ้ามาเย็บเป็นโบว์ผูกผม แล้วเอาไปนั่งขายแบกะดินข้างถนน ซึ่งลูกไม่เคยทำอย่างนี้เลยค่ะ แต่ด้วยความที่กำลังจะอดตาย อีกทั้งยังอยากมีเงินมาทยอยบุญสร้างพระที่เหลือ ลูกจึงกัดฟันสู้ โดยอธิษฐานว่า..ขอให้ขายได้และมีเงินสร้างพระจนครบ ซึ่งก็แทบไม่น่าเชื่อค่ะว่า..ในวันแรกลูกสามารถขายได้ถึง 800 บาทเป็นอัศจรรย์ จนลูกรู้สึกเชื่อมั่นในอานุภาพบุญมาก ด้วยเหตุนี้ลูกจึงนึกถึงแต่บุญสร้างพระและอธิษฐานทุกวัน จนพบกับสิ่งเหนือความคาดหมายอีก คือ ยอดขายโบว์สูงขึ้นเป็นเงาตามตัวไปถึงระดับ 1,000 บาทต่อวัน จนมีเงินมาสร้างพระจนครบในระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น
และพอลูกสร้างพระเสร็จ ลูกก็เจอความอัศจรรย์มากไปกว่าเดิมอีกค่ะ คือ มียอดขายพุ่งกระฉูดไปถึงวันละ 3 พันบาทอย่างเหลือเชื่อ นับจากนั้นลูกก็เริ่มเก็บเงินไปทำทุนเย็บกระเป๋าขายที่สำเพ็ง โดยวางขายตั้งแต่ 5 ทุ่ม ถึง 6 โมงเช้าทุกวัน จนลูกมีเงินมาทำบุญได้เป็นระดับหมื่น และขยับขึ้นมาเป็นประธานกองกฐินระดับ S ตั้งแต่ปี 2552 เป็นต้นมา
และอีก 2 วันต่อมา ญาติที่ไม่เคยเจอกันนานแล้วก็มาหาแบบไม่คาดฝัน ลูกก็เลยถามเขาว่า..มีบุญใหญ่อะไรให้ทำไหม ? เขาเลยบอกให้ลูกสร้างพระธรรมกายประจำตัว ซึ่งลูกดีใจมากค่ะ จึงหยิบเอาเงินที่แอบซ่อนเอาไว้เพื่อส่งให้แม่มา 1 พันบาท มาตั้งจิตอธิษฐานทำบุญกับเขาทันที โดยอธิษฐานให้หายป่วย และรอดพ้นจากความจนเสียที ซึ่งต่อมาไม่นาน อาการของลูกก็ดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อค่ะ อีกทั้งยังมีคนแนะนำให้ลูกเอาเศษผ้ามาเย็บเป็นโบว์ผูกผม แล้วเอาไปนั่งขายแบกะดินข้างถนน ซึ่งลูกไม่เคยทำอย่างนี้เลยค่ะ แต่ด้วยความที่กำลังจะอดตาย อีกทั้งยังอยากมีเงินมาทยอยบุญสร้างพระที่เหลือ ลูกจึงกัดฟันสู้ โดยอธิษฐานว่า..ขอให้ขายได้และมีเงินสร้างพระจนครบ ซึ่งก็แทบไม่น่าเชื่อค่ะว่า..ในวันแรกลูกสามารถขายได้ถึง 800 บาทเป็นอัศจรรย์ จนลูกรู้สึกเชื่อมั่นในอานุภาพบุญมาก ด้วยเหตุนี้ลูกจึงนึกถึงแต่บุญสร้างพระและอธิษฐานทุกวัน จนพบกับสิ่งเหนือความคาดหมายอีก คือ ยอดขายโบว์สูงขึ้นเป็นเงาตามตัวไปถึงระดับ 1,000 บาทต่อวัน จนมีเงินมาสร้างพระจนครบในระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น
และพอลูกสร้างพระเสร็จ ลูกก็เจอความอัศจรรย์มากไปกว่าเดิมอีกค่ะ คือ มียอดขายพุ่งกระฉูดไปถึงวันละ 3 พันบาทอย่างเหลือเชื่อ นับจากนั้นลูกก็เริ่มเก็บเงินไปทำทุนเย็บกระเป๋าขายที่สำเพ็ง โดยวางขายตั้งแต่ 5 ทุ่ม ถึง 6 โมงเช้าทุกวัน จนลูกมีเงินมาทำบุญได้เป็นระดับหมื่น และขยับขึ้นมาเป็นประธานกองกฐินระดับ S ตั้งแต่ปี 2552 เป็นต้นมา
แผงลอยเล็กๆ ที่ตลาดสำเพ็งที่ลูกเปิดขายตั้งแต่ 5 ทุ่มถึง 6 โมงเช้าค่ะ
แต่พอในปี 2557 ที่ผ่านมา ลูกได้ดู DMC เรื่องพลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ที่เขาเก็บเงินวันละ 3 พันบาท แล้วมาเป็นประธาน M แรกของชีวิตได้ จึงทำให้ลูกอยากรื้อผังจนกับเขาบ้าง ดังนั้นวันรุ่งขึ้นหลังจากวันงานทอดกฐินปี 2557 เสร็จ ลูกก็เก็บเงินวันละ 3 พันบาททันทีค่ะ โดยใส่ซองอธิษฐานฝากไว้บนหิ้งกับหลวงปู่ และพอทำบุญกฐินทุกๆ วันอย่างนี้ ทำให้ลูกพบเรื่องราวประหลาดสุดขีด คือ ในปี 2558 นี้ ..ซึ่งเป็นปีที่เศรษฐกิจตกต่ำมาก แต่สินค้าของลูกกลับขายดีแบบสวนกระแส ทั้งๆที่ร้านอื่นขายกันไม่ค่อยได้เลย ทำให้ลูกตะลึงมากค่ะ เพราะขายดีถึงขนาดลูกค้ามานั่งรอเอาสินค้าตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด และพอมาถึงก็รุมซื้อโกยสินค้าใส่ถุงแย่งกันใหญ่เลยค่ะ จนบางวันขายได้เกือบ S อย่างเหลือเชื่อ
และล่าสุดพอลูกทราบว่าหลวงพ่อจะไปปลีกวิเวก ลูกจึงรีบไปเอาเงินสะสมบนหิ้งมานับเลยค่ะ แล้วก็เอาเงินเติมลงไปจนได้ M แรกของชีวิต แล้วรีบมาชิตังเมก่อนทันที ซึ่งตอนถวายปัจจัยลูกปลื้มน้ำตาไหลพรากๆ เลยค่ะ แถมใจเต้นเหมือนมีคนมาตีกลองศึกดังตูมๆ เพราะไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่า แม่ค้าข้างถนนที่กำลังจะอดตายอย่างลูก ครั้งหนึ่งในชีวิตได้เป็นประธานกองกฐินกับเขาแล้วค่ะ
และล่าสุดพอลูกทราบว่าหลวงพ่อจะไปปลีกวิเวก ลูกจึงรีบไปเอาเงินสะสมบนหิ้งมานับเลยค่ะ แล้วก็เอาเงินเติมลงไปจนได้ M แรกของชีวิต แล้วรีบมาชิตังเมก่อนทันที ซึ่งตอนถวายปัจจัยลูกปลื้มน้ำตาไหลพรากๆ เลยค่ะ แถมใจเต้นเหมือนมีคนมาตีกลองศึกดังตูมๆ เพราะไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่า แม่ค้าข้างถนนที่กำลังจะอดตายอย่างลูก ครั้งหนึ่งในชีวิตได้เป็นประธานกองกฐินกับเขาแล้วค่ะ
สุดท้ายนี้ ลูกต้องขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างสูงสุด ที่มีบุญใหญ่มาให้ลูกทำเพื่อรื้อผังจน เพราะลูกมานั่งทบทวนดูชีวิตตัวเองแล้ว ถ้าลูกไม่ตัดใจทำบุญในวันที่ลำบากในวันนั้น ลูกก็คงไม่รวยดั่งวันนี้ค่ะ และท้ายที่สุดนี้ ลูกกราบขอพรจากหลวงพ่อให้สินค้าลูกขายดี และดังไปทั่วโลกด้วยค่ะ