จดหมายจากว่าที่พระพี่เลี้ยงโครงการสามเณรล้านรูป ตอน จะเป็นพระพี่เลี้ยงที่แสนดี ให้ดียิ่งกว่าดีที่สุด

     ผมเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. 2535 ก็ต้องยกความดีนี้ให้กับอดีตคนข้างกายที่ขอให้ผมขับรถพามาวัด ทำให้ผมได้มานั่งสมาธิบูชาข้าวพระผมจำได้ว่าวันแรกที่มาวัด..ผมชอบเลย

    วัดพระธรรมกายสะอาด ร่มรื่นถึงจะมีคนมาทำบุญเยอะแยะแต่สงบมากพระภิกษุ-สามเณรก็งาม แค่เห็นการนุ่งห่มของท่านก็เรียกศรัทธาได้เลยครับ แล้วธรรมะที่หลวงพ่อเอามาสอนก็เป็นสิ่งที่ผมอยากรู้มานานแล้ว ผมอยากรู้ว่านรกสวรรค์มีจริงๆหรือเป็นเรื่องแต่งขึ้นมา การตรัสรู้ธรรมของพระพุทธเจ้าท่านต้องทำอย่างไรจึงจะตรัสรู้ได้ สิ่งที่เคยสงสัยทั้งหมดนี้มาสว่างกระจ่างแจ้ง ก็ตอนมาฟังคำสอนของหลวงพ่อ ผมจึงชอบหลวงพ่อมาก และคิดเสมอว่าสักวันจะต้องมาบวชเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อให้ได้ พอปี พ.ศ. 2540 ผมต้องเดินทางไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น แต่ยังได้ไปสั่งสมบุญที่วัดพระธรรมกายโตเกียวอย่างสม่ำเสมอครับ แล้วปี พ.ศ.2558 ก็ถึงเวลาที่ผมรอคอยคือถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องบวชผมไปลาออกจากงานและบอกเมืองโตเกียวที่รักว่า ซาโยนาระ

     ตอนสมัยเป็นฆราวาสผมชื่นชมในจริยวัตรของพระภิกษุวัดพระธรรมกายมาก แต่ผมไม่เคยรู้ว่าท่านต้องฝึกตัวกันยังไง จนได้มาบวชจึงรู้ว่ากว่าจะเป็นพระวัดพระธรรมกายไม่ใช่ง่ายเลย ต้องฝึกฝนอบรมตนเองอย่างจริงจัง ซึ่งตอนนี้ผมก็พยายามฝึกอยู่ครับ ผมจะคอยทบทวนตัวเองว่าตอนนี้ความบริสุทธิ์กายวาจาใจของเราอยู่ในระดับไหน ดีหรือยัง เหมาะสมที่ญาติโยมจะกราบไหว้หรือไม่ สมควรจะได้รับความศรัทธานั้นไหมซึ่งบวชแล้วผมก็ไม่อยากเป็นสาเหตุให้พระพุทธศาสนาต้องมัวหมองเพราะพระพุทธศาสนาจะยั่งยืนอยู่ได้ ความศรัทธาเป็นสิ่งสำคัญมากครับ

หลวงพ่อครับ นอกจากจะฝึกฝนตัวเองให้อยู่ศีลในวินัยแล้ว ผมยังให้ความสำคัญกับการนั่งสมาธิ เพราะว่าได้พบกับความสุขที่เกิดจากสมาธิจึงทำให้ผมมีกำลังใจและเห็นคุณค่าของการบวช ยิ่งได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อในห้องแก้วสารพัดนึกทำให้ผมนิ่งง่ายขึ้น นิ่งได้เร็วกว่าปกติครับ พอหลวงพ่อบอกว่า “เอ้าหลับตา” ผมก็หลับตาเลยแล้วก็เอาใจมาไว้ที่กลางท้อง นั่งเฉยๆไปเรื่อยๆไม่ต้องคิดอะไรสักพักก็รู้สึกเหมือนตัวมันหายไปครับ แขน-ขาเป็นยังไง หัวอยู่ตรงไหนตอนนั้นไม่รู้แล้ว รู้แต่ว่ามันสบายใจและมีความสุขมาก พอนิ่งไปเรื่อยๆผมก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่นั่งสมาธิอยู่ที่ศูนย์กลางกายของผม

หลวงพ่อครับ อีกไม่นานแล้วพวกผมก็จะต้องไปทำหน้าที่พระพี่เลี้ยงในโครงการสามเณรล้านรูป ผมก็จะเอาความรู้ที่ได้ฝึกมา ไม่ว่าจะเป็นการนุ่งหุ่ม การกราบไหว้ การพูด ความคิด การกระทำ ความรู้เรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องสมาธิ ไปถ่ายทอดให้กับสามเณรครับผมจะพยายามทำหน้าที่พระพี่เลี้ยงให้ดียิ่งกว่าดีที่สุด จะไม่ทำให้หลวงพ่อผิดหวังครับซึ่งพระเพื่อนหลายรูปท่านก็คุยกันนะครับว่าไปช่วยดูแลและให้ความรู้สามเณรคราวนี้คงจะสนุกและได้บุญมากทีเดียว ถ้าทำสำเร็จก็คงจะปลื้มกันน่าดูเลยครับ ไม่แน่นะครับ..สามเณรในวันนี้อาจจะได้เป็นพระมหาเถระเป็นเจ้าอาวาสเป็นกำลังสำคัญของพระพุทธศาสนาครับ ก็ขอให้โยมพ่อโยมแม่ของสามเณรวางใจได้เลยว่าการส่งบุตรหลานมาบวชในครั้งนี้จะได้รับการปลูกฝังสิ่งดีๆอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ขออย่างเดียวขอให้พาบุตรหลานมาบวชกันให้เยอะๆ ครับ

หลวงพ่อครับ ผมจะเอาประสบการณ์และความรู้ที่มีมาทำงานเพื่อพระพุทธศาสนาอย่างไม่มีวันท้อถอย เพราะผมมีหลวงพ่อเป็นต้นแบบของนักสู้ ผมขอถวายบุญทุกบุญแด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อหายจากโรคภัยไข้เจ็บ อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีของพวกเราตลอดไป และพระลูกชายรูปนี้จะขอบวชเพื่อช่วยงานพระศาสนาไปแบบวันต่อวัน พร้อมจะปกป้องพระพุทธศาสนาด้วยชีวิตครับ