ทบทวนโอวาทในอดีตหลวงพ่อธัมมชโย วันมหารำลึก ครั้งที่ 32
ทุกคนต่างก็มีระเบิดเวลาแห่งชีวิต ติดตัวกันมาทั้งนั้น
พอถึงเวลามันก็ระเบิดขึ้นมา
โดยที่ไม่มีใครคาดเดาได้ว่า
มันจะเกิดขึ้นตอนไหน อย่างไร
เวลาใด หรือที่ตรงไหน
เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย
และชีวิตก็เป็นของน้อย
อุปมาเหมือนฟองน้ำ
เมื่อหยาดฝนตกลงมากระทบผิวน้ำ ย่อมเกิดฟองน้ำ
แต่ไม่นานฟองน้ำนั้นก็พลันแตกสลายไป
ชีวิตเปรียบเหมือนหยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้า
เมื่อดวงอาทิตย์อุทัยฉายแสง สาดส่อง
ไม่ช้าหยดน้ำก็พลันเหือดแห้งหายไป
ดังนั้นนักสร้างบารมีที่ยังอยู่
จะต้องรีบชิงช่วงเอาวันเวลาที่ยังแข็งแรงอยู่นี้
มาสร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง
การที่พญามัจจุราชจะช่วงชิงนำเราไปสู่ความตาย
เพราะอย่างไร ทุกๆ คนล้วนตายหมด
ไม่มีใครเลยที่จะล่วงพ้นจากความตายไปได้
แล้วเราก็จะต้องตอกย้ำมโนปณิธาน
ในการสร้างบารมีไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
ซึ่งลูกทุกๆ คนจะต้องอดทน เข้มแข็ง
อย่าประมาทในการสร้างบารมี
เพราะเรายังมีภารกิจที่ต้องกอบกู้ฟื้นฟูพระพุทธศาสนา
เพื่อให้พระพุทธศาสนาอยู่คู่โลกใบนี้ไปตราบนานเท่านาน
และให้ชาวโลกได้เข้าถึงพระธรรมกาย
โดยช่วยกันเผยแผ่ขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก
เพราะฉะนั้นลูกทุกๆ คน อย่าได้ประมาทกันนะจ๊ะ