ผลปฏิบัติธรรม
ของ
กัลยาณมิตร มิทเชล เลนนาร์ด (ออสเตรเลีย)
ผมชื่อ มิทเชล เลนนาร์ด อายุ 20 ปี เป็นชาวออสเตรเลีย อาศัยอยู่ที่เมืองซันชายน์โคสต์ มลรัฐควีนส์แลนด์ ทำงานอยู่ร้านอาหารไทยชื่อร้านไทยคอนเน็คชั่น ส่วนงานอดิเรกที่ผมชอบมากคือเล่นมายากลครับ การเล่นกลมีความน่าพิศวงเป็นจุดดึงดูด และชีวิตส่วนตัวของผมก็ถูกดูดด้วยความน่าพิศวงอยู่ไม่น้อย ซึ่งผมจะขอเปิดเผยให้ฟังอย่างช้าๆทีละปมนะครับ
-
ปมที่ 1 ผมมีพี่ชาย 1 คน และพี่สาว 1 คนครับ ตอนเป็นเด็ก พี่ชายของผมติดยาเสพติดจนเกิดอาการคลุ้มคลั่ง และเอามีดมาจี้ที่คอของผมด้วยครับ มันระทึกขวัญ สั่นประสาทมากๆ แต่ท้ายสุดผมก็รอดจากเงื้อมมือความคลุ้มคลั่งของพี่ชายมาได้อย่างไรก็ไม่ทราบ ยังพิศวงอยู่เลยครับ
-
ปมที่ 2 ผมไม่สามารถอ่านหนังสือหรือเขียนหนังสือได้เลย เพราะผมมีความผิดปกติทางสมองตั้งแต่เด็ก แม้จะเข้าโรงพยาบาลรักษาอย่างไรก็ไม่หาย ต้องเรียนรู้โดยการฟังอย่างเดียว และสอบโดยใช้ปากเปล่า แต่เชื่อไหมครับ ผมสามารถเรียนจนจบมัธยมศึกษาตอนปลายได้อย่างเหลือเชื่อโดยไม่เคยสอบตกเลยแม้แต่วิชาเดียว
-
ปมที่ 3 เป็นปมชีวิตสุดหินของชีวิต ไม่รู้ว่าใครมาลิขิตให้ คือช่วงปลายปี พ.ศ.2549 ผมมีความเครียดกดดันอย่างไม่รู้สาเหตุ จนสติวิ่งหนีไปจากตัว จะบังคับตัวเองก็ทำไม่ได้ จนญาติต้องส่งตัวผมเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลโรคจิต ผมต้องเข้าไปรักษาตัวถึง 3 โรงพยาบาลด้วยกัน โรงพยาบาลแรก พอทนไหว แต่โรงพยาบาลแห่งที่สอง ยิ่งอยู่จิตยิ่งหลอน คุณภาพชีวิตซีดเซียวตามลำดับ ผมอยู่อย่างลำบากและหวาดกลัวมาก เพราะแวดล้อมไปด้วยผู้ป่วยที่มีอาการทางประสาทอย่างสาหัส มีทั้งว่ากัน ทำร้ายกันบ้าง ทำร้ายตัวเองบ้าง ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ห้องน้ำสกปรกรกรุงรังไปหมด บางพวกทนอยู่ไม่ไหวก็ต้อง‘โกยเถอะเกลอ’ พยายามปีนกำแพงหนี แต่แห่งที่สาม สงบดีขึ้น จนผมมีความเครียดลดลงกลับมาอยู่บ้านได้ และเริ่มทำงานที่ร้านอาหารไทย
ที่ร้านแห่งนี้เอง ทำให้ปมชีวิตสุดหิน ได้ถูกคลี่คลายอย่างช้าๆ เมื่อเจ้าของร้าน ผู้เป็นหัวหน้าของผมชื่อ กัลยาณมิตร สมจิตร์ พรมสุวรรณ ได้ชักชวนให้มาที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมบริสเบน ผมชอบมาที่นี่มาก แม้จะอยู่ห่างจากบ้านพักถึง 100 กิโลเมตร แต่ผมก็ไปที่ศูนย์ฯทุกวันอาทิตย์ และได้นั่งสมาธิด้วยครับ ผมนั่งแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะแรกๆพระอาจารย์ท่านพูดแต่ภาษาไทย พอถ่ายทอดจานดาวธรรม นั่งสมาธิกับคุณครูไม่ใหญ่ก็เป็นภาษาไทยอีกเหมือนกัน แต่ผมกลับมีความสุขที่ได้นั่งและได้ฟังเสียงของคุณครูไม่ใหญ่ครับ
ตอนปฏิบัติธรรม พระอาจารย์ก็แนะนำกับผม เพียงแค่ประโยคสั้นๆไม่กี่ประโยคครับ Keep looking at the center of your body. Let it be. แน่นอนครับ มันง่าย และสลับซับซ้อนน้อยกว่าการเล่นกลมากนัก
ขณะที่ผมหลับตาเบาๆ และมองลงไปที่กลางท้อง ใจผมค่อยๆสงบและว่างจากความคิด อย่างค่อยเป็นค่อยไป ผมรู้สึก โปร่ง เบา สบาย เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สักพักผมก็เห็นว่าในท้องผม มีองค์พระครับ เป็นองค์พระที่ใส สว่าง แบบนวลๆ ผมมีความสุข และใจของผมก็หยุดนิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆด้วย จากนั้นผมได้เห็นดวงอาทิตย์ ขึ้นที่ศูนย์กลางกายของผมอีกดวงหนึ่งครับ แปลกครับ เพราะดวงอาทิตย์ภายนอกไม่สามารถจะมองได้ แต่ดวงอาทิตย์ภายในนุ่มนวลมาก ผมมองอย่างมีความสุขมากๆ ไม่เบื่อเลย สิ่งนี้แตกต่างจากความพิศวงของการเล่นกลโดยสิ้นเชิง เพราะ การเล่นกลความพิศวงจะพร้อมกับความงงงวย แต่ความมหัศจรรย์ที่มาจากการนั่งสมาธิ มาพร้อมกับความสุขเกินบรรยาย
ช่วงหลังๆนิมิตของผมเปลี่ยนไปเอง ผมเห็นหลวงปู่สีทอง ท่านอยู่ในดวงแก้วในกลางท้องของผมครับ ลักษณะของท่านจะเหมือนกับรูปหล่อที่โต๊ะหมู่บูชา แต่แตกต่างกันบ้างนิดหน่อย ตรงที่รูปหล่อบนโต๊ะหมู่บูชาจะลืมตา แต่หลวงปู่ในท้องของผมท่านจะหลับตาครับ เหมือนท่านนั่งทำสมาธิไปกับผม ความสุขภายในก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเลย
ขณะนี้รู้สึกว่า ปมต่างๆของชีวิตค่อยๆหายไปแล้วครับ เหลือแต่ดวงกลมใสสว่างและองค์พระมาแทนที่ ผมไม่ต้องไปโรงพยาบาลอีกแล้วครับ สมาธิทำให้ผมมีสติ และ พอสติตั้ง สตางค์ก็ตามมา เลยครับ หากมีเวลาว่าง ผมจะมาพักค้างที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมบริสเบน ช่วยหลวงพี่ท่านทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถู ช่วยตัดหญ้า และรดน้ำต้นไม้ ผมแสดงมายากลได้เยอะมากเกือบร้อยอย่างเลยทีเดียวครับ ซึ่งถ้าผมมีเงินมากๆจะเล่นได้มากกว่านี้ และเล่นแบบยากๆได้ แต่กลที่เล่นอยู่เป็นประจำและเด็กๆชอบคือ การสะเดาะโซ่กุญแจมือ , ย้ายของบนโต๊ะได้โดยแค่ปิดมือไว้เท่านั้น, ทำกระป๋องโค้กแคนที่แบนๆให้เต็มได้และมีน้ำเต็มกระป๋อง,เปลี่ยนของที่อยู่ในมือเราให้เป็นอย่างอื่น ทุกอย่างที่กล่าวมา ใช้ต้นทุนต่ำ หาซื้อง่ายและฝึกไม่นานครับ เงินที่ผมได้จากการเล่นมายากลผมก็จะนำไปทำบุญครับ
ตอนนี้ผมยังปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ แต่ผมก็ยังรักการเล่นมายากลมากครับ เล่นแล้วเห็นคนดูมีความสุข บางทีคนดูก็ทึ่งในกลที่ผมเล่น บางกลยากๆคนดูยิ่งชอบ และผมก็ชอบครับ
ผมอยากเป็นนักมายากลที่มีชื่อเสียงเหมือน เดวิด คอปเปอร์ฟิล แต่อีกใจหนึ่ง ผมอยากจะแนะนำสมาธิให้เด็กๆ เพราะผมคิดว่าเด็กๆใจใสสามารถจะทำสมาธิได้ดี มายากลเล่นไม่ยากครับ ผมดูนักมายากลคนอื่นเล่น แล้วมาฝึกเล่นเองก็ทำได้ และต้องฝึกกลเม็ดอยู่เรื่อยๆ ซึ่งต้องใช้เงิน แต่นั่งสมาธิง่ายกว่า เพราะแค่ปล่อยวางเฉยๆ ก็เกิดความสงบแล้ว ไม่จำเป็นต้องหากลเม็ดใหม่ๆและไม่ต้องใช้เงินด้วย
ผมขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ ที่เมตตาให้มีศูนย์ปฏิบัติธรรมบริสเบนแห่งนี้ ทำให้ผมได้พบกับแสงสว่างและที่พึ่งภายในของชีวิต