ผลปฏิบัติธรรม
คุณยายเบญจา เวฬุริยะ (อเมริกา)
ลูกชื่อ เบญจา เวฬุริยะ อายุ 85 ปี จากรัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ลูกอยู่ที่นี่ 20ปีแล้วค่ะ ครอบครัวของลูกเปิดร้านอาหารไทยชื่อว่า “เคแอนด์ไอ” ทุกวันนี้ ลูกมีจานดาวธรรมและเสียงของคุณครูไม่ใหญ่เป็นเพื่อนแท้ แม้จะมอง TV ได้ไม่นาน เพราะสายตาอ่อนแอ แต่ก็อาศัย ฟังเทปบ้าง CD บ้าง สลับกันค่ะ
ลูกได้เข้า วัดภาวนานิวเจอร์ซี มานานแล้ว โดยลูกสาวคนสุดท้อง ชื่อ จันทร์ทิพย์ จบจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นคนพาเข้าวัด เธอเป็นลูกที่เก่งและดี ไม่ทิ้งแนวศิษย์เกษตรรุ่นพี่แต่อย่างใดเลยเจ้าค่ะ ลูกและลูกสาวเคยพบหลวงพ่อทัตตชีโว ตอนที่ท่านมานิวยอร์ก ได้ทำบุญกับท่าน และท่านยังสอนให้ออกกำลังกาย หลังจะได้ไม่งอด้วยค่ะ เมื่อวันครูธรรมกาย เดือนที่ผ่านมา ลูกได้ไปวัดภาวนานิวเจอร์ซี รู้สึกประทับใจ และปลื้มมาก คนเยอะแยะเลย จนไม่มีที่นั่ง นั่งเก้าอี้เสริมก็แล้ว ยืนก็แล้ว รู้สึกปลื้มใจ แล้วก็ได้พกพาความสาววัย 85 ปี ไปเดินเวียนประทักษิณด้วยเจ้าค่ะ อย่างว่าแหละค่ะ ใช้ความสาวไปเยอะแล้ว การทรงตัวจึงไม่ค่อยดี พอยืนใกล้ใครก็อาศัยพิงเขา โคลงเคลงๆ เหมือนเดินอยู่ในเรือ เดินไปลูกก็ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปด้วย จนครบรอบพิธีการทุกอย่างค่ะ ที่ลูกทุ่มเทสุดจิตสุดใจอย่างนี้ เพราะยึดมั่นในศักดิ์ศรีลูกศิษย์พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯรุ่นเดอะค่ะ จะรุ่นเดอะแค่ไหน ก็ต้องขออนุญาตเล่าให้ฟังต่อเลยนะคะ
ตัวลูก เป็นชาวกรุงเทพฯ ประมาณปี พ.ศ.2500 ลูกเคยไปวัดปากน้ำภาษีเจริญค่ะ ตอนนั้น พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านยังมีชีวิตอยู่ ลูกเคยไปกราบท่าน และท่านก็จะสอนเรื่องทางเดินของใจ 7 ฐาน ท่านจะมีที่ชี้แบบมีมือ เป็นจุดๆวงกลม ท่านจะชี้ฐานต่างๆ ทั้ง 7 ฐาน
ต่อมา ลูกก็ได้เคยไปปฏิบัติธรรมกับ คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ลูกจำได้แม่นยำค่ะ คุณยายท่านเป็นคนอารมณ์ดี พูดจาช้าๆ และไพเราะ ท่านคล่องแคล่ว อายุดูก็ยังไม่ค่อยมากเท่าไหร่ ท่านผอม นั่งหลังตรงดี บ้านท่านก็อยู่ติดกับวัด เป็นบ้านหลังเล็กๆยุงชุม ไม่มีกระจก คุณยายท่านจะสอนให้หลับตาไปเลย อย่าทำใจวอกแวก ทำใจหยุดนิ่งๆ มีสติที่กลางตัว ตอนนั้นลูกนั่งได้ความนิ่ง สงบๆ
จนได้มาอยู่ที่อเมริกา และได้ดู DMC ปี พ.ศ.2547 จึงทำให้มีโอกาส ได้นั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอทุกวัน นั่งทุกครั้งก็มีความเย็นกายเย็นใจเกิดขึ้น วันหนึ่ง ขณะทำใจนิ่งๆที่กลางท้อง ลูกก็เห็นเหมือนมีไฟฉายส่องที่กลางท้อง แสงเป็นลำขึ้นมาเลยค่ะ และสักครู่องค์พระก็ขึ้นมาในแสงนั้น ท่านไหลขึ้นมาตามแสง องค์แล้วองค์เล่า เรียงเป็นแถว เป็นระเบียบสวยงามมาก ลูกปลื้มอย่างบอกไม่ถูก ลูกมีความสุขมาก แต่ก็ไม่รู้สึกตื่นเต้น ลูกเห็นท่านอยู่เป็นเวลานานเลยเจ้าค่ะ
หลังจากวันนั้น ลูกจะเห็นองค์พระอยู่ที่กลางตัว ทั้งในขณะที่ลูกหลับตาและลืมตา อยากเห็นเมื่อไร ก็เห็นได้ทันที ลูกรักองค์พระภายในมากๆ เป็นรักแท้ในวัยชรา ที่พาแต่ความสุขและสดชื่นมาให้ ตลอดทั้งวันลูกจะเอาใจไว้ที่กลางกาย และภาวนา สัมมา อะระหัง แม้ลูกจะต้องอยู่คนเดียว เพราะลูกๆ ต้องไปทำงานตั้งแต่เช้า กว่าจะกลับก็ดึกมาก แต่ลูกไม่รู้สึกว่า ตัวเองอยู่คนเดียว เพราะลูกมีองค์พระ มีพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ อยู่เคียงใจ ยิ่งมีดาวธรรม เสมือนมีคุณครูไม่ใหญ่มาโปรดธรรมะลูกทุกวัน ชีวิตลูกสุขสมบูรณ์มากๆ จนลูกไม่กลัวอะไรเลย ไม่กลัวความเจ็บป่วย ไม่กลัวแม้กระทั่งความตายเจ้าค่ะ
ครั้งใดที่ลูกไม่สบาย อาการโรคหัวใจรั่วกำเริบ ลูกจะนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกาย ก็จะเห็นองค์พระทันทีและจะมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อยู่ในองค์พระด้วย ท่านสว่างมาก องค์พระจะมีรัศมีรอบๆ เมื่อดูไปเรื่อยๆ ก็จะมีดวงแก้วใสๆตรงกลางองค์พระ ใสมาก ไม่ทราบจะเปรียบกับความใสของอะไรดี ลูกรู้สึกปลื้มใจมากๆ
ทุกวันนี้ การสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น กราบบูชามหาปูชนียาจารย์ และนั่งสมาธิคือกิจวัตรประจำวันของลูกไปแล้ว ลูกได้ทำตามที่หลวงพ่อสั่งสอนไว้ คือ ตรึกระลึกถึงองค์พระไว้ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา และทุกอิริยาบถ ลูกทำได้และเห็นองค์พระ เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ทุกครั้งที่ใจต้องการเลยเจ้าค่ะ เวลาที่ลูกเห็นองค์พระ จะรู้สึกตัวเบาตัวลอยๆ เป็นปลื้ม ปีติ มีความสุข อยากให้ทุกๆ คนในโลกนี้มีความสุขเช่นนี้บ้างจังเลยค่ะ
ลูกขอกราบขอบพระคุณ หลวงพ่อมากๆ ที่ได้เมตตาสั่งสอนลูกทุกคน ตั้งแต่รุ่นเด็ก รุ่นหนุ่มสาว จนถึงรุ่นสาวน้อย ลูกขอให้หลวงพ่อแข็งแรงๆ อายุยืนหมื่นๆปีนะเจ้าคะ ลูกรักหลวงพ่อมากๆๆ ค่ะ