กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ผม...ธรรมทายาทแสงจันทร์ จันทองสา อายุ 45ปี ผมมีอาชีพรับจ้างทั่วไป ในชีวิตของผมนั้นไม่เคยคิดเลยว่า จะได้มาบวชเป็นธรรมทายาท วันๆคิดแต่เรื่องทำมาหากิน วุ่นวายอยู่แต่กับโลกภายนอก และวันที่โชคดีที่สุดในชีวิตก็มาถึงครับ วันหนึ่งผมไปซื้อของที่ร้านค้า และผมได้เห็นใบโบรชัวร์โครงการอุปสมบทหมู่หนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ผมก็เกิดความสนใจ พออ่านดูก็รู้สึกว่า “เราน่าจะบวช” จึงเก็บเอาไปนอนคิดอยู่หลายวัน
พอคิดได้ก็ตัดสินใจไปยื่นใบสมัครที่วัดท่าโสมครับ พอเข้าสู่การอบรมในวันแรก ผมก็มีโอกาสได้นั่งสมาธิ และถ้าให้บอกกันตามตรงก็คือ มีแต่เมื่อย มึน และมืดครับ ทั้งปวดขา ปวดหลัง ฟุ้งซ่าน คิดโน่นคิดนี่ คิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ผมก็ไม่ท้อนะครับ เพราะผมได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ทางจานดาวธรรม ทำให้ผมมีความสุข คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้จิตใจของผมสงบ ทำให้ผมนั่งสมาธิได้ง่ายขึ้น
พอนั่งสมาธิจิตใจของผมก็สงบลงไปตามลำดับ ความปวดเมื่อยก็เริ่มลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ในช่วงวันที่สามของการอบรม ตอนที่ผมนั่งหลับตา ผมเห็นแสงสว่างเกิดขึ้นมาแวบหนึ่ง ตรงกลางหัวผมเลยครับ สว่างมากเหมือนใครเอาไฟมาส่อง แล้วก็หายไป ผมตกใจนิดหน่อย แต่ก็ยังนั่งไปตามปกติ คือ ไม่คิดอะไร แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พอผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ ผมก็นั่งวางใจสบายๆ หายใจเบาๆ ภาวนา สัมมาอะระหัง ภาวนาไปเรื่อยๆ ความปวดเมื่อยก็หายไป สักพักผมก็รู้สึกเหมือนกับว่า ผมหยุดหายใจไปเลย ตัวก็เบามาก รู้สึกว่างเปล่า และผมก็เห็นองค์พระใสๆ องค์เล็กขนาดเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระตามบ้าน แต่ใสมากๆ มองทะลุได้เลย มีประกายเพชรด้วยนะครับ เป็นองค์พระที่สวยมากๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต สวยยิ่งกว่าเพชร ผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร บางช่วงก็จะเห็นลางๆ พอวางใจนิ่งๆ ก็จะเห็นชัดมากขึ้น เห็นตลอดเลยครับ
เดี๋ยวนี้ ผมนั่งสมาธิได้นาน และมีความสุขมาก ผมมีความสุขมากจนบรรยายไม่ถูก ทีแรกผมตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่า จะบวชแค่จบโครงการเท่านั้น แต่จากความสงบสุขภายในที่ผมได้รับ ทำให้ผมเริ่มมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ผมอยากบวชเพื่อศึกษาธรรมะไปเรื่อยๆ และจะเป็นพระแท้ให้ได้ครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ธรรมทายาทแสงจันทร์ จันทองสา
วัดท่าโสม อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
กระผม...ธรรมทายาทสมยศ กัดภิรมย์ อายุ 47ปี มีอาชีพค้าขายและรับจ้างทั่วไปครับ ตัวกระผมนั้นแต่เดิมเป็นคนที่ติดเหล้ามากๆ ขนาดที่ว่า ถ้าถึงเวลาแล้วไม่ได้ดื่มจะมีอาการมือไม้สั่น มีอาการเหมือนจะอาเจียน กระผมดื่มเหล้าทุกวัน วันละหลายๆรอบ จนมาวันหนึ่ง กระผมได้ไปช่วยงานทำบุญบ้าน และในขณะกำลังตั้งวงก๊งเหล้ากันอยู่นั้น ก็มีผู้มาแนะนำโครงการอุปสมบทหมู่หนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย เขาแน่มากครับ เพราะมาพูดชวนบวชกลางวงเหล้าเลยครับ
แล้วไม่รู้เป็นไง กระผมก็ตัดสินใจที่จะบวชในตอนนั้นเลย แต่กระผมกรอกใบสมัครไม่ไหวครับ เพราะมันมึนๆ พี่ชายของกระผมจึงช่วยกรอกใบสมัครให้แทน วันรุ่งขึ้นพอสร่างเมา
พี่ชายมาถามกระผมว่า “จำได้ไหมว่าเมื่อวานนี้ให้เขียนอะไรไป”
กระผมตอบว่า “จำได้ผมจะบวช”
คืออย่างที่บอกครับ กระผมขาดเหล้าไม่ได้ พอถึงวันที่ต้องเข้าโครงการ ไปวัดวันแรกยังเมาไปเลยครับ แม้แต่ช่วงที่ตัดปอยผมก็ยังโงกเงกอยู่เลย แต่เมื่อได้เข้ามาอยู่ที่วัด และได้เริ่มปฏิบัติธรรมแม้จะยังไม่เห็นอะไร แต่กระผมสัมผัสได้ว่ากระผมกำลังเปลี่ยนแปลง และกระผมก็อธิษฐานครับ กระผมอธิษฐานว่า “ผมอยากจะบวช ขออย่าให้มีอาการอยากเหล้าจนมือสั่น หรืออาเจียนเลย แล้วอย่าให้เกิดอาการหงุดหงิดเพราะขาดเหล้าเลย” ไม่น่าเชื่อ หลังจากวันนั้น กระผมไม่เคยคิดถึงเหล้าอีกเลยครับ
ตั้งแต่วันแรกที่เข้าโครงการ พระอาจารย์ก็ให้นั่งสมาธิครับ แม้ตอนแรกๆจะไม่เห็นอะไร แต่สมาธิก็ทำให้กระผมอารมณ์ดี กระผมเบิกบาน ใจเย็น มีอยู่วันหนึ่งตอนกระผมนั่งสมาธิ กระผมก็หลับตาเบาๆ ทำใจว่างๆ ภาวนาสัมมาอะระหัง แล้ววันนั้นกระผมก็เห็นองค์พระสีเหลืองอร่ามขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือนิดหน่อย ลอยมาจากนอกตัว มาอยู่ที่หน้าตักหันหน้าไปทางเดียวกับกระผม แล้วก็เข้ามาอยู่ในกลางท้องของกระผม กระผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ มองอย่างสบายๆ ไม่ลุ้น ไม่จ้อง กระผมเห็นชัดมากเหมือนมองด้วยตาเลยครับ กระผมมีความสุข ชนิดที่ว่าไม่รู้จะพูดยังไง เป็นความสุขที่ไม่เคยพบมาก่อนเลยในชีวิต เป็นความสุขที่ทำให้กระผมคิดได้ว่า จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้ดีกว่าเดิม
สุดท้ายนี้ กระผมขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ได้ให้โอกาสอดีตขี้เมาอย่างกระผมได้กลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่ และกระผมจะตั้งใจฝึกตัวเพื่อจะเป็นพระแท้ที่โลกต้องการครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ธรรมทายาทสมยศ กัดภิรมย์
วัดท่าโสม อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
