กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

    ผม พระธรรมทายาทชูมิตร อิสฺสโร(ฤทธิ์ร่วม) อายุ 34ปี มีอาชีพเป็นช่างซ่อมเฟอร์นิเจอร์อยู่ในกรุงเทพฯครับ วันหนึ่งหลังจากเลิกงาน ผมกำลังรอรถอยู่ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ ก็มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาชวนผมคุยเรื่องโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป พอพูดจบเธอก็ชวนให้ผมบวช ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าบวชก็ดี ผมจึงตอบตกลงทันที แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ โครงการนี้ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรดีๆมากมาย โดยเฉพาะเรื่องธรรมะภายในครับ

 

    ตอนแรกที่ผมฝึกนั่งสมาธินั้น ก็เห็นแต่ความมืด และพอนั่งไปนานๆก็แน่นอนครับคือเมื่อย แต่ว่าปกติผมเป็นคนไม่คิดอะไรมาก ผมก็เลยนั่งไปเฉยๆ คือ มืดก็นั่ง เมื่อยก็นั่ง นั่งไปเรื่อยๆจนใจของเรามันสงบไปเอง พอพระอาจารย์สอนให้เอาใจมาไว้ตรงศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด ผมก็ลองทำตาม ซึ่งก็ได้ผลดีมากๆ วันนั้นผมนั่งโดยเอาความรู้สึกทั้งหมดมาไว้ในกลางท้อง แล้วทำใจเฉยๆ วางใจสบายๆ สักพักก็รู้สึกว่าข้างในมันเงียบมาก เหมือนเรานิ่งไปเลยครับ แล้วผมก็เริ่มมองเห็นจุดสว่างเป็นดวงเล็กๆเหมือนดวงดาวมีสีขาวใสๆ พอผมมองเข้าไปก็เห็นองค์พระสีทองอยู่ในดวงแก้วครับ

 

    ตอนนั้น ผมรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าในตัวของเราจะมีอะไรที่พิเศษแบบนี้ และพอยิ่งมอง ใจก็ยิ่งนิ่งมากขึ้น ผมก็เห็นทั้งดวงแก้วและองค์พระใสสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ โดยตรงกลางของดวงนั้นจะแวววาวและสว่างกว่าตรงขอบๆ แล้วสักพักดวงนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้น ขยายไปเรื่อยๆจนใหญ่กว่าศาลาปฏิบัติธรรมอีกนะครับ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ตอนนั้นใจของผมนิ่งมาก แล้วผมก็เห็นภาพคนเดินไปมาอยู่นอกศาลา แล้วก็เห็นเพื่อนๆพระธรรมทายาทนั่งสมาธิอยู่ในศาลาด้วยครับ ผมไม่รู้ว่าดวงและองค์พระที่ผมเห็นนั้นมาจากไหน ผมไม่ได้อยากเห็นแต่มันเห็นเองครับ เดี๋ยวนี้ผมนั่งสมาธิ แค่หลับตาลงแป๊บเดียวก็จะเห็นดวงสว่างๆในกลางท้องได้ทันที แล้วยังนึกให้ใหญ่ขึ้นก็ได้ เล็กลงก็ได้ด้วยนะครับ เดี๋ยวนี้ผมยิ้มง่าย รู้สึกว่าเข้าใจโลกมากขึ้น มีความอิ่มใจ และมีความสุขมากยิ่งกว่าอยู่ในสวรรค์เสียอีกครับ

 

    ผมขออนุโมทนาบุญกับญาติโยมทุกคน ที่ช่วยกันสนับสนุนการบวชพระหนึ่งแสนรูปในครั้งนี้ ตอนนี้ผมมีเป้าหมายว่า จะบวชไปวันต่อวัน บวชศึกษาธรรมะไปเรื่อยๆ และจะเป็นพระแท้ทำหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนาช่วยพระเดชพระคุณหลวงพ่ออีกแรงครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระธรรมทายาทชูมิตร อิสฺสโร

วัดนาเวง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง

 

    กระผม พระธรรมทายาทยุทธนา ขิปฺปคุโณ(ปล่อยยิ้ม) อายุ 20ปี กระผมเคยบวชเรียนมาแล้วสามพรรษา พอจบ ม.6 จึงลาสิกขาออกมาทำงานข้างนอก กระผมเป็นพนักงานของโรงงานพานาโซนิก ที่นวนครนี่เองครับ กระผมมาบวชในโครงการนี้ได้ เพราะหลวงลุง(พระครูพิทักษ์ ชโลสานเขต เจ้าคณะอำเภอกุดบาก) ท่านชวนให้กลับมาบวช ตอนนั้นกระผมเองก็รู้สึกว่าอยากจะบวช เพราะรู้แล้วว่าการใช้ชีวิตแบบฆราวาสนั้นมันช่างวุ่นวาย ตื่นแต่เช้าไปทำงานตอนเย็นก็กลับบ้านวนเวียนอยู่แค่นี้ หาความสงบสุขได้ยากเหลือเกินครับ

 

    กระผมเริ่มคิดถึงชีวิตสมณะ จึงตัดสินใจบวชทันที พอเข้าโครงการวันแรกพระอาจารย์ก็ให้นั่งสมาธิ และสอนให้นึกถึงดวงใสๆไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ กระผมขอสารภาพตามตรงว่าตอนแรกนั้นกระผมไม่เชื่อเลยว่า ในตัวของเราจะมีดวงใสๆอยู่ข้างในได้อย่างไร ก็กระผมบวชเป็นเณรมาตั้งสามปี เคยฝึกนั่งสมาธิมาแล้วแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย แต่กระผมก็ทำตามที่พระอาจารย์บอกนะครับ

 

    พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์ กระผมก็เอาใจไปแตะที่ดวงนั้นอีก คราวนี้กระผมเห็นดวงแก้วอีกดวงผุดขึ้นมา แล้วกระผมก็เห็นเป็นองค์พระองค์เล็กๆ ชัดใสแจ่มอยู่ในท้องของกระผม

 

    กระผมเห็นชัดมาก ท่านนั่งขัดสมาธิหันหน้าไปทางเดียวกับกระผม ท่านสวยมาก ใสมากไม่รู้จะเปรียบกับอะไรดี มีแสงสะท้อนแวววาวด้วยนะครับ ตอนนั้นกระผมเย็นไปทั้งตัว รู้สึกมีความสุขมาก เป็นความสุขที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลย และทุกครั้งถ้ากระผมได้นั่งสมาธิพอใจนิ่งดี กระผมก็จะเห็นดวงใสๆอยู่ที่กลางท้องของกระผมตลอดเวลา

 

    กระผมอยากให้ทุกคนบนโลกใบนี้ได้นั่งสมาธิ จะได้พบกับความสุขที่แท้จริงอย่างกระผม กระผมจะตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองเป็นพระแท้ที่โลกต้องการครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระธรรมทายาทยุทธนา ขิปฺปคุโณ

วัดนาเวง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร