เสาหลักต้นเล็ก

จิม แคร์รีย์ เป็นดารานักแสดงตลกของฮอลลีวูด จิม แคร์รีย์ เป็นชาวแคนาดา เกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง แต่ต่อมาคุณพ่อตกงาน ทำให้ต้องออกจากโรงเรียน ตอนอยู่ชั้นม.ปลาย มาทำงานโรงงานได้ค่าแรงเป็นรายชั่วโมง เพื่อจุนเจือครอบครัว แต่ด้วยความที่จิม แคร์รีย์ เป็นคนที่มีอารมณ์ดีสนุกสนานและสร้างความฮือฮาให้กับเพื่อนๆ ทำให้เขาผันตัวเองมาเป็นนักแสดงตลก เป็นนักแสดงประเภทสแตนด์อัพคอมมีเดียน หรือว่าเดี่ยวไมโครโฟน ทำให้เขาสร้างรายได้ให้กับครอบครัวแล้วก็จุนเจือครอบครัวตั้งแต่นั้นมา

Li Ka shing ซึ่งเป็นชาวจีน คุณพ่อคุณแม่อพยพจากจีนแผ่นดินใหญ่ ไปตั้งรกรากที่ฮ่องกงตอน Li Ka shing อายุ 15 ปี คุณพ่อเสียชีวิต ทำให้ต้องหารายได้จุนเจือครอบครัวตั้งแต่นั้นมา แล้วก็เป็นเสาหลักให้ครอบครัวตั้งแต่นั้นมา

1.ความลำบากจะสร้างภูมิต้านทานให้สามารถอดทนต่อปัญหาต่างๆ ต่อแรงกดดันต่างๆที่เข้ามาในชีวิตสูงกว่าคนทั่วไป ทำให้คนเหล่านี้ เขายืนหยัดต่อสู้เพื่อความอยู่รอด เพื่อความก้าวหน้าในชีวิต ได้มากกว่าคนปกติทั่วไป

2.เป็นแรงผลักดันของเราเพื่อให้เรารู้สึกว่าเราอยากจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ซึ่งแรงผลักดันตัวนี้จะทำให้เราก้าวไปสู่เป้าหมาย ก้าวไปสู่ความสำเร็จ อันนี้ดูง่ายๆ นะครับถ้าเกิดสมมุติว่าเราไม่ลำบาก เราใช้ชีวิตอย่างสบาย บางทีเราก็จะรู้สึกว่า เราสบายอยู่แล้ว ไม่ต้องมีแรงผลักดัน ไม่ต้องพยายามอะไรมากมาย เราก็อยู่ของเราไปสบายๆ แต่ถ้าคนที่ลำบากเขาจะมีแรงผลักดัน ทำให้เขาทำงานมากขึ้น พัฒนาตัวเองมากขึ้น ทำให้เขามีโอกาสประสบความสำเร็จด้วย

3.ทำให้รู้สึกว่าเราตัวเล็กในสังคม ทำให้ไม่ถือตัว การไม่ถือตัวทำให้เข้ากับผู้ใหญ่ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย จะมีความเคารพนอบน้อม คนอื่นเห็นก็จะเอ็นดู

4.ทำให้ทำทุกอย่างด้วยตนเองไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน หรืองานอะไรก็ตาม การทำอะไรด้วยตนเองจะเป็นการเรียนรู้งาน และเป็นการสร้างวินัย ซึ่งวินัยเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนที่จะก้าวสู่ความเป็นผู้นำหรือก้าวสู่ความสำเร็จ

5.คนที่ลำบากหรือมีเงินน้อย เวลาที่จะซื้อของจะใช้เหตุผลในการซื้อของมากกว่าซื้อของตามใจที่อยากได้ จะไตร่ตรองว่าสิ่งนี้จำเป็น ไม่จำเป็นอย่างไร ก่อให้เกิดประโยชน์มากน้อยแค่ไหน เป็นการพัฒนาทักษะในการใช้เหตุผลมาประกอบการตัดสินใจ

6.การรู้จักใช้ของเมื่อมีของเสียก็ซ่อม แทนที่จะไปซื้อใหม่ ในปัจจุบันบางครั้งอาศัยง่ายเข้าว่า คือของเสียแล้ว ซื้ออันใหม่ก็แล้วกันแต่คนที่มีเงินน้อย หรือมีความลำบากก็จะพยายามซ่อม หรือซื้อของที่เสียแล้วมาซ่อม เพื่อมาใช้ซึ่งเป็นการพัฒนาทักษะใช้ของให้เกิดประโยชน์คุ้มค่าอย่างสูงสุด

7.ความลำบากจะสอนให้รู้จักกับความผิดหวัง ซึ่งความผิดหวังก็เป็นข้อดี ทำให้เราสามารถอยู่กับความผิดหวังได้ แล้วเป็นข้อเตือนใจสอนให้ก้าวไปสู่ความสำเร็จ ในทางตรงกันข้ามคนที่เคยสมหวังมาตลอด แล้วมาเจอความผิดหวังบางครั้งทำใจไม่ได้ อาจทำให้บางคนฆ่าตัวตายด้วยซ้ำไป

โดยทั่วไปเสาหลักต้องต้นโต คือควรจะเป็นหลักในครอบครัวได้ต้องเป็นผู้ใหญ่ แต่หลายๆ ครอบครัวก็มีข้อจำกัดทำให้คนตัวเล็กๆ ถึงแม้ยังเด็กก็ต้องมาช่วยดูแลครอบครัว ในกรณีที่ไม่ถึงกับต้องเป็นเสาหลักแต่ก็ตั้งใจช่วยเหลือการงานครอบครัวอย่างดี ก็มีอยู่ทั่วไป ซึ่งดีกับครอบครัวแล้วดีกับตัวเด็กด้วย สอนให้เด็กทำด้วยความเต็มใจ เช่นว่าช่วยถูบ้าน ช่วยรดน้ำต้นไม้ ช่วยคุณพ่อล้างรถทำด้วยความสุข แต่คนไหนเลี้ยงลูกแบบไข่ในหินไม่ให้ทำอะไรเลย จะเป็นพ่อแม่รังแกฉัน จะฝึกให้ลูกสปอย แล้วก็เสียคน แต่คนไหน บ้านไหน ฝึกให้ลูกช่วยงานบ้านตั้งแต่ยังเล็กลูกจะได้ดี เพราะพ่อแม่สอนดี

หากทำทุกอย่างด้วยความรับผิดชอบทำหน้าที่ของตนให้ดีตั้งแต่ยังเล็กอาจไม่ได้เป็นเสาหลักใหญ่อะไร แต่เป็นการแบ่งเบาภาระครอบครัว จะทำให้ทำงานเป็น รับผิดชอบตัวเองเป็น มีความเชื่อมั่นในตัวเอง ดังนั้นรักลูกแต่อย่าโอ๋ลูก อย่าสปอยเด็ก ให้ฝึกลูกให้ทำงานตั้งแต่ยังเล็ก แล้วลูกเราจะโตขึ้นมาได้ดีคนตัวเล็กๆ สามารถช่วยได้

พระพุทธศาสนามาถึงประเทศไทยวันนี้ เพราะสามเณรตัวเล็กๆรูปหนึ่งชื่อว่าสามเณรนิโครธ หลังพุทธกาล 200 กว่าปี พระเจ้าอโศกเป็นกษัตริย์ปกครองทั้งอินเดีย วันหนึ่งพระองค์ประทับที่ช่องพระแกล(หน้าต่าง) แล้วเห็นสามเณรน้อยรูปหนึ่งคือสามเณรนิโครธเดินมา เนื่องจากพระองค์อยากจะสร้างบุญอยากจะทำบุญกับพระอรหันต์ เมื่อพระองค์เห็นสามเณรนิโครธเดินมาสงบเสงี่ยมสง่างามสำรวม พระองค์คิดว่าเด็กน้อยผู้นี้สงบเสงี่ยมนิ่งอย่างนี้ต้องมีโลกุตรธรรมบางอย่างในตัวแน่นอน จึงให้อำมาตย์ไปนิมนต์ขึ้นมาเฝ้า ได้ความว่าบวชมาในพระพุทธศาสนา เมื่อพระองค์ถวายภัตตาหาร สามเณรบอกว่าจะขอนำภัตตาหารนี้ไปถวายพระอุปัชฌาย์ก่อน พระองค์ถามอุปัชฌาย์คือใคร สามเณรบอกว่าคือผู้ที่ให้การบวช แล้วให้การสั่งสอนมา พระองค์จึงถวายพระอุปัชฌาย์ด้วย

พระองค์เกิดความเลื่อมใส เห็นท่าทีสามเณรในการฉันภัตตาหาร ก็สงบเสงี่ยมสำรวมยิ่งดูยิ่งรักยิ่งดูยิ่งศรัทธา ขอให้สามเณรพาคณะสงฆ์มาเข้าวังวันรุ่งขึ้น 32 รูป สามเณรก็พามา เมื่อพระองค์ได้เห็นก็เกิดความเลื่อมใสมากขึ้น วันต่อมาให้นิมนต์ให้มากขึ้น แล้วสามเณรก็แสดงธรรมหลังฉันตลอดทุกวัน จนพระเจ้าอโศกและเสนาอำมาตย์ทั้งหลาย ปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะนับถือพุทธศาสนาแล้วให้สร้างเจดีย์ 84,000 องค์ ทั่วราชอาณาจักรทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาเป็นการใหญ่

นอกจากนั้นก็ส่งสมณทูตไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา 9 สาย สายหนึ่งไปลังกา นำโดยพระมหินเถระ โดยให้พระราชโอรสออกบวช อีกสายหนึ่งไปที่สุวรรณภูมิ คือพระโสนะ และพระอุตร ทำให้พระพุทธศาสนาปักหลักมั่นในประเทศไทยมาตั้งแต่ยุค 2000 กว่าปีก่อน จุดเริ่มต้นจากสามเณรน้อยรูปเดียว พลิกสร้างความศรัทธาให้เกิดขึ้นกับพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ได้ ผลเกิดต่อชาวโลกอย่างกว้างขวางมากอย่างนี้ อย่างไม่น่าเชื่อ

มีคำกล่าวว่า อย่าดูหมิ่นงูพิษว่าตัวเล็ก เพราะกัดแล้วถึงตาย อย่าดูหมิ่นไฟว่าเล็กน้อย เพราะไม้ขีดก้านเดียวก็ลุกเผาบ้านเผาเมืองได้ อย่าดูหมิ่นพระราชาว่ายังเยาว์ เพราะท่านมีอำนาจ สั่งการแล้วเกิดผลมหาศาล แล้วสรุปว่าอย่าดูหมิ่นสมณะว่ายังเด็ก ท่านอาจจะเป็นพระอรหันต์ก็ได้ บางรูปออกบวชอายุ 7 ขวบ แล้วก็เป็นพระอรหันต์เลย

เพราะฉะนั้นลูกเรา แม้อายุยังไม่มาก อย่าคิดว่าเขายังเด็กอยู่ 20 ก็ยังเด็ก 30 ก็ยังเด็กอย่าไปคิดอย่างนั้น เพราะเขาเกิดมาข้ามพบข้ามชาติ ดังนั้นสอนลูกฝึกลูกให้ช่วยงานให้ลูกค่อยๆ เป็นเสาหลักของครอบครัวได้ แบ่งเบาภาระของครอบครัวได้ ตั้งแต่ยังเล็กๆโตขึ้นก็เพิ่มทีละนิดๆ โดยทำด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่บังคับ ทำอย่างเห็นประโยชน์ ทำได้ความสุขทำได้ความเบิกบาน แล้วลูกจะได้ดี เป็นคนที่พึ่งตัวเองได้ แล้วก็เป็นที่พึ่งของทุกคนในครอบครัวได้ในที่สุด