ต้องทำอย่างไรในเมื่อความอดทนมีขีดจำกัด
จากคอลัมภ์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๖๐
บางช่วงของชีวิต เราเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเจอกับคนที่ทำให้ใจเราขุ่นมัวและไม่สบายใจ หรือเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจอกับความไม่ยุติธรรมหลาย ๆ อย่าง ซึ่งต้องใช้ความอดทนอย่างมาก เนื่องจากหาทางเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้บางคนต้องทนจนสุขภาพจิตเสีย และหาความสุขในชีวิตแทบไม่ได้เลย
ถ้าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับเราสักวัน จะต้องหาทางออกอย่างไร ในเมื่อความอดทนนั้นมีขีดจำกัด ?
จริง ๆ แล้วถ้าเราวางใจได้ถูกที่ เราก็จะไม่มีความรู้สึกว่า..ต้องทนกับอะไรเลย การวางใจถูกที่ก็คือ การวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายจนถูกส่วน โดยไม่เอาใจไปคิดหรือจดจ่อกับเรื่องราว ตลอดจนคน สัตว์ สิ่งของ ที่ทำให้เราทุกข์และเศร้าหมอง
หากเราทำได้อย่างนี้ เราก็จะอยู่อย่างไม่ต้องทน อยู่เหนือสภาพแวดล้อมที่ดูเหมือนทุกข์ แต่ความทุกข์นั้นทำอะไรเราไม่ได้เลย