เมื่อทุกสิ่งเป็นของไม่เที่ยง
โดย พระครูปลัดสุวัฒนโพธิคุณ (สมชาย ฐานวุฑโฒ)
คำถาม : มีคุณโยมท่านหนึ่งถามมาว่าในเมื่อทุกสิ่งบนโลกเป็นของไม่เที่ยง ทำไมจะต้องห่วงเรื่องเวลาและชีวิตที่เหลืออยู่ครับ
พระอาจารย์ : คุณโยมการเข้าใจว่าทุกอย่างไม่เที่ยงเนี่ย กับการทอดอาลัยตายอยากเนี่ยไม่เหมือนกันนะ การเข้าใจว่าไม่เที่ยงเนี่ยทำให้ เอ่อเมื่อถึงคราวเกิดอะไรไม่ดีขึ้นมาเราเองก็จะได้ไม่ตื่นตระหนักเกินไป เกิดอะไรดี ๆ ขึ้นมาเนี่ย เราเองก็จะได้ไม่ตื่นเต้นดีอกดีใจมากจนเกินไป รักษาสภาพใจเราเองให้นิ่ง ๆ หนักแน่นอยู่ได้ เพราะเข้าใจโลกตามความเป็นจริง แต่ไม่ใช่ว่าทอดอาลัยตายอยากทุกอย่างไม่เที่ยง ฉันไม่ทำงานแล้วฉันก็จะนอนทอดอาลัยตายอยากเนี่ยแล้วก็ปล่อยชีวิตให้ล่วงเลยไปเปล่า ๆ เป็น Homeless เลยดีกว่าเพราะมันไม่เที่ยงเนี่ยนะ เราเป็นคนรอนเร่ พเนจรเลยดีกว่าไม่มีอะไรก็ไปขอเขากินหรือว่าไปเก็บคุ้ยเขี่ยเศษขยะอยู่เอาแล้วกันเนี่ย อันนั้นเป็นคนแบบไม่รับผิดชอบทอดอาลัยตายอยาก มันไม่เหมือนกันเข้าใจถึงความไม่เที่ยงแล้วเนี่ย ยิ่งต้องมีวิริยะอุตสาหะ ในการทำกิจที่ควรทำให้มากยิ่งขึ้นบุญกุศลที่เกิดขึ้นจะได้นำเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่าในอนาคต เจริญพร
[[videodmc==53737]]