1 นาที เพื่อชีวิต
คนดีย่อมรับฟังคำตักเตือน
อยู่ด้วยกัน เตือนใจกันแนะนำกันในทางที่ถูกต้อง เป็นเรื่องที่ดีงาม คนดีย่อมมองเห็นคนที่เตือนสติหรือแนะนำตนนั้นเหมือนกับคนที่บอกขุมทรัพย์ให้ และให้ความรัก ความนับถือแก่ผู้นั้นไม่เสื่อมคลาย ผิดกับคนที่ไม่ดีที่มักจะไม่พอใจเมื่อมีใครมาเตือนมาแนะนำ คนที่ไม่ยอมรับฟังใครจะกลายเป็นคนที่ใครเตือนไม่ได้ และเมื่อได้รับผลของความผิดพลาดที่ตนทำไว้ ก็จะถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยวสู้ชะตากรรมตามลำพัง
ให้อย่างใดก็ได้อย่างนั้น
การทำบุญให้ทานด้วยกิริยาที่ไม่ค่อยเต็มใจ ให้แบบเสียมิได้ แบบโยนให้ขว้างให้ รวมไปถึงไม่พิธีพิถันกับของที่จะให้ย่อมเป็นเหตุปัจจัยที่จะบั่นทอนผลอานิสงส์ของการให้ให้น้อยลงโดยแท้
ดังนั้น ก่อนให้และกำลังให้ จึงควรตั้งอกตั้งใจให้ดีผลอานิสงส์จึงจะสมบูรณ์
อย่าพึงหวังสิ่งใดจากผู้ที่ไม่รู้จักบุญคุณคน
ธรรมดาคนดี ย่อมจะไม่ลืมบุญคุณของคนที่เคยทำเคยให้อะไรแก่ตนมา แม้จะเป็นเพียงข้าวหนึ่งคำหรือน้ำหนึ่งแก้วเท่านั้น ผิดกับคนชั่ว แม้จะยกแผ่นดินทั้งหมดให้ ก็ทำให้เขาสำนึกในบุญคุณของคนให้ไม่ได้
คนดีกับคนชั่วมีคุณภาพจิตใจต่างกันอย่างนี้ จึงไม่ ควรหวังการตอบแทนอะไรจากคนที่ไม่รู้จักบุญคุณใครควรหวังการตอบแทนอะไรจากคนที่ไม่รู้จักบุญคุณใครขืนหวังไปก็รังแต่จะทำให้ผิดหวังและเสียใจเท่านั้น
ทานบางครั้งต้องเลือกให้
ต้นโพธิ์ต้นไทรยามที่มีลูกดก นกกาก็แวะเวียนไปมามิได้ขาด ยามหมดลูกแล้ว นกกาเหล่านั้นก็ตีจากไปจนกว่าจะมีลูกใหม่อีกฉันใด คนที่มีสมบัติสิ่งของก็เช่นกันย่อมมีผู้เวียนไปมาหาสู่อยู่เสมอ หากให้จนหมดตัวแล้วเขาก็มักจะตีจากไป แต่หากเลือกให้เฉพาะคนดี คนกตัญญูมีคุณธรรม มีน้ำใจ ก็ไม่ผิดหวังเหมือนต้นโพธิ์ต้นไทร
เรียบเรียงโดย พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9. ราชบัณฑิต