มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

คุณแม่ของเรา อายุ 73 ปี แต่ยังแข็งแรงอยู่

ท่านมีความศรัทธาในหลวงปู่ พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี มาก
เวลาท่านออกไปธุระนอกบ้าน ไปวัดหรือไปเที่ยวไหนก็ตาม
ท่านจะอัญเชิญเหรียญหลวงปู่ รุ่นถล่มมาร เหน็บใส่กระเป๋าเสื้อไปด้วยทุกครั้ง
(เป็นเหรียญรุ่นที่มีที่มาคือ.. หลวงพ่อท่านนำเอาโลหะที่เป็นหลังคาที่ถล่มลงมา
เมื่อครั้งที่มีพายุใหญ่พัดมาที่รูปหลวงปู่(ที่สภาธรรมกายสากล) ราวกับหมายจะถล่มรูปหลวงปู่
แต่เมื่อพัดมาใกล้รูปท่าน พายุนั้นกลับพัดตีขึ้นหลังคาด้านบน
ทำให้หลังคาสภาธรรมกายบริเวณนั้นถล่มลงมา โดยที่รูปหลวงปู่ และดอกไม้ต้นไม้บริเวณนั้น
ไม่ระคายเคืองเลยแม้แต่น้อย)
------------------------------

เรื่องที่#1
ก่อนหน้านั้น.. คุณแม่จะปวดขา ปวดเข่า เวลาลุกขึ้นยืน หรือลงนั่ง ท่านจะปวดข้อเข่ามาก
โดยเฉพาะนั่งสมาธิยิ่งไม่ได้เลย.. ท่านทรมานมาก
แต่ด้วยความศรัทธาในหลวงปู่.. คุณแม่จึงอธิษฐานขอให้หลวงปู่ช่วยให้ข้อเข่า และขากลับมาแข็งแรง
ขอให้สามารถไปไหนมาไหนได้สะดวก.. เพราะชีวิตนี้ยังทำบุญไม่เต็มที่ และขอให้นั่งสมาธิได้

หลังจากนั้น.. โดยที่ไม่มีใครคาดคิด..
ท่านก็กลับมาเดินไปไหนมาไหนได้สบาย ลุกขึ้นยืน หรือลงนั่งได้โดยไม่บ่นปวดข้อเข่าเหมือนเมื่อก่อนอีก
และท่านก็กลับมานั่งสมาธิได้อีกครั้ง..

ซึ่งเราดีใจมากๆ..
------------------------------

เรื่องที่#2
ครั้งนึง.. เราจอดรถให้คุณแม่ลงซื้อของที่ตลาดซึ่งอยู่ริมถนนใหญ่
ความจริงเราอยากหาที่จอดรถให้เรียบร้อยก่อน แล้วพาท่านลงเดินด้วยตัวเอง
แต่ท่านไม่ยอม.. และขอลงก่อน.. เราจึงจำใจต้องทำตาม
หลังจากท่านลงรถไปได้สักพัก.. เรากำลังจะออกรถไป
พลันก็ได้เห็นท่านเดินสะดุดอะไรสักอย่างบนทางเท้า
แล้วท่านก็ล้มลงต่อหน้าต่อตา.. โดยมือลงก่อน ตามด้วยเข่า
เรางี้ร้องเสียงหลงเลย.. รีบจอดรถแบบไม่สนใจอะไรแล้วช่างมัน
ตอนนั้นมีชายคนนึงเดินผ่านมา.. ช่วยประคองคุณแม่ขึ้นมา
เรารีบลงไปดูท่านว่าเป็นอย่างไรบ้าง.. ท่านก็ไม่ยอมให้เราดู

(เดี๋ยวขอนั่งสมาธิกับหลวงพ่อก่อนนะ.. เดี๋ยวมาเล่าต่อ)

[kaew]

ตื่นเต้นค่ะ และสาธุ ขออนุโมทนาบุญด้วย

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

(ต่อ..)

และท่านก็ไม่ยอมให้เราดูบาดแผลเลย.. ท่านเองก็ยังไม่ได้สำรวจตัวเองเช่นกัน
ต่อมาอีกวันหนึ่ง.. ท่านบอกว่า ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย.. และไม่มีบาดแผลใดๆทั้งสิ้น
และยังคุยอีกว่า.. เป็นเพราะเหรียญหลวงปู่รุ่นถล่มมารที่ท่านเหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อ องค์นั้นช่วยเอาไว้..!!

ซึ่งเราคิดว่า ท่านโกหกเราเพื่อให้เราสบายใจแน่ๆ..
เราจึงขอเปิดดูด้วยตนเอง.. ท่านก็เปิดให้ดู.. ข้อเข่า.. เท้า.. หน้าแข้ง..
ปรากฎว่า.. เป็นจริงดังที่ท่านบอก.. คือไม่มีบาดแผลใดๆ แม้รอยฟกช้ำก็ไม่มี..!!

แล้วเราก็รู้สึกอัศจรรย์ใจในอานุภาพหลวงปู่อีกครั้ง..

กราบขอบพระคุณหลวงปู่มากๆค่ะ.. สาธุ..


------------------------------
เรื่องที่#3
เราเคยฟังพระเทศน์ในวิทยุตอนเด็กๆ..
พระท่านบอกว่า บทสวดสรรเสริญคุณพระพุทธเจ้า ที่ว่า..
"อิติปิโส ภควา.........."
เป็นบทสวดที่มีอานุภาพมากมายมหาศาล
คราใดที่รู้สึกถึงภัย.. ให้สวดมนต์บทนี้..
คราใดที่กลัวภูตผีปีศาจ.. ให้สวดมนต์บทนี้
(คือ.. เมื่อก่อนเรากลัวผีมาก.. แต่เดี๋ยวนี้เหรอ.. 555.. ผีกะเราน่ะ.. เพื่อนกัน.. 555..
นั่งสมาธิ+แบ่งบุญให้ก็ไม่มากวนใจแล้ว..)

เพราะพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านมีอานุภาพจะนับจะประมาณมิได้
เพียงเอ่ยคำว่า "อิติปิโส ภควา...." ก็ไม่มีสิ่งชั่วร้ายใดใดกล้ากวนใจอีกแล้ว
เราจึงสวดมนต์บทนี้บ่อยมากๆใน 1 วัน.. เรียกว่านึกถึงเมื่อไรก็สวด
โดยเฉพาะเวลาขับรถช่วงที่ต้องรีบเร่ง เกรงจะเกิดอุบัติเหตุ.. เราจะสวดตลอดต่อเนื่อง Non-Stop จนถึงปลายทางเลย
และหลายๆครั้ง.. ก็มีเรื่องที่คาดไม่ถึง.. ว่าเรารอดมาได้อย่างไร หลายครั้งมากๆ

เราได้แนะนำให้คุณแม่สวดมนต์บทนี้
แต่แรกๆท่านก็สวดบ้างไม่สวดบ้าง..
บังเอิญท่านได้รับคำแนะนำมาจากหลวงตาที่นับถือ ที่วัดใกล้บ้าน
(โดยมีเรานี่แหละ.. ที่เป็นเหตุทำให้ท่านได้พบกับหลวงตาโดยบังเอิญ)
ท่านแนะนำให้สวดมนต์บทนี้ โดยใน 1 วันให้สวดมากกว่าอายุ 1 จบ (ถ้าตอนนี้ คุณแม่ก็ต้องสวด 74 จบ)
ท่านก็เลยลองทำดู.. ก็พบว่าจิตใจสบายขึ้น.. ท่านจึงสวดมาตลอด
(เป็นอีกเรื่องที่เรารู้สึกอิ่มทุกครั้งที่นึกถึง)


แต่ยังจ้า..

ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่เราเล่าเพื่อให้รู้ที่มาของเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟัง.. คือ..

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

คือ เราจะเป็นคนที่พาคุณแม่ไปวัด ไปนั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่เป็นประจำ..
เรื่องประสบการณ์ภายในของคุณแม่.. เมื่อท่านเอ่ยให้ฟังเมื่อใด..
เป็นอะไรที่ตรงไปตรงมา.. เหมือนเด็กๆเล่าถึงสิ่งที่ตนเองไปพบมา เช่นกัน..

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านนั่งสมาธิที่บ้านตามเสียงหลวงพ่อจาก DMC ช่วงบ่าย
เราก็นั่งพร้อมท่าน..
หลังจากเลิกนั่งแล้ว.. ท่านก็บอกว่า..

ท่านนั่งสมาธิอยู่กับพื้น พิงเสากลางบ้านอยู่
ซึ่งตอนที่ลงนั่ง.. แดดก็ไม่มี.. ไม่ได้ส่องตรงนั้น (ใครจะไปนั่งตากแดด.. จริงมั๊ย)
แต่ท่านบอกว่า..

"นั่งสมาธิอยู่ดีดี.. ทำไมแดดมันส่องหน้าแม่ก็ไม่รู้.. สว่างจ้ามากๆเลย.."

เราก็เลยบอกท่านว่า.. นั่นแม่นั่งดีมากๆเลยนะ.. ให้รักษาไว้
แต่ท่านก็บอกว่า.. พอท่านสงสัยว่า.. แดดมันมาได้อย่างไร?.. ส่องมาถึงตรงนั้นได้อย่างไร?..
ทั้งๆที่เมื่อตอนลงนั่งก็ไม่มีแดด..
เท่านั้นเอง.. แดดหายไปเลย....


อีกครั้งนึง..
หลังจากเรานั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่กันเสร็จเรียบร้อย..
ท่านก็เอ่ยออกมาด้วยความปีติว่า....

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

"วันนี้แม่นั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่ดีมากๆเลย..
แม่นั่งได้นาน.. เนี่ย.. เห็นมั๊ย ถ้านั่งบนรถเข็นอ่ะแม่จะนั่งได้นานกว่าแบบนั่งบนอาสนะ"

(ก็น่าจะจริง เพราะท่านอายุมากแล้ว)

"แต่วันนี้ทำไมพระท่านเข้าไปหลายรูปนั่น..
ท่านเข้าไปสวด.. อิติปิโส.. กันเหรอ???....
แม่ได้ยินเสียงพระสวดมนต์ในวิหารดังมากๆ...."

ฟังถึงตอนนี้.. เราซึ่งนั่งอยู่ในวิหารมาหมาดๆ.. ถึงกับขนลุกซู่เลย.... !!
ก็เพราะเราไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น.. มีแต่ความเงียบ กับเสียงน้ำตกบริเวณองค์หลวงปู่.... !!

เราก็บอกคุณแม่ว่า.. ไม่มีนะแม่.. ไม่มีจริงๆ..
แต่สงสัยว่าพระท่านอาจจะสวดมนต์บทนี้ในใจ.. ก็อาจจะเป็นไปได้นะ..

แต่..

แม่ได้ยินได้อย่างไร?....

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

อีกครั้งหนึ่ง..

หลังจากนั่งสมาธิเสร็จแล้ว.. คุณแม่ก็พูดคล้ายๆกันว่า..
(แต่ท่านไม่ได้พูดแบบนี้ทุกวันหรอกนะ)

"วันนี้แม่นั่งสมาธิดีมากเลย.. นั่งได้นาน
แต่แม่ไม่ชอบเลย.."

"ก็มันชอบเห็นอะไรทะลึ่ง ทะลึ่งน่ะ..
ไม่รู้ทำไม.. มันเห็นคนเดินไปเดินมาเข้า-ออกวิหารหลวงปู่น่ะ
ทุกคนเลย.. ไม่ใส่เสื้อผ้ากันเลย.. แม่ไม่ชอบเลย.. มันทะลึ่งน่ะ"

????

..อึ้งค่ะ..

ตอบอะไรไม่ถูกเลย....



แต่อีกครั้งหนึ่ง.. ใกล้ๆนี้..
หลังจากนั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่เสร็จ..
ท่านก็เอ่ยอีกครั้งว่า....

"วันนี้แม่นั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่ดีมากๆเลย..
มีคนสวดมนต์ในวิหารอีกแล้วใช่มั๊ย.. อิติปิโส ภควา.. ดังกระหึ่มเลย.."

เราก็ตอบคุณแม่ทันทีเลยว่า....

"อ๋อ.. หนูเองแหละแม่.."

"ก็หนูอ่ะ.. นั่งแล้วมันฟุ้ง.. ทำไงก็เอาไม่อยู่..
เลยต้องท่อง อิติปิโส.. แบบไม่รู้จบ.."

"สงสัยแม่คงได้ยินเสียงหนูนั่นแหละ.. 555"


ก็ยังเป็นปริศนาคาใจมากระทั่งทุกวันนี้..
ว่า.. เสียงสวดมนต์ในวิหารหลวงปู่.. มาได้อย่างไร.. ?

และ.. ใครที่ไปนั่งสมาธิที่วิหารหลวงปู่.. เคยมีประสบการณ์ภายในแบบนี้บ้างไหม.. ?

และ.. จะเป็นไปได้ไหม.. ที่เสียงสวดมนต์ดังกล่าว.. มาจากกลุ่มพระผู้ทรงอภิญญา
ที่ถอดกายมากราบนมัสการรูปหล่อทองคำหลวงปู่ที่วิหาร.. ?

หรือ.. เป็นไปได้ไหม.. ที่เสียงสวดมนต์ดังกล่าว.. มาจากกลุ่มเทวดา
ที่มากราบนมัสการรูปหล่อทองคำหลวงปู่ที่วิหาร.. ?


(แต่ทั้งนี้.. เราก็ไม่ได้แนะนำให้ท่านใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เพราะอาจเป็นแค่กุศลนิมิตร ที่มาให้เห็นเท่านั้น....
อาจเป็นเพียงสิ่งรอบข้างที่อยู่ข้างทาง.. ระหว่างทางเดินสู่ความหยุดนิ่งที่แท้จริง....)

แล้วเพื่อนๆพี่ๆ มีความเห็นว่าไงบ้างเอ่ย.. ?

ขอบคุณจ้า.. ที่ฟังเราเล่ามาตั้งนาน.. สาธุ

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

มีอีกอย่างที่สงสัยคือ..

เป็นไปได้ไหม.. ว่าท่านได้ยินเสียงสวดมนต์ในใจของคนที่อยู่ในวิหารด้านในจริงๆ
คือ.. มีคนสวดมนต์บทนี้ในใจ.. ที่วิหารจริงๆ..
และ..
บังเอิญว่าขณะนั้นจิตของท่านละเอียดเพียงพอที่จะได้ยินเสียงสวดมนต์ในใจของคนเหล่านั้นจริงๆ..
(เพราะครั้งหลังสุด.. เราสวดในใจ.. ท่านได้ยิน..)

เป็นไปได้ไหม.. ?

[DJ.]

เรื่องแดดส่องหน้า โอเค เพราะถ้านั่งดีก็จะเห็นแสงสว่าง

แต่เรื่องอื่นๆก็ให้ หยุด นิ่ง เฉย ที่ ๐๗๒ ต่อไป

[วัดในดวงใจ]

นมัสการหลวงปู่ด้วยความเคารพ

[นักรบเผ่าพันธุ์ตะวัน]

เคารพบูชาในพระเดชพระคุณหลวงปู่