9 replies to this topic

[cheterkk]

ในพระไตรปิฏกมีกล่าวไว้หรือไม่ว่า สร้างพระพุทธรูป แล้วได้บุญอานิสงส์อย่างไร 

[อารยาดุสิต]

             ในพระไตรปิฎกมีสิ่งก่อสร้างที่น้อมรำลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วได้รับอานิสงส์แห่งบุญค่ะ  ขอยกตัวอย่าง บุพกรรมของพระเถระ ที่นอบน้อมถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าค่ะ ดังนี้                  สกจิตตนิยวรรคที่ ๗ว่าด้วยผลแห่งการถวายสถูป

                  สกจิตตนิยเถราปทานที่ ๑ (๖๑)พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๓๒

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๔ ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑ข้อที่ ๖๓หน้าที่ ๑๒๔

                    ว่าด้วยผลแห่งการถวายสถูป เราได้เห็นป่าชัฏใหญ่สงัดเสียง ปราศจากอันตราย เป็นที่อยู่อาศัยของพวกฤาษี ดังกับจะรับเครื่องบูชา เราจึงเอาไม้ไผ่มาทำเป็นสถูป แล้วเกลี่ย (โปรย) ดอกไม้ต่างๆ ได้ไหว้พระสถูป ดุจถวายบังคมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งยังทรงพระชนม์อยู่เฉพาะพระพักตร์ เราได้เป็นพระราชา สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ เป็นใหญ่ในแว่นแคว้นปรารภด้วยกรรม ของตน นี้เป็นผลแห่งการบูชาด้วยดอกไม้ ในกัลปที่ ๙๑ แต่กัลปนี้เราโปรยดอกไม้ใด ด้วยกรรมนั้นเราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่ง พุทธบูชา ในกัลปที่ ๘๐ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ มียศอนันตสมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ เป็นใหญ่ในทวีปทั้ง ๔ คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว พระพุทธศาสนาเราได้ทำเสร็จแล้ว    

              มหากัสสปเถราปทานที่ ๕ (๓)ว่าด้วยผลแห่งการสร้างพุทธเจดีย์

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๓๒พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๔ ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑

ข้อที่ ๕หน้าที่๓๐-๓๑

                  ว่าด้วยผลแห่งการสร้างพุทธเจดีย์ ในกาลเมื่อพระผู้มีพระภาคพระนามว่าปทุมุตตระเชฏฐบุรุษของโลก ผู้คงที่ ผู้เป็นนาถะของโลก นิพพานแล้ว ชนทั้งหลายทำการบูชาพระศาสดา หมู่ชนมีจิตร่าเริง เบิกบาน บันเทิง เมื่อเขาเหล่านั้นเกิดความสังเวช ปีติย่อมเกิดแก่เรา เราประชุมญาติและมิตรแล้ว ได้กล่าวคำนี้ว่า พระมหาวีรเจ้าปรินิพพานแล้ว เชิญเรามาทำการบูชากันเถิด พวกเขารับคำว่าสาธุแล้ว ทำความร่าเริงให้เกิดแก่เราอย่างยิ่งว่า พวกเราจักทำทานก่อสร้างบุญ ใน พระพุทธเจ้าผู้เป็นนาถะของโลก เราได้สร้างเจดีย์อันมีค่าทำอย่างเรียบร้อย  สูงร้อยศอก สร้างปราสาทร้อยห้าสิบศอก สูงจรดท้องฟ้า ครั้นสร้างเจดีย์ อันมีค่างดงามด้วยระเบียบอันดีไว้ที่นั้นแล้ว ได้ยังจิตของตนให้เลื่อมใส บูชาเจดีย์อันอุดม ปราสาทย่อมรุ่งเรือง ดังกองไฟโพลงอยู่ในอากาศ เช่น พระยารังกำลังดอกบาน ย่อมสว่างจ้าทั่วสี่ทิศเหมือนสายฟ้าในอากาศ เรา ยังจิตให้เลื่อมใสในห้องพระบรมธาตุนั้น ก่อสร้างกุศลเป็นอันมาก ระลึก ถึงกรรมเก่าแล้ว ได้เข้าถึงไตรทศ เราอยู่บนยานทิพย์อันเทียมด้วยม้าสินธพ  พันตัว วิมานของเราสูงตระหง่าน สูงสุดเจ็ดชั้น กูฏาคาร (ปราสาท)พันหนึ่ง สำเร็จด้วยทองคำล้วน ย่อมรุ่งเรือง ยังทิศทั้งปวงให้สว่างไสว ด้วยเดชของตน ในกาลนั้น ศาลาหน้ามุขแม้เหล่าอื่นอันสำเร็จด้วยแก้วมณีมีอยู่ แม้ศาลาหน้ามุขเหล่านั้นก็โชติช่วงด้วยรัศมีทั่วสี่ทิศโดยรอบกูฏาคาร  อันบังเกิดขึ้นด้วยบุญกรรม อันบุญกรรมนิรมิตไว้เรียบร้อย สำเร็จด้วย แก้วมณีโชติช่วงทั่วทิศน้อยทิศใหญ่โดยรอบ โอภาสแห่งกูฏาคารอันโชติช่วง อยู่เหล่านั้น เป็นสิ่งไพบูลย์ เราย่อมครอบงำเทวดาทั้งปวงได้ นี้เป็นผล แห่งบุญกรรม เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิครอบครองแผ่นดิน มีสมุทรสาครสี่เป็นขอบเขต ในหกหมื่นกัลป์ ในภัทรกัลป์นี้ เราได้เป็นเหมือน อย่างนั้น ๓๓ ครั้ง เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้มีกำลังมาก ยินดีในกรรมของตนสมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ เป็นใหญ่ในทวีปทั้ง ๔ ในครั้งนั้น ปราสาทของเราสว่างไสวดังสายฟ้า ด้านยาว ๒๔ โยชน์ ด้านกว้าง ๑๒ โยชน์  พระนครชื่อรัมมกะ มีกำแพงและค่ายมั่นคงด้านยาว ๕๐๐ โยชน์ ด้านกว้าง   ๒๕๐ โยชน์ คับคั่งด้วยหมู่ชน เหมือนเทพนครของชาวไตรทศ เข็ม ๒๕ เล่ม  เขาใส่ไว้ในกล่องเข็ม ย่อมกระทบกันและกัน เบียดเสียดกันเป็นนิจ ฉันใด แม้นครของเราก็ฉันนั้น เกลื่อนด้วยช้างม้าและรถ คับคั่งด้วยหมู่มนุษย์   น่ารื่นรมย์ เป็นนครอุดม เรากินและดื่มอยู่ในนครนั้น แล้วไปเกิดเป็น เทวดาอีกในภพที่สุด กุศลสมบัติได้มีแล้วแก่เรา เราสมภพในสกุลพราหมณ์ สั่งสมรัตนะมาก ละเงินประมาณ ๘๐ โกฏิ เสียแล้วออกบวช คุณวิเศษ  เหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งแล้ว พระพุทธศาสนาเราได้ทำเสร็จแล้ว ฉะนี้แล   ทราบว่า ท่านพระมหากัสสปเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ด้วยประการฉะนี้แล.

      

[ทัพพีในหม้อ]

การสร้างพระพุทธรูปเกิดขึ้นสมัยหลังพุทธกาลหลายร้อยปี  (หาข้อมูลศึกษาได้ทั่วไป)

 

พระไตรปิฎก คือ เรื่องราวในสมัยพุทธกาล

 

ด้วยเหตุและผลนี้  สิ่งที่ท่านถามไว้จึงไม่ปรากฏครับ

[vividu]

Krap Kob Pra koon of this Dhammatan ka K. Tuppe.

[ทัพพีในหม้อ]

ขออธิบายเพิ่มเติมนะครับ

 

1. ในสมัยพุทธกาล  ศาสนาดั้งเดิมคือ พราหมณ์  ฮินดู  ยังไม่มีประเพณีการสร้างรูปเคารพ  ซึ่งวัฒนธรรมพื้นฐานเป็นตัวบ่งชี้เป็นนัยยะได้ว่า  การสร้างรูปเคารพยังไม่ได้เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล   เหมือนวัฒนธรรมอื่นๆ ที่หลอมรวมกัน  เช่นการตามประทีปบูชาไฟ  การเผาเครื่องหอม เป็นต้น  แต่มีวัฒนธรรมการเคารพในสถานที่  ที่มีเรื่องราวเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ตนเคารพ  สมัยนั้นจึงมีการก่อมูลดินขึ้นมาแสดงจุดเกิดของเหตุการณ์ต่างๆ  แล้วพัฒนาไปเป็นสถูป เจดีย์  เสาหลัก  ศาสนสถานอื่นๆ ต่อไป   

 

2. การสร้างพระพุทธรูปแบบมีหลักฐานปรากฏ  จะเกิดขึ้นในสมัยหลังพุทธกาลไปแล้ว  ประมาณ 500-700 ปี  ไม่สามารถระบุปีที่ชัดเจนได้  เพราะเป็นการกลืนของวัฒนธรรมจากอารยะธรรมกรีก  ซึ่งนิยมการสร้างรูปเคารพอยู่แล้ว  เมื่อรุกรานเข้ายึดครองอินเดียตอนเหนือ  และตัวกษัตริย์ยอมรับพระพุทธศาสนา  การสร้างรูปเคารพจึงบังเกิดขึ้น

 

3. เรื่องตำนานพระแก่นจันทร์  เป็นเรื่องราวที่ปรากฏขึ้นภายหลังจากที่มีการนิยมสร้างพระพุทธรูปแล้ว  ไม่สามารถหาหลักฐานมาอ้างอิงได้ว่า เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล  โดยตำนานนี้เกิดขึ้นที่  ดินแดนล้านนาประมาณปี  จุลศักราช ๘๔๐  ในหนังสือชินกาลมาลีปกรณ์ ซึ่งเขียนโดยพระรัตนปัญญาเถระแห่งลานนา

 

4. ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช  ไม่มีการสร้างรูปเหมือนเพื่อเคารพ  แต่จะใช้สัญลักษณ์แทน  เช่น  รูปปั้นต้นโพธิ  รูปบัลลังก์  รูปธรรมจักร   เป็นต้น

 

ขอตอบคร่าวๆ  แบบนี้นะครับ  ไม่อย่างนั้นเนื้อหาจะยาวมากจนน่าเบื่อ

[WISH]

http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=7569

[cheterkk]

ที่ค้นหาข้อมูลดูในพระไตรปิฏกก็คงมีเพียงตำนานเพระแก่นจันทร์เท่านั้น แต่อื่นๆมีเพียงการสร้างเจดีย์เพื่อบูชาเท่านั้น 

Edited by ทัพพีในหม้อ, 21 August 2014 - 12:31 PM.
ขออนุญาติเอาลิ้งค์หนังสือออกไปก่อนนะครับ รอพระอาจารย์ท่านยืนยันการเผยแพร่ในบอร์ดก่อนนะครับ

[ทัพพีในหม้อ]

ในพระไตรปิฎก  ไม่มีตำนานพระแก่นจันทร์นะครับ

[cheterkk]

ในพระไตรปิฎก  ไม่มีตำนานพระแก่นจันทร์นะครับ

 

ผมได้แก้ไข และให้ข้อมูลใหม่ไว้ที่นี่ครับ http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=7569

[ตะกร้าอีกใบ072]

จะได้อานิสงส์หรือไม่ 

 12.jpg   136.89KB   19 downloads

หากมีพระภายใน เข้าถึงธรรมะภายในนั่นแหละคือสิ่งที่ประเสริฐที่สุด