มิจฉาทิฏฐิ มีโทษมากยิ่งกว่าอนันตริยกรรม
มิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิด ความเห็นที่ไม่ตรงกับ ความเป็นจริง เช่น เห็นว่าแม้ผู้ใดทำบาป บาปนั้นก็ไม่ส่งผลแต่อย่างใด
เป็นของสูญเปล่า
บุญบาปไม่มี หรือมีความเห็นว่า เหตุหรือปัจจัยที่ทำให้สัตว์เศร้าหมองหรือผ่องใสนั้นก็ไม่มีเช่นกัน
สัตว์ทั้งหลาย ไม่มีการประกอบเหตุ ไม่มีปัจจัย จะบริสุทธิ์ก็บริสุทธิ์เอง จะเศร้าหมองก็เศร้าหมองเอง
โดยไม่ต้องทำ สิ่งใด บางพวกมีความเห็นว่า สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้เกิดมา ต่างมีชีวิตเพียงแค่ชาติเดียว ตายไปแล้วสูญ ไม่ต้องเกิดอีก ความเห็นเช่นนี้ พระพุทธองค์ตรัสเรียกว่า มิจฉาทิฏฐิ
ความเห็นผิดนี้ มีโทษมากยิ่งกว่า อนันตริยกรรม
ซึ่งหากผู้ใดไปพลั้งเผลอทำอนันตริยกรรม จะห้ามสวรรค์ห้ามนิพพาน
ตายไปแล้วต้องตกอเวจีมหานรกทุกข์ทรมานแสนสาหัส
อนันตริยกรรมมี ๕ อย่าง คือ ฆ่าบิดา ฆ่ามารดา ฆ่าพระอรหันต์ ทำร้ายพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิต และทำสังฆเภท คือ ทำสงฆ์ให้แตกแยกกัน
ทั้ง ๕ อย่างนี้จัดเป็นครุกรรมหรือกรรมหนัก ท่านกล่าวว่าทำ ให้สัตว์ผู้กระทำตกนรกอเวจีนานถึง ๑ กัป
ฉะนั้นอนันตริยกรรมยังมีกำหนดเวลารับโทษ จุดสิ้นสุดยังมีปรากฏคือ...
เมื่อชดใช้กรรมหมดก็ยังมีโอกาสกลับมา เกิดเป็นมนุษย์สั่งสมบารมีได้อีก
แต่มิจฉาทิฏฐิมีโทษมากกว่านั้นอีก คือ ไม่สามารถกำหนดระยะ เวลาการชดใช้กรรมได้ว่า จะสิ้นสุดเมื่อใด เมื่อละโลกไปแล้ว โลกันตนรกจะดึงดูดไปทันที
มิจฉาทิฏฐินั้นชื่อว่า
เป็นตอของวัฏฏะ
ตอขวางทางสวรรค์และมรรคผลนิพพาน
บุคคลหรือเหล่าสัตว์ที่ประกอบด้วยมิจฉาทิฏฐินี้
จะไม่มีโอกาสสร้างบารมี คือปิดสวรรค์ ปิดมรรคผลนิพพาน แม้ในเวลากัปพินาศไป เมื่อ สรรพสัตว์ผู้มีบุญต่างไปบังเกิดในพรหมโลก ในสถานที่ไฟ ลม น้ำ ทำลายไม่ถึง
บุคคลผู้ประกอบด้วย นิยตมิจฉาทิฏฐินั้น ก็ยังคงอยู่ในโลกันตนรก ชีวิตของนิยตมิจฉาทิฏฐินี้น่าสงสารมาก
แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะเป็นร้อยพระองค์ หรือเป็นพันพระองค์ ก็ไม่สามารถทำให้เขาบรรลุมรรคผลนิพพาน ได้
