พุทธพจน์เตือนใจ: ธรรมะเพื่อประชาชน

ค้นพบพุทธพจน์เตือนใจที่สอนเกี่ยวกับการทำความดีและการหลีกเลี่ยงบาปอกุศล พร้อมเรียนรู้เกี่ยวกับการเข้าถึงสุคติ, นรก, และปรินิพพาน ผ่านคำสอนในขุททกนิกาย ธรรมบท เพื่อสร้างความเข้าใจในธรรมะสำหรับประชาชน

() ชนทั้งหลายบางพวก ย่อมเข้าถึงครรภ์ ผู้ทำบาปอกุศล ย่อมเข้าถึงนรก ผู้สั่งสมความดีเป็นเหตุสุคติย่อมไปสู่สวรรค์ ผู้ไม่มีกิเลสอาสวะ ย่อมปรินิพพาน เพจ พุทธพจน์เตือนใจ ธรรมะเพื่อประชาชน ขุททกนิกาย ธรรมบท

อรุณสว่างยามเช้า กับ พุทธพจน์เตือนใจ ตอนที่ 3,427 "ชนทั้งหลายบางพวก ย่อมเข้าถึงครรภ์ ผู้ทำบาปอกุศล ย่อมเข้าถึงนรก ผู้สั่งสมความดีเป็นเหตุสุคติ ย่อมไปสู่สวรรค์ ผู้ไม่มีกิเลสอาสวะ ย่อมปรินิพพาน" ขุททกนิกาย ธรรมบท วิบากแห่งกรรมของสัตว์ทั้งหลาย เป็นเรื่องอจินไตย ยากที่จะกำหนดได้ว่า หลังจากละโลกนี้ไปแล้ว จะไปบังเกิดที่ไหนกันบ้าง ตราบใดที่เรายังไม่พ้นจากกิเลสอาสวะ ก็ยังคงต้องเวียนว่ายตายเกิดในภพ 3 ตั้งแต่กลับมาเกิดในครรภ์มารดา มาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อสร้างความดีกันต่อไป หากทำบาปอกุศลเอาไว้มาก ก็มีภพภูมิของคนบาปมารองรับ ท่านเรียกว่า อบายภูมิ คือ ดินแดนที่ปราศจากความเจริญ มีทั้งที่เป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย พอเกิดปุ๊บก็โตทันที ไม่มีการเลี้ยงดูกันเหมือนโลกมนุษย์ ท่านเรียกว่า เป็นสัตว์ประเภทโอปปาติกะ เกิดมาก็ถูกทรมานทันที ถ้าทำบาปไม่มาก หรือหากพ้นจากนรก เศษกรรมยังเหลืออยู่ ก็ไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แต่ก็ยังมีความลำบาก มีทั้งที่เป็นสัตว์สองเท้า สัตว์สี่เท้า มีเท้ามาก หรือเป็นสัตว์จำพวกเลื้อยคลาน สัตว์เดียรัจฉานจะหาความสุขจากการกิน การนอนก็ยากมาก มีความสะดุ้งหวาดระแวงอยู่เป็นนิตย์ เพราะต้องคอยระวังภัยจากสัตว์อื่น หรือกระทั่งระวังภัยจากมนุษย์ ถ้าเป็น สคฺคํ สุคติโน ยนฺติ คือ ประเภทสั่งสมบุญเอาไว้มาก ละโลกไปแล้ว จะไปเป็นสหายแห่งเทวดา นี่ก็เป็นโอปปาติกะเหมือนกัน พอเกิดมาก็มีสมบัติอันเป็นทิพย์รอคอยอยู่ เป็นกายทิพย์ที่เสวยสุขอย่างเดียวในสวรรค์ ซึ่งมีตั้งแต่จาตุมหาราชิกา ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวัตดี เป็นดินแดนสุขาวดีที่นำความสุขมาให้อย่างเดียว ปรารถนาสิ่งใดก็นึกเอา จะสมหวังดังใจทุกอย่าง อบายภูมิทั้ง 4 มนุษย์และสวรรค์ทั้งหกชั้น รวมทั้งหมดเป็น 11 ภูมิเหล่านี้ ท่านเรียกว่า เป็นกามภพ ที่ยังข้องเกี่ยวในเรื่องของเบญจกามคุณ ยังยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ต่างๆ ที่มากระทบ มีทั้งที่เสวยสุขและทุกข์คลุกเคล้ากันไป แม้สุขของสวรรค์เองก็มีขีดจำกัด เมื่อถึงขีดถึงคราวก็ต้องจุติมาเกิดใหม่ เหตุที่ต้องจุติมีตั้งแต่ เป็นเพราะหมดอายุขัย คือ อายุอันเป็นทิพย์บนสวรรค์แต่ละชั้น เมื่อครบแล้วก็ต้องจุติมาเกิดใหม่ หรือบางทีก็เป็นเพราะว่าหมดบุญ เนื่องจากสั่งสมบุญเอาไว้น้อย เสวยสุขในสวรรค์ได้ไม่นานเท่าไร ก็ต้องจุติไปเกิดที่อื่นเสียแล้ว "จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย หลวงพ่อธัมมชโย" #เพจพุทธพจน์เตือนใจ Facebook|https://www.facebook.com/Ven.Apirak/