อรุณสว่างยามเช้า กับ พุทธพจน์เตือนใจ ตอนที่ 3,619 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสใน โภชาชานียชาดก ว่า “บัณฑิตในอดีต แม้เกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน ยังพยายามจนบาดเจ็บ แต่ไม่เคยยอมแพ้ แล้วเธอ ที่บวชในศาสนาซึ่งเป็นทางพ้นทุกข์ ทำไมจึงหยุดความเพียรเสีย” แม้แต่สัตว์เดียรัจฉาน เมื่อมีใจสู้ ก็ยังทำสุดกำลังจนถึงที่สุดของตัวเอง มนุษย์เรายิ่งต้องมีความพยายามมากกว่า เพราะเรามีปัญญาและมีโอกาสมากกว่า การปฏิบัติธรรมเพื่อขจัดกิเลส เป็นงานที่เราต้องทำด้วยตัวเอง ไม่มีใครทำแทนได้ และต้องทำอย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่ทำเฉพาะเวลาว่าง หรือเฉพาะตอนมีอารมณ์ เพราะเป้าหมายสูงสุด คือเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ซึ่งเป็นที่พึ่งที่แท้จริงของชีวิต ดังเรื่องในสมัยพุทธกาล มีพระรูปหนึ่งตั้งใจปฏิบัติธรรมหนักมาก แต่ทำไปนานแล้วยังไม่เห็นผล จึงเริ่มท้อใจ พระพุทธเจ้าทรงเรียกมา แล้วเล่าอดีตชาติของพระองค์ให้ฟังว่า ครั้งหนึ่ง พระองค์เกิดเป็น “ม้าโภชาชานียะ” เป็นม้าที่แข็งแรง ฉลาด และซื่อสัตย์ ทำหน้าที่ออกรบเพื่อปกป้องบ้านเมือง ม้าตัวนี้รบจนชนะถึง 6 เมือง แต่ตัวเองถูกลูกศรจนบาดเจ็บหนัก ถึงอย่างนั้น ก็ยังขอให้แม่ทัพพยุงขึ้น เพราะรู้ว่า “ถ้าเราไม่ลุกขึ้นสู้ ศึกจะพ่ายทันที” สุดท้ายม้าตัวนั้นก็ช่วยให้กองทัพชนะสงคราม แต่ตัวเองสิ้นใจด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนตายยังขอให้พระราชาอย่าฆ่าศัตรู และขอให้ครองเมืองด้วยธรรม พระพุทธเจ้าตรัสว่า “แม้ม้าตัวหนึ่งยังสู้จนถึงที่สุด เธอเป็นมนุษย์ เป็นภิกษุ เหตุใดจึงท้อถอยเล่า?” เมื่อสิ้นคำสอน พระภิกษุรูปนั้นได้กำลังใจกลับมา ตั้งใจใหม่ และบรรลุเป็นพระอรหันต์ทันที ข้อคิดสอนใจสะกิดใจ – ความเพียรต้องทำต่อเนื่อง ไม่ท้อ ไม่หยุดกลางทาง – งานขจัดกิเลส ไม่มีใครทำแทนเราได้ – ถ้าสัตว์ยังสู้เพื่อหน้าที่ของเขาได้ มนุษย์ยิ่งต้องสู้เพื่อเป้าหมายสูงสุดในชีวิต – เป้าหมายนั้นคือ “ที่สุดแห่งธรรม” คือการเข้าถึงธรรมภายในตัว "จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย หลวงพ่อธัมมชโย" #เพจพุทธพจน์เตือนใจ Facebook|https://www.facebook.com/Ven.Apirak/