ทีว่าตกม้าตายน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ พอดีว่าที่บ้านข้าง ๆ กันกับที่เราคุ้นเคยกันดี ทักทายเป็นประจำ เป็นแม่หม้ายลูกติดเป็นเด็กชาย 1 คน กำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ดื้อพอควร แต่มารยาทดีกับคนรอบข้างนะ เราจะได้ยินแม่เขาบ่น ปน ด่าใส่ลูกเป็นประจำ และลูกก็จะเถียง เหมือนเป็นเพื่อนกันเลย เราก็สงสารแกน่ะ เพราะทราบมาว่าคำพูดพ่อแม่ศักสิทธิ์ คิดเอาไว้ว่าซักวันต้องบอกบุญ ให้เขาได้มีโอกาสเรียนรู้ รับรู้เหมือนที่เราได้รับให้ได้ จะได้มีวิธีการเลี้ยงลูกที่ดีกว่านี้ ที่ได้แค่คิดแต่ยังไม่ได้บอก เพราะรู้ธรรมชาติของเขาดีว่าอีโก้สูงสุด ๆ 
พอดีวันนี้เจอกันก็ทักทายตามประสา แต่เขาเอ่ยมาก่อนว่า ลูกชายชมให้ฟังนะ ว่าเรากับแฟนเนี่ยดีนะ วันพระก็ไปทำบุญ วันปกติก็ฟังธรรมะตลอด (ที่เขารู้เพราะเราตั้งใจเปิด DMC ดัง ๆ ให้ได้ยินกันไปทั่ว ๆ) ก็เลยได้โอกาสที่จะเป็นหัวข้อนำเข้าเรื่องวัด แต่ยังไม่ทันเอ่ย อะไร พี่ท่านก็บอกว่า ปกติพี่ก็ชอบทำบุญนะ แต่ไม่ชอบทำกับวัดรวย ๆ เอาแต่บอกบุญสร้างศาลาใหญ่โต บางวัดก็ต้องกำหนดกฎเกณฑ์ว่าต้องทำบุญเท่านั้นเท่านี้ พี่จะทำกับวันจน ๆ ไกล ๆ ดีกว่า สบายใจดี เราก็บอกว่าไม่เสมอไปหรอกพี่บางวัดใหญ่ ๆ แต่ไปไม่เห็นต้องใช้ตังค์ซักบาทก็มี อย่างวัดที่เราไปเนี่ย ถ้าไม่ร่วมบุญก็ไม่มีใครเขามาว่าอะไร แถมยังเอาท้องมือเช้าบ้าง มื้อเพลบ้าง ไปฝากทีวัดเลย น้ำท่าก็มีให้กิน ไปแต่ตัวก็ยังได้เลย ร่วมบุญตามแต่ศรัทธาของเราเท่านั้นเอง พี่เขาก็ยกตัวอย่าง ว่า อย่างวัดพระธรรมกายไง เริ่มทำท่าจะลุยแล้ว เราเลยบอกว่า วัดที่เราพูดถึง ก็คือวัดนี้แหละ เราเข้าประจำทุกวันอาทิตย์เลย เพราะมีความรู้สึกว่าได้ทำบุญถูกเนื้อนาบุญที่สุดแล้ว ทุนน้อยก็เลยต้องเลือกทำที่ ๆ คิดว่าได้บุญมาก ๆ เท่านั้นแหละ พี่เขาก็ขุดอดีตมาเลย บอกว่า วัดนี้เขาเคยเข้ามาตั้งแต่ยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม ก่อนจะมาเป็นวัดวรณี ซะอีก สมัยอยู่ ม.ศ 2 โน่นไปนั่งสมาธิกับอาจารย์ที่โรงเรียนพอไป แรก ๆ ก็ดี แต่ไป ๆ มาๆ มีความรู้สึกว่า วัดนี้ไม่ได้สอนตามที่พระพุทธเจ้าสอนเลย เหมือนเขียนตำราขึ้นมาใหม่ เป็นลัทธิใหม่ ที่สำคัญเขาบอกว่าเพื่อเขาที่เคยจะมาบวชวัดนี้ เงินไม่พอต้องใช้เป็นหมื่น ๆ เลยบวชไม่ได้ เราก็เถียงเขาว่า ถ้าพี่เคยอ่านพระไตรปิฎก พี่จะรู้ว่าคำสอนเนี่ยไม่ได้เกินเลยไปจากนั่น และเรื่องบวชก็เหมือนกัน แฟนเราก็บวชธรรมทายาทที่วัดนี้ ไม่ได้ใช้เงินซักบาท มีเจ้าภาพดูแลอย่างดีเลย เขาก็บอกว่าสมัยโน้นอาจไม่เหมือนสมัยนี้ก็ได้ และที่สำคัญเขาเชื่อในสิ่งที่วัดถูกโจมตีทุกอย่าง เราก็บอกว่าความจริงเป็นอย่างไร คนในรู้ดีที่สุด เพราะแฟนเราก็เคยมาเป็นอาสาสมัครให้ที่วัดอยู่หลายปีมาก ๆ และก็อยู่ในช่วงที่วัดถูกโจมตีด้วย แต่พี่เขาก็ไม่ฟังเราเลย เอาแต่ความรู้สึกของตัวเอง พ่นออกมาให้เราฟัง เราเลยพูดอะไรไม่ออก ใจฝ่อเลยจริง ๆ แต่ก็ช่างเถอะ อย่างที่หลวงพ่อเคยบอกว่า ถ้าบุญเขาไม่เปิดต่อให้เอาช้างไปฉุดก็ไม่มาหรอก ก็หวังว่าซักวัน ดาวธรรม ที่เราเปิดกรอกหูเขาเนี่ย อาจจะเข้าไปอยู่ในใจเขาบ้างก็ได้
เล่าสู่กันฟังนะ ขอระบายความอัดอั้นตันใจหน่อยค่ะ
