เผลอดูดายเพียงวัน
สุมรุมเป็นขยะกองโต
หมดที่ว่างสะอาด
.....เศษความคิดไร้แก่นสาร
เผลอใส่ใจเพียงครู่
ก่อตัวเป็นก้อนเครียดชิ้นใหญ่
หมดที่ว่างสบายใจ
........วุ่นแล้วคิดจึงเครียด
ว่างแล้วคิดจึงคลาย
หาความหมายของว่าง
จะสง่างามท่ามกลางความวุ่น
.............เครียดเพราะคิดวน
สับสนเพราะคิดมาก
ลำบากเพราะคิดนาน
รำคาญเพราะคิดแช่
................... คลายเพราะคิดจบ
สงบเพราะคิดน้อย
ลอยลำเพราะคิดเป็น
ฉ่ำเย็นเพราะคิดดี
..เพียงไม่สั่งสมความคิดไร้แก่นสาร
ใจก็ว่างจากความเครียดอย่างถาวร...
บทความดี ดี เก็บมาฝากกันค่ะ
