มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[usr25205]

เวลานั่งสมาธิหลับตาแล้ว จิตคิดไปแต่เรื่องนั้นเรื่องนี้ จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร ครับ
ขอบคุณครับ...

[สักวันคงเป็นวันของเรา]

เหอๆๆๆ...เป็นเหมือนกานค่ะ

[KAMOLPORN]

เป็นเหมือนกัน หลับตาแล้ว ยังไม่เจอดวงแก้วเลย

[WISH]

เมื่อยก็ขยับ...ง่วงก็ให้หลับ...ฟุ้งก็ให้ลืมตา
(ทำตัวสบายๆ อย่าให้เคร่งเครียดเกินไป)

[ตำรวจรักบุญ]

วิธีแก้ฟุ้ง

1.สวดมนต์ซะก่อนค่อยนั่ง

2.เปิดเพลงบรรเลง หรือเสียงหลวงพ่อนำนั่ง หรือ พระอานนท์/ธรรมบท

3.นึกถึงองค์พระ ให้หมุนซ้าย หมุนขวา ย่อ ขยาย ให้เรานั่งอยู่กลางองค์พระ ให้องค์พระอยู่กลางเรา ให้ใสเป็นแก้ว ให้เป็น

เพชร ซูมดูเฉพาะพระพักต์ หรือส่วนต่างๆ

4.นึกถึงหลวงปู่ (แบบเดียวกับองค์พระ)

5.รักษาศีลห้าให้บริสุทธิ์ และพยายามฝึกตนให้รักความสะอาดมากขึ้น มีระเบียบมากขึ้น

ทำตามนี้ได้ข้อใดข้อหนึ่งจะหายฟู้งเองครับ(ลองมาแล้วได้ผลทุกข้อเลย)

[อริย 072]

เวลานั่งแล้วฟุ้ง เป็นเรื่องปกติหนึ่งในสาม ของคนที่เริ่มนั่งธรรมะ
คือ ฟุ้ง หลับ เมื่อย อ้อ..มีเครียดอีกอย่าง
หรือ..สำหรับคนที่นั่งมานานก็จริง แต่มีเรื่องในใจมาก เพราะเวลาใจคลาย จะกรอเรื่องออกมาตามธรรมชาติ
หรือบางคน เวลาฟุ้ง แล้วตามไปคิดต่อ เลยเสียเวลาไปฟุ้งจนหมดเวลา..
แล้วยังมาบ่น...
...
ใจ ก็เหมือนเทปที่อัดเรื่องต่างๆไว้ พอแน่น ก็กรอกลับ คายข้อมูลออกมา ให้ดูให้ฟัง
เค้าเล่นมา เราก็อย่าไปคิดต่อ ดูเฉยๆ
เหมือนเห็น สักแต่ว่าเห็น..ไม่รู้เรื่อง ไม่รับรู้สิ
อยากฟุ้ง ฟุ้งไป คอยฝึกใจไม่ให้คิดตาม มองนิมิต บริกรรมภาวนาสัมมาอะระหังไว้
เผลอเมื่อไรเป็นฟุ้ง ก็ไม่เป็นไร ก็เอาใหม่
ทำง่ายๆ เดี๋ยวก็หาย
พวกฟุ้ง ต้องหาเวลานั่งให้บ่อยๆ สั้นยาวไม่เป็นไร ว่างหลับตา ว่างหลับตา
ใจจรดนิ่งๆ ทำการบ้านพระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ข้อ ทุกหนึ่งนาที กันบ้างไหมจ๊ะ
ข้อนี้แก้โรคฟุ้ง..
...
อ้อ แล้ว ปรับนิสัยกันหน่อยนะจ๊ะ
คนฟุ้งมักมีจริต อยู่สองสามอย่าง คือ..
วันๆ ชอบปล่อยใจ คิดโน่นคิดนี่ เรียกว่าฟุ้งซ่านทั้งวัน หรือ
ช่างวิตกกังวล..พวกทำอะไรชอบความสมบรูณ์แบบ
อ้อ
ช่างเมาท์ ก็มีส่วนนะ จะนั่งธรรมะดี อย่าเอาใจไปยุ่งเรื่องคนอื่น เอาใจไว้ในตัวจ้ะ
สาธุ

[usr17578]

= ใจเหมือนลิงมีธรรมชาติที่ไม่อยู่นิ่ง ซุกซน
= สติเหมือนเชือก ใช้สำหรับผูกมัดลิงไม่ให้ออกไปไกลคอยดึงเข้ามาให้ใกล้ให้อยู่นิ่ง
= สมาธิคือหลักที่จะผูกเชือกและลิงไว้ด้วยกันให้อยู่กับที่ไม่ไปไหนอยู่ติดกับหลักคงที่ไม่ดิ้นรนซุกซน
= เมื่อเรารู้ว่าใจเราฟุ้งไปนอก 072 ก็เหมือนกับว่าเรารู้สติ เมื่อเรารู้สติเราก็ดึงใจให้กลับมาใหม่ให้นิ่งเฉยอยู่กับหลักไม่ไปไหนคือสมาธิหยุดนิ่งในหยุดที 072 ด้วยการหลับตาเบาๆพอสบายๆปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างแล้วภาวนาสัมาอะระหังเรื่อยไปแล้วจะพบกับคำตอบด้วยตัวของคุณเอง อันนี้ทำตามความเข้าใจจากประสบการณ์ของตัวเองเกี่ยวกับการเรียนรู้ใจและการบังคับใจไว้กับหลักที่ 072 ค่ะลองทำดู

[MIHARU]

เป็นเรื่องปกติค่ะ
ก็นั่งไปเรื่อยๆ หมั่นนั่งทุกวัน อย่าใจร้อน
เดี๋ยวใจก็ค่อยๆหยุดเอง
MIHARU ก็ทำแบบนี้แหละ
สักแต่ว่านั่งมันไป หลายปีค่ะกว่าใจจะหยุด

[หัดฝัน]

มีคำถามอย่างนี้ในกระทู้เรื่อยๆ ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีครับ ในสมัยพุทธกาลก็มีบัณฑิตหนุ่มผู้หนึ่งหมัี่นคอยถามพระอาจารย์เสมอว่า จะทำความดีให้ยิ่งๆ กว่านี้ไปอีก จะต้องทำอย่างไร

คำถามนี้ ย่อมดีกว่า คำถามว่า ปิดเทอมนี้ไปเที่ยวที่ไหนดี ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่จะต้องปฏิบัติตัวอย่างไร เป็นต้้น

[homer324]

นั่งแล้วไม่ฟุ้ง ดีกว่าฟุ้งแล้วนั่ง..

ฟุ้งแล้วนั่ง ยังดีกว่านั่งแล้วยังฟุ้ง..

นั่งแล้วยังฟุ้ง ย่อมดีกว่าไม่ฟุ้งแต่ไม่ยอมนั่ง..

สรุปว่า..นั่งๆ ฟุ้งๆ ก็ให้นั่งไปเหอะ..

สักวันนึงเถอะ ฉันจะนั่งให้หายฟุ้ง..

เฮ้อ.. (งง..มั้ยเนี่ย)..

[usr25265]

ตามจิตที่คิดเรื่องอื่นไปให้เต็มที่อย่างรู้ตัวว่า จิตชั่วของเรา คิดไปเรื่องอื่นอีกแล้ว
หรือไม่ ให้จิตไปจดจ่ออยู่ที่อย่างใดอย่างหนึ่งก่อน เช่น สวดมนต์ เดินจงกรม(ให้จิตมันคิดอยู่ที่เท้า)

การนั่งสมาธิ เรียกไม่ถูก ต้องเรียกนั่งทำเพียร ต้องเพียรนั่งจนจิตสงบ แล้วจะเกิดสมาธิ เพราะฉะนั้นเวลานั่งแล้วฟุ้งซ่านอย่างไรก็แล้วแต่ ต้องเพียรพยายามตึงจิตกลับมา ให้เกิดความสงบให้ได้ เมื่อจิต สงบ แล้วจะเกิดสมาธิ