
วิบากกรรมที่ว่าแรง หรือจะสู้อานุภาพของบุญได้
#1
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 03:53 PM
งานบุญใหญ่ที่วัดเราเนี่ย...มีอยู่ตลอดไม่ขาดสายเลยนะคะ..รับบุญกันไปถ้วนหน้าเลย
ที่ว่า "ยึดมั่นความดี" หายไป เนี่ย ไม่ได้หายไปไหนเลยค่ะ ไปต่อสู้กับแรงวิบากกรรมที่เคยทำมาค่ะ
ยึดมั่นความดี พึ่งออกจากโรงพยาบาลแล้วก็พักฟื้นมาเป็นเดือนเลยค่ะ ผ่าตัดทางหน้าท้องค่ะ
แต่ก่อนที่จะได้ผ่าตัด "ยึดมั่นความดี" ต้องเข้าโรงพยาบาลกลางดึกค่ะ ปวดทรมาณมากเลย แล้วก็ต้อง admit
นอนโรงพยาบาล 3 วัน 3 คืนค่ะ งดน้ำ งดอาหาร เจาะเลือดไปตรวจทุก 4 ชั่วโมง
แต่เดชะบุญ "ยึดมั่นความดี" ได้ออกจากโรงพยาบาลค่ะ
เมื่อได้ออกจากโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้น "ยึดมั่นความดี" ก็ดิ่ง มาวัดเลยค่ะ มาในวันถวายเครื่องไทยธรรม 3000 วัดค่ะ
เป็นปลื้มค่ะ
แล้วหลังจากนั้น "ยึดมั่นความดี" ก็เดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อทำกิจธุระของตนเองอีกเป็นเวลาหลายวันเลยค่ะ
และแล้ว...ก็ถึงวันที่คุณหมอนัดเพื่อตรวจซ้ำค่ะ...ว่า "ยึดมั่นความดี" ต้องผ่าตัดหรือไม่ เมื่อเข้าห้องตรวจได้สักพัก
กลับออกมาจากห้องตรวจ ก็เกิดอาการปวดท้องจนทนไม่ไหว ยืนไม่ได้ เหงื่อออกเต็มกาย ภาพเป็นฝ้าขาว
มีความรู้สึกเหมือนจะหลับค่ะ..อาการปวดก็ปวดจนยากที่จะบรรยายค่ะ พยาบาลให้น้ำเกลือก็ให้ไม่ได้
เปลี่ยนจากแขนซ้าย เป็นแขนขวาแล้วก็ขยับตัวเองอีกไม่ได้เลยค่ะ นอกนั้นเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าทีที่โรงพยาบาลค่ะ
ทุกอย่างดูโกลาหลกันมากเลย ได้ยินเสียงแว่วจากพยาบาลค่ะ ว่า อันตรายมาก...
แล้วก็มาถึงห้องผ่าตัดจนได้...ในขณะที่นอนบนเตียงผ่าตัด...โดนรัดแขน รัดขา ความเจ็บปวดก็ยังคงอยู่
"ยึดมั่นความดี" ได้ตั้งสติและก็คิดถึง พระเดชพระคุณหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายอาจารย์...คิดถึงบุญทุกบุญที่ได้ทำมา
คิดถึงองค์พระธรรมกายที่ได้สร้างทั้งภายนอก และภายใน บุญหล่อหลวงปู่ คิดถึงบุญชวนคนบวช คิดถึงบุญตักบาตรพระ
คิดถึงบุญทุกทุกบุญเลยจริงๆค่ะ คิดได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ยึดมั่นความดีอธิษฐานก็คือ... เมื่อรอดตายออกไป
จะขอใช้ร่างกายนี้ สร้างบุญและสร้างบารมีต่อไป
และแล้ว....สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น "ยึดมั่นความดี" มีความรู้สึกว่า ร่างกายของ "ยึดมั่นความดี" ก็ยังคงเจ็บปวดอยู่ แต่จิต หรือความรู้สึกของ
"ยึดมั่นความดี" นิ่งมาก ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดใดๆ เลย เหมือน จิต กับ กายแยกออกจากกันค่ะ (อ้อ "ยึดมั่นความดี" ภาวนาสัมมา อาระหังไปด้วยค่ะ)
สักพัก หลังจากนั้น ก็ไม่ได้สติอีกเลยค่ะ มารู้สึกตัวอีกที ก็อยู่ห้อง ICU แล้วค่ะ ลืมตามา เหมือน หลับแล้วตื่นค่ะ ไม่มีความงงงวย หรือเหมือนคนโดนยาสลบแต่อย่างใด ก็นอนพักรักษาตัว 4 วัน กับ 3 คืนค่ะ แล้วคุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้เพื่อไปพักฟื้น
แต่ ในช่วงพักฟื้นนี่เอง..."ยึดมั่นความดี" ก็ได้ทำหน้าที่โค้งสุดท้ายจริงๆ วันที่ 20 "ยึดมั่นความดี" มีความภูมิใจมากๆ เลยค่ะ
ที่สามารถชวนพี่ชายที่รู้สึกไม่ดีกับทางวัด และความคิดก็ไปทางไสยเวท เป็นคนเชื่อมั่นตัวเองสูง ไม่ฟังใคร ชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา
ตัดสินใจร่วมบวชในโครงการ 7,000 รูป 7,000 ตำบล ค่ะ
ถึงแม้ร่างกายจะยังไม่เข้าที่นัก...แต่บุญต้องมาก่อนเหนือสิ่งอื่นใด วันที่ 20 ถึงแม้ว่าจะมืดค่ำเพียงใด ก็พาพี่ชายไปสมัครบวชที่ศูนย์
วันที่ 21 ทำพิธีตัดปอยผม วันที่ 22 พามาวัดเพื่อลงทะเบียนและตรวจร่างกาย กลับถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืนค่ะ (รอฟังผลตรวจร่างกาย)
ถึงแม้ว่าร่างกายจะล้า แต่ใจเปี่ยมบุญค่ะ สู้ไม่ถอย วันนั้น สรุปไปบวชด้วยกันก็ 3 คนค่ะ พี่ชาย สามี และก็เพื่อนสามีค่ะ (ปลื้มอีกแล้ว)
แต่...ของเค้าแรงจริงๆ ค่ะ วันที่ 26 คุณแม่ของ "ยึดมั่นความดี" ป่วยต้องเข้าโรงพยาบาลและโดนคัดแยกผู้ป่วยพิเศษ
ต้องรอฟังผล 2-3 วัน ซึ่งถ้ารอถึง 3 วัน ก็จะเป็นวันที่ 29 ซึ่งตรงกับวันบวชพอดี และลูกชาย วัย 11 เดือน ไข้ขึ้นสูงตัวร้อน ไอ อาเจียน มีน้ำมูก
แล้วตัวยึดมั่นความดี เองร่างกายก็ยังเจ็บกับแผลที่ท้องอยู่เลย ตอนนั้น...รู้สึกตันมากๆ เลยค่ะ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เลยปล่อยวางค่ะ
ปล่อยวาง คือ ... นิ่ง ไม่คิดอะไร อธิฐานถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ว่า อย่างไรก็ตาม ขอให้บุญที่ได้ตั้งใจทำมา จัดสรรให้ลูกด้วย
ขอให้วันที่ 29 นี้ ขอให้ได้ไปวัดครบทุกคน จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้ "ยึดมั่นความดี" ได้ชวนคนไปวัดด้วยค่ะ โดยเหมารถตู้ไป
แล้วในที่สุด...บาป หรือ จะสู้ บุญได้ วันที่ 28 คุณแม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ แม้จะยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ลูกชายตัวเย็นลง แต่ยังมีไอ อาเจียน แล้วก็น้ำมูกบ้าง ส่วนตัวยึดมั่นความดี สภาพร่างกายตอนนั้นก็ยังไม่ดีเท่าไหร่ อาศัยใจล้วนๆ ค่ะ
สรุปจำนวนคนที่ไปวัด โดย "ยึดมั่นความดี" จัดรถตู้ได้ 2 คันค่ะ ***มาวัดได้สำเร็จค่ะ มาครบทุกคน มาด้วยแรงบุญล้วนๆ***
แล้วทุกคนก็ปลาบปลื้มในบุญกันไปถ้วนหน้าเลยค่ะ มีน้ำตาแห่งความปลื้มปิติจากหมู่คณะด้วยค่ะ...
นี่คือส่วนหนึ่ง ของ การสร้างบุญ สร้างบารมี ของคนที่ยังมีวิบากกรรมอยู่ แต่ถ้าเรายอมแพ้ หรือถอยเสียตั้งแต่แรก ภาพแห่งความประทับใจ น้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ก็คงไม่มีให้เห็น คนที่ไม่เคยมาวัด ก็คงจะยังไม่ได้มา...หากเราถอดใจเสียก่อน...แล้วก็ยอมแพ้อย่างง่ายดาย
วันพรุ่งนี้ ก็เป็นอีกวันค่ะ ที่ตั้งใจไปตักบาตรพระ 15,000 รูป ชวนคนที่เชื่อข่าวไม่ดีของวัด ไปวัดได้อีกแล้ว เย้ดีใจจัง...คุณแม่ตอนนี้ ก็ยังไม่ค่อยหายดี
ตัวเราเอง แผลก็อักเสบอีกแล้ว เลือดออกจากปากแผล ตอนนี้ ก็ขอแรงบุญแรงใจ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนใน web ช่วยส่งกำลังใจให้ยึดมั่นความดีให้ทำสำเร็จด้วยนะคะ จองที่ตักบาตรแล้วด้วย แล้วที่ไปก็แข็งแรงกันทั้งนั้นเลย คุณตา เดินไม่ได้ ต้องนั่งรถเข็น คุณยายวัย 70 พึ่งออกจากโรงพยาบาล หนูน้อยวัย 11 เดือนพึ่งฟื้นไข้ เด็กน้อยวัย 12 ขวบ พึ่งฟื้นไข้ แล้วก็ตัวยึดมั่นความดี แผลผ่าตัดเกิดอักเสบ ซะงั้น..
สนุกกันหล่ะสิงานนี้....แต่ขอบอกค่ะ...ว่าสู้อย่างเดียว ไม่ถอยอยู่แล้ว
ยาวไปหน่อยนะคะ...อ่านไหวกันไหมคะ แหม...ก็หายไปนาน ไม่ได้เข้ามาเลย...คิดถึง web นี้มากๆ เลยค่า
ขอแบ่งบุญที่ "ยึดมั่นความดี" ได้ทำมาทุกๆ บุญ ให้ทุกๆ คนด้วยนะคะ...ได้บุญเท่าๆ กันเลยนะคะ สาธุ....
#2
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 04:33 PM
อ่านแล้วเห็นภาพค่ะ ว่าต้องสู้ขนาดไหน
ชีวิตนักสู้ ชีวิตนักสร้างบารมี แบบนี้แหล่ะ ที่หลวงพ่อเรียกว่า "เอาชีวิตเป็นเดิมพัน"
ขอบคุณสำหรับภาพสะท้อน ของ "ใจ" ที่ต้องรวบรวม "กำลัง" มาสร้างความดี หรือสร้างบารมีค่ะ
^^
อ้ายที่อยากมันก็หลอก อ้ายที่หยอกมันก็ลวง ทำให้จิตเป็นห่วงเป็นใย.."
พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร)
#3
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 05:33 PM
#4
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 05:52 PM
#5
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 06:58 PM
อยากจะบอกว่า เล่าเรื่องได้เก่งจังเลยค่ะ.....
ยังไงก็ต้องขออนุโมทนา สาธุการด้วยนะคะ
ใจใสๆกันทุกคนนะคะ ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากบุญเท่านั้นค่ะ
#6
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 07:23 PM
สู้เท่านั้น ถึงจะชนะ ครอบครัวนี้ โชคดีจริงๆ ที่ได้ เมียแก้ว แม่แก้ว ลูกแก้ว จขกท เป็นทุกอย่างที่กล่าวมา
พรุ่งนี้มาปลื้มกันอีกน่ะค่ะ
#7
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 08:00 PM

ไฟล์แนบ
#8
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 08:23 PM
...ขอให้อาการปวด...บรรเทาโดยพลัน
...ขอให้แผล....หายอักเสบในเร็ววัน
...ขอให้บุญรักษา...ขจัดวิบากให้สิ้น...เทอญ
#9
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 10:27 PM
#10
โพสต์เมื่อ 05 September 2009 - 10:38 PM
#11
โพสต์เมื่อ 06 September 2009 - 05:07 AM
#12
โพสต์เมื่อ 06 September 2009 - 10:27 AM
ขอเป็นกำลังใจให้
พี่ มีความอดทนสูงมาก
ดีจัง ที่พี่ชนะมาร
น่าภูมิใจเนอะ
#14
โพสต์เมื่อ 06 September 2009 - 06:57 PM
#15
โพสต์เมื่อ 07 September 2009 - 12:40 AM
สร้างบารมีใจเกินร้อยจริงๆ .....อ่านไปก็ปลื้มใจไปด้วย
โมทนาบุญกับบุญทุกๆบุญด้วยนะคะ
#16
โพสต์เมื่อ 07 September 2009 - 02:54 PM
#17
โพสต์เมื่อ 07 September 2009 - 05:32 PM
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ ๆ ค่ะ รักษาร่างกายไว้ให้แข็งแรง เพื่อการสร้างบารมี และช่วยงานหลวงพ่อนะคะ
#18
โพสต์เมื่อ 07 September 2009 - 06:05 PM
อ่านแล้วก็ปลื้มใจ และมีกำลังที่จะต่อสู้ต่อไป ช่วงชวนคนบวชนี่...ฝ่ายโน้นเค้าก็พยายามหาทางขัดขวางนะคะ แต่คุณ "ยึดมั่นความดี" ก็สามารถเอาชนะมาได้
คุณฟ้าร้าง (ฟ้ายังฟ้าอยู่) ...หายจากหน้าเว็บบอร์ดไปพักใหญ่เลยนะคะ
ความพร้อมเกิดขึ้น เมื่อเริ่มต้นลงมือทำ (โอวาทหลวงพ่อ 27/4/51)
ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจบุรุษให้หลงใหลได้มากเท่ากับสตรี ไม่มีสิ่งใดที่จะรัดตรึงใจสตรีให้หลงใหลได้มากเท่ากับบุรุษ
แท้จริงแล้วความรักก็เปรียบดั่งเครื่องพันธนาการ ที่มัดตรึงเหนียวแน่น ให้ลุ่มหลงอยู่ ย่อมจะต้องเวียนว่ายตายเกิดและจมอยู่ในกองทุกข์ร่ำไป
#19
โพสต์เมื่อ 08 September 2009 - 12:53 AM
#20
โพสต์เมื่อ 08 September 2009 - 04:39 AM
และขอให้บุญรักษา นะครับ