มี 13 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Pontana]

สมมุติถ้ากินเจตอนบวชพระ จะกลายเป็นว่าเรื่องมากมั้ยคับ (ไม่ต้องเป็นอาหารเจก็ได้คับ แค่ผลไม้บ้านๆกับน้ำเปล่าก็ดีแล้วคับ)

หรือว่าเราเป็นพระแล้วจะเลือกอาหารไม่ได้ครับ?
ผมไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ พี่ๆที่รู้ช่วยเมตตาให้ความรู้น้องคนนี้จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยครับ

[หัดฝัน]

หากต้องการบวชพระแบบเถรวาทแล้วล่ะก็ มีหลักในการฉันอาหารประเภทเนื้อสัตว์อยู่แค่ 3 ประการนี้เท่านั้นน่ะครับ คือ

1. ไม่ได้เห็นเขาฆ่า(แล้วนำมาให้เรา ซึ่งเป็นพระอยู่) หากเห็นเขาฆ่า ห้ามฉันครัีบ เป็นอาบัติ สามารถบอกญาติโยมได้ ว่าผิดพระวินัย
2. ไม่ได้ยินเขาฆ่า (แล้วนำมาให้เรา ซึ่งเป็นพระอยู่) หากได้ยินเขาฆ่า ห้ามฉันครับ เป็นอาบัติ สามารถบอกญาติโยมได้ ว่าผิดพระวินัย
3. ไม่ทราบว่าเขาฆ่ามาเพื่อเรา หากทราบหรือแน่ใจว่า เขาฆ่ามาเพื่อเรา อย่างนี้ ห้ามฉันครับ เป็นอาบัติ สามารถบอกญาติโยมได้ ว่าผิดพระวินัย

แต่ในกรณีที่เขาถวายเนื้อ ที่อยู่นอกเหนือจาก 3 กรณีข้างต้น ไม่สามารถปฏิเสธโดยบอกว่า ทานเจได้ครับ

[ศิษย์มีครู]

อาหารบางอย่างที่เป็นเนื้อสัตว์ คงไปห้ามโยมถวายไม่ได้แน่ๆ
แต่เราก็เลือกฉันแบบเงียบๆ เฉพาะที่เป็นพืชผักได้นี่ครับ (แบบนี้จะอาบัติไหม ?)

เป็นการประนีประนอม win win ทั้งสองฝ่ายนะครับ

ปล. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านความเห็นของผมก็แล้วกัน ครับ

[tnawut]

ถ้าเรียกร้องเอากับญาติโยม ว่าต้องถวายอย่างนั้นอย่างนี้(อาหารเจ) ต้องอาบัติครับ.. ถ้าเลือกฉันอาหาร ก็เข้าใจว่าอาบิติเช่นกันครับ

เสริมเรื่องเนื้อสัตว์ก็มีบางอย่างที่ห้ามฉัน และถ้าไม่เข้าประเภททั้งสามก็ฉันได้ครับ

[Tree]

มูลเหตุแห่งการกินเจ ๑
และสาเหตุแห่งการฉันอาหารเจของพระอย่างพระจีนอีก ๑
อันนี้ลองพิจารณาดูนะครับว่าเราบวชพระแบบเถรวาทแล้วควรจะฉันเจดีหรือไม่

[Pontana]

ขอบคุณพี่ๆทุกๆท่านที่ช่วยเมตตาแบ่งปันความรู้ครับ

[มือใหม่หัดถ่าย อิอิ]

เสริมเรื่องเนื้อสัตว์ที่ห้ามรับประทาน เท่าที่ทราบ มีเนื้อมนุษย์ เนื้อช้าง เนื้อม้า เนื้อเสือ เนื้องู อีกอย่างจำไม่ได้ใครทราบ ชี้แนะด้วยครับ

[tnawut]

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อมนุษย์
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาคนที่มีศรัทธาเลื่อมใสมีอยู่ เขาสละเนื้อของเขาถวายก็ได้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อมนุษย์ รูปใดฉัน ต้องอาบัติถุลลัจจัย อนึ่ง ภิกษุยังมิได้
พิจารณา ไม่พึงฉันเนื้อ รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อช้าง
[๖๐] ก็โดยสมัยนั้นแล ช้างหลวงล้มลงหลายเชือก สมัยอัตคัตอาหาร ประชาชน
พากันบริโภคเนื้อช้าง และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อช้าง
ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉนพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรจึงได้ฉัน
เนื้อช้างเล่า เพราะช้างเป็นราชพาหนะ ถ้าพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบคงไม่ทรงเลื่อมใสต่อพระสมณะ
เหล่านั้นเป็นแน่ ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติ
ห้ามแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อช้าง รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อม้า
สมัยต่อมา ม้าหลวงตายมาก สมัยอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้อม้า และ
ถวายแก่ภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อม้า ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า
ไฉนพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรจึงได้ฉันเนื้อม้าเล่า เพราะม้าเป็นราชพาหนะ ถ้าพระเจ้าอยู่หัว
ทรงทราบ คงไม่เลื่อมใสต่อพระสมณะเหล่านั้นเป็นแน่ ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มี
พระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉัน
เนื้อม้า รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อสุนัข
สมัยต่อมา ถึงคราวอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้อสุนัข และถวายแก่พวก
ภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อสุนัข ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า
ไฉนพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรจึงได้ฉันเนื้อสุนัขเล่า เพราะสุนัขเป็นสัตว์น่าเกลียด น่าชัง
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามแก่ภิกษุทั้งหลาย
ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อสุนัข รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้องู
สมัยต่อมา ถึงคราวอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้องู และถวายแก่พวกภิกษุ
ผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้องู ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน
พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรจึงได้ฉันเนื้องูเล่า เพราะงูเป็นสัตว์น่าเกลียดน่าชัง แม้พระยานาค
ชื่อสุปัสสะก็เข้าไปในพุทธสำนักถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วได้ยืนอยู่ ณ ที่ส่วนข้างหนึ่ง
ได้กราบทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า บรรดาที่ไม่มีศรัทธา ไม่เลื่อมใสมีอยู่
มันคงเบียดเบียนพวกภิกษุจำนวนน้อยบ้าง ของประทานพระวโรกาส พระพุทธเจ้าข้า ขอพระ-
*คุณเจ้าทั้งหลายโปรดกรุณาอย่าฉันเนื้องู ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคทรงชี้แจงให้พระยานาคสุปัสสะ
เห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วยธรรมีกถา ครั้นพระยานาคสุปัสสะอันพระผู้มีพระภาค
ทรงให้เห็นแจ้งสมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วยธรรมีกถาแล้วถวายบังคมพระผู้มีพระภาคทำ
ประทักษิณกลับไป
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทำธรรมีกถา ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ในเพราะเหตุ
แรกเกิดนั้น แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้องู รูปใดฉัน
ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อราชสีห์
สมัยต่อมา พวกพรานฆ่าราชสีห์แล้วบริโภคเนื้อราชสีห์ และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยว
บิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อราชสีห์แล้วอยู่ในป่า ฝูงราชสีห์ฆ่าพวกภิกษุเสีย เพราะได้กลิ่นเนื้อ
ราชสีห์ ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามภิกษุ
ทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อราชสีห์ รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือโคร่ง
สมัยต่อมา พวกพรานฆ่าเสือโคร่งแล้วบริโภคเนื้อเสือโคร่งและถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยว
บิณฑบาต พวกภิกษุฉันเสือโคร่งแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือโคร่งฆ่าพวกภิกษุเสียเพราะได้กลิ่นเนื้อ
เสือโคร่ง ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้าม
ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือโคร่ง รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือเหลือง
สมัยต่อมา พวกพรานฆ่าเสือเหลือง แล้วบริโภคเนื้อเสือเหลืองและถวายแก่พวกภิกษุ
ผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อเสือเหลืองแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือเหลืองฆ่าพวกภิกษุเสีย
เพราะได้กลิ่นเนื้อเสือเหลือง ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาค
ทรงบัญญัติห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือเหลือง รูปใดฉัน
ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อหมี
สมัยต่อมา พวกพรานฆ่าหมีแล้วบริโภคเนื้อหมี และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต
พวกภิกษุฉันหมีแล้วอยู่ในป่าเหล่าหมีฆ่าพวกภิกษุเสียเพราะได้กลิ่นเนื้อหมี ภิกษุทั้งหลายกราบทูล
เรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อหมี รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือดาว
สมัยต่อมา พวกพรานฆ่าเสือดาวแล้วบริโภคเนื้อเสือดาว และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยว
บิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อเสือดาวแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือดาวฆ่าพวกภิกษุเสีย เพราะได้กลิ่น
เนื้อเสือดาว ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาค ทรงบัญญัติ
ห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือดาว รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ.

ที่มา :: http://www.watkoh.co...hp?topic=1531.0

[นักรบทิศตะวันตก]

กินเจทำไมกินเพื่ออะไร
ได้บุญตรงไหน ช่วยบอก

[จันทร์ยิ้ม]

ประมาณว่า พระเทวทัตขอให้พระพุทธเจ้าบัญญัติไม่ให้พระภิกษุฉันท์เนื้อสัตว์ แต่พระพุทธเจ้าไม่ทรงบัญญัตไว้

รวมทั้งขอให้พระอยู่ป่าก็ไม่บัญญัติ เป็นต้น

[หัดฝัน]

ตอบเจ้าของกระทู้ คำว่า เขาฆ่ามาเพื่อเรา มีตัวอย่าง เป็นอย่างนี้น่ะครับ

คือ เมื่อพระภิกษุท่านเดินธุดงค์ไปตามหมู่บ้าน ครั้นพอถึงเวลาพลบค่ำ แต่ยังไม่ถึงทีี่หมายของท่าน ท่านจึงขอแวะพักที่หมู่บ้านข้างทาง
ครั้นพอเดินไปขอพักที่บ้านหลังหนึ่ง แลเห็นไก่ที่เจ้าของบ้านเลี้ยงไว้ จากนั้น ก็เข้่าไปขอพัก

เจ้าของบ้านก็จัดที่พักถวายให้พระท่านพัก 1 คืน

ครั้นพอรุ่งเช้า พระท่านเห็นไก่ต้มมาวางตรงหน้า พร้อมๆ กับเห็นว่า ไก่ที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้เมื่อคืน หายไปแล้ว
อย่างนี้แหละครับ ที่เรียกว่า สงสัยว่า ฆ่าไก่มาเพื่อเรา สามารถบอกปฏิเสธได้ เพราะเป็นอาบัติ

แต่หากเป็นเนื้อสัตว์ที่วางขายอยู่ตามท้องตลาด จะถือว่า ฆ่ามาเพื่อเราหรือไม่
ก็ต้องถามกลับไปว่า ถ้าเรากำลังจะไปซื้อ แต่มีคนอื่นมาซื้อตัดหน้าเรา ถามว่า เจ้าของร้านเขาจะขายคนอื่นไหมครับ
คำตอบก็คือ ขายใช่มั้ยครับ แล้วอย่างนี้จะเรียกว่า ฆ่ามาเพื่อเราได้อย่างไรครับ

[WISH]

- เมื่อเป็นเนื้อนาบุญ ย่อมต้องอาศัยนิสสัย4 อันนำมาซึ่งความสันโดษ เป็นคุณธรรมที่ทำให้เป็นผู้บริสุทธิ์
- ในส่วนของยถาสันโดษในบิณฑบาต ประกอบด้วยองค์3 คือ
1. ความยินดีตามได้ในบิณฑบาต เช่น เมื่อภิกษุออกบิณฑบาต ไม่ว่าจะได้รับอาหารดีเลวอย่างใดมาก็ตาม ย่อมยินดีบริโภคอย่างนั้น ไม่ต้องการอย่างอื่นอีก ถึงจะได้ก็ไม่รับ
2. ความยินดีตามกำลังในบิณฑบาต เช่น เมื่อภิกษุได้รับบิณฑบาตที่เหมาะกับสุขภาพร่างกายของตน ก็ยินดีในบิณฑบาตนั้น ไม่เที่ยวเพ่งเล็งหรือแสวงหาบิณฑบาตอื่นอีก หรือแม้ได้รับถวายบิณฑบาตที่ดี แต่ไม่เหมาะกับสุขภาพของตน ก็ไม่หวงแหนไว้ แต่นำไปถวายภิกษุอื่น
3. ความยินดีตามสมควรในบิณฑบาต ภิกษุบางรูปมีบุญมาก ได้รับบิณฑบาตอันประณีตจำนวนมาก ก็แบ่งถวายแก่พระเถระผู้บวชนาน ผู้เป็นพหูสูต ผู้มีลาภน้อย หรือผู้อาพาธ ตนเองบริโภคส่วนที่เหลือ

[นักรบทิศตะวันตก]

งั้นใครกินเจก็ศิษย์พระเทวทัตอะดิ

[ธรรมวชิร]

ตอนผมบวชพระ ๗ พันตำบล พระก็ราวๆ หมื่่นเศษๆ ราวๆ ๐๖.๓๐ น. อาหารต้องถูกส่งถึงที่สภาธรรมกายสากลแล้ว และกระจายไปทุกแลมป์

พอมานั่งตรึกอีกนิดตอนก่อนฉันเช้า คิดว่าคณะศรัทธาญาติโยมคงต้องตื่นตั้งแต่ดึกดื่นตั้งแต่ ตีสาม(หรืออาจจะมากกว่า) เพื่อทำอาหารในเวลา สามชั่วโมง เพื่อให้เนื้อนาบุญทันฉันเช้า ต่อด้วยอาหารเพล แค่นี้ผมก็ทราบซึ้งในศรัทธาญาติโยมแล้ว สาธุ สาธุ สาธุครับ

สมัยก่อนมีอยู่พักนึงก็ไปร่วมกินเจ เพราะแถวๆบ้านมีตลาดเจ พอหมดเจก็กินปกติ ยิ่งได้มาทราบว่าเสาเหตุหนึ่งที่ที่เมืองจีน ไต้หวัน พระท่านจำเป็นต้องฉันเจ ก็เพราะจำนวนพระและโยมในแต่ละวัดมีไม่น้อยนับหลักร้อยและพัน หลังสงครามโลกการกินอยู่ก็อัตคัดทั้งพระและโยม ต้องดูแลตัวเองอย่างมาก รวมถึงการเสี้ยงสัตว์ในภูมิประเทศตามฤดูกาลไม่ทันการแน่ๆ รวมถึงความเชื่อในฝ่ายมหายาน สอดคล้องลงตัวครับ

หลวงพ่อท่านเรียกระดมพลแล้ว ขอไปรายงานตัวเข้าร่วมเป็นพระพี่เลี้ยงก่อนครับ ( โบสถ์แรก ที่วัดเบญฯ ปี 2528 รุ่นที่ 13 โบสถ์ที่สอง วัดธัญผล ปทุมธานี ปี 2552 รุ่น ๗ พันตำบล โบสถ์ที่สามยังไม่รู้ครับ 2553 รุ่นพระพี่เลี้ยง ๑ แสนรูป แต่ยังคบกับผมได้ ฮ่า ฮ่้า ฮ่า)

รักจะบวชเป็นพระ คงต้องสละบางอย่าง ทิ้งบางอย่าง วางบางสิ่งไว้เบื้องหลัง แล้วฝึกตนบำเพ็ญตะบะ ฝึกเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย ตั้งใจอยู่ในสมณะธรรม ก็จะมีความสุขตลอดการอบรมครับ สาธุล่วงหน้าครับ