มี 11 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[จันทร์กลมใส]

ขอบ่นหน่อยนะคะ

ไม่มีสมาธิเลย
เพราะว่า มีครอบครัวหนึ่ง ผู้ใหญ่ 5 คน เด็ก 2 คน มานั่งล้อมเรา เพราะมีที่ว่าง ด้านหน้า และซ้ายขวา
ตะโกนคุยกันไปข้ามหัวไป ข้ามหัวมา
ผู้ใหญ่น่ะไม่มีปัญหาหรอก ถึงเวลาก็นั่งกันเงียบดี แต่เด็ก 2 คน
คนหนึ่งซนมากน่าจะ 3 ขวบ อีกคนน่าจะ 1 ขวบ ร้องอ้อนกินนมตลอดเวลา แอ๊ๆๆ

ผู้ใหญ่นั่งหลับตาสบายใจมาก แต่เด็กวิ่งเล่นจนมาเหยียบเรา เราจุ๊ๆ เค้าก็ไม่สนใจ
เราจึงสะกิดยายของเค้าบอกให้เด็กนิ่งๆ ยายเค้าดุนิดๆ ดึงมาให้นอนตัก แล้วก็นั่งต่อไป

เด็กนอนตัก แต่เอาเท้าไปพาดพนักพิงแม่เรา แล้วก็ถีบๆๆ เล่น
เผลอๆ เอาพัดมาฟาดตรงหน้าตักเรา พั่บ พั่บ

พยายามทำใจให้ใส แต่เย็นไม่ไหวแล้วอ่า พาเด็กมาสร้างบารมี หรือไรเนี่ย
คนรอบข้างพยายามบอกให้พาไปฝากศูนย์เด็ก ยายเค้าก็หัวเราะแหะๆ แล้วนั่งต่อไป

คุณน้าอีกด้านนึงบอกว่า ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ คนอื่นเสียสมาธิกันหมดเพราะเด็กคนเดียว
ให้เอาไปฝากที่ศูนย์เด็ก หรือไปนั่งโซนที่มีเด็ก+ผู้ปกครองเถอะ

ครอบครัวนี้ก็เฉยๆ ยิ้มๆ

จนช่วงเพล ครอบครัวนี้ล้อมวงกินข้าววงใหญ่ ที่นั่งใครวางอยู่ไม่สนใจ
ดันออกไปจากวงทั้งหมด (คนอื่นไปรับข้าวทิ้งที่นั่งไว้)
เด็กก็วิ่งเล่นเหยียบข้าวของคนอื่น เค้าก็กินข้าวสนุกเฮฮากัน

จนสุดท้ายทุกคนเห็นว่าครอบครัวนี้ไม่มีทีท่าจะขยับทำอะไร
ทุกคนที่รายล้อม รวมทั้งครอบครัวเรา ก็ค่อยๆทยอยเก็บของหนีีไปแทน
จนที่นั่งว่างโล่ง ห่างๆจากครอบครัวนี้แทน จึงสงบสติอารมณ์ขึ้นมาได้

ทั้งๆที่หัวหน้าห้องก็ประกาศให้ไปฝากศูนย์เด็ก หรือไปโซนผู้ปกครอง-- ก็ไม่ทำ
ทั้งๆที่คนรอบข้างบอกให้ย้ายไปเถอะ-- ก็ไม่สน
ใจเค้าทำด้วยอะไรหนอ จึงไม่ใยดีต่อคำพูดเหล่านั้น

ขอบ่นหน่อยนะคะ ใครมีคำชี้แนะ โปรดชี้แนะด้วยเถอะค่ะ
เรายังปราบ "โทสะ" ไม่สำเร็จ (ปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆยังไม่ถึงปี)

----------------------------------------------------------------------

อีกเรื่องนึง คือ

น้องๆที่จัดการเรื่องเข้าห้องน้ำ (สาธุที่มีใจอยากจัดระเบียบ)
แจกถุงใส่รองเท้า ให้เข้าที่ทางเข้า ออกที่ทางออก
ทุกคนก็พยายามจะทำกัน
แต่
รองเท้าเปลี่ยนมันย้ายไปอยู่ที่ทางออกกันหมด ไม่มีรองเท้าใส่
ทุกคนก็เดินไปที่ทางออกเพื่อไปเอารองเท้าเปลี่ยน
แล้วก็เดินสวนคนออกกลับเข้ามาใหม่ ก็ชนกันอยู่ดี

บางคนเท้าเปล่าไม่ใส่มันซะเลย ก็เดินออกทางเข้าเหมือนเดิม
ก็เข้าห้องน้ำใกล้ประตูทางเข้า ก็เลยออกประตูนั้น

บางคนจอดรถใกล้ประตูทางออกก็เดินมาเข้าที่ทางออก ขี้เกียจอ้อมน่ะ
เราว่ามันโกลาหลไปกันใหญ่ ที่ไปตะโกนว่าอย่าเข้าทางออก อย่าออกทางเข้า

บางคนใจใสก็ยอมทำตาม บางคนหงุดหงิดก็ดื้อจะเข้าอ่ะ
โดยเฉพาะคนแก่อย่างแม่ดิฉัน ไม่อยากเดินไกล
จะเข้าห้องน้ำห้องแรกๆ แล้วก็เดินออกทางนั้นเลย (แม่ก็ดื้อเหมือนกัน )

เราอยากเสนอว่า ให้เข้าซ้ายออกซ้าย เข้าขวาออกขวาเถอะ
เพราะที่ผ่านๆมาไม่เคยจัด ก็ไม่เคยชนกันซะที แบ่งปันกันไปสบายๆ ทุกคนมีน้ำใจทั้งนั้น
พอมาจัด 2-3 เดือนนี่ (เฉพาะต้นเดือน) ดูวุ่นกว่าเดิมอีก
..........................................

บ่นยาวมา 2 เรื่อง ต้องขออภัย ถือเป็นการระบายความหงุดหงิด
เรากำลังปรับตัว เรื่อง "โทสะ" อยู่

[Nee-Sansanee 2]

การขัดขวางการทำความดีของผู้อื่นเขาเรียกว่าเทวบุตรมาร และมีผลเป็นวิบากกรรมต่อไปตัวเองจะปฎิบัติธรรมลำบาก
จะตัวเล็กตัวน้อยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม กรรมเกิดแล้วย่อมมีผล คุณแม่จ๋าอย่าทำหนูเลยเอาหนูมาไว้ตรงนั้ทำไมกัน

อีกฝ่ายหนึ่งต้องได้ฝึกขันติบารมี เมตตาบารมี และต้องย้อนถามตัวเองด้วยเป็นกรรมเก่าของเราหรือเปล่า หรือว่าเป็น
กรรมใหม่ของเขา

เข้าใจความรู้สึกนี้มาก ๆ เลยละบอกได้คำเดียวคนมือใหม่กว่าจะทำใจได้ไม่ให้ติดกระโหลกกะลาบุญตกบุญหล่นซิยาก
หลายเด้ ยังทำใจ "สักแต่ว่า........." ยังไม่ได้ ๆๆๆๆ

ก็ see heart ทุก ๆ ฝ่ายแหละ นี่แหละเราจึงจำเป็นต้องเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธกัน ฟื้นฟูพุทธศาสนาจะได้เข้าใจสิ่งดี ๆ
เหมือน ๆ กัน ทำเหมือน ๆ กัน เอาละนะต้องแก้ที่ต้นเหตุ รับรองมาบวชอุบาสิกาแก้วกันมาก ๆแล้วปัญหาจะหมดไป

[usr37097]

จะเอาบุญใหญ่ ก็ต้องโดนขัดขวางกลั่นแกลงเป็นเรื่องธรรมดา (ต้องโทษมาร)

การเปลี่ยนคนอื่นให้สงบ นั้นยากแล้ว
เปลี่ยนตัวเองให้สงบ ยิ่งยากกว่า

จันทร์-เสาร์ จขกท. ก็ซ้อม เข้ากลางให้ดีๆ สิคับ
วันอาทิตย์ มาแต่เช้า แล้วรีบมาจองที่นั่งข้างหน้า หลวงพ่อเลยครับ

"แม้หนีเข้าไปทำสมาธิในป่าสงบ ก็จริงแต่ถ้าเจอเสือ,งู,ตะขาบ ฯลฯ จะยิ่งน่ากลัวกว่า เจอคนกำลังฝึกตัวเอง หรือบุญน้อย"

"เวลาดูหนังละคร เราทนได้" "ดูศูนย์กลางกายให้เหมือนดูละคร ทนได้?"

ต้องเข้าถึงถึงธรรมกายให้ได้ แล้วไปเอาคืนเลยครับ

[PTDL]

ต้องเอาอุเบกขาวางแล้วจัดการเด็กไปสักทีสองที อันนี้ล้อเล่นอะ
แต่ก็ขอตำหนิคุณว่าปล่อยให้มีใครมารบกวนส่วนรวมได้ไง สวมวิญญาณเจ้าของบ้านเจ้าของวัดแล้วก็พาเด็กกับแม่ไปที่ศูนย์เด็กเลย ถ้าไม่ยอมก็เรียก security guard

[nawut]

ดีนะไม่มาอยู่ใกล้ผม ตีซะพั่ว แล้วค่อยคุยกัน... ด้วยความเป็นห่วง เรื่องนี้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มีวิบากกรรมครับ เมื่อเวลาจะเข้าถึงธรรมจะมีมารมารบกวนให้หลุดออกจากสมาธิ หรือเข้าถึงธรรมยากกว่าผู้อื่น

แนะนำผู้ปกครองเขาให้เอาเด็กไปศูนย์รับเลี้ยงเด็กใต้สภาได้ครับ

[จันทร์กลมใส]

อ่านคำตอบของทุกคนแล้วอารมณ์ดีเลย

ต้องฝึกอีกเยอะเลยค่ะ ปกติจะนั่งเกือบกลาง แต่แม่นั่งเก้าอี้เลยได้แค่เกือบกลาง

คิดว่าคงเป็นกรรม ไปทำเค้าไว้มั๊ง

ว่แต่ระบบใหม่ต้องคลิกคำตอบทุกอันนี่ งง แฮะ

[WISH]

จนสุดท้ายทุกคนเห็นว่าครอบครัวนี้ไม่มีทีท่าจะขยับทำอะไร
ทุกคนที่รายล้อม รวมทั้งครอบครัวเรา ก็ค่อยๆทยอยเก็บของหนีีไปแทน
จนที่นั่งว่างโล่ง ห่างๆจากครอบครัวนี้แทน จึงสงบสติอารมณ์ขึ้นมาได้

- ตัดสินใจถูกแล้ว ใช้หลักสัปปายะไว้ก่อน ในเมื่ออาวาส อาหาร ธรรมะ เป็นที่สบายแล้ว แต่ยังขาดในเรื่องบุคคลเป็นที่สบาย ก็ควรย้ายหาทำเลที่พบบุคคลเป็นที่สบาย
- พึงระวังการกระทบกระทั่งระหว่างสาธุชน เพราะแต่ละท่านฝึกตนมาไม่เท่ากัน แถมเราก็ยังไม่มีสิทธิเฉียบขาดหรืออำนาจบารมีพอที่จะแนะนำท่านเหล่านั้นได้ เก็บเอาไว้ก็เป็นเรื่องเป็นราว ปล่อยให้เป็นลมเป็นแล้งดีกว่า อภัยให้พี่ๆน้องๆวงบุญนะ แล้วตั้งจิตอธิษฐานว่านับแต่นี้ต่อไป ขอให้แวดล้อมไปด้วยบุคคลเป็นที่สบาย แล้วธรรมะเราจะก้าวหน้าเป็นอัศจรรย์

[ณ ๐๗๒]

ต้องหลีกเลี่ยงที่จะไปนั่งกลางวงของสาธุชนที่มากันเป็นกลุ่ม หรือมาเป็นครอบครัวค่ะ
เพราะจะเกิดปัญหาอย่างที่เล่ามา เราต้องเป็นคนขยับเพื่อเปลี่ยนที่นั่ง ไปนั่งข้างๆ แทนการนั่งตรงกลาง บรรยากาศก็จะดีขึ้นนิดหน่อย

ที่บอกแล้วเค้าก็เฉยๆ ไม่ยอมย้าย ไม่ยอมเปลี่ยนที่ ก็คงเพราะมาตรฐานไม่เท่ากัน สำหรับตัวเค้า ก็คงคิดว่าแค่นี้เรื่องเล็กน้อย ทนนิดทนหน่อยจะเป็นไรไป

[คนรักบุญ]

ช่วงนี้ มีสาธุชนใหม่จำนวนมากค่ะ
คิดว่ามาจากโครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน
และคนใหม่ก็ยังไม่น่าจะเข้าใจเรื่องการสร้างวิบากกรรมในขณะปฏิบัติธรรมมากนัก
ก็คงต้องใช้หลัก การช่างสังเกตเพื่อเลือกสรรที่ที่เหมาะสมกับเรา
ใช้ความอดทน อดกลั้น ถ้าเลือกดีแล้ว แต่ยังเจอสิ่งที่ไม่ชอบใจ
อภัยในความไม่รู้ของเขา
และจดจำข้อมูล เพื่อหลีกเลี่ยงในครั้งต่อไป

สำหรับกระทู้นี้ คนรักบุญตั้งใจอ่านมากเลยค่ะ
เพราะมากันเป็นครอบครัวใหญ่เหมือนกัน
ก็เกรงว่าอาจเป็นครอบครัวเราที่เผลอไปทำอะไรให้ใครขุ่นข้องหมองใจหรือเปล่า
แต่เราจะส่งเด็ก ๆ ไปไว้ที่ศูนย์เด็ก หรือ ขอบริมสภา
เพราะไม่ต้องการให้เด็กน้อยของเรามีวิบากติดตัว
จะมาพร้อมหน้ากันตอนทานข้าว สนุกสนานวุ่นวายทีเดียว
อ้อ! ศัพท์ของพวกเราจะบอกว่า เอาเด็ก ๆ ไปเก็บค่ะ

[ดินสอแห่งธรรม]

...บ่นได้ครับ แต่อย่าบ่อย อิอิ เดี๋ยวริ้วรอยจะตามมานะ

...มารน่ะ ไม่ใช่หมู เขาก็จัดผัง เอาคนวุ่นวายไปหาคนอยากหนีความวุ่นวาย เอาเรื่องร้ายๆไปหาคนอยากสงบ เอาเสียงดังๆไปหาความเงียบ เอาความร้อนไปสู่ที่เย็นๆ ..เรียกว่า ทำทุกอย่างในทางตรงข้ามเพื่อไม่ให้สร้างบารมีได้ง่ายๆไง ยิ่งใครมีวิบากอยู่ก็ยิ่งง่ายและรุนแรงต่อการขัดขวางนั่นแหละครับ

..วิธีแก้ก็มีหลายวิธีนะ บางทีก็หนีได้ ย้ายที่ได้ (แต่ก็อาจโดนมากวนอีก) แก้ด้วยหนีไปก็จะไม่ค่อยเกิดศัตรู(กับพ่อแม่เด็กหรือท่านอื่นๆ) เรียกว่า ปิดวิบากนี้ก็เป็นทางที่ดีเหมือนกัน แต่ต้องอธิษฐานช่วย คือ ..ให้ได้นั่งสถานที่ที่สงบๆ ผมแนะนำไม๊? นั่งหน้าๆสิ มาเร็วๆ ปิดมือถือด้วย ตั้งใจนั่งดีๆ เพราะข้างหน้าจะเงียบกว่า แต่ข้อเสียคือ ร้อนนนนนมากกกก เหอๆ มารมานร้ายสุดๆ และเกร็งนิดนึงคือใกล้หลวงพ่อ ถ้าเราพลาดก่อเสียงหรือมีคนมากับเราไปก่อความวุ่นวาย ไม่นานเล๊ย เจ้าหน้าที่มาเพียบ ถ้าไม่เชื่อ เท่ากับทำบาปกับเจ้าหน้าที่อีก และทำบาปต่อหน้าหลวงพ่อเลยทีเดียว บาปจะหนักกว่ามาก ถ้านั่งด้านหน้าแล้วไม่ตั้งใจไม่ควบคุมตัวเราให้ดี ( เป็นการแลกกัน) หุหุ

[บัว 4 เหล่า]

อด แล้ว ก็ ทน คะ เคยมีประสบการณ์เหมือนกันแต่ถ้าเรายิ่งร้อน ใจก็จะร้อนตามไปด้วยจะนั่งสมาธิไม่ได้เลยแถมได้บาปทางความคิดอีก ทางที่ดีย้ายที่ไปดีกว่าคะหรือไม่สามารถย้ายได้จริง ๆ ก็ให้คิดเสียว่าเป็นการฝึกใจของเราเองเวลาเราไปอยู่ในที่คนเยอะหรือทางโลกจะทำให้เรามีสติมากกว่าคนอื่น

[usr29468]

เจอแบบ จขกท.เหมือนกัน รำคาญยิ่งกว่า ยุงแมลงวันเสียอีก พอเลิกนั่ง ไปเจอเด็กกำลังซนๆ เลยเข้าไปถาม หนูเคยเห็นองค์พระ,ดวงแก้งบ้างไหม?
เด็กตอบว่า เห็นแต่องค์พระอยู่ในท้อง ตอนนี้ก็ยังเห็นอยู่ ผมเลยกลับบ้านไปนั่งสมาธิแข่งสู้เด็กซะเลย

มันน่าเจ็บใจยิ่งนัก