พอถามเขาก็บอกว่า ลิงมันกลัว มีใครพอรู้บ้างใหมครับ
***กรรมอะไรที่ทำให้ ลิง กลัวตุ๊กตาจระเข้สุดชีวิต***
#1
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 08:02 AM
พอถามเขาก็บอกว่า ลิงมันกลัว มีใครพอรู้บ้างใหมครับ
#2
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 09:01 AM
รู้แต่ว่ามันเกลียดกะปิสุดๆ
#3
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 01:22 PM
ลิงที่วัดเขาตะเกียบ (ประจวบฯ) หรือปล่าวค่ะ?
สงสัยเพราะ.....
**เรี่องลิงกับจระเข้**
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลิงกับจระเข้เป็นเพื่อนกัน สัตว์ทั้งสองตกลงกันว่าจะแลกเปลี่ยนอาหารกันกิน แต่ลิงเป็นสัตว์ที่รู้มาก เอาเปรียบเพื่อน เห็นแก่ตัวไม่ยอมเก็บผลไม้ให้จระเข้กิน หรือเก็บผลไม้ที่ไม่ดีให้ ส่วนจระเข้ผู้มีความซื่อสัตย์ต่อเพื่อน นำปลามาให้ลิงเสมอ
วันหนึ่ง จระเข้จะสอนให้ลิงสำนึกตัว จึงได้ชวนลิงไปจับปลาด้วยกัน ให้ลิงนั่งบนหลังของตน พอถึงกลางแม่ จระเข้จึงพลิกตัวกลับแล้วกล่าวกับลิงว่า ผลไม้ที่ลิงเก็บมาให้ตนนั้น เน่าเสียเป็นประจำ คงจะอร่อยเหมือนเจัาผู้ว่ายน้ำไม่เป็นแต่กำลังจะจมน้ำตาย ว่าแล้วจระเข้ก็ดำน้ำลงไป ลิงผู้ว่ายน้ำไม่เป็นใกล้ตายจึงได้คิด รู้สึกสำนึกผิดขอโทษและขอชีวิตในวินาทีสุดท้าย จระเข้ผู้มีน้ำใจเมี่อเห็นว่าลิงได้รับบทเรียนอันใหญ่หลวงแล้ว จึงลากลิงกลับเข้าฝั่งโดยปลอดภัย
ตั้งแต่นั้นมา ลิงก็เลิกนิสัยเห็นแก่ตัว กลายเป็นลิงนิสัยดี ไม่เอาเปรียบจระเข้อีกเลย
#4
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 01:40 PM
ไฟล์แนบ
#5
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 04:18 PM
เรื่องก็มีอยู่ว่า พระโพธิสัตว์เกิดเป็นพญาลิง ทุกๆ วันมักกระโดด ข้ามน้ำแห่งหนึ่งไปหาอาหารเสมอ ปรกติแม่น้ำนี้กว้างใหญ่มาก ลิงพระโพธิสัตว์ ไม่สามารถกระโดดทีเดียวพ้นได้ จะต้องอาศัยโขดหินโขดหนึ่งกลางแม่น้ำ โดยกระโดดไปบนโขดหินนั้น แล้วกระโดดอีกครั้ง ก็จะถึงฝั่งได้ วันหนึ่งนางจระเข้เห็นลิงโพธิสัตว์ แล้วก็อยากกินเนื้อลิง จึงไปเว้าวอนจระเข้สามี(เทวทัต) ให้ไปจับมาให้หน่อย จระเข้สามี ก็ไปสังเกตพฤติกรรมอยู่วันหนึ่ง ก็รู้ว่า พญาลิงไม่สามารถกระโดดเข้าน้ำได้ในทีเดียว ต้องอาศัยโขดหินกลางน้ำ อย่างนี้ไม่ยากไม่ยาก
คิดแล้ว วันหนึ่งก็แอบซุ่มอยู่รอจนพญาลิงกระโดดข้ามน้ำไปหาอาหารเรียบร้อยแล้ว ก็คิดลงมือจู่โจมตอนขากลับ โดยไปนอนทับโขดหินรอไว้อยู่นั่นเอง เพราะพิจารณาแล้วไม่มีจุดอื่นอีกแล้ว พญาลิงต้องใช้โขดหินนี้เท่านั้น ถึงจะกลับได้
เมื่อพญาลิงหาอาหารเสร็จกลับมา ขณะกำลังจะกระโดดข้ามก็ผิดสังเกตุเอ๊ะทำไมโขดหินรูปร่างแปลกไป พิจารณาถ้วนถี่ ก็ตะโกนไปว่า เจ้าเป็นจระเข้ใช่มั้ย จระเข้เห็นแผนแตก จึงยอมรับว่า ใช่ ข้าเอง แต่เจ้าไม่มีทางหนีได้อีกแล้ว รีบกระโดดมาให้ข้ากินเสียดีๆ
พญาลิงมองดูก็รู้ว่าไม่มีทางอื่น ที่จะกลับได้ นอกจากต้องอาศัยโขดหินนี้เท่านั้น และแล้วไอเดียก็บรรเจิด ถามว่า "เจ้าจะกินข้ายังไง หรือ เจ้าจระเข้ จระเข้จึงอ้าปากให้ดูว่า อย่างนี้ไงล่ะ ฉับพลันที่อ้าปากสายตาก็ปิดลงนิดนึง จังหวะนั้น พญาลิงไม่รอช้า กระโดดข้ามไปเหยียบหัวจระเข้ แล้วกระโดดขึ้นฝั่งทันที จระเข้เจอไม้นี้ก็จัดการกับพญาลิงไม่ทันการเสียแล้ว จึงยกนิ้วให้ อ้อ ลืมไป มันยกนิ้วไม่ได้ จึงกล่าวชื่นชมว่า พญาลิง เก่งจริงๆ แล้วก็จากไป
#6
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 05:20 PM
ขอบคุณค่ะ...ได้อ่านเพิ่มอีก 1 เรื่อง
#7
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 07:09 PM
#8
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 07:23 PM
เป็นสรณะภายใน เทียงแท้
กว่านี้ บ่ มีใด เทียบได้
น้อบนบท่านไว้แล ค่ำเช้าสุขเสมอ
เอาบุญมาฝากจ้า นั่งสมาธิเยี่ยมไปเลย แถมไปติดจานมาอีกด้วย เด็กชาวเขานี้น่ารักนะแม้คุยไม่รู้เรื่องก็ตามล่ะ สนุกดี
#9
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 08:07 PM
#10
โพสต์เมื่อ 01 November 2006 - 09:17 PM
#11
โพสต์เมื่อ 02 November 2006 - 04:22 PM
แต่ยังงง ว่า ทำไม ลิงถึงกลัวจระเข้ล่ะ เพราะในชาตินั้นลิงพระโพธิสัตว์ ก็ไมได้กลัวจระเข้
#12
โพสต์เมื่อ 06 November 2006 - 08:23 PM
- ไมโคร (เพลง หยุดมันเอาไว้)
"แค่หลับตา... (ลบเลือนทุกสิ่ง เหลือเพียงหนึ่งเดียว) เธอจะเห็นยามเธอหลับตา... (ใช้ใจสัมผัสและมองสิ่งนั้น) เธอจะเห็นตัวฉันเป็นอย่างที่เป็น"
- อุ๊ หฤทัย (เพลง แค่หลับตา)













