มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[pumpkin]

คือผมเห็นที่วัดพระธรรมกายนั้นเป็นวัดที่มีคนมาเลี้ยงพระมาก เพราะฉะนั้นเวลาที่พระวัดเราไปเดินบิณฑบาตรแล้วรับอาหารที่สาธุชนนำมาใส่บาตรแล้ว ผมเห็นว่ามีอาหารเป็นจำนวนมากที่พระท่านไม่ได้ฉัน อาจจะเอาไปให้เด็กวัดกินหรือเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่ ผมรู้สึกว่าถ้าพระฉันอาหารที่เราถวายแล้วนำแรงที่ได้จากการฉันอาหารที่เราถวายนั้นไปบำเพ็ญสมณธรรม เราก็คงได้บุญเต็มที่ จึงมีคำถามว่า

1. ของที่เราใส่บาตรแล้วพระได้ฉันภัตตาหารที่เรานำมาใส่บาตร กับการที่เราใส่บาตรแต่ว่าพระไม่ได้ฉัน จะได้บุญเหมือนกันหรือแตกต่างกันอย่างไรหรือไม่

2. การใส่บาตรเป็นการให้ทานแบบ ปาฏิบุคคลิกทาน(คือแต่ละรูปที่เราใส่บาตร) หรือแบบ สังฆทาน เพราะผมรู้ว่าสังฆทานได้บุญมากกว่าปาฏิบุคลิกทานหรือการให้แบบเฉพาะเจาะจง

ถ้ามีเรื่องนี้กล่าวในพระไตรปิฎกก็ยิ่งดี แต่ถ้าไม่มีก็ขอความเห็นจากท่านทั้งหลายหน่อยครับ

[เด็กผู้น้อย]

การจะได้บุญมาหรือน้อย ประกอบด้วย
1. ผู้ให้บริสุทธิ์
2. ผู้รับบริสุทธิ์
3. วัตถุบริสุทธิ์
4. เจตนาบริสุทธิ์

จะไม่ต่างกันหากประกอบด้วยเหตุข้างต้น แต่จะต่างกันเพราะเหตุที่คุณคิดสงสัยในทานที่คุณทำ เพราะทำให้คิดได้ว่าใจไม่ผ่องใสเพราะได้ใส่บาตร
การถวายสังฆทานคือการถวายไม่เฉพาะเจาะจงรูปใดรูปหนึ่ง โดยมีตัวแทนสงฆ์จำนวน 4 รูปขึ้นไป หรือรูปใดรูปหนึ่งก็ได้ที่ได้รับมอบหมายจากคณะสงฆ์มารับแทน ฉะนั้นการใส่บาตรหากเราตั้งใจว่าไม่ว่ารูปใดเดินผ่านมาก็จะนิมนต์มารับบาตร ก็เท่ากับเราได้ถวายสังฆทานแล้ว เพราะเมื่อท่านบิณฑบาตรได้ก็จะเอาไปรวมกันเพื่อแบ่งกันฉันอยู่แล้วสวนที่เหลือท่านจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่ท่าน แต่เราได้บุญแล้วตั้งแต่ก่อนทำ ขณะทำ และหลังทำ ขอให้ทำใจให้ผ่องใสทั้งสามกาลเถอะครับ

[สิริปโภ]

บุญเกิดขึ้นเมื่อ วัตถุทานนั้นขาดจากใจ และไปถึงมือทักขิไนยบุคคลแล้วครับ หลังจากนั้นท่านจะเอาวัตถุทานนั้นไปไหนก็เป็นสิทธิของท่าน ไม่เกี่ยวกับเรา ส่วนตัวเราก็ได้บุญเต็มๆเนื้อๆเน็ดๆไปแล้ว

[พักผ่อน]

คิดว่าได้บุญไม่เท่ากัน อย่างเช่น อาหารที่นางสุชาดาถวายพระโพธิสัตว์แล้วสำเร็จประโยชน์เพื่อการตรัสรู้ ย่อมเป็นทานที่ไม่ใช่ใครจะทำได้ง่าย ๆ

แต่ผู้ที่ทำแล้วแม้พระท่านไม่ได้ฉัน แต่ก็ไม่ติดใจอะไร ยังคงปีติในบุญนั้น ย่อมได้บุญมากกว่าผู้ที่ค้างคาใจว่าพระไม่ได้ฉันอย่างนับประมาณไม่ได้ ยิ่งถ้าเกิดเสียดายกลายเป็นความเศร้าหมองของใจ ก็ยิ่งกลายเป็นการตัดรอนบุญที่ได้ในขณะก่อนทำและกำลังทำไปโดยปริยาย

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าพระท่านจะฉันหรือไม่ฉัน หากเราสละความหวงแหนไปได้แล้ว ย่อมได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วยแน่นอน ซึ่งถ้าหากพระท่านฉัน ก็จะได้บุญมากขึ้นไปอีก

และเพราะเหตุนี้ การถวายโดยให้เป็นส่วนกลางแก่คณะสงฆ์ ให้เป็นส่วนกลางแก่พระศาสนา ไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องให้แก่พระรูปใด และไม่ได้เจาะจงว่าสิ่งไหนเป็นของเรา เพราะเมื่ออยู่ในกองกลางแล้วก็ถือว่าเป็นอันเดียวกันหมด จึงมีอานิสงส์มากกว่าอย่างนับประมาณไม่ได้ เพราะไม่ว่าพระสงฆ์จะใช้ของสิ่งใดในกองกลางนั้น ก็ชื่อว่าเราได้บุญแล้วเพราะความที่ถวายให้เป็นสังฆทานนั่นเอง เหมือนน้ำที่เราเทรวมกัน ย่อมไม่สามารถแยกได้ว่าอันไหนน้ำของเรา เมื่อถวายทานก็พึงทำใจเช่นนี้ ก็จะเป็นประโยชน์อย่างสูงสุด

[วัดในดวงใจ]

เห็นด้วยกับคุณพักผ่อนครับสาธุ

[nut33]

ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน

เทคนิคผม** ให้คิดว่าเรากำลังถวายกับสงฆ์ทั้งโลก ใจจะขยายสุดๆ (แม้ถวายกับพระรูปเดียว)

[นักรบเผ่าพันธุ์ตะวัน]

อนุโมทนาบุญกับ ความรู้ดีๆนี้ด้วยน่ะครับ สาธุ

[ชาร์ป]

ไม่มีอะไรให้ตอบแล้ว T-T

สรุปละกัน เราเอาของไปถวายน่ะ
พอถวายปุ๊บ ก็ได้บุญแล้วอ่ะครับ