มี 13 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[หนุ่มน้อยเกลียดวิก]

ผมกับพี่ชายนะครับไม่ค่อยคุยกันนะครับ คุยกันน้อยมาก เป็นเพราะอะไรครับ

ที่บ้านผมก็มีเหตุการณ์เช่นนี้เหมือนกัน พ่อผมกับพี่น้องของพ่อก็ไม่ได้คุยกันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด

กลับมาที่เรื่องผมกับพี่นะครับ ผมกับพี่ไม่ได้มีเรื่องโกรธเคืองกันแม้แต่น้อยแต่เรากลับไม่คุยกัน ไม่สนิทกันเหมือนพี่น้องคู่อื่นๆ

มันน่าแปลกมากมั้ยครับ แล้วถ้าผมทำแบบนี้ผมจะบาปไหมน่ะครับ และเพราะกรรมใดจึงส่งผลให้เป็นเช่นนี้ ชาติที่แล้วผมกับพี่มี

กรรมต่อกันเช่นใดครับ ช่วยบอกผมที ผมไม่ค่อยสบายใจเลยน่ะครับ

[เด็กผู้น้อย]

แค่ไม่คุญกันไม่เกี่ยวกับบุญหรือบาปหรอกครับ
มันแค่ตั้งแต่เล็กจนโตไม่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันมากกว่าครับ โตขึ้นต่างก็มีสังคมของตัวเอง จึงต่างคนต่างอยู่ แต่ไม่ได้โกรธกัน มีอะไรก็คุยกันได้ อย่าคิดมากเลยครับ

[หนุ่มน้อยเกลียดวิก]

แต่มันแปลกนะครับ ทำไมพ่อผมก็เป็นเช่นนี้เมือนกันน่ะ มันถ่ายทอดผ่านทางพันธุกรรมหรอครับ งงเหมือนกัน

[คุณรู้มั๊ย คุณนั้นเคยตาย]

ก็คุยกันสิครับ
หรืออาจจะเป็นเพราะทิฐฐิที่ไม่เท่ากัน ความเห็นไม่ตรงกัน

[วัดในดวงใจ]

http://w3.dmc.tv/pri...2549-08-21.html

[suppy001]

ก็ให้รักกันมาก ๆ อย่าเกลียดกันนะครับ (เกลียดวิกไม่เป็นไร อิ..อิ) ...สาธุครับ

[กัลยาณมิตร พิชิตมาร]

ให้ปล่อยวาง อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะครับ เป็นทุกข์เปล่าๆ และถ้าอยากให้เป็นที่รัก ครองใจคน ก็ต้องใช้พุทธวิธี คือ สังคหวัตถุ ๔ มี ทาน ให้ ปัน ปิยวาจา พูดไพเราะ อัตถจริยา ทำประโยชน์แก่ผู้คน สมานัตตา วางตนสม่ำเสมอ ทั้งต่อหน้า และลับหลัง

[somchet]

"ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง"

อยากสนิทก็คงต้องหากิจกรรมที่ทำร่วมกันบ่อยๆ ครับ

[สาธุโยคีิิ]

ช่วนมาวัดทำบุญนั่งสมาธิด้วยกันซิครับ จะได้คุยกันสนิทกัน เพราะว่าที่วัดไม่รู้จักใคร มี๒ คนพี่น้อง จะได้คุยกัน

[สักวันคงเป็นวันของเรา]

ก็ทำเฉยๆ น่าจะดีนะคะ ไม่ต้องคิดมากน่ะคะ

[cpj]

วิธีแก้ที่ง่ายที่สุดก็ คุยกันสิครับ คุณต้องเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อน เชื่อเถอะ ยังไงเขาต้องคุยกับคุณแหล่ะ เป็นพี่น้องกันไม่ใช่คนอื่นคนไกล แรก ๆ เขาอาจไม่ค่อยชิน คงเป็นประเภทถามคำตอบคำ แต่ต่อ ๆ ไปเถอะ จะค่อย ๆ ไหลลื่นไปเอง ที่สำคัญ คุณอย่าเขินเสียก่อนหล่ะ

[Nida49]

ทุกอย่างอยู่ที่การวางตัว ถ้าเราอยากให้ครอบครัวของเราเป็นอย่างไรก็อยู่ที่การกระทำของเราเอง

คุณเองก็ได้รู้จักวัด รู้จักหลวงพ่อ ได้รับคำสอนของมหาปูชนียาจารย์ของเราแล้ว

รีบทำเสียก่อนที่ทุกอย่างจะยืดนานออกไป ชีวิตคนเรามีแต่ความไม่แน่นอน กับคนอื่น ๆ เรายังทำดี พูดคุยได้

ทำไมกับพี่ น้อง คนในครอบครัวเราจะทำไม่ได้ละคะ

[หนุ่มน้อยเกลียดวิก]

สงสัยผมคิดมากไปแน่ๆเลยครับ แต่ผมก็ไม่กล้าคุยก่อนอยู่ดี ถ้ามีเรื่องไม่จำเป็นก็จะไม่คุยกันเลย

[WISH]

ที่บ้านก็ไม่ค่อยได้คุย-สนทนากับพี่ชายคนโตเหมือนกัน แม้จะดูไม่สนิทกันแต่ก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกันและช่วยเหลือเกื้อกูลกัน

ในวัยเด็กพี่ชาย ชอบนั่งเล่นอยู่คนเดียว ไม่ชวนเราเล่นด้วย เวลาเราจะเล่นกับเขาๆก็เลิกเล่น ไปเล่นที่อื่น หรือพี่มักจะเล่นกันเพื่อนๆในวัยเดียวกันมากกว่า แม้โตขึ้นก็ยังไม่ได้คุยกันมาก แต่พี่ชายคนนี้ก็ไม่เคยแสดงตัวอย่างที่ไม่ดีให้เราเห็น ตรงข้ามพี่เป็นคนหนักแน่นมาก แม้จะไม่ค่อยมาวัดเขาก็ไม่เคยเชื่อข่าวสารโจมตีวัด เป็นคนรับฟังเหตุผลมากๆ

แต่ก็มีเหตุการณ์ที่ประทับใจและต้องจดจำชั่วชีวิต เมื่อตอนเราอายุ 9ขวบ เป็นไข้สูง 40องศา นอนซมลืมตาไม่ขึ้นอยู่ในบ้าน พี่ชายคนนี้แหละ(ตอนนั้นอายุ 13ปี)ที่เป็นคนอุ้มและแบกเราไว้ที่หลังพาเราไปหาหมอที่คลินิกปากซอยซึ่งห่างจากบ้าน 300เมตร หลังของพี่ที่แบกเราอบอุ่มมาก ตอนนั้นจึงรู้ว่าพี่เขาห่วงเรามาก

แม้เหตุการณ์นี้จะผ่านมากว่า 30ปี นึกถึงเหตุการณ์นี้ทีไรก็สุขใจ มิเคยลืมเลือนพี่ชายที่แสนดีคนนี้