คุณเคยเห็นปลาที่ทางวัดเลี้ยงหรือตามสวนสัตว์ไหมคะ
" มันมีความหิวโหย แก่งแย่งกันหากิน
เวลาที่คนใจดีทั้งหลาย..โปรยอาหารให้มัน มันก็จะกรูเข้ามาแย่งกันกิน
จะมีสักครั้งไหม...ที่มันได้อิ่มจริงๆ "
จำได้ว่า...เคยได้อ่านข้อความคล้ายๆแบบนี้จากงานเขียน
ของคุณดังตฤณ
และ..จำได้ว่าเราถึงกับนั่งร้องไห้เมื่ออ่านข้อความนั้น
ซึ่งก็แปลกใจตัวเองอยู่เช่นกัน ว่าทำไมเราถึง อิน กับ
ข้อความนั้นถึงเพียงนี้
เวลาเช้าๆ...คุณเคยสังเกตุเส้นทางการเดินทางของคุณ
บ้างหรือเปล่าคะ
คุณเดินผ่าน...ฝูงนกเล็กๆที่ออกหากิน...สักฝูงหรือไม่....
ถ้ามี...เราอยากจะให้คุณได้อ่านเรื่องของเราค่ะ
ตอนเช้าๆที่หน้าบ้านเรา..จะมีนกกระจอกตัวเล็กๆอยู่ 1ฝูง
กำลังออกหากิน
บ้านเรา..เป็นร้านขายของชำค่ะ...มองซ้ายมองขวา...จะให้อะไร
มันดีนะ...มองไปมองมา...มาหยุดที่..นี่ค่ะ
ยำยำช้างน้อย....ซองละ2บาท...ย้ำค่ะ...ซองละ2บาท
( เหอๆๆๆ.....นี่ละที่เราต้องการ )
บี้ๆๆๆ...ให้เส้นมันแตก...แล้วเอาไปใส่น้ำ...แช่ไว้ประมาณ2นาที
ให้เส้นมันอืด..โอเค...ได้ที่...แล้ว..เราก็เอาไปโปรยให้นกกิน
ที่หน้าบ้าน..อีกฝั่ง..ตรงกันข้ามกับหน้าบ้านเรา..( เพราะหน้าบ้านเรา
คนเดินเข้าเดินออก...ซื้อของก่อนเข้างานกันเยอะค่ะ )
แล้วเราก็เดินไปเดินมา...คอยดูว่าเมื่อไหร่..นกจะมากิน...
ได้เรื่องค่ะ...ทิ้งไว้ประมาณ10นาที...นกก็จะมากินกัน...ครั้งละ4-5ตัว
ลงมากินกันหลายรอบด้วยค่ะ..
แล้วยังไงหรือคะ...ก็ดีใจซิคะ...เดินยิ้มไปมา..แอบดูมันกินกัน
( ซึ่งเราก็ไม่ได้ให้เฉพาะยำยำช้างน้อย..2บาทหรอกนะคะ..
บางวันก็ให้ขนมปังบ้าง..แต่ส่วนใหญ่จะให้เจ้าซองละ2บาท
นี่เป็นประจำ )
ผลจากการที่ให้อาหารนกเป็นประจำ...
เมื่อก่อน..จะไม่มีนกมาเดินหน้าบ้านค่ะ..เพราะคนเยอะ..รถก็เยอะ
แต่เดี๋ยวนี้...บางวัน..เจ้านกจะเข้ามาหน้าบ้าน..เดินเข้ามาถึงในร้านเลยค่ะ
เหมือนๆจะเข้ามาทักทาย ( ..เอ..หรือ...มาขอของกินหว่า.. )
แล้วก็มีผลตอนนั่งสมาธิด้วยค่ะ...บางครั้งขณะที่นั่งสมาธิอยู่
เกิดอาการแสบท้องเพราะหิวข้าว...ก็จะมีนิมิต..เห็นอาหาร..ข้าว..
กับข้าว..เป็นสิบๆจาน...มาลอยอยู่ตรงหน้า
..เราก็นึก..เอ..ใครแผ่เมตตามาให้หว่า
เราก็..จ้า...อนุโมทนาบุญจ้า..แล้วก็จะแผ่เมตตาต่อ..
อาการแสบท้องก็หายไปค่ะ
บางครั้ง..ดูเวทนา..ปวดขาอยู่..ก็จะเห็นนิมิต..นกมาจิกๆที่เนื้อ..จิกๆๆ
จนเหลือแต่กระดูก..กินจนไม่เหลืออะไรเลย...ก็หายปวดขาไปพักนึง..
...เราก็..เอ...สงสัยเขาจะมาช่วยนะ...
หรือบางครั้งที่ไม่ได้ทำสมาธิ..แล้วเราเกิดแสบท้อง
(....เอ้อ...หิวมันทรมานแบบนี้นี่เองนะ )
อยู่ๆ..เราก็คิดถึงเวลาที่นกได้กินอาหารที่เราโปรยไว้..เราก็เกิดอิ่ม
ขึ้นมาเฉยๆ...ความปวดท้องมันหายไปหมดเลย
เราก็มาคิดว่าเป็นเพราะอะไรนะ
...ก็..อ้อ...เพราะเราคิดเวลาให้อาหารนกทุกครั้งว่า...
...ขอให้..พวกเจ้า...ได้อิ่มเต็มที่...สักมื้อเถิดนะ....สาธุ
แล้วคุณละคะ....
...เคยแสบท้องเพราะหิวข้าวบ้างหรือเปล่า...
...ทรมานไหมเอ่ย....
ช่วยกันคนละนิด...ช่วยต่อชีวิต...ให้ได้อิ่ม...สักมื้อ
เพียง 2 บาท...แต่ช่วยต่อชีวิตให้กับสัตว์เล็กๆได้หลายชีวิต
..มันคงไม่มากไปใช่ไหมค่ะ...
