ที่มีคนให้คำปรึกษามากมายอย่างนี้ มีครอบครัว ( ครอบครัว DMC ) เป็นคนที่เข้าวัดแบบนี้
หลายๆคนที่เค้าเจอปัญหาอย่างนี้ เค้าต้องสู้ด้วยตัวเองเพียงลำพัง
และก็มีอีกหลายๆคนเช่นกัน ที่แก้ปัญหา " ผิดทาง ผิดวิธี "
อย่า คิดถึงแต่คนที่ไม่รักเรา " เพียงคนเดียว " ให้มองรอบๆตัว คนที่รักเรา มีมากมายกว่านั้น
แม้แต่คนที่ไม่รู้จักกัน koonpatt ก็เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้
คนคนนึง ในวันที่เค้าไม่มีใคร เค้าต้องการที่จะมีเรา เค้ามีเราเป็นกำลังใจ
เป็นแรงช่วยทำงาน เป็นเพื่อนคอยให้คำปรึกษา เป็นคนรักให้ความดูแลเอาใจใส่
เป็นมิตรแท้ที่มั่นใจได้ว่าเราจะไม่มีทางทำร้ายเค้า แต่วันนึงพอเค้ามีทุกอย่าง
คุณค่าของเรา " ในสายตาของเค้า " ( ย้ำว่าเฉพาะในสายตาของเค้านะคะ ) ก็หมดลง
ทำใจไม่ได้ค่ะ แต่ก็ไม่ต้องการที่จะคบกับเค้าต่อไปเช่นกัน ไม่ติดต่อกับเค้า
แต่สิ่งที่หลงเหลืออยู่กับเรา คือ ความแค้น ความโกรธ ความเสียใจ
ไม่ผิดหวัง เพราะไม่เคยหวังอะไรจากเค้าอยู่แล้ว แต่เสียใจที่เค้าเลือกวิธีที่จะจบไม่สวยเลย
วันสุดท้ายของการคุยกัน นั่งคุยโทรศัพท์กันที่สวนสาธารณะ ร้องไห้มาก นั่งหันหน้าห้อยขาลงริมน้ำค่ะ :'(
เป็นหนองน้ำกว้างใหญ่ ก็คงคุยโทรศัพท์เสียงดังมังคะ คงมีคนได้ยิน เพราะเหมือนมีหลายๆ คน ป้วนเปี้ยนอยู่ไม่ไกลนัก
คอยมองๆ เราอยู่ มานึกได้ตอนหลัง เค้าคงกลัวเรา กระโดดน้ำ ฆ่าตัวตายมั๊ง
แล้วก็มีผู้ชายขายขนมเดินมา เค้าพูดแบบคนลิ้นไก่สั้นน่ะค่ะ คือพูดเป็น อ.อ่าง
คนขายขนม : อะ อัด อี อั๊บ (สวัสดีครับ)
koonpatt : ( หันไปมอง หน้ายังมีน้ำตาแห้งๆ อยู่เลย แล้วก็หันกลับ ) ค่ะ ไม่ซื้อขนมหรอกนะคะ
คนขายขนม : เอ็น อะ ไอ อำ ไอ อา อั้ง อน เอียว (ทำไมมานั่งคนเดียว)
koonpatt : ( คิด...มายุ่งอะไรเนีย ) ไม่ได้มาคนเดียว มากับเพื่อน
คนขายขนม : แอ๊ว เอื้อน ไอ ไอ๋ (แล้วเพื่อนไปไหน)
koonpatt : ( เริ่มรำคาญ ) เพื่อนขายของอยู่ข้างหลังเนี่ย คุณไปขายคนอื่นเถอะนะ ไม่ซื้อหรอก
คนขายขนม : แอ๊ว อำ ไอ ไอ้ อู่ อับ เอื้อน อ่า อา อู่ อน เอียว เอย ไอ้ อี ออก (แล้วทำไมมานั่งอยู่คนเดียว ไม่ดีหรอก)
koonpatt : มานั่งเล่นน่ะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว
คนขายขนม : อี แอ๊ว ไอ อู่ อับ เอื้อน อ่า อู่ อน เอียว เอี๋ยว อ๋ม ไอ แอ๊ว อั้ง อี อี อ๊ะ อก อ้าม ไอ อ๋ม ไอ้ อ้วย อ๊ะ
(ดีแล้ว อยู่กับเพื่อน อย่าอยู่คนเดียว เดี๋ยวผมไปแล้ว นั่งดีดีนะ ตกน้ำไป ผมไม่ช่วยน๊ะ)
ประโยคสุดท้ายของเค้า ทำเอา koonpatt น้ำตาร่วงเลยค่ะ ดูซิ คนคนนี้ เค้าเป็นใครน่ะ รู้จักเรามั๊ย ก็เปล่า
เราเคยไปทำอะไรให้เค้ามั๊ย ก็ไม่ เค้าแค่เห็นเรามานั่ง ( โง่ ) ร้องไห้ เค้ายังเป็นห่วง มาเตือนสติ
กลัวเราจะคิดสั้น กระโดดน้ำ แล้วเราทำไมมานั่งคิดถึงแต่คนคนเดียว ที่ไม่รักเรา ทำร้ายเรา
เพื่อนเราก็เป็นห่วงเราจะตาย เห็นเราไม่กินข้าว ก็เคี่ยวเข็ญให้กิน แม่เห็นเราเสียใจ แม่ก็เครียด
เราทำไมไปมองข้ามความรักของคนรอบตัว รักที่เป็นรักแท้ แล้วไปจมปลักกับ ความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้
ที่ก็แค่ ผ่านเข้ามาในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต แล้วก็ผ่านไป คิดได้ก็เลยเดินไปหาเพื่อนที่ขายของอยู่ค่ะ
แล้วก็เล่าให้เพื่อนฟัง หัวเราะ ทั้งน้ำตา คนรักเรามีเยอะแยะไป เพื่อนๆ แม่ ตั้งแต่นี้ไป จะไม่เสียใจเพราะคนคนนี้อีกแล้ว
อยากให้น้องมองรอบๆตัวนะคะ อย่าไปโฟกัส ที่คนคนเดียว
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามค่ะ แต่...คนรัก...ไม่ใช่อากาศ ไม่ใช่อาหาร ไม่ใช่น้ำ ไม่มี ไม่ตายค่ะ
ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโต
ตอนนี้ น้องก็กำลังโตค่ะ แล้วน้องก็ได้รู้จักกับ ความเจ็บปวด และ ความเสียใจจากความรักแล้ว
ให้อภัยค่ะ แต่อย่าลืม เก็บไว้เป็นบทเรียนสอนตัวเอง ก้าวต่อไป น้องจะได้เดินอย่างระมัดระวัง
ไม่เหยียบหนาม ให้เจ็บเท้าอีก
ตอนนี้ koonpatt มองเห็นอีกมุมนึงของ " คนรัก " แล้วค่ะ หลังจากที่เข้าวัด
เค้าคือ " กรรม " ของเรา คงผูกเวรกันมา ชดใช้ให้แล้ว เราอย่าไปผูกเวรเค้าอีกนะคะ เดี๋ยวไม่จบ
อโหสิกรรมให้เค้า แล้วอธิษฐานอย่าได้จองเวรจองกรรมกันอีกต่อไปเลย ให้อยู่เป็นสุข เป็นสุข ทั้งเค้า ทั้งเราด้วยเถิด
เล่าให้ฟังค่ะ เผื่อว่าน้องจะได้ ข้อคิดอะไรบ้างจาก ประสบการณ์ของ koonpatt
ทุกวันนี้ ไม่มีเค้าที่เราเคยคิดว่า รักมากกกกกก แต่ก็อยู่ได้อย่างสบายดี มีความสุข ( มากกว่าตอนที่มีเค้าด้วยซ้ำไป )
ย้อนคิดทีไร ก็ยังขำ ว่าทำไปด๊ายยย เป็นไปได้ซะขนาดนั้นเชียวนะเรา
ขอให้น้องโชคดีค่ะ อย่าลืมนะคะ พกสติติดตัวให้ตลอดเวลา คิดถึงแต่เรื่องดีดี สิ่งที่ดี ช่วยได้ค่ะ
