ขอบพระคุณค่ะ 

ดิฉันนั่งสมาธิเป็นประจำทุกวันค่ะ

   1. เวลานั่งสมาธิแล้วรู้สึก สบายๆ สบายเพิ่มขึ้น จนรู้สึกมีความสุข ก็ปล่อยใจไปเรื่อยๆ แล้วก็เห็นทุกคนที่อยู่รอบตัว เห็นชัดเหมือนลืมตาเห็นทั้งๆที่หลับตาอยู่

   2. บางครั้งนั่งไปแล้วก็เหมือนหลุดเข้าไปข้างใน แล้วทุกอย่างภายนอกก็หายไป มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้หลับค่ะ แต่พอนั่งไปสักพัก เหมือนอยู่ในสมาธิจนอิ่มแล้วใจก็ถอยออกมาเองค่ะ

สิ่งที่อยากถามคือ

   จาก 1. การที่เห็นสิ่งภายนอกแบบนี้ ดีหรือไม่ดีคะ?  ถ้าดีเพราะอะไรคะ? ถ้าไม่ดีเพราะอะไรคะ? และควรวางใจอย่างไรดีคะ

   จาก 2. ถ้าเจอแบบนี้ต้องฝึกใจอย่างไรต่อไปดีคะ?

ขอบพระคุณค่ะ
 

เคยเป็นเหมือนกันค่ะ ความกลัวมีหลายระดับค่ะ แต่ก็ต้องฝึกใจให้เข้มแข็งขึ้นค่ะ แล้วเมื่อผ่านความกลัวได้ สมาธิก็จะก้าวหน้าไปอีกขั้นค่ะ สมาธิคือเรื่องของใจ ใจที่หยุดนิ่ง  คำว่าหยุด กับนิ่งก็หมายถึง การที่ใจของเราไม่ไปติดกับสิ่งใด หมายที่ใจที่มีอุเบกขา(วางเฉย) ยิ่งเรามีอุเบกขามากเท่าไหร่ สมาธิก็จะไปได้ไกลมากยิ่งขึ้นค่ะ

จริงๆแล้ว ไม่ต้องซีเรียสมากก็ได้ค่ะ แค่ตั้งใจรักษาอารมณ์สบายไว้ให้ได้ อย่าให้เรื่องราว หรือคำพูดใดๆมามีผลต่อจิตใจ ฟังเพลง อ่านหนังสือที่ชอบ ธรรมะดีๆที่อ่านแล้วมีความสุข แล้วทำใจหลวมๆ เหมือนเราจับปุยนุ่นที่ขยับได้ เราจับเบาๆ แบบที่ให้ปุยนุ่นยังเลื่อนไปมาได้บ้างแบบหลวม ทำแบบนั้นกับใจของเรา ใจเราก็จะสบายแบบกลางๆ แล้วเราก็สำรวจใจเราแบบนิ่งๆ แบบที่ดูการเคลื่อนของใจ ดูไปเรื่อยๆ สักพักใจก็จะนิ่ง สงบขึ้นเอง โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย แล้วความสบายก็จะค่อยๆเพิ่มขึ้น เปลี่ยนเป็นความสุข แล้วเราก็จะรับรู้ได้ถึง ความสุขในการอยุ่กับตัวเองค่ะ ^^ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

หนูนั่งสมาธิทุกวันเลยค่ะ ถ้าวันไหนไม่ได้นั่ง รู้สึกเหมือนใจจะขาดค่ะ ต้องหาเวลานั่งสมาธิ รู้สึกเหมือนสมาธิเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเลยค่ะ นั่งแล้วมีความสุข สุขมากขึ้นๆ เรื่อยๆ บางครั้งก็ไม่อยากลืมตามาเจอเรื่องวุ่นวาย มีความสุขมากๆเลยค่ะ สมาธิทำให้รู้สึกหายเหนื่อย รู้สึกว่าสมาธิทำให้เราได้พักผ่อนมากกว่าการนอนหลับ บางวันนอนแบบรู้สึกตัวทั้งคืน รู้สึกเหมือนอยู่ในสมาธิตลอดเวลา เหมือนไม่ได้หลับเลยทั้งคืน ตื่นเช้ามาก็สดชื่นกระปรี้กระเปร่าทั้งวัน การใช้ชีวิตประจำวันก็รู้สึกมีความสุขมากๆเลยค่ะ