ค้นหาเนื้อหา
ไม่เปิดเผย
อยากเอามาแบ่งปัน แต่คำศัพท์ในพระไตรปิฎกอ่านจะอ่านยาก
ผมจึงขออนุญาตเอามาเขียนแบบง่ายๆ แล้วอาจใส่ข้อมูลเพิ่มเติม
และความคิดเห็นส่วนตัวบ้าง ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยและน้อมรับคำติชมทุกประการครับ
เรื่องแรกเป็นเรื่องที่กล่าวถึงคุณธรรมของพระสารีบุตรอ่่านแล้วตื้นตัน
น้ำตาคลอแล้วทำให้นึงถึงคุณธรรมของคุณยายอาจารย์ของเราอีกด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่าสมัยหนึ่งพระสารีบุตรท่่านจะเที่ยวจาริกไปแสวงหาที่ปฏิบัติธรรม ก็ได้ทูลลาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วก็ออกจากวัดพระเชตวันกับบริวารของท่านอีก500รูป เหล่าภิกษุมากมายหลายร้อยรูปก็อยากจะตามท่านไปด้วย เพราะเป็นธรรมดาของผู้มีธรรมะมีความรู้ใครๆก็อยากเข้าใกล้ใครๆก็อยากจะไปด้วย เพราะพระสารีบุตรนี้ท่านได้รับการยกย่องจากพระพุทธองค์ว่าเป็นเลิศกว่าภิกษุทั้งหมดทางด้านมีปัญญามาก เป็นพระธรรมเสนาบดี เป็นเหมือนพี่ชายของพระภิกษุทั้งหลายเป็นต้น ท่านเองคงมีความเห็นว่าภิกษุ500รูปที่เป็นบริวารของท่านก็มากแล้ว
การที่จะพาเอาภิกษุเพิ่มไปอีกคงเป็นการลำบากทั้งในการอยู่ การบำเพ็ญสมณะธรรม และการขบฉัน
จึงได้่เรียกชื่อ โคตร(เหมือนนามสกุลของคนปัจจุบัน)ของภิกษุที่ท่านพอจะรู้จัก
ยกย่องชมเชยแล้วก็บอกให้กลับ แล้วในหมู่ของพระภิกษุเหล่านั้น มีภิกษุอยู่รูปหนึ่งก็อยากให้ท่านเรียกตัวเองชมเชยแล้วบอกให้กลับเหมือนรูปที่ท่านเอยถึงบ้าง
แต่เนื่องจากว่่า ภิกษุที่จะตามท่านไปนั้นมีเยอะ ท่านก็เรียกชื่อได้ไม่ครบทุกรูป
แล้วภิกษุรูปนี้ท่านไม่ได้เรียก ก็เลยผูกความแค้นพระสารีบุตรไว้ในใจก่อน
แล้วในขณะที่พระสารีบุตรเดินออกไปนั้น บังเอิญว่าชายผ้าสังฆาฏิไปเฉี่ยวโดนภิกษุรูปนี้เข้า โดยที่ท่านไม่ทราบ ภิกษุรูปนี้ก็ผูกใจเจ็บในพระสารีบุตรขึ้นไปอีก พอพระสารีบุตรท่านออกไปพ้นจากวัดแล้ว ภิกษุรูปนี้ก็รีบเข้าไปเฝ้าพระพุทธองค์แล้วก็กราบทูลกล่าวหาพระสารีบุตรว่า “พระสารีบุตรตีข้าพองค์เหมือนตบที่กกหูแล้วก็จาริกไปไม่ยอมขอโทษข้าพระองค์ ด้วยคิดว่า ตัวเองเป็นอัครสาวกของพระองค์อีกด้วย
เมื่อเหตุการเป็นเช่นนี้พระศาสดาจะทรงทำเช่นไร
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
