QUOTE
*ในสมัยพุทธกาล ณ กรุงสาวัตถี
มีลิงตัวหนึ่งที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้
มีนิสัยเกเร ชอบทำความเดือดร้อน ให้แก่ชาวบ้านในละแวกนั้น
วันหนึ่ง เจ้าลิงเกเร ได้ไปเล่นใกล้ๆ โรงช้าง
ได้เห็นช้างเชือกหนึ่งท่าทางสงบ และ เชื่อง ไม่ดุร้าย
...
เมื่อได้โอกาส มันจึงปีนขึ้นไปนั่ง บนหลังช้าง
แล้วกระโดดโลดเต้นบนนั้น ทำกิริยาอาการคึกคะนองตามนิสัยของมัน
เมื่อเห็นว่าช้างไม่แสดงกิริยาโต้ตอบแต่อย่างใด
...ก็ยิ่งได้ใจ
จึงถ่ายอุจจาระปัสสาวะลงบนหลังของช้าง
แม้ลิงจะทำสิ่งที่ไม่สมควรถึงเพียงนี้
แต่ช้างก็ไม่โกรธ ยังคงสงบนิ่งเฉยอยู่
กริยานี้ แม้กลุ่มเทวดาที่รักษาสถานที่ ยังแสดงความร้อนใจ
โกรธเคือง และไม่เข้าใจ ในช้างนั้นเลย
...
ต่อมา มีช้างเชือกหนึ่ง ซึ่งมีอุปนิสัย ดุร้าย เป็นปกติ
ได้มายืนอยู่ในที่ ที่ช้างเชือกนั้น เคยยืนอยู่
ลิงตัวเดิม ก็รีบเข้ามาแหย่เล่น เหมือนวันก่อนๆ
เพราะเข้าใจผิด คิดว่าเป็นช้างเชือกเดิม
จึงกระโดดขึ้นขี่ บนหลังช้าง ทันที
...
อนิจจา
เจ้าลิง ยังไม่ทันจะได้เล่น ซุกซนเช่นเคย
ช้างเชือกนั้นก็โกรธ ใช้งวงจับลิง ฟาดลงบนพื้นเต็มแรง
แล้วเอาเท้าเหยียบ แล้วกระทืบซ้ำอย่างดุร้าย
ร่างของลิง ก็แหลกเหลว สิ้นชีวิต ลงทันที
มีลิงตัวหนึ่งที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้
มีนิสัยเกเร ชอบทำความเดือดร้อน ให้แก่ชาวบ้านในละแวกนั้น
วันหนึ่ง เจ้าลิงเกเร ได้ไปเล่นใกล้ๆ โรงช้าง
ได้เห็นช้างเชือกหนึ่งท่าทางสงบ และ เชื่อง ไม่ดุร้าย
...
เมื่อได้โอกาส มันจึงปีนขึ้นไปนั่ง บนหลังช้าง
แล้วกระโดดโลดเต้นบนนั้น ทำกิริยาอาการคึกคะนองตามนิสัยของมัน
เมื่อเห็นว่าช้างไม่แสดงกิริยาโต้ตอบแต่อย่างใด
...ก็ยิ่งได้ใจ
จึงถ่ายอุจจาระปัสสาวะลงบนหลังของช้าง
แม้ลิงจะทำสิ่งที่ไม่สมควรถึงเพียงนี้
แต่ช้างก็ไม่โกรธ ยังคงสงบนิ่งเฉยอยู่
กริยานี้ แม้กลุ่มเทวดาที่รักษาสถานที่ ยังแสดงความร้อนใจ
โกรธเคือง และไม่เข้าใจ ในช้างนั้นเลย
...
ต่อมา มีช้างเชือกหนึ่ง ซึ่งมีอุปนิสัย ดุร้าย เป็นปกติ
ได้มายืนอยู่ในที่ ที่ช้างเชือกนั้น เคยยืนอยู่
ลิงตัวเดิม ก็รีบเข้ามาแหย่เล่น เหมือนวันก่อนๆ
เพราะเข้าใจผิด คิดว่าเป็นช้างเชือกเดิม
จึงกระโดดขึ้นขี่ บนหลังช้าง ทันที
...
อนิจจา
เจ้าลิง ยังไม่ทันจะได้เล่น ซุกซนเช่นเคย
ช้างเชือกนั้นก็โกรธ ใช้งวงจับลิง ฟาดลงบนพื้นเต็มแรง
แล้วเอาเท้าเหยียบ แล้วกระทืบซ้ำอย่างดุร้าย
ร่างของลิง ก็แหลกเหลว สิ้นชีวิต ลงทันที
ที่มา: www.dmc.tv
...
ในโลกยุคนี้ ที่มีผู้รู้ เรียกกันว่า เป็น ยุคของผู้มีกิเลสหนา มีปัญญาหยาบ
พวกเรา นักสร้างบารมี ที่ดำเนินชีวิตของเราในทางที่ถูกที่ควร..
ก็คงหนีไม่พ้น ที่จะมีคนพาล มาเบียดเบียน มาด่ามาว่าเราต่างๆนาๆ
ซ้ำร้ายบางที ก็มาแย่งชิง หรือรังแก กลั่นแกล้งเอาได้
...
แต่ถ้าถาม พระโพธิสัตว์ ที่ท่านถือกำเนิดมาสร้าง บารมีแล้ว
ท่านได้ตรัสตอบไว้ดังนี้ คือ..
"เรายอมที่จะให้ลิงเบียดเบียนเรา ดีกว่าที่เรา จะไปเบียดเบียนลิงตัวนี้
เพราะถึงอย่างไร เราจะไม่ทำปาณาติบาต เพียงเพื่อจะให้พ้นจากทุกข์ ในปัจจุบัน
เพราะจะไม่อาจพ้น จากทุกข์ในอบาย เพราะการทำปาณาติบาตนั้น อย่างแน่นอน"...
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรมนะจ๊ะ
ใครทำอะไรเรา หรือหมู่คณะ อย่าไปเดือดร้อนใจนักเลย
นึกสงสารเขาเถิดว่า..
คงไม่นาน เมื่อเขาได้เผลอไปเบียดเบียน กับคนที่มีใจหยาบ เช่นดังเขาในสังคมนี้แล้ว
เขาเอง ก็อาจต้องสังเวย ด้วยความเจ็บปวดอย่างสาหัส หรือต้องสังเวยชีวิต
เช่นดังลิงชั่วในเรื่องนั่นเอง
เราเอง ต้องพยายามฝึกใจเรา ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านพร่ำสอนไว้..
ให้ใจเราหยุด เรานิ่ง..
จะได้สามารถทำใจ ให้อยู่เหนืออารมณ์ ได้ในทุกสถานการณ์
ไม่เผลอปล่อยใจ ให้เป็นทาสของอารมณ์
.. จนต้องพลาดพลั้งไปสร้างกรรมกับเขาเหล่านั้น
แล้วต้องมารับวิบากกรรมที่ไม่คุ้มเลย กันอีกยาวนาน..
...
