มี 2 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[kuna]

เพิ่งจบจากการฟังธรรมบรรยายโดยพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ณ หอประชุมพุทธคยา ชั้น 22 อาคารอมรินทร์พลาซ่า ในหัวข้อ ไม่ผลักไส ไม่ใฝ่หา
เห็นว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการใช้ชีวิตประจำวันที่พวกเรายังมัวสาละวนวิ่งไล่จับความสุข เหมือนวิ่งไล่จับเงา จับเท่าไรก็ไม่อยู่ ทั้งๆ ที่ดูเหมือนใกล้แค่เอื้อมมือคว้า แต่ยิ่งออกแรงวิ่งไล่จับเท่าไร ก็ยิ่งเหนื่อยและไม่เคยได้เป็นสุขเสียที

ความสุขที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องดิ้นรนแสวงหา เพียงแค่มองให้เห็น มองแบบซื่อๆ ตรงๆ ความสุขก็จะปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา ความสุขที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าให้มาก ไม่ว่าจะเป็นลาภยศสรรเสริญ สิ่งเหล่านี้หาใช่ความสุขถาวรไม่ แต่เป็นใจที่รู้เท่าทันสิ่งที่เข้ามากระทบ และเป็นปกติอยู่กับปัจจุบัน ใจที่ไม่ไปหลงยึดอยู่ในอดีต หรือล่องลอยไปอยู่กับเรื่องอนาคต

กล่าวโดยสรุป ความปกติสุขของใจทำให้เรามีความสุข นั่นคือ การยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องถูกใจหรือไม่ถูกใจ ชอบหรือไม่ชอบ ใจที่เป็นปกติและยอมรับความจริงจะทำให้ความทุกข์หายไปได้อย่างเหลือเชื่อ เป็นความทุกข์ที่หารสอง หารสิบ หรือแม้กระทั่งหารร้อย!

ลองมาค้นหาสาเหตุอันเป็นต้นตอของความทุกข์กันสักหน่อยครับ ความทุกข์ของคนสมัยนี้ ก็คือ อยากจะมีความสุข! และยิ่งแสวงหาเท่าไร ก็ยิ่งห่างไกลจากความสุขออกไปทุกที

คนที่เป็นแม่ ก็ทุกข์แบบแม่

คนที่เป็นพ่อ ก็ทุกข์แบบพ่อ

คนที่เป็นนาย ก็ทุกข์แบบนาย

คนที่เป็นสามี ก็ทุกข์แบบสามี

คนที่เป็นครู ก็ทุกข์แบบครู

สรุปว่า เราสมมติตัวตนว่าเป็นอย่างไร ก็ทุกข์แบบนั้น เพราะไปยึดติดกับสิ่งเหล่านั้น และไม่ว่าจะเป็นการผลักไสด้วยความไม่ชอบ เช่น ไม่ชอบให้คนนินทา ไม่ชอบให้คนตำหนิว่าร้าย หรือไม่ชอบเรื่องใดก็ตาม แต่หารู้ไม่ว่า นั่นคือ การยึดติดอย่างเหนียวแน่นโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่ไม่ชอบหรือเกลียดชังคนที่ทำให้เราทุกข์ใจ แต่ก็เผลอไปคิดถึงคนคนนั้น คำพูดของเขา การกระทำของเขา เป็นการทิ่มแทงตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ต้องการจะผลักไสแต่กลับกลายเป็นการยึดติดอย่างแกะไม่ออกเลยทีเดียว

ทางออกง่ายๆ ที่จะคลายจากการผลักไสและใฝ่หาในความชังความชอบ ในอารมณ์และเรื่องราวต่างๆ ก็คือ ฝึกใจให้รู้เท่าทันความอยาก ให้ใจอยู่กับปัจจุบัน อย่าไปจดจ่อเพ่งจ้องให้ความสำคัญกับจุดหมายปลายทางหรือผลลัพธ์ที่ออกมา อยู่กับภาพฝันแห่งอนาคต ซึ่งจะทำให้ใจไม่ยอมรับปัจจุบัน

เดิมโลกนี้ไม่มีเรื่อง คนโง่หาทุกข์มาเอง!

[usr22054]

จริง ๆ แล้วความุสุขในโลกนี้ไม่มีหรอกค่ะ ที่เราว่าสุข ๆ อยู่นี้เพราะว่าความทุกข์มันลดน้อยลงต่างหาก

[อารียา]

คนไม่มีทุกข์บนโลกนี้ไม่มี! อย่าหลอกหรือหลงตัวเองเพราะยิ่งหลอกยิ่งหลงจะยิ่งโง่หนักเข้าไปอีก

เพราะการเกิดเป็นทุกข์ !

ตราบใดที่ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่จะผลักไส(ทุกข์)หรือใฝ่หา(สุข)ก็ยังทุกข์ทั้งนั้นเพราะเป็นเพียงหินทับหญ้า

เอาหินออกกิเลสมันก็ฟู จึงต้องแก้ให้ถูกหลักวิชชา(ธรรมกาย)ชนิดถอนกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ !