SUREPORN SAEANG

เราติดตามเว็ปนี้มานานแล้วค่ะ เห็นชื่อคุ้นหลายคนมาก แต่เราไม่ค่อยตอบกระทู้ เพราะทุกคนเขียนดีมากๆ อยู่แล้วและเราความรู้ยังน้อยเลยชอบอ่านของเพื่อนๆ มากกว่าขอความเมตตาเพื่อนๆ พี่ๆ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ คือเราเคยซื้อจักรยานภูเขา มาคันหนึ่ง ราคาประมาณ หมื่นสี่ ก่ะว่าจะออกกำลังกาย แต่ที่นั่งมันสูงมาก เวลาขึ้นขี่มันลำบาก เพราะมันจักรยานทรงผู้ชาย เลยไปซื้อลู่วิ่งไฟฟ้า เลยไม่ได้ใช้อีก จึงเก็บไว้เฉยๆ หลายปี ต่อมาได้ไปนั่งสมาธิ ที่เขาแก้วเสด็จ เห็นจักรยานทรงแบบเรา จอดอยู่ประมาณ เจ็ด แปด คัน สภาพเก่า และไม่ค่อยดี ของเราจะสภาพดีกว่ามาก พระอาจารย์เอาไว้ให้ สาธุชน ขี่ชมบริเวณนั้น และเราก็เห็น เณรใช้ด้วย เราเลยรู้สึกอยากถวายหลวงพี่ ใจก็ปลื้ม เพราะเราซื้อด้วยเงินของเรา แต่พอเราบอกแม่ แม่ก็บอกว่าไม่ให้ เพราะว่าเราจอดเอาไว้นานแล้ว มันไม่ใช่ของเราแล้ว เพราะเราวางกองเหมือนทิ้ง เราเลยโมโหแม่มาก ทั้งๆ ที่ชีวิตแม่ลำบากมาแต่เด็ก แต่ก่อนไม่เข้าใจวัดเลย แต่ตอนนี้เข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับบุญเพราะเราชวนเข้าวัด หลายปีมากกว่าจะสำเร็จ แต่ทำมัย ก็ยังมาขวางบุญเรา เราอยากให้เพื่อนนึกดู ตอนที่เพื่อนเกิดปิติใจ และอยากทำบุญ ถ้ามีคนมาบอกไม่ให้ทำ ทั้งที่เงินเรา ของๆ เรา เราจะทำใจอย่างไร ไม่ให้เสียใจ และจักรยานของเรา บ้านเรามีสี่คน ไม่มีใครเคยใช้เลย มันวางไว้โดยไม่มีใครจับมาอย่างน้อย สาม สี่ ปีแล้วด้วย และเราเป็นคนโชคดี ซื้อบ้านสาม สี่ล้าน ซื้อรถเป็นล้าน ตั้งแต่ไม่ถึง 25 และชอบทำบุญ เลี้ยงข้าวเพื่อน เป็นชีวิตจิตใจ เราจะมีความสุขอารมณ์ดีถ้าได้ทำแบบนี้ แต่เราจะโมโห แม่เรื่องนี้ตลอด เช่นน้องสาวพ่อเรา มีลูกชาย ตอนนี้เป็นเอดส์ ชีวิตครอบครัว เขาลำบากมาก แถบไม่มีข้าวกิน เพราะเขาเป็นครอบครัว อบายมุข ชอบเล่นการพนัน ไม่ทำงาน ไม่เก็บตังค์ ชีวิตเลยแย่ตลอด และเขานับถื่อศาสนา... คือไม่ใช่พุทธ เพราะเขาทำตัวกันแบบนั้นเราก็เข้าใจทำให้ชีวิต พวกเขาต้องมาตกต่ำแบบนี้ (เราเคยไปทำหน้าที่กัลยาณมิตรแล้ว แต่ไม่สำเร็จ) เราสงสาร เราเลยยกไมโครเวฟของเราที่ไม่ได้ใช้เลย(เพราะพ่อได้ซื้ออีกเครื่องมาใช้) แต่ยังดีอยู่ สภาพดีมาก ให้ และกระติกน้ำร้อน หม้อหุงข้าว(ของแต่ล่ะอย่างที่ให้เขา ของที่บ้านเรามีซ้ำหลายอัน ) เพราะของเขามันเก่ามากๆๆ ไมโครเวฟเขาก็ไม่เคยใช้ แต่เราคิดว่า ลูกเขาเป็นเอดส์ บางครั้งอาจต้องการอุ่นอาหาร ให้สะอาด ต้มอะไรง่ายๆ เร็วๆ ให้คนป่วยแบบเร็วๆ พอแม่เรารู้ แม่เราก็ไม่ค่อยพอใจ บอกว่า พวกเขาทำตัวเอง แต่เราก็ดื้อไม่สนใจ เราอึดอัดกับนิสัยแม่เรามาตลอด ที่แม่เราเป็นคนไม่ค่อยมีน้ำใจ เราขัดใจกันตลอด จนเราสั่งสมความไม่ชอบแม่ ลึกๆ ของจิตเรา ช่วยด้วยค่ะ เพื่อนๆ พี่ เราไม่อยากเป็นคนแบบนี้ เราจะทำใจอย่างไรดี คิดว่าเป็นกรรมเก่า แต่ก็ไม่หายโกรธแม่อ่ะค่ะ เพราะนิสัยเราจะเกลียดคนที่นิสัยแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นเราจะไม่คบเลย เราชอบคนจิตใจเอิ้อเฟื้อ มีน้ำใจมากมาย มันเลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะนี้คือแม่เราอ่ะค่ะ( วันพระเราจะตื่นตีห้า ทำอาหารถวายพระ เราจะปลุกทุกคนตื่นตอนหกโมง มาใส่บาตรที่เราทำเสร็จแล้ว จะตื่นแต่น้องสาว กับพ่อ แม่เราน้อยมากที่จะมาตักบาตรด้วย เราไม่เข้าใจว่าทำมัยเป็นแบบนี้)