มาให้พวกเราได้อ่าน เป็นบทความที่ให้แง่คิด การยอมรับ ความสำคัญของแต่ละบุคคล
ที่มีอยู่ในตัวเอง การร่วมกันทำงานแต่ละคนก็มี "หน้าที่ที่ตัวเองถนัดและ รัก ที่จะทำ
อยู่แล้ว เปิดหัวใจให้กว้าง รับรู้ รับฟัง และ การปรับตัว ให้เข้ากับผู้อื่น การทำงาน
เป็นทีมก็จะ เข้มแข็ง และ แกร่งดุจดั่ง "เพชรน้ำหนึ่ง" ....เชิญอ่านค่ะ...........
ดินสอกับยางลบเป็นเพื่อนกัน หน้าที่ของดินสอก็คือ "เขียน"
มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ
หน้าที่ของยางลบก็คือ "ลบ"มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ทุกเวลา
วันเวลาผ่านไปนานหลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา จนกระทั่งดินสอ เอ่ยกับยางลบว่า
ดินสอ: เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว
ยางลบ: ทำไมล่ะ
ดินสอ: ก็เราเขียน นายลบ แล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย
ยางลบ: เราก็ทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด
ทั้งคู่จึงแยกทางกัน
ดินสอพอแยกทางกับยางลบ มันก็ดีใจที่สามารถเขียนอะไรก็ได้ตามใจ
แต่พอเวลาผ่านไป เมื่อมันเริ่มเขียนผิด ข้อความที่เขียนก็สกปรก
มีแต่รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบจับใจ
ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอ มันก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป
พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า เพราะไม่มีอะไรให้ลบ มัน
คิดถึงดินสอจับใจ ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่
คราวนี้ดินสอเขียนน้อยลง มันเลือกจะเขียนแต่สิ่งที่ดีๆ
ส่วนยางลบ ก็ลบแต่เฉพาะที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการจำ
ดินสอ ใจตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกที่จะจำแต่สิ่งดีๆเท่านั้น
ส่วนการลบเปรียบเหมือนการลืม ยางลบในตอนแรกก็ลืมทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี
แต่ทุกครั้งที่ลืมเรื่องดีๆ ตัวมันก็จะสกปรก ตอนหลังมันเลือกลืมแต่เรื่องที่ไม่ดี หรือคือการให้อภัยนั่นเอง
ฉะนั้นการเปรียบเทียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจมิตรภาพ คือการจำแต่สิ่งที่ดี
และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้างนั่นเอง.............
ไฟล์แนบ
-
1238560894.jpg 27.92K
13 ดาวน์โหลด
